رمضانی قوام ابادی, محمد حسین, بهمئی, منصور. (1396). تحقق عدالت کیفری بین‌المللی در آفریقا؛ موانع و راهکارها. , 47(1), 1-26. doi: 10.22059/jplsq.2017.60507
محمد حسین رمضانی قوام ابادی; منصور بهمئی. "تحقق عدالت کیفری بین‌المللی در آفریقا؛ موانع و راهکارها". , 47, 1, 1396, 1-26. doi: 10.22059/jplsq.2017.60507
رمضانی قوام ابادی, محمد حسین, بهمئی, منصور. (1396). 'تحقق عدالت کیفری بین‌المللی در آفریقا؛ موانع و راهکارها', , 47(1), pp. 1-26. doi: 10.22059/jplsq.2017.60507
رمضانی قوام ابادی, محمد حسین, بهمئی, منصور. تحقق عدالت کیفری بین‌المللی در آفریقا؛ موانع و راهکارها. , 1396; 47(1): 1-26. doi: 10.22059/jplsq.2017.60507
تحقق عدالت کیفری بین‌المللی در آفریقا؛ موانع و راهکارها
1دانشیار، گروه حقوق بین‌الملل، دانشکدة حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2دانشجوی دکتری حقوق بین‌الملل، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده
دیوان کیفری بین‌المللی ساختار حقوقی نوینی برای تعقیب مرتکبین جرایم بین‌المللی و ناقضان حقوق انسان‌هاست. این ساختار حقوقی، علاوه‌بر وجود محاکم داخلی کشورها، متضمّن ایجاد صلاحیت رسیدگی برای مرجع رسیدگی بین‌المللی است؛ به‌همین سبب این دیوان دارای صلاحیت تکمیلی است که مبیّن نوعی هماهنگی و پویایی در ساختار قضایی و تقنینی نظام‌های ملّی است تا دولت‌ها بتوانند اولویت اعمال صلاحیت خود را در رسیدگی و تعقیب جرایم بین‌المللی محفوظ دارند. علی‌رغم آنکه به عمر این دیوان، اکنون اندکی زود است تا کارنامة این مرجع قضایی بین‌المللی را قضاوت صحیح کرد، مواضع دولت‌ها در روند رسیدگی‌های این دیوان به برخی قضایا تأمل‌برانگیز است؛ به‌گونه‌ای که به‌خصوص مواضع دولت‌های آفریقایی و به‌تبع آن اتحادیة آفریقا، دربردارندة زمزمه‌هایی مبنی بر عدم همکاری، تهدید به خروج از اساسنامة دیوان و متعاقب آن توسعة صلاحیت دیگر مراجع قضایی یا حتی تأسیس مرجع کیفری مستقل است؛ مواضعی که به تضعیف دیوان و چه‌بسا صعوبت تحقق عدالت کیفری در جامعة بین‌المللی بینجامد.
Fulfillment of criminal justice in Africa; barriers and solutions
نویسندگان [English]
Mohammad Hossein Ramazani Ghavamabadi1؛ Mansoor Bahmaei2
1Associate Professor, Faculty of Law, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
2Ph.D. Candidate in International Law, Faculty of Law, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
چکیده [English]
The International Criminal Court (ICC), is a new legal structure which has competence to prosecute perpetrators of international crimes and violators of human rights. In addition to national courts, The International Criminal Court has complementary jurisdiction. Therefore, the ICC has a complementary competence which complies with national legal system and national Legislative bodies and means that states have the jurisdiction and the primary obligation to investigate and punish international crimes. Considering the fact that the ICC is a young court, it’s not fair to judge the efficiency of this court, nevertheless, several governments’ position on the ICC could be subject of contemplation. The position of several African government and the African Union, is threatening to withdraw from the Statute of the Court and establishing new alternative independent authority which can undermine the ICC competence, all of which may lead to difficulty in the path of achieving criminal justice in the international community.
