پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,230 |
| تعداد مقالات | 67,757 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,113,236 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,877,645 |
جستاری در باب نمود پیکر انسان در هنر معاصر، با تأکید بر نظریات بودریار | ||
| نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی | ||
| مقاله 3، دوره 22، شماره 2، تیر 1396، صفحه 9-20 اصل مقاله (865.36 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfava.2017.62396 | ||
| نویسندگان | ||
| مینا محمدی وکیل* 1؛ حسن بلخاری قهی2 | ||
| 1استادیار گروه نقاشی، دانشکدۀ هنر، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران | ||
| 2استاد گروه مطالعات عالی هنر، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| انگاره‌های مرتبط با پیکر انسان، بدنمندی و تقابل‌های جنسیتی از دیرباز در بازنمود انسان در هنر نقشی تعیین‌کننده داشته‌اند. پس از دهۀ 1970، پژوهش پیرامون جایگاه تن و واکاوی گستره‌های معنایی آن، دامنۀ وسیع‌تری یافت. هدف این جستار، تطبیق معانی مذکور در دو حوزۀ فلسفه، مشخصاً با تأکید بر اندیشۀ بودریار و نیز مصادیق هنری ملهم از آن معانی است. در این زمینه نظریاتی همچون شیءشدگی، مفهوم عضوـ شیء، پایان جنسیت و... با آثار تجسمی هنرمندانی همچون کروگر، گُبر، شرمن، هاگنز، لونا و آبراموویچ تطبیق داده می‌شود. روش این تحقیق به‌صورت تحلیلی‌ـ توصیفی و تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها به شیوۀ استقرایی است. طبق یافته‌های پژوهش مشخص خواهد شد که اولاً تکرار نشانه‌ها در نظام‌های مختلف معنایی، سبب شده تا خرد جنسی پست‌مدرن رو به محوشدگی گذاشته شود و به وانمودهبدل شود که نمود تن در هنرها نیز تابع همین فلسفه است. ثانیاً عرضۀ وسیع مفاهیم جنسی در تمامی نظام‌های معنایی همه‌چیز را به نشانه‌ای جنسیتی بدل کرده است؛ از این رو درواقع دیگر هیچ‌چیز جنسیت نیست. لذا نشانه‌های جنسیتی، در هنر نیز جنبۀ بت‌وارگی خود را از دست داده‌اند. ثالثاً عنصر عضوـ شیء در هنر معاصر را می‌توان در جایگاه ژانر طبیعت بی‌جان از سویی و انسان قربانی عصر پست‌مدرن از سوی دیگر مدنظر قرار داد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| بودریار؛ شیءشدگی؛ هنر پیکرنما؛ هنر معاصر؛ نظریۀ پایان جنسیت | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Essay on presence of the human figure in contemporary arts with emphasis on the theories of Baudrillard | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mina Mohammadi vakil1؛ Hasan Bolkhari2 | ||
| 1Assistant Professor, Faculty of Art, Al-Zahra University, Tehran, Iran | ||
| 2Professor of Advanced Studies of Art, College of Fine Arts, University of Tehran, Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| In contemporary times, the philosophy of human figure and the discourse of gender has become one of the greatest cultural narratives and concerns of the west. In the postmodernist art and philosophy, inclination towards extroversion is one of the main constituents, which means an extra leniency to expose gender through repetitious trials and unheroic representations of figures. According to Baudrillard, in contemporary times because teleonomic power has replaced theological power, pornography by doubling the sexual signs and relying on the power of media has become so widespread that everything in contemporary culture is related to sexuality. Signs of sexuality and seduction shadow culture, media, art, power exchanges, capitals and even politics. But in semiotic structures, however, no sign in its function is distinct, abstract or self-standing and its presence only becomes valued and identified by multidimensional and differential relations with other signs of meaningful disciplines. It can therefore be said that since the extensive presentation of meanings and sexual images in the media and other arenas have become as signs of sexuality, then in fact nothing is sexual anymore and the widespread signs of sexuality have lost their fetishistic quality. For the same reason, at times even the human figure in contemporary art appears as an object in which the relation between the parts and organs has been altered. The element of part-object in contemporary art is abundantly considered in lieu of visual design and a replacement for