سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات158
تعداد شماره‌ها6,225
تعداد مقالات67,685
تعداد مشاهده مقاله114,960,651
تعداد دریافت فایل اصل مقاله89,634,284
احمدی فرد, نرگس, میرافضل, سید بهفر, موحد, علی. (1400). تحلیل تطبیقی از تفاوت‌های فضایی گذران اوقات فراغت در مناطق کلان‌شهر تهران نمونه موردی: منطقه 19 و 22. , 8(4), 43-57. doi: 10.22059/jut.2022.317459.873
نرگس احمدی فرد; سید بهفر میرافضل; علی موحد. "تحلیل تطبیقی از تفاوت‌های فضایی گذران اوقات فراغت در مناطق کلان‌شهر تهران نمونه موردی: منطقه 19 و 22". , 8, 4, 1400, 43-57. doi: 10.22059/jut.2022.317459.873
احمدی فرد, نرگس, میرافضل, سید بهفر, موحد, علی. (1400). 'تحلیل تطبیقی از تفاوت‌های فضایی گذران اوقات فراغت در مناطق کلان‌شهر تهران نمونه موردی: منطقه 19 و 22', , 8(4), pp. 43-57. doi: 10.22059/jut.2022.317459.873
احمدی فرد, نرگس, میرافضل, سید بهفر, موحد, علی. تحلیل تطبیقی از تفاوت‌های فضایی گذران اوقات فراغت در مناطق کلان‌شهر تهران نمونه موردی: منطقه 19 و 22. , 1400; 8(4): 43-57. doi: 10.22059/jut.2022.317459.873

تحلیل تطبیقی از تفاوت‌های فضایی گذران اوقات فراغت در مناطق کلان‌شهر تهران نمونه موردی: منطقه 19 و 22

نشریه گردشگری شهری
مقاله 4، دوره 8، شماره 4، بهمن 1400، صفحه 43-57    اصل مقاله (828.68 K)
نوع مقاله: علمی - پژوهشی مستقل
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jut.2022.317459.873
نویسندگان
نرگس احمدی فرد* 1؛ سید بهفر میرافضل2؛ علی موحد3
1استادیار گروه معماری، دانشگاه ایوان کی، ایوان کی، ایران
2دانشجوی دکتری برنامه‌ریزی محیط‌زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3دانشیار گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی توریسم، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده
اوقات فراغت جزء جدایی‌ناپذیر زندگی روزمره است. امروزه اوقات فراغت عرصه اجتماعی نوینی است که در آن افراد بدون دغدغه می‌توانند ارزش‌ها و علائق خود را نمایان ساخته، قدرت و مقاومت خویش را به نمایش بگذارند و به‌عنوان نماینده‌ای از طبقه اجتماعی خود اجرای نقش کنند. لیکن در این زمینه لازم است که موقعیت و پایگاه اجتماعی- اقتصادی افراد و ویژگی فردی آنان به‌عنوان عامل تأثیرگذار در نوع سبک زندگی و درنهایت در نوع متفاوت نحوه گذران اوقات فراغت موردبررسی قرار گیرند. لذا تحقیق حاضر نه‌تنها به بررسی عوامل مؤثر بر میزان و نحوه گذران اوقات فراغت در مناطق موردمطالعه پرداخت، بلکه اولویت‌ها و موانع گذران اوقات فراغت را نیز در مناطق 19 و 22 موردبررسی و شناخت قرار داد تا بدین طریق در ادامه بتواند به تحلیل کیفیت و سطوح دسترسی به کاربری‌های گذران اوقات فراغت دست یابد و میزان برخورداری مناطق به آن‌ها را مشخص نماید. در این راستا از مدل‌ها، نرم‌افزارها و روش‌های آماری متفاوت کمی و کیفی استفاده نمود تا برتری الگو و شیوه‌های فضاهای فراغتی و تفاوت‌های آن‌ها را در دو منطقه موردنظر با دو بافت متفاوت شهری یعنی جدید و میانی مشخص نماید. نتایج تحقیقات در بررسی رابطه بین جنس، سن، سطح تحصیلات و میزان درآمد بر اوقات فراغت نشان داد که میزان گذران اوقات فراغت در هر دو منطقه در بین مردان بیشتر از زنان می‌باشد. به ترتیب متغیر تحصیلات، متغیر درآمد و متغیر سن در منطقه 22 و متغیر درآمد، متغیر تحصیلات و متغیر سن در منطقه 19 دارای بیشترین میزان تأثیرگذاری‌ها برگذران اوقات فراغت هستند. نکته دیگر رشد گذران شیوه‌های فردی و غیرفعال گذران اوقات فراغت در منطقه 19 به نسبت منطقه 22 به دلیل سطح کمتر برخورداری از کاربری اوقات فراغت، سطح پایین دسترسی‌ها، عدم وجود بسترهای لازم فراغتی از نوع فعالیت‌های فراغتی فضا محور می‌باشد.
