تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,501 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,093,253 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,197,665 |
آسیبشناسیِ لرزهای معابر شهری | ||
نشریه هنرهای زیبا: معماری و شهرسازی | ||
مقاله 1، دوره 17، شماره 3 - شماره پیاپی 1444020، مهر 1391، صفحه 5-16 اصل مقاله (2.17 M) | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfaup.2012.30369 | ||
نویسندگان | ||
محمدمهدی عزیزی1؛ میلاد همافر2 | ||
1استاد دانشکده شهرسازی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران | ||
2کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، پردیس بین المللی کیش، دانشگاه تهران | ||
چکیده | ||
برنامه ریزی شهری با هدف کاهش آسیب پذیری، ناگزیر از شناخت نحوه و علل آسیبپذیری هر یک از عناصر کالبدی شهر است. در این راستا، آسیبشناسی لرزهای شبکه ارتباطی و به ویژه معابر شهری، به عنوان یکی از عناصر کالبدی شهر، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش تلاش دارد، با به کارگیری روشهای نوین آماریِ مرتبط و AHP و نیز استفاده از GIS ، مدلی بسطپذیر را برای تعیین آسیبپذیری لرزهای معابرِ شهری ارائه کند. برای تدقیق پیشنهادات یاد شده، محله کارمندان واقع در شهر کرج به عنوان مطالعة موردی