تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,500 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,090,402 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,194,068 |
کاربرد سنجه های سیمای سرزمین در بازنگری مدل تخریب سرزمین برای ارزیابی اثرات محیط زیستی | ||
نشریه محیط زیست طبیعی | ||
دوره 74، شماره 1، خرداد 1400، صفحه 195-207 اصل مقاله (1.63 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jne.2021.304417.2008 | ||
نویسندگان | ||
مصطفی نور استانبولی1؛ بهمن جباریان امیری* 2؛ محمد کابلی3 | ||
1گروه محیط زیست - دانشکده منابع طبیعی - دانشگاه تهران - کرج- ایران | ||
2دانشگاه تهران، دکترای محیط زیست | ||
3دانشگاه تهران- دانشکده منابع طبیعی - گروه محیط زیست | ||
چکیده | ||
در تحقیق حاضر، با هدف بررسی امکان به کارگیری سنجه های سیمای سرزمین در ساختار مدل تخریب سرزمین، استان گیلان به 183 شبکه به عنوان یگان نشانزد، تقسیم شد و مدل تخریب محیط زیست در هر یک از آنها به اجرا در آمد. پنج سنجه از گروه سنجه های ساختار سیمای سرزمین (دایره محاطی مربوطه، نسبت محیط به مساحت، شاخص شکل، شاخص بعد فرکتال و شاخص پیوستگی) در هر یک از سلول ها محاسبه شد. با به کارگیری رهیافت گام به گام در مدلسازی رگرسیونی به مدلسازی با به کارگیری هر یک از سنجه های سیمای سرزمین پرداخته شد. پنج مدل بدست آمد که با استفاده از روش معیار اطلاعات آکائیکه مدل مناسب تعیین گردید. اعتبار مدل انتخاب شده مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد که 39/78 درصد از استان گیلان در طبقات حساس و آسیب پذیر قرار دارد و شهرستان سیاهکل بیشترین تراکم فیزیولوژیک را دارد. مدل ها نشان دادند که مقدار تخریب محیط زیست می تواند با استفاده از میانگین وزنی سنجه های مرتبط با ساختار سیمای سرزمین پیشبینی شود: rcc (r2 = 0.437, p ≤ 0.05)، contig (r2 = 0.615, p ≤ 0.05)، frac (r2 = 0.505, p ≤ 0.05)، shp (r2 = 0.499, p ≤ 0.05)، para (r2 = 0.672, p ≤ 0.05). مناسب ترین مدل، بر مبنای معیار اطلاعات آکائیکه مدل مربوط به سنجه نسبت محیط به مساحت بوده است. براساس یافته های این پژوهش، به کار گیری سنجه های سیمای سرزمین در مدل تخریب، سبب کاهش اعمال سلیقه و نظرات کارشناسی مختلف در آن میشود. از سوی دیگر، به کارگیری سنجه های بوم شناسی سیمای سرزمین که میتوان آنها را به آسانی از طریق نقشه کاربری سرزمین محاسبه نمود، از ضرورت کارهای میدانی به میزان زیادی خواهد کاست. در نتیجه استفاده از مدل تخریب محیط زیست برای ارزیابی اثرات، با سهولت بیشتر، در مدت زمانی کمتر و همچنین با هزینه پایین تری قابل اجرا خواهد بود. | ||
کلیدواژهها | ||
مدل تخریب محیط زیست؛ مدلسازی؛ سنجه های سیمای سرزمین؛ ارزیابی اثرات محیط زیست | ||
مراجع | ||
Amiri, J.B., 2017. Environmental Modeling. University Press, University of Tehran, 150 p. Amiri, J.B., 2019. Environmental Impact Assessment 2nd Edition. University Press, University of Tehran, 228 p. Bruhn-Tysk, S. Eklund, M., 2002. Environmental impact assessment: a tool for sustainable development? A case study of biofuelled energy plants in Sweden, Environmental Impact Assessment Review, No. 22, pp. 129- 144. Buchhorn, M., Smets, B., Bertels, L., Lesiv, M., Tsendbazar, N.-E., Herold, M., Fritz, S., 2019. Copernicus Global Land Service: Land Cover 100m, epoch "2015", Globe (Version V2.0.2) [10.5281/zenodo.3243509]. Zenodo. DOI: "10.5281/zenodo.3243508". Chamani, A., Makhdoum, M., Khorasani., N. Jafari. M., and Cheraghchi, M., 2005. Environmental impact assessment of development on the environment of Hamedan province using the degradation model. Ecology. No. 37. pp. 35-44 (In Persian). Economic and Social Commission for Asia and the Pacific (ESCAP). 1990. Environmental impact assessment for water resources development. Environment and Development Series. Farina, A., 2006. Principles and Methods in Landscape Ecology. Springer, pp. 412. Gao J., Liu, Y., 2010. Determination of land degradation causes in Tongyu County, Northeast China via land cover change detection. Applied Earth Observation and Geoinformation 12: 9–16. Governorate of Guilan, 2019. Available from https://www.gilan.ir/. Accessed 19th November 2019. Heidari Masteali, S., jabbarian amiri, B., Alizadeh Shabani, A., 2019. Environmental Impact Assessment of Development in Torghabeh-Shandiz Township Using Degradation Model. Journal of Environmental Science and Technology, 21(2), 173-187. Hosseini Vardei, M., Salman Mahini, A., Monavari, S., Kheirkhah Zarkesh, M., 2012. Using Landscape Metrics in Cumulative Effects Assessment of Road Networkon Tree Cover. Journal of Natural Environment, 65(2), 139-152. Leitao, B.A., Ahern, J., 2002. Applying Landscape Ecological Concepts and Metrics in Sustainable Landscape Planning. Journal of Landscape and Urban Planning, 59(2):65-93. Makhdoum, M., 2002. Degradation Model: A Quantitative EIA Instrument, Acting as a Decision Support System (DSS) for Environmental Management. Environmental Management 30, 151–156 (2002). Makhdoum.M.F., Mansouri. S.M., 1999. Environmental impact assessment of Hormozgan Province (S. Iran) by degradation model. Journal of Environmental Studies, 25(23). 49-57. (in Persian). Matsushita, B. Xu, M. Fukushima, T. 2006. Characterizing Changes in Landscape Structure in the Lake Kasumigaura Basin, Japan Using a High-Quality GIS Dataset. Journal of Landscape and Urban Planning 78(3):241-250. McGarigal, K., 2015. Fragstats User Manual, Version 4.2. University of Massachusetts Amherst, 182p. Momtaz, S. 2002. Environmental impact assessment in Bangladesh: A critical review. Environmental Impact Assessment 22: 163-179. Rutledge, D.T., 2003. Landscape Indices as Measures of the Effects of Fragmentation: Can Pattern Reflect Process? Department of Conservation, Wellington. Shrestha, M. A., York, A. M. Boone, C. G. and Zhang, S., 2012. Land Fragmentation Due to Rapid Urbanization in The Phoenix Metropolitan Area: Analyzing the Spatiotemporal Patterns and Drivers. Applied Geography 32: 522- 531. Statistical Center of Iran, 2019. Available from https://www.amar.org.ir/. Accessed 19th November 2019. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 964 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 644 |