پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,225 |
| تعداد مقالات | 67,685 |
| تعداد مشاهده مقاله | 114,981,670 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,653,722 |
واکاوی خط مشی سیاسی و اداری هخامنشیان در شبهجزیرۀ عربستان | ||
| پژوهش‌های علوم تاریخی | ||
| دوره 12، شماره 4 - شماره پیاپی 24، اسفند 1399، صفحه 19-38 اصل مقاله (1.1 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jhss.2020.308755.473305 | ||
| نویسنده | ||
| حمیدرضا پیغمبری* | ||
| استادیار گروه تاریخ دانشگاه خلیج فارس، بوشهر | ||
| چکیده | ||
| هخامنشیان چه مناطقی از شبهجزیرۀ عربستان را تحتکنترل خود داشتند و نوع حاکمیت و شیوۀ ادارۀ آن مناطق چگونه بوده است؟ محققان دراینباره اختلافنظرهای فراوانی دارند. در پژوهش حاضر با مرور و بازبینی دیدگاههای پژوهشگران پیشین تلاش شده است که با توجه به شواهد و مدارک تاریخی و باستانشناختی جدید، خط مشی سیاسی و اداری هخامنشیـان درخصوص این سرزمین روشن گردد. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که چون بخشهای بزرگی از شبهجزیرۀ عربستان در این زمان تا اندازۀ زیادی ناشناخته و دور از دسترس بوده است، نباید آن را بهعنوان یک واحد جغرافیایی و سیاسی یکپارچه درنظر گرفت. چنین بهنظر میرسد که عربستان در دورۀ هخامنشیان به بخشهای مجزایی از نظر اداری و سیاسی تقسیم شده بود: ساتراپی اربایه از جنوب سوریه و بیابان نقب تا شمال حجاز را شامل میشد و برخی نواحی واقع در کرانههای جنوبی خلیج فارس مانند بحرین (تیلیمن) و عمان (مَک) هم واحدهای سیاسی مجزایی بهشمار میرفتند. هخامنشیان کرانههای جنوبی خلیج فارس را از طریق ساتراپیهای بابل و مکران (ساتراپی چهاردهم) اداره میکردند و مناطق مواصلاتی شمال و غرب عربستان را با پیمان اتحادی که با اتحادیۀ قیداری بسته بودند تحتنظارت داشتند. گسترش قناتها در عربستان و عایدات ناشی از جریان تجارت بخورات نشان میدهد که میان دو طرف روابطی دوسویه و سودمند وجود داشته است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| هخامنشیان؛ عربستان؛ خلیج فارس؛ جادۀ بخورات؛ تیما؛ اتحادیۀ قیداری | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Rethinking the Achaemenid Political and Administrative Policy in Arabia | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Hamidreza Peighambari | ||
| Assistant Professor, Department of History, Persian Gulf University, Bushehr | ||
| چکیده [English] | ||
| Which parts of Arabian Peninsula were under the Achaemenids’ control? and how did they administer those regions? Researchers have widely different viewpoints on the answers to these questions. The present paper is an attempt to clarify the political and administrative policy of the Achaemenids regarding this land, through reviewing previous research, and according to new historical and archaeological evidence. This study indicates that a large part of the peninsula was unknown and out of reach at that time. So, it cannot be considered as an integrated geographical and political unit. It seems that, Arabia, administratively and politically, was divided into separate parts: the satrapy of Arabāya from southern Syria and the Negev desert to the northern Hijaz; and some areas along the southern coasts of the Persian Gulf, such as Bahrain (Tiliman/Dilmun) and Oman (Maka), were also considered as separate political units. The Achaemenids’ administrative system managed the southern coasts of the Persian Gulf through the satrapies of Babylon and Makran (14th Satrapy), and they had under control the transit areas of northern and western Arabia through an alliance with the Qedarite Confederation. The expansion of qanats and the revenues from the incense trade show that there has been a mutually beneficial relationship between the two sides. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Achaemenids, Arabia, Incense route, Persian Gulf, Tayma, Qedarite Confederation | ||
