بررسی ویژگی های منابع و نویسندۀ «هوی هوی یائو فانگ» بر اساس تحلیل تطبیقی متن «هوی هوی یائگ فانگ» با متن «قانون در طب» ابو علی سینا

شیخ­الرئیس ابوعلی سینا، قانون، ترجمۀ عبدالرحمن شرفکندی (هه ژآر)، تهران، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، 1392.

Somasiri Devendra,New Light on Some Arabic Lithic Records in Sri Lanka, in Sri Lanka and the Silk Road of the Sea, ed. by Sendake Bandaranyake, Lorna Dewaraja, K. D. G. Wimalaratne, The Sri Lanka National Commirion for UESCO and the Central Cultural Fund, Colombo, 1990, pp217-290.

منابع چینی (منابعچینیبهزبانفارسیترجمهشدهتاخوانندگانایرانیاینکتابنامهراراحت­تربخوانند).

الف. نسخ  «هوی هوی یائو فانگ»

回回药方（影印本）北京：学苑出版社, 2002.

هوی هوی یائو فانگ (چاپ عکسی)، پکن، شوه یوان، 2002.

ب. متون تاریخی چینی

[明], 李时珍, 本草纲目（新校注本）刘衡如、刘山永 校注, 北京：华夏出版社，2008.

(لی، شی جنبن تسائو گانگ مو (نسخۀ تصحیحی جدید)، تصحیح لیو خنگ ژو، لیو شان یونگ، پکن، هوا شیا، 2008.

ج. منابع معاصر چینی

宋岘, 回回药方考释, 北京：中华书局, 2000.

سونگ، شیان، تفاسیر هوی هوی یائو فانگ، پکن، ادارۀ چین، 2000.

ــــــ, 古代波斯医学与中国, 北京：经济日报出版社，2001.

ـــــــــــــ، طب فارسی باستانی و چین، پکن، روزنامۀ اقتصادی، 2001.

冯家升, 从历史上看阿拉伯与中国的友好关系[N], 光明日报, 06-09, 1955.

فنگ، جیا شنگ، مناسبات مودت چین کشورهای عربی از نگاه تاریخ، روزنامۀ نور، 06-09، 1955.

李经纬、邓铁涛, 中医大辞典，北京：人民卫生出版社, 1995.

لی، جینگ وی و دنگ، تیه تائو لغتنامۀ طب سنتی چین، پکن، بهداشتی مردم، 1995.

刘迎胜,《回回药方》与中国穆斯林医药学[J], 新疆社会科学 (3), 92-105页. 1990.

(لیو، یینگ شنگ، «هوی هوی یائو فانگ» و طب و داروشناسی مسلمانی چینی، علوم اجتماعی سین کیانگ، 1990(3)، 105-92، 1990.

马明达、陈静辑, 中国回回历法辑丛-译天文书序, 兰州：甘肃民族出版社, 1996.

ما مینگ دا ، چن جینگ، مجموعۀ تقویم هوی هوی چین مقدمۀ ترجمۀ کتاب نجوم­بینی در دورۀ مینگ، لان جو، انتشارات ملی گان سو، 2، 1996.

王兴伊,《回回药方》西域民族医学方书之集大成者[J].医古文知识, 2005（4），44-45页, 2005.

 (وانگ، شینگ یی، «هوی هوی یائو فانگ»- چکیدۀ کتب طبی اقوام مناطق غربی، معلومات متون تاریخی طبی، (4)، 45-44، 2005.

岳家明,《回回药方》初探[J], 阿拉伯世界, ( 3), 108 -112页1985.

یوه، جیا مینگ، «بررسی اولیۀ «هوی هوی یائو فانگ»، جهان عرب، (3)، 108-112، 1985.

韩中义, 小经拼写体系及其流派初探[J].西北地儿民族学院学报 (3), 10-16页2005.

هان، جونگ یی، «بررسی جریان تحول خط «شیا را جینگ» خط الفبایی  با حروف عربی»، دانشگاه نانکن، (3)، 65-57، 2006.