پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,230 |
| تعداد مقالات | 67,759 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,130,733 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,896,769 |
The Concept of the Recitation of the Noble Qur’ān with Ḥuzn: A Critical Examination | ||
| Journal of Contemporary Islamic Studies | ||
| مقاله 11، دوره 2، شماره 1، فروردین 2020، صفحه 125-141 اصل مقاله (656.86 K) | ||
| نویسندگان | ||
| Muḥammad Rasūl Āhangarān* 1؛ Muḥammad Riḍā Maḥmūdī2 | ||
| 1Professor, Department of Jurisprudence & the Principles of the Islamic Law, College of Farabi, University of Tehran,Qom, Iran | ||
| 2PhD Holder in Jurisprudence & the Principles of the Islamic Law, College of Farabi, University of Tehran,Qom, Iran | ||
| چکیده | ||
| One of the Infallibles’ (a) recommendations about the recitation of the Qur’ān is reciting it with ḥuzn (sadness). This recommendation can be clearly construed from the appearance of some traditions. However, the question is that if this ḥuzn is necessary in the recitation of the Qur’ān? The sad recitation of the Qur’ān improves the connection of the reciter and audience with the meaning of the verses and helps them learn its concepts. Therefore, the Infallibles (a) have significantly recommended this and have reprimanded some due to the lack of ḥuzn in their recitation. In order to understand the recommendations of the Infallibles (a), it is necessary to determine the meaning of ḥuzn and its difference from worldly sorrow and specify its intention. To this end, the instances of ḥuzn should be examined and its roots should be specified. Definitely any ḥuzn has a cause and knowing it can help specify the praiseworthy and blameworthy ḥuzn. The qur’ānic verses and Islamic traditions have suggested some signs for the praiseworthy and blameworthy ḥuzn; having praiseworthy ḥuzn is a sign of faith and the abandonment of the blameworthy ḥuzn is one of its requirements. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| Taghannī؛ Ḥuzn؛ Praiseworthy؛ Recitation؛ Blameworthy | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| مفهوم‌شناسی قرائت قرآن کریم همراه با حُزْن با رویکرد انتقادی | ||
| نویسندگان [English] | ||
| محمد رسول آهنگران1؛ محمدرضا محمودی2 | ||
| 1استاد گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی پردیس فارابی دانشگاه تهران ، قم، ایران | ||
| 2دانش آموخته دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران | ||
| چکیده [English] | ||
| یکی از توصیه‌های معصومانعلیهمالسلام درباره قرائت قرآن، خواندن آن با حزن است. این توصیه به طور واضح، از ظاهر برخی احادیث مستفاد میشود. اما آیا وجود حزن در قرائت قرآن لازم است؟ وجود حزن در قرائت، موجب ارتباط بهتر قاری و مستمع با معانی آیات و عبرت گرفتن از مفاهیم آن میشود؛ لذا معصومانعلیهمالسلام بسیار در این زمینه توصیه فرموده و عده‌ای را به دلیل نبود حزن در قرائتشان توبیخ کرده‌اند. برای فهم توصیه‌های معصومانعلیهمالسلام ، لازم است معنای حزن و فرق آن با حزن و غم دنیایی مشخص و منظور از آن تبیین شود. به این منظور، باید مصادیق حزن را بررسی و ریشه‌های آن را تبیین کرد. بیشک هر حزنی، علت و ریشه‌ای دارد و دانستن آن، موجب تبیین حزن ممدوح و مذموم خواهد شد. در آیات و روایات، علایمی برای حزن ممدوح و مذموم ذکر شده که داشتن حزن ممدوح، از نشانه‌ها‌ی ایمان و ترک حزن مذموم، از لوازم آن است. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| تَغَنّی, حزن, قرائت, مذموم, ممدوح | ||