| مراجع | ||
|
استرابو، جغرافیا، ترجمۀ همایون صنعتیزاده، تهران، بنیاد موقوفات محمود افشار، 1393. آریان، لشکرکشی اسکندر، ترجمۀ انگلیسی اوبری دو سلینکورت، بازنگری، مقدمه و حواشی جی. آر. همیلتون، ترجمۀ محسن خادم، تهران، نشر دانشگاهی، 1388. بریان، پییر، امپراتوری هخامنشی، ترجمۀ ناهید فروغان، جلد دوم، تهران، قطره و فرزان روز، 1381. توینبی، آ، «جغرافیای اداری شاهنشاهی هخامنشیان»، در جغرافیای اداری ایران باستان، ترجمۀ همایون صنعتیزاده، تهران، بنیاد موقوفات محمود افشار، 3-191، 1388. داندمایف، محمد آ.، تاریخ سیاسی هخامنشیان، ترجمۀ خشایار بهاری، تهران، کارنگ، 1381. دیودور سیسیلی، ایران و شرق باستان در کتابخانۀ تاریخی، ترجمه و حواشی حمید بیکس شورکایی و اسماعیل سنگاری، تهران، جامی، 1384. سال، ژان فرانسوا، «هخامنشیان در خلیج فارس»، تاریخ هخامنشیان، جلد چهارم، مرکز و پیرامون، ویراستاران هلن سانسیسی وردنبورخ و آملی کورت، ترجمۀ مرتضی ثاقبفر، تهران، توس، 171-198، 1388. الشیخ، نبیل یوسف، «دراسه تحلیلیه لخاتم أخمینی «التل ب/24 من تلال مدافن جنوب ظهران»»، مجله الواحه، العدد 46، السنه 13، الربع 3، 2007. کالمایر، پتر، «سبک مصری و محتوای هخامنشی؛ نوشتههای روی پاسنگ تندیس داریوش یکم در شوش/هلیوپولیس»، تاریخ هخامنشیان، جلد ششم، آسیای صغیر و مصر فرهنگ های کهن در یک شاهنشاهی، ویراستاران هلن سانسیسی وردنبورخ و آملی کورت، ترجمۀ مرتضی ثاقبفر، تهران، توس، 419-444، 1388. کسنوفون (گزنفون)، آناباسیس، ترجمۀ احمد بیرشک، تهران، کتابسرا، 1375. ـــــــــــــــــ، کورش نامه، ترجمۀ رضا مشایخی، چاپ هفتم، تهران، علمی و فرهنگی، 1388. گراف، دیوید، «عربستان در دوره هخامنشیان»، تاریخ هخامنشیان، جلد چهارم، مرکز و پیرامون، ویراستاران هلن سانسیسی وردنبورخ و آملی کورت، ترجمۀ مرتضی ثاقبفر، تهران، توس، 223-199، 1388. لوکوک، پییر، کتیبههای هخامنشی، ترجمۀ نازیلا خلخالی، زیر نظر ژاله آموزگار، چاپ دوم، تهران، فرزان روز، 1386. والزر، گرلد، نقوش اقوام شاهنشاهی هخامنشی، ترجمۀ دورااسمودا خوبنظر، چاپ دوم، تهران، پازینه، 1389. وثوقی، محمدباقر و منصور صفتگل، اطلس تاریخ بنادر و دریانوردی ایران، جلد اول، تهران، سازمان بنادر و دریانوردی و دانشگاه تهران، 1395. هرودوت، تاریخ هرودوت، جلد دوم، ترجمۀ مرتضی ثاقبفر، تهران، اساطیر، 1389. Anderson, Björn, “Achaemenid Arabia: A Landscape-Oriented Model of Cultural Interaction”, in John Curtis and St John Simpson (eds.) 2010 The World of Achaemenid Persia; History, Art and Society in Iran and the Ancient Near East, London, 2010, 445-455
ـــــــــــــــــــــــ, “Lines in the sand: Horizons of real and imagined power in Persian Arabia,” in E. R.M. Dusinberre, M. B. Garrison and W. F.M. Henkelman, (Eds.) Achaemenid History XVI The Art of Empire in Achaemenid Persia Studies in Honour of Margaret Cool Root, Leiden, Leuven, 2020, 565-600.
Dalley, S., “The Cuneiform tablet from Tell Tawilan,” Levant 16, 1984, 19-22.
Dandamayev, M. “Arabia i. The Achaemenid province Arabāya”, Encyclopaedia Iranica vol. 2/3, 1986, 229.
