استفاده از گروه‌‌‌‌های مجازی آموزشی (VLT) جهت بهبود سواد ارزشیابی زبان (LAL) برای مدرسان انگلیسی به‌‌‌‌‌عنوان زبان خارجی

عاشیک، آ.، کوسه، س.، یانگین اکشی، گ.، صفراغلو، گ.، پریرا، ر.، و اکیرت، م. (2019). تلفیق فناوری اطلاعات و ارتباطات

در آموزش مدرسان زبان انگلیسی: دیدگاه هایی از ترکیه، پرتغال و لهستان. یادگیری زبان به کمک کامپیوتر. 124-1.

بیلی، م. ل.، و لویتکهانس، ل.(1998). ده نکتۀ مهم برای تسهیل کار با تیم های یادگیری مجازی: راهنمای یادگیری برای

گروه‌های مجازی آموزشی. بازیابی در http://www.macdesign.net/academic/ts3160/TS3160Course_Info/VirtualTeamshandbook.pdf

بیکر، س. د. (2006). تأثیر توافق رهبر و پیرو بر کارآیی گروه. چکیدۀ رساله‌های بین‌الملل، 6، (03).

بلانژر، ف.، م. ب. واتسون-منهایم. (2006). گروه‌های مجازی و رسانه‌های چندگانه: سازمان دهی کاربرد رسانه‌ها برای دستیابی به اهداف راهبردی. مذاکرات تصمی‌گیری گروهی، (4)15، 321-299.

برگر، آ. (2012). ایجاد سواد ارزشیابی زبان: الگویی برای اموزش مدرسین. در ج. هوتنر، ب. مهلماور لارچر، س. رایشل، و ب. شیفتنر(ویراستار.) نظریه و کاربرد در آموزش مدرسان انگلیسی به‌عنوان زبان خارجی: Bridging the Gap. (ص‌ص.82-57). توناواندا، نیویورک: Multilingual Matters.

چن، چ. ک.، وو، ج.، ما، م.، و نایت، م .ب. (2011). بهبود عملکرد گروه مجازی آموزشی: چشم انداز رهبر گروه. مدیریت نظام‌های انسانی، (4)30، 228-215.

کوکس، ا.، و کلارک، س. (2006). مفهوم اجتماعات فعالیت‌محور. در دایره المعارف جوامع فعالیت محور در مدیریت دانش و اطلاعات. (ص‌ص. 96-92). منبع ایده‌های گروهی.

دوناتو، ر. (2004).  ابعاد همکاری در گفتمان آموزشی. سالنامۀ بررسی زبان‌شناسی کاربردی، 24، 302-284.

ارنست، پ.، گویتات کاتازوس، م.، هامپل، ر.، هایزر، س.، هاپکینز، ج.، مورفی، ل.، و استیکلر، او.(2013). پیشرفت مدرس برخط: همکاری در فضای آموزش مجازی،. یادگیری زبان به کمک رایانه،  (4)26، 313-333.

فالشر، گ (2012). سواد ارزشیابی در کلاس زبان. فصلنامۀ ارزیابی زبان، 9(2)، 113-132. doi: 10.1080/15434303.2011.642041.

هامپل، ر.، و استیکلر، او. (2005).  مهارت‌های جدید برای کلاس‌های جدید. تربیت مربی برای تدریس

زبان به‌صورت برخط. . یادگیری زبان به کمک رایانه، 18، 326-311.

هیل، ک. (2017). سواد ارزشیابی مدرس زبان—مشخص‌کردن محدوده. مقاله‌هایی درخصوص ارزیابی و سنجش زبان،6 (1)، iv-vii.

هوروات، ل.، و  توبین، ت. ج. (1999). کار گروهی قرن بیست و یکم: تعیین صلاحیت برای گروه‌های مجازی. مقالۀ ارائه شده در کنفرانس آکادمی مدیریت 1999 ، شیکاگو، الینوی.

