تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,573 |
تعداد مقالات | 71,037 |
تعداد مشاهده مقاله | 125,525,113 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,786,366 |
طراحی ساختار اکوسیستم نوآوری نانوتکنولوژی با تمرکز بر نقش سازمانهای پژوهش و فناوری در توسعه آن | ||
مدیریت دولتی | ||
دوره 14، شماره 3، 1401، صفحه 318-345 اصل مقاله (607.85 K) | ||
نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jipa.2022.342823.3154 | ||
نویسندگان | ||
محمد ابویی اردکان1؛ محمدرضا مهرگان2؛ ندا سلطان محمدی* 3 | ||
1دانشیار، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
2استاد، گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
3دانشجوی دکتری، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
چکیده | ||
هدف: نانوتکنولوژی در ایران همگام با توجه جامعه جهانی به این فناوری از ابتدای دهه 80 شروع به فعالیت کرده است. در چرخه عمر 20ساله نانوتکنولوژی، این اکوسیستم نوآوری توسعه یافته و دستاوردهای چشمگیری، بهخصوص در عرصه علم ارائه کرده است؛ اما متناسب با رشد شاخصهای علمی، تعداد پتنتها و درآمد حاصل از فروش محصولات نانویی، رشد همگونی نداشته است. از آنجا که فعالیت مطلوب یک اکوسیستم، حاصل تلاش مشترک مجموعهای متنوع از بازیگران و روابط بین آنهاست، هدف این پژوهش تحلیل ساختار فعلی این اکوسیستم، سازوکارهای ارتباطی آن و پیشنهادهایی برای بهبود طراحی ساختار اکوسیستم است. روش: مبنای فلسفی این پژوهش پارادایم تفسیرگرایی و استراتژی پژوهش اقدامپژوهی است که با 3 چرخه کنش انجام شده است. در فرایند اجرای پژوهش، یک مدل مفهومی بهعنوان مبنای طراحی ساختاری اکوسیستم نانو در ایران ترسیم شد؛ سپس بازیگران فعال در اکوسیستم شناسایی و در مدل مفهومی طراحی شده، جایابی شدند تا ساختار فعلی اکوسیستم و کاستیهای آن مشخص شود. در نهایت، منطبق بر مبانی نظری و نظرهای خبرگان، پیشنهادهایی برای طراحی مطلوب ساختار اکوسیستم ارائه شده است. دادههای پژوهش، بهصورت هدفمند و با استفاده از مرور مستندات، ارسال پرسشنامه و تشکیل گروههای کانونی برای تأیید نتایج جمعآوری شده است. یافتهها: با توجه به مدل مفهومی پژوهش و اهداف سند دوم توسعه نانوتکنولوژی، ایجاد بازیگری مهم به نام «سازمان پژوهش و فناوری» که وظیفه ارتباط صنعت و دانشگاه را برعهده دارد، در اکوسیستم نوآوری نانوتکنولوژی ضروری است. علاوه بر آن، ایجاد سازوکارهای ارتباطی، همانند برنامههای حمایت از صنعت و کنسرسیومهای پژوهش و توسعه برای تحقق اهداف اکوسیستم مهم است. نتیجهگیری: اهداف اکوسیستم نوآوری، هنگامی محقق میشود که تمانی بازیگران آن فعال و روابط بین آنها به درستی برقرار شده باشد. اکوسیستم نوآوری نانوتکنولوژی در ایران، برای تحقق اهداف خود، به ایجاد بازیگران و سازوکارهای ارتباطی نیازمند است که در حال حاضر وجود ندارند. مهمترین بازیگر غایب این اکوسیستم، سازمانی تحت عنوان «سازمان پژوهش و فناوری» است که وظیفه تسهیل فرایند ارتباط صنعت و دانشگاه را برعهده دارد. | ||
کلیدواژهها | ||
اقدامپژوهی؛ اکوسیستم نوآوری؛ سازمانهای پژوهش و فناوری؛ مدل سیستمهای مانا؛ نانو تکنولوژی | ||
مراجع | ||
ذوالفقارزاده، محمد مهدی و نوروزی، خلیل (1391). نظام علمی مانا: پیشنهادی برای حفط پایایی روابط صنعت، دولت و ملت در جمهوری اسلامی ایران. مدیریت در دانشگاه آزاد اسلامی، 3(1)، 379 – 400.