ـــــــــــــــــ, “Eber-Nāri”, Encyclopaedia Iranica vol. 7/6, 1996, 654-655.
De Blois, F., “Maka and Mazun”, Studia Iranica 18, 1989, 157–167.
Eph’al, I., The Ancient Arabs: Nomads on the Borders of the Fertile Crescent, 9the-5th Centuries BC, Jerusalem, 1982.
Hallock, R.T., Persepolis Fortification tablets (OIP 92), Chicago, 1969.
ــــــــــ, “Selected Fortification texts,” DAFI 8, 1978, 109-36.
Herzfeld, E., The Persian Empire, ed. G. Walser, Wiesbaden, 1968.
Hoyland, Robert G. Arabia and the Arabs from the Bronze Age to the coming of Islam, London and New York, Routledge, 2001.
Jacobs, B., “Achaemenid satrapies: The administrative units of the Achaemenid empire,” Encyclopaedia Iranica, 2006, (online edition).
ـــــــــ, B. and M. Macdonald. “Felszeichnung eines Reiters aus der Umgebung von Taymā”, Zeitschrift für Orient-Archäologie 2, 2009, 364-376.
Knauf E. A., “The Persian administration in Arabia”, Transeuphratène 2, 1990, 201–217.
Lambert, W. G., “Nabonidus in Arabia,” PSAS 2, 1971, 53-64.
Lemaire, A., “Histoire et administration de la Palestine à l’époque perse,” Ernest-Marie Laperousaz & André Lemaire (eds.) La Palestine à l’époque perse, Paris, 1994, 11-53.
Lightfoot, Dale R., “The Origin and Diffusion of Qanats in Arabia: New Evidence from the northern and southern Peninsula,” The Geographical Journal, 166, No. 3, 2000, 215-226.
Planhol, Xavier de, “Kāriz iv. Origin and dissemination,” Encyclopaedia Iranica, vol. 15/6, 2011, 573-8.
Polybius, The General History, tr. by J. Hampton, 2 Vols., 5th ed, Oxford,1823.
Posener, G., La première domination perse en Égypte, Cairo, No. 8, 1936.
Potts, D. T., ‘Thaj and the location of Gerrha’, PSAS 14, 1984, 87-91.
ـــــــــــــــ, “Achaemenid interests in the Persian Gulf”, in John Curtis and St John Simpson (eds.) The World of Achaemenid Persia; History, Art and Society in Iran and the Ancient Near East, London, 2010, 523-533.
ـــــــــــــــ, “The Islands of the XIVth Satrapy,” in Roland Oetjen (ed.), Studies in Seleucid History, Archaeology and Numismatics in Honor of Getzel M. Cohen, (Beitr GE Zur Altertumskunde) Berlin, De Gruyter, 2019, 375-396.
Rabinowitz, I., “Aramaic Inscriptions of the Fifth Century BCE from a North-Arab Shrine in Egypt,” JNES 15, no. 1, 1956, 1-9.
Reade, J. E., “Assyrian illustrations of Arabs,” in C. S. Phillips, D. T. Potts & S. Searight (eds) Arabia and its Neighbors: Essay on Prehistorical and Historical Developments, Presented in Honour of Beatrice de Cardi, Turnhout, 1998, 221-232.
Retsö, J., The Arabs in antiquity: Their history from the Assyrians to the Umayyads, London, 2003.
Robin, Ch. J., “Before Himyar Epigraphic Evidence for the Kingdoms of South Arabia,” in Greg Fisher (ed.) Arabs and Empires before Islam, Oxford, 2015, 90-126
Schmidt, Erich F., Persepolis III; The Royal Tombs And The Other Monuments, Chicago, 1970.
Tadmor, Hayim & Shigeo Yamada, The Royal Inscriptions of Tiglath-Pileser III And Shalmaneser V Kings Of Assyria, RINAP 1, Winona Lake, Indiana, 2011.
Walker, Ch., “The use of seals in Babylonia under the Achaemenids,” in Studies in John Curtis (ed.) Ancient Persia and the Achaemenid period, London: James Clarck & Co., 2020, 34-45.
Zadok, R., “Arabians in Mesopotamia during the late-Assyrian, Chaldean, Achaemenian and Hellenistic Periods,” ZDMG 131, 1981, 42-84. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 412 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 513 |
||