کلیدواژه‌ها
تحلیل تطبیقی؛ اوقات فراغت؛ تفاوت‌های فضایی؛ منطقه 19 و 22 شهر تهران
عنوان مقاله [English]
Comparative Analysis of Spatial Differences in Leisure Time in Districts of Tehran Metropolis, Case Study: Districts 19 and 22 of Tehran
نویسندگان [English]
Narges Ahmadifard1؛ Seyyed Behfar Mirafzal2؛ Ali Movahed3
1Assistant Professor of Department of Architecture, University of , Eyvanekey, Iran
2Phd Student in Environmental Planning, University of Tehran, Tehran, Iran
3Associate Professor, Department of Geography and Tourism Planning, Kharazmi University, Tehran, Iran
چکیده [English]
Extended Abstract
Introduction
Leisure is one of the indicators of lifestyle, and people's lifestyle usually shows itself in leisure. The level of people's access to material and cultural resources, including education, can determine their social and economic status and, along with personal characteristics such as gender and age, create a certain type of lifestyle for them and determine the amount and fruition of their leisure facilities. In the meantime, understanding the current situation and the spatial pattern governing the leisure activities of citizens and leisure priorities in the form of categories and ways of spending leisure time and barriers to achieving them will be very important.  Therefore, in this framework, the present study tries to study the relationship between independent variables such as age, gender, education and income in the dependent variable of leisure time, to study and comparative knowledge of the type and manner of leisure time in the study areas to prioritize leisure priorities and barriers. In the continuation of this research, it tried to study the spatial analysis of leisure time by presenting the level of fruition and non- fruition of areas of leisure uses both from the point of view of leisure specialists and experts and from the point of view of access levels to a suitable spatial model. In this regard, create a comparative analysis in order to identify the spatial differences of leisure time in the desired areas, one of which is the middle texture and the other as the new urban texture.
 
Methodology
The study is part of applied researches. Also, in terms of research method, it is part of descriptive-analytical and inferential studies. Using the documentary method, conceptual and theoretical dimensions of the subject, different indicators related to leisure time have been studied. Both quantitative and qualitative methods have been used to analyze the data. SPSS software and Pearson correlation and analysis of variance were exerted to perform statistical analysis and correlation of variables. Other software in the study areas is Excel. The multi-criteria decision model and its combination with hierarchical analysis in the GIS environment and the effective Expert Choice software have also been exerted to obtain the spatial pattern governing how to spend leisure time.
 
Results and discussion
The results show that the amount of leisure time spent among men living in region 22 (2.90) was higher than women (2.81), which is higher in region 19 among men living in region (3.61) than women (3.53). In examining the relationship between age, education level and income (independent variables) with leisure time (dependent variable) in the study areas, it should be noted that the highest correlation between independent variables and dependent variable in region 22 is education variable with 0.319. Similarly, the income variable with 0.226 and the age variable with 0.156 are in the next ranks. Therefore, the results of correlation coefficient show that there is a positive and direct relationship between the variables of age, education and income with leisure time. However, the highest correlation between independent variables and dependent variable in region 19 is related to income variable with 0.651. Similarly, the education variable with 0.522 and the age variable with 0.299 are in the next ranks. In the following, a list of types of leisure time and existing barriers to spending leisure time in the extracted areas were prepared in the form of questionnaires and analyzed separately in order to provide points and rankings of the extracted materials. Then, it was tried to provide access to leisure uses in the form of maps so that in addition to determining the quality of access and their extent of fruition of recreational uses, the needs of the study areas can be determined for each of these major uses. Finally, based on the opinion of relevant experts and effective models and software programs, an attempt was made to analyze the privilege and non- privilege of areas.