| مراجع | ||
|
The Noble Qur’ān Nahj al-balāgha (1983). Qom, Hijrat. Nahj al-balāgha (2002). Translated by Muḥammad Dashtī, Qom, Amīr al-Mu’minīn Center for Culture and Research. Aḥmadiyān, A. (2003), Qur’ān Studies. Tehran, Iḥsān. Āmudī, A. (1987), Taṣnīf ghurar al-ḥikam wa durar al-kalim. Edited by Muṣṭafā Dirāyatī, Qom, Islamic Guidance Office. Anṣārī, A. (1987), Kitāb manāzil al-sā’irīn. Beirut, n.p. Baḥrānī, H. (1990), Ḥilyat al-Abrār fī aḥwāl Muḥammad wa Ālih al-aṭhār (a). Qom, Mu’assisa al-Ma‘ārif al-Islāmiyya. Burns, D. (1992), Cognitive therapy. Translated by Mahdī Qarācha Dāghī, Tehran, Mutarjim Publications. Ibn Manzūr, M. (1993), Lisān al-‘Arab. Beirut, Dār Ṣādir. Ibn Qutayba, A. (n.d.), Al-Ma‘ārif. Cairo, Dār al-Kutub. Isnawī, M. (1892), Ḥayāt al-qulūb fī kayfiyya al-wuṣūl ilā al-maḥbūb. Cairo, n.p. Kulaynī, M. (1986), Al-Kāfī. Tehran, Dār al-Kutub al-Islāmiyya. Labīb, S. (n.d.), Al-Jam‘ al-ṣawtī al-awwal lil-Qur’ān al-Karīm wa al-muṣḥaf al-murtal. Cairo, Dār al-Kitāb al-‘Arabī lil-Ṭibā‘a wa al-Nashr. Majlisī, M. (1983), Biḥār al-anwār al-jāmi‘ a li-durar akhbār al-A’imma al-Aṭhār. Beirut, Dār Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Makkī, M. (n.d.), Quwwat al-qulūb fī Mu‘āmilāt al-maḥbūb. Cairo, Muṣṭafā al-Bābī al-Ḥalabī. Miṣbāḥ al-sharī‘a (attributed to) Imām Ja‘far Ṣādiq (a) (1980). Beirut, Mu’assisa al-A‘lamī lil-Maṭbū‘āt. Muṭahharī, M. (1983), Collection of master Muṭahharī‘s works. Qom, Ṣadrā Publications. Nelson, K. (2011), The art of reciting the Qur’ān. Translated by Muḥammad Riḍā Sutūdaniya, Tehran, Zamān Naw. Narāqī, A. (2006), Mi‘rāj al-sa‘āda. Qom, Ṭubāyi Muḥabbat Publications and Cultural Center. Qumī, A. (1993), Safīna al-biḥār. Qom, Uswa. Qumī Mashhadī, M. (1989), Tafsīr Kanz al-daqā’iq wa baḥr al-gharā’ib. Tehran, Ministry of Culture and Islamic Guidance. Qurṭabī, M. (n.d.), Al-Jāmi‘ li-aḥkām al-Qur’ān. Cairo, Dār al-Kitāb al-‘Arabī lil-Ṭibā‘a wa al-Nashr. Qushayrī, A. (n.d.), Al-Risāla al-Qushayriyya fī ‘ilm al-taṣawwuf. Cairo, Muṣṭafā al-Bābī al-Ḥalabī wa Awlādih. Rāghib Iṣfahānī, Ḥ. (1991), Al-Mufradāt fī gharīb al-Qur’ān. Damascus, Dār al-‘Ilm. Ray Shahrī, M. (2005), Mīzān al-ḥikma. Qom, Dār al-Ḥadīth. Shu‘ayrī, M. (n.d.), Jāmi‘ al-akhbār. Najaf, Maṭba‘a Ḥaydariyya. Suyūṭī, J. (2000), Al-Itqān fī ‘ulūm al-Qur’ān. Beirut, Dār al-Kitāb al-‘Arabī. Ṭabāṭabā’ī, M. (1996), Al-Mīzān fī tafsīr al-Qur’ān. Qom, Islamic Publication Office. Ṭurayḥī, F. (1996), Majma‘ al-Baḥrayn. Tehran, Murtaḍawī. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 169 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 167 |
||