کلیدواژه‌ها [English]
the African Union, crime, criminal justice, the International Criminal Court, investigation, statutes, noncooperation
مراجع
الف) فارسی
رمضانی قوام‌آبادی، محمدحسین (1393). «تأسیس دیوان کیفری آفریقایی: افسانه یا واقعیت؟»،مجلة حقوقی دادگستری، دورة 78، شمارة 86.
رنجبریان، امیرحسین؛ ملک‌الکتاب خیابانی، مهدیه (1398). «دادگاه ویژة سیرالئون: تشکیل صلاحیت و مقابله با بی‌کیفرمانی»، مجلة حقوقی بین‌المللی، شمارة 43.
زمانی، سیدقاسم (1393). «تهدید به عدم‌همکاری با دیوان کیفری بین‌المللی و آیندة مبهم عدالت کیفری در قارة سیاه»، مجلة پژوهش‌های حقوق جزا و جرم‌شناسی، شمارة 2.
شعاع‌منش، سام ساسان؛ دیوتتر، ژیل (2016). «دیوان کیفری بین‌المللی و اموال فرهنگی: اجرای حقوقی تقویت‌شدة حمایت از اموال فرهنگی در مخاصمات مسلحانه»، تارنمای عدالت کیفری بین‌المللی امروز، 22 ژوئن.
فرجیها، محمد (1387). «رویکرد عقلایی به مداخله‌های عدالت کیفری»، مجلة کارآگاه، دورة 2، شمارة 4.
گاراپون، آلن (1381). «آشتی در فراسوی دادرسی‌ها؟ نمونه‌های افریقای جنوبی و روندا»، مجلة گفتگو، شمارة 36.
موسی‌زاده؛ امینیان، اکبر (1390).جمهوری اسلامی ایران و دیوان کیفری بین‌المللی، پژوهشکدة تحقیقات راهبردی.
میرمحمدصادقی، حسین (1383). «دادگاه کیفری بین‌المللی»، نشر دادگستر.
نمامیان، پیمان (1394). «نسل سوم محاکم کیفری بین‌المللی، دستاوردها، هنجارها و چالش‌ها»، فصلنامة پژوهش کیفری، دورة 3، شمارة 11، تابستان.
ب) لاتین
Ascensio, H. (2000). Les Tribunaux Ad hoc pour l’Ex-Yougoslavie et pour le Rwanda» in Droit pénal international, Hervé Ascensio, Emmanuel Decaux et Alain Pellet, Pedone.
Burke.white, ww (2012) .” Proactive complementarity:The ICC and national courts in the Rome system of international justice.”
Ghali, Boutrous (1992). An Agenda for Peace Preventive Diplomacy …, UN Doc, A/47/227, 5, 24 111, 17 June. para 2.
CIJ, Affaire relative au mandat d’arrêt du 11 avril 2000 (2002). para 78.
Dubois, Olivier (1997). «Les juridictions pénales nationales du Rwanda et le tribunal international», RICR.
Fernandez, Lovell (2014). Vormbaum, moritz; werle،, gerhard; Africa and the international criminal court, Vol. 1, Springer.
Lettre de l’Union africaine, 10 Septembre 2013.
Lettre du second vice-président de la CPI le juge Cuno Tarfusser, 13 septembre 2013.
Taylor, Ian (2012). China and Africa: engagement and compromise, Rutledge.
TPIY (1995). Affaire Tadic, Chambre d’appel, arrêt relatif à l’appel de la defense concernant l’exception préjudicielle d’incompétence, 2 Octobre, para 10.
Voir, Condorelli; et Villalapando, S. (2005). Les Nations Unies et les juridictions pénales internationales» in La Charte des Nations Unies-commentaire article par article, Jean-Pierre Cot, Alain Pellet et Mathias Forteau, 3e édition, Economica.
Wembou, Djiena (1997). “Le tribunal pénal international pour le Rwanda”, RICR.
Wenping, He. (2013). China- Africa Relations Moving into an Era of Rapid Development, in: Sanuha Naidu, China in Africa, Africa Institute of South Africa(AISA), No. 3.
Werle, G., Fernandez, L., & Vormbaum, M. (Eds.), (2014).Africa and the International Criminal Court, T.M.C. Asser Press, Hague.