 
Conclusion
The results of one-way analysis of variance test in the study areas showed that there is a statistically significant difference between the gender with the way they spend their leisure time in both areas.  Leisure time spent among men and women in the study areas showed that the amount of leisure time spent among men living in the areas was more than women. The highest correlation between independent and dependent variables in region 22 includes education variable with 0.319, income variable with 0.226 and age variable with 0.156. But the highest correlation between independent and dependent variables in region 19 includes income variable with 0.651, education variable with 0.522 and age variable with 0.299, respectively. Therefore, according to the results of the models in regions 19 and 22, it was found that there is a significant and positive relationship between the variables of age, education and income with the amount of leisure time spent. However, regarding the way of spending leisure time and leisure spaces in both areas, it should be noted that both public and private styles, as well as private and home styles, are inactive, with the difference that the growth of personal leisure activities such as cyberspaces and internet usage of District 19 were higher than District 22. Finally, the results of residents' access to a variety of leisure spaces indicate that District 22 has more leisure land uses than District 19. However, it should be noted that despite the fact that District 22 has more leisure land uses, the research has shown that the amount of leisure time among men and women in District 19 is higher than District 22, and as mentioned, this is due to the dominant growth of personal recreation more than ever.
کلیدواژه‌ها [English]
Comparative Analysis, Leisure, Spatial Differences, Districts 19 and 22 of Tehran
مراجع
  1. ابراهیم‌نیاسماکوش، سعید (1392) بررسی نقش گردشگری شهری در توسعه اجتماعی-فرهنگی، اقتصادی و محیطی مطالعه موردی: شهر بابلسر، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، برنامه‌ریزی شهری، به راهنمایی علی خاکساری رفسنجانی و مشاوره غلامرضا لطیفی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
  2. افصح‌حسینی، فاطمه‌سادات؛ ذبیحی، حسین؛ جهانشاهلو، لعلا (1397) جایگاه ابعاد و تحقق رقابت‌پذیری شهری در مدیریت شهری، فصلنامه مطالعات مدیریت شهری، سال 10، شماره.34، صص. 91-78.
  3. بذرافشان، جواد و بامری، علی (1397) بررسی و تحلیل وضعیت گردشگری خلاق در شهر زاهدان، فصلنامه برنامه‌ریزی منطقه‌ای، سال 8، شماره 31، صص. 180-167.
  4. برابری، معصومه؛ فیروزمند، مارال؛ هاشم پور، فهیمه (1395) بررسی تحلیل اثرات اقتصادی گردشگری شهری از دیدگاه شهروندان (مطالعه موردی شهر بابلسر)، مجله علوم جغرافیایی، دوره 12، شماره 24، صص. 55-40.
  5. جهانیان‌بهمنیری، روح‌الله (1395) اثر گردشگری بر توسعه انسانی، مجله برنامه‌ریزی و توسعه گردشگری، سال 2، شماره 7، صص. 24-11.
  6. رضائیان‌قراگزلو، علی؛ قادری، اسماعیل؛ میرعباسی، رمضان (1391) برنامه‌ریزی شهر خلاق، تهران: انتشارات آذرخش.
  7. شاطریان، محسن؛ حیدری‌سورشجانی، رسول؛ ورفی‌نژاد، ژیلا (1398) مدل‌سازی تأثیرات گردشگری شهری بر کیفیت زندگی و شهر خلاق در شهر کرمانشاه، آمایش جغرافیایی فضا، سال 9، شماره 33، صص. 60-51.
  8. شفیعی، زاهد؛ فرخیان، فیروزه؛ میرقدر، لیلا (1393) اصفهان به‌عنوان شهر خلاق صنایع‌دستی با رویکرد توسعه گردشگری، فصلنامه انجمن جغرافیای ایران، دوره جدید، سال 12، شماره 43، صص. 278-251.