هوون، د. (2007). امکانات فناوری برای دانش آموزان و مدرسان جهت تجسم بخشیدن به تجربۀ آن‌ها از آموزش مدرس. در 5ک. مورفی-جودی، م. پیترز، م.ا. کاسن و ر. لاوین (ویراستار.)، آماده‌سازی و پیشرفت‌دادن مدرسان مسلط به تکنولوژی برای آموزش زبان دوم (ص‌ص. 164-133). CALICO monograph 6، سن‌مارکو، تگزاس: CALICO.

جنتی‌فر، م.، و مرندی، س. س. (2018 سواد ارزشیابی زبان در مدرسان ایرانی آموزش زبان انگلیسی به‌عنوان زبان دوم زیر ذره بین ارزیابی. پژوهش کاربردی در زبان انگلیسی، 7(3)، 307-328، Doi: 10.22108/are.2018.108818.1221

یارونپا، س. و لیدنر، د. (1998). ارتباط و اعتماد در گروه‌های مجازی جهانی. علم سازمان،10 (6)، 791- 815.

جانسون، د.  و.، و جانسون، ر.  ت.(1994).  مدریت مدرسۀ مشارکت‌محور (ویرایش دوم.). ادینا، مینه‌سوتا:Interaction Book Company.

جانسون، س. د.، ثریا، ک.، یون، س. و.، برت، ج. و.، و لا فلویر، ج. (2002). ایجاد و پیشبرد گروه و فرآیندهای گروهی تیم های یادگیری مجازی. . رایانه و آموزش، 39(4)،379-393 ، Doi: 10.1016/S0360-1315(02)00074-X.

کوه، ک.، بورک ل.، ا. ک. ا.، لوک آ.، گنگ و.، و تان ک. (2018).  گسترش سواد ارزشیابی مدرسان در کلاس‌های درس زبان چینی: تمرکز بر طراحی فعالیت ارزیابی. پژوهش در آموزش زبان،22(3)، 264-288.

لیامپوتانگ، پ.، و ازی، د. (2005). روش‌های پژوهش کیفی. ملبورن: Oxford University Press.

لیپناک، ج.، و استامپس، ج. (1997). گروه‌های مجازی: دسترسی به فضا، زمان و سازمآن‌ها به‌واسطۀ فناوری. نیویورک: John Wiley & Sons.

لیپناک ، ج.، و استامپس ، ج. (2008). گروه‌های مجازی: افرادی ورای مرزهای فناوری کار می‌کنند. (ویرایش دوم. نیویورک: .John Wiley & Sons

میرینگ، پ. (2000). تحلیل کیفی محتوا. در او. فلیک، ا. کاردوف، و ای. استینک (ویراستار.)، راهنمای پژوهش کیفی (ص‌ص. 266-269). لندن: Sage.

مک‌کارتی، گ..(2012)  گروه‌های مجازی و آموزش ترکیبی. بازیابی در: http://ro.uow.edu.au/cgi/viewcontent.cgi?article=1353&context=gsbpapers

پاولسن، م. ف.(2003). تجربیات مرتبط به سامانه‌های مدیریت یادگیری در 113 موسسۀ اروپایی.  فناوری آموزشی و جامعه، 6(4)، 134-148.

استیونس، و. (2012). سامانه‌های مدیریت یادگیری با محوریت یادگیرنده و خودآموزی. TESL-EJ،15(4)، 1-14.

ساگاری، د.، و وگت، ک. (2017). ارزیابی سواد مدرسان زبآن‌های خارجی در سراسر اروپا: پژوهش، چالش‌ها و چشم‌اندازهای آتی. مقاله‌هایی درخصوص ارزیابی و سنجش زبان،6(1)، 41-63.

یون، س. و.، و جانسون، س. د..(2008)  مراحل و الگوهای تشکیل گروه در تیم‌های مجازی. پژوهش و توسعۀ فناوری آموزشی،56(5-6) ، 595-618، Doi: 10.1007/s11423-007-9078-x.

یونس، م. م. (2007). استفادۀ مدرسان انگلیسی به‌عنوان زبان دوم در مالزی از فناوری اطلاعات و ارتباطات در کلاس‌های درس: انتظارات و واقعیت‌ه. ReCALL، 19(1)، 79-95.