زاهدی، حسین و رحمتی، فاطمهسادات (1395). الف تا ی: روایتی از ورود ایران به سیاستگذاری فناوری نانو. تهران: بنیاد توسعه فردا.ستاد ویژه توسعه فناوری نانو (1386). گزارش فعالیتهای ستاد ویژه توسعه فناوری نانو. تهران.
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو (1387). گزارش عملکرد اجرایی سند راهبردی آینده (راهبرد ده ساله توسعه فناوری نانو). تهران.
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو (1388). گزارش عملکرد اجرایی سند راهبردی آینده (راهبرد ده ساله توسعه فناوری نانو). تهران.
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو (1389). گزارش عملکرد اجرایی سند راهبردی آینده (راهبرد ده ساله توسعه فناوری نانو). تهران.
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو (1390). گزارش عملکرد اجرایی سند راهبردی آینده (راهبرد ده ساله توسعه فناوری نانو). تهران.
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو (1391). گزارش عملکرد اجرایی سند راهبردی آینده (راهبرد ده ساله توسعه فناوری نانو). تهران.
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو (1392). گزارش عملکرد اجرایی سند راهبردی آینده (راهبرد ده ساله توسعه فناوری نانو). تهران.
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو (1393). گزارش عملکرد اجرایی سند راهبردی آینده (راهبرد ده ساله توسعه فناوری نانو). تهران.
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو (1394). گزارش عملکرد اجرایی برنامه پیشرفت فناوری نانو در ایران 1404 (راهبرد ده ساله دوم توسعه فناوری نانو). تهران.
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو (1395). گزارش عملکرد برنامه پیشرفت فناوری نانو در ایران (سند ملی ده ساله دوم). تهران.
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو (1396). گزارش عملکرد برنامه پیشرفت فناوری نانو در ایران (سند ملی ده ساله دوم). تهران.
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو (1397). گزارش عملکرد سند گسترش کاربرد فناوری نانو در ایران. تهران.
ستاد ویژه فناوری نانو (1398). گزارش عملکرد سند گسترش کاربرد فناوری نانو در ایران. تهران.
ستاد ویژه توسعه فناوری نانو (1399). گزارش عملکرد سند گسترش کاربرد فناوری نانو در ایران. تهران.
طباطبائیان، سید حبیب الله؛ طهوری، حمیدرضا؛ تقوا، محمدرضا و تقوی فرد، محمدتقی (1397). تحلیل اکوسیستم داروهای زیستی در ایران. فصلنامه مدیریت توسعه فناوری. 5(4): 9- 45.
عبدلی، قهرمان (1386). نظام ملی نوآوری، ابداعات و جهش اقتصادی. فصلنامه پژوهشهای اقتصادی ایران، 9(31)، 102- 126.
کریپندورف، کلوس (1378). تحلیل محتوا: مبانی روششناسی. (هوشنگ نائبی، مترجم). تهران: انتشارات روش.
وحیدی منفرد، امین و علی احمدی، علیرضا (1396). نگاشت نهادی ملی در نظام علم و فناوری ایران با استفاده از مدل سیستم مانا جهت تحقق اهداف بالادستی . پژوهشهای مدیریت در ایران، 21(4)، 29 – 49.