  9. شهابیان، پویان و رهگذر، عرفان (1391) پیوند محیط خلاق یا شهر، مجله منظر، دوره 4، شماره 19، صص. 73-67.
  10. ضرابی، اصغر؛ موسوی، میرنجف؛ کشکولی، علی‌باقر (1393) بررسی میزان تحقق‌پذیری شهر خلاق؛ مقایسه تطبیقی بین شاخص‌های توسعه پایدار شهری و معیارهای ایجاد شهر خلاق، جغرافیا و توسعه فضای شهری، سال 1، شماره 1، صص. 17-1.
  11. کلانتری، محسن؛ رجایی، سیدعباس؛ فتوحی‌مهربانی، باقر (1395) تحلیلی بر برخورداری کلان‌شهرهای ایران از شاخص شهر خلاق، پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، دوره 4، شماره 4، صص. 612-587.
  12. Bianchini, Franco. & Landry, charles. (1994) The creative city, Published by Comedia, UK.
  13. Bustomi, Thomas. & Pamungkas, Raditya. (2018) Performance Evaluation of Tourism Sector Policy in Support of Bandung Creative City, Journal of Social Science Studies, Vol. 5, No. 1, pp.169-183.
  14. Canavan, Brendan. (2016) Tourism, Creativity and Sustainability, In International Conference on Contemporary Marketing Issues, 22nd ­ 24th, Heraklion, Crete, Greece.
  15. Durmaz, Serhat Bahar. (2015) Analyzing the Quality of Place: Creative Clusters in Soho and Beyoglu, Journal of Urban Design, Vol. 20, No. 1, pp.93-124.
  16. ­Florida, Richard. (2002) The rise of the creative class: And how its transforming work, leisure, community and everyday life, Basic Books, New York.
  17. Florida, Richard. (2005) Cities and the Creative class, American Sociological Association, City & Community, published New York: Routledge, Vol. 2, No. 1, pp. 3–19.
  18. Florida, Richard. (2014) creative class and economic development, Journal of Economic Development Quarterly, Vol. 28, 3, pp. 196 – 205.
  19. Horng, Jeou Shyan; Tsai, Chang Yen; Yang, Ting Chi; Liu, Chih Hsing; Hu, Da Chan (2016) Exploring the relationship between proactive personality, work environment and employee creativity among tourism and ospitality employees, International Journal of Hospitality Management, Vol 54, No. 3, pp. 1-25.
  20. Hospers, Gert– Jan. (2003) creative cities: breeding places in the knowledge economy, Knowledge, Technology & Policy, Vol. 16, No. 3, pp.143-162.
  21. Landry, Charles. (2013) Creative City Index Comfortable or Captivating, An assessment of Palmerston North, Print synergy & Published by Palmerston North Ciry Council.
  22. Landry, Charles. (2012) The creative city: A toolkit for urban innovators, uk: Earthscan Publishes in association WWF-UK.
  23. Marques, Lenia & Borba, Carla. (2017) Co-creating the city: Digital technology and creative tourism, Tourism Management Perspectives Journal, Vol 24, pp. 86-93.
  24. Musterd, Sako. (2010) The Creative Cultural Knowledge City, Some Conditions, Paper presented at the university of Kaiserlautern.
  25. Nekouie Sadri, Bahram (2009) Grounding Grounds with Emphasis on Iran, Second Edition, Tehran, Iran, Samt.
  26. Pratt, Andy C. (2008) Creative cities: The cultural industries and the creative class, Geografiska Annaler: Series B, Human Geography, Vol. 90, No. 2, pp. 107–117.
  27. Ratiu, Dan Eugen. (2013) Creative cities and/or sustainable cities: Discourse and practices, City, Culture and Society, Vol 4, No. 3, pp.125-135.
  28. Redaelli, Eleonora. (2011) Analyzing the ‘‘creative city" governance: Relational processes in Columbus, Ohio, City Culture and Society Journal, Vol. 2, No. 2, pp. 85-91.