the human figure in whole. This extends to the point that more daringly in order to objectify the body and the issue of sexuality, mutilated dolls represent human figures, placing it in the genre of still life on the one hand and human as a victim of post- modernist era on the other. Such bodily tokens simultaneously portray seductive attributes and emasculation. In fact, it can be said that the proliferation of signs and their coherence in various meaningful disciplines has caused the post- modernist sexual wisdom to decline to the point of vanish and become only simulacrum. The representation of ‘human figure’ in the arts also follows this philosophy. Naked images in contemporary art are neither symbols of mystic salvation or symbols of humanity nor are they instruments of provocation. They have no fetishistic properties or a form of social objections and ultimately they are not even sexual beings (male/female) but only a sign that become a form of imminence of culture as a result of endless repetitions and blending with various cultural areas and for that matter it has become meaningless and close to its last horizon of existence. In the current article, the method of research was qualitative. Considering that the current study was conducted utilizing the findings related to the past and critiques and analysis and review of artworks involving past events, therefore this study is a historical research. The compilation of information in this article involved study of library documents and books. The information obtained were eventually for analysis through scientific inductive method in the sense that by putting together of details, more general results were obtained. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Philosophy of human figure, contemporary art, gender in art, figurative art, objectification | ||
| مراجع | ||
|
احمدی، بابک (1373)، مدرنیته و اندیشۀ انتقادی، تهران: نشر مرکز. بلخاری قهی، حسن و محمدی‌وکیل، مینا (1393)، «از تحریم صورتگری تا صورت‌نگاری عریان»، هنرهای زیبا- هنرهای تجسمی، دورۀ 19، شمارۀ 2، ص 5 ـ16. بودریار، ژان (۱۳81)، در سایۀ اکثریت خاموش، ترجمۀ پیام یزدانجو، تهران: نشر مرکز. بودریار، ژان (۱۳۸4الف)، آمریکا، ترجمۀ عرفان ثابتی، تهران: نشر ققنوس. بودیار، ژان (1384ب)، فوکو را فراموش کن، بودریار را فراموش کن، ترجمۀ پیام یزدانجو، چاپ دوم، تهران: نشر مرکز. بودریار، ژان (1390)، جامعۀ مصرفی، اسطوره‌ها و ساختارها، ترجمۀ پیروز ایزدی، چاپ سوم، تهران: نشر ثالث. پین، مایکل (1382)، فرهنگ اندیشۀ انتقادی، از روشنگری تا پسامدرنیته، ترجمۀ پیام یزدانجو، تهران: نشر مرکز. حقیقی، مانی (1374)، سرگشتگی نشانه‌ها، نمونه‌هایی از نقد پسامدرن، تهران: نشر مرکز. دو بووار، سیمون (1385)، جنس دوم، ترجمۀ قاسم صنعوی، چاپ هفتم، تهران: انتشارات توس. سلدن، رامان و ویدسون، پیتر (1377)، راهنمای نظریۀ ادبی معاصر، ترجمۀ عباس مخبر، چاپ دوم، تهران: انتشارات طرح نو. صحاف‌زاده، علیرضا (1389)، هنر هویت و سیاست بازنمایی، مطالعه‌ای در تاریخ اجتماعی هنر آمریکا، چاپ دوم، تهران: نشر بیدگل. کهون، لارنس (1394)، از مدرنیسم تا پست مدرنیسم، ویراستار فارسی عبدالکریم رشیدیان، چاپ یازدهم، تهران: نشر نی. لش، اسکات (1383)، جامعه‌شناسی پست‌مدرنیسم، ترجمۀ شاپور بهیان، تهران: انتشارات ققنوس. مرلوپونتی، موریس (1391)، جهان ادراک، ترجمۀ فرزاد جابرالانصار، تهران: انتشارات ققنوس. مهاجر، فیروزه (1388)، «کند‌وکاوی در نظریات فمینیستی ژولیا کریستوا»،مجلۀ اجتماعی عرصه http://nasour.net/. ناکلین، لیندا (1394)، بدن تکه‌تکه‌شده، قطعه به‌مثابۀ استعاره‌ای از مدرنیته، چاپ سوم، تهران: انتشارات حرفۀ هنرمند. وارد، گلن (1389)، پست‌مدرنیسم، ترجمۀ قادر فخررنجبری و ابوذر کرمی، چاپ سوم، تهران: نشر ماهی. Fremont, Diane (2014), Inspiriting body/Embodying spirit: The Art of Kiki Smith, In: https://aras.org/sites/default/files/docs/00069Fremont.pdf. Edward, Luci-Smith (2002), L’art d’aujourd’hui, Adaptation française de Janine, Cyrot, Maxi-Livers. Paris.
G.Ocvirk, Otto (2009), Art Fundamentals/ Theory and Practics, Mc Graw Hill, Eleventh Edition, New York.
Heartney, Eleanor (2013), Art & Today, Phaidon Press, New York. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,346 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,831 |
||