References Abdoli, Gh. (2007). National Innovative System, Innovation and Catch-up. Iranian Journal of Economic Research, 9(31): 103 – 126. (in Persian) Adner, R. (2006). Match your innovation strategy to your innovation ecosystem. Harvard Business Review, 148, 98-107. Amirat, A., Zaidi, M. (2019). Estimating GDP growth in Saudi Arabia under the government’s vision 2030: a knowledge-based economy approach. Journal of the Knowledge Economy, 11, 1-26. Bassis, N. F. & Armellini, F. (2018). Systems of innovation and innovation ecosystems: a literature review in search of complementarities. Journal of Evolutionary Economics, 28: 1053–1080. Burns, T.R., T. Baumgartner, and P. DeVille, Man. (1985). Decisions, and Society: The Theory of Actor-System Dynamics for Social Scientists. Cooke, P., Gomez Uranga, M. & Etxebarria, G. )1997(. Regional Innovation Systems: Institutional and Organizational Dimentions. Research Policy, 26: 475- 491. Cutler, T. )2008(. Venturous Australia, building strength in innovation. Cutler and company Ltd. Earto. (2015). Knowing your innovation ecosystem actors: data on European RTOs. Espejo, R. (2003). The Viable System Model: A Briefing About Organizational Structure. Ferrance, E. (2000). Action Research. Northeast and Islands Regional Educational Laboratory at Brown University. (Accessed November 2009) http://www.lab.brown.edu/pubs/ themes_ed/act_research.pdf Granstrand, O., & Holgersson, M. (2020). Innovation ecosystems: A conceptual review and a new definition. Tec novation The International Journal of Technological Innovation. Iran Nanotechnology Innovation Council. (2007). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Iran Nanotechnology Innovation Council. (2008). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Iran Nanotechnology Innovation Council. (2009). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Iran Nanotechnology Innovation Council. (2010). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Iran Nanotechnology Innovation Council. (2011). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Iran Nanotechnology Innovation Council. (2012). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Iran Nanotechnology Innovation Council. (2013). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Iran Nanotechnology Innovation Council. (2014). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Iran Nanotechnology Innovation Council. (2015). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Iran Nanotechnology Innovation Council. (2016). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Iran Nanotechnology Innovation Council. (2017). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Iran Nanotechnology Innovation Council. (2018). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Iran Nanotechnology Innovation Council. (2019). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Iran Nanotechnology Innovation Council. (2020). Performance Report of Nanotechnology Innovation Council. Tehran. (in Persian) Kayal, A. (2008). A. National Innovation Systems: A Proposed Framework for Developing Countries. Int. J. Entrepreneurship and Innovation Management, 8(1), 74-86. Kotiadis, K. & Mingers, J. (2006). Combining PSMs with hard OR methods: the philosophical and practical challenges. Journal of the Operational Research Society, 57:856–867. Maghe, V. & Cincera, M. (2016). Implementation of innovation policy in a national innovation system perspective a typology, 1–29. Mcniff, J. & Whitehead, J. (2009). You and your action research project. London: Routledge; Taylor and Francis. Mercan, B., & Göktaş, D. (2011). Components of innovation ecosystems: A cross-country study. International Research Journal of Finance and Economics, 76(76), 102–112. Mingers, J. & Rosenhead, J. (2009). An Overview of Related Methods: VSM, System Dynamics, and Decision Analysis. Moore, J. F. )1996(. The Death of Competition: Leadership & Strategy in the Age of Business Ecosystems. New York: Harper Paperbacks. Naebi, H. (1999). Content Analysis: Fundamentals of Methodology. Tehran: Ravesh Publication. (in Persian) OECD. (1997). National Innovation Systems. Oh, D.S., Philips, F., Park, S. & Lee, E. )2016(. Innovation Ecosystem: A critical Examination. Technovation, 54: 1-6. Rezk, S. S., & Gamal, S. (2019). The viable system model and its applications in higher education: an overview. Kybernetes, 48(3), 438–450. Schienstock, G. & Hamalainen, T. (2001). Transformation of the Finnish Innovation System: A network approach. Helsinki : Sitra Reports series, 7. Tabatabaeian, S.H., Tahoori, H., Taghva, M., & Taghavi Fard, S.M. (2018). Analysis of innovation ecosystem of Iranian biopharmaceuticals. Journal of Technology Management 6(1): 9 -45. (in Persian) Toprak, S., & Torlak, N. G. (2018). An Adaptive Use of Viable System Model with Knowledge System Diagnostics Serving Industrial Democracy in a Textile Manufacturing Company. Systemic Practice and Action Research. 31(1). Acess at https://doi.org/10.1007/s11213-017-9419-6. Vahidi Monfared, A. & Ali Ahmadi, A. (2018). Mapping a national institution in the Iranian science and technology system using the Viable system model to achieve upstream goals. Management Research in Iran, 21(4): 29 – 49. (in Persian) Xu, G., Hu, W., Qiao, Y. & Zhou, Y. (2020). Mapping an innovation ecosystem using network clustering and community identification: a multi - layered framework. Scientometrics, 124: 2057 - 2081. Zahedi, H., Rahmati, F.S. (2016). A to Z: A Narrative of Iran's Entry into Nanotechnology Policy. Tehran: Bonyad Tose Farda. (in Persian) Zhou, L., Zhang, S., & Hu, L. (2017). How RTOs innovate innovation—Review on the 23rd WAITRO biennial congress and general assembly., Acta Technica, 6:17-26. Zolfagharzadeh., M.M. & Norouzi, Kh. (2012). Viable Scientific system: a proposal to maintain the reliability of industry, government, and national in the Islamic Republic of Iran. Management in the Islamic University, 3(1): 379 – 400. (in Persian) | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 700 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 566 |