  29. Richards, Greg & Marques, Lenia. (2012) Exploring Creative Tourism: Editors Introduction, Journal of Tourism Consumption and Practice, Vol. 4, No. 2, pp.1-11.
  30. Richards, Greg. (2011) Creativity and Tourism, Annals of Tourism Research Journal, Vol. 38, No.4, pp. 1225- 1253.
  31. Stevenson, Deborah. & Matthews, Amie. (2013) Culture and the city: Creativity, tourism,
  32. leisure,1 st Edition, published by Routledge, Abingdon, Oxon, New York.
  33. Tan, Siow Kian. & Luh, Ding Bang. & Kung, Shiann.Far. (2014) A taxonomy of creative tourists in creative tourism, Tourism Management, Vol. 42, pp.248-259.
  34. (2006) Towards sustainable strategies for creative tourism, Discussion report of the planning meeting for 2008 international conference on creative tourism Santa Fe, New Mexico, U.S.A.
  35. Zimmerman, Jeffrey. (2008) From brew town to cool town: neoliberals and creative city development strategy in Milwaukee, Cities, Vol.25, No. 4, pp. 230–242.
  36. Ebrahimnia Samakoush, Saeed (2013) A Study of the Role of Urban Tourism in Socio-Cultural, Economic and Environmental Development: Babolsar, Master Thesis, Urban Planning, Superviser by Ali Khaksari Rafsanjani and adviser by Advised by Gholamreza Latifi, Allameh Tabatabai University, Tehran Iran. [In Persian].
  37. Afsah Hosseini, Fatemeh Sadat., Zabihi, Hussein., & Jahanshahloo, Lala. (2018) The position of dimensions and the realization of urban competitiveness in urban management, Urban Management Studies Quarterly, Vol. 10, No. 34, pp. 78-91. [In Persian].
  38. Bazrafshan, Javad. & Bamri, Ali. (2018) Study and analysis of the situation of creative tourism in Zahedan, Regional Planning Quarterly, Vol. 8, No 31, pp. 180-167. [In Persian].
  39. Barabari, Masoumeh., Firoozmand, Maral., & Hashempour, Fahimeh (2016) Analysis of the economic effects of urban tourism from the perspective of citizens (Case study of Babolsar city), Journal of Geographical Sciences, Vol. 12, No. 24, pp. 40-55. [In Persian].
  40. Jahanian Bahnamiri, Ruhollah (2016) The effect of tourism on human development, Journal of Tourism Planning and Development, Vol.2, No. 7, pp. 24-11. (In persian)
  41. Rezaian Qaragazlu, Ali., Qaderi, Ismail., & Mir Abbasi, Ramzan. (2012) Creative City Planning, Tehran, Azarakhsh Publications. [In Persian].
  42. Shaterian, Mohsen., Heidari Sourshajani, Rasool., & Varfinejad, Jila. (2019) Modeling the effects of urban tourism on quality of life and creative city in Kermanshah, geographical planning of space, Vol.9, No.33, pp. 60-51. [In Persian].
  43. Shafiee, Zahed., Farrokhian, Firoozeh., & Mir Ghadr, Leila. (2014) Isfahan as a creative city of handicrafts with a tourism development approach, Iranian Geographical Association Quarterly, New Vol, Vol.12, No. 43, pp. 251-278. [In Persian].
  44. Shahabian, Pouyan & Rahgozar, Erfan (2012) The link between the creative environment or the city, Manzar Magazine, Vol. 4, No. 19, pp. 67-73. [In Persian].
  45. Zarrabi, Asghar., & Mousavi, Mir Najaf., & Kashkoli, Ali Baqer. (2014) A Study of the Feasibility of a Creative City, Comparative comparison between indicators of sustainable urban development and criteria for creating a creative city, geography and urban space development, Vol.1, No.1, pp. 1-17. [In Persian].
  46. Sheriff, Mohsen., Rajaei, Seyed Abbas., & Fotouhi Mehrabani, Baqer. (2016) An Analysis of the Creativity of the Metropolis of Iran in the Creative City Index, Geographical Research in Urban Planning, Vol.4, No. 4, pp. 612-587. [In Persian].
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 505
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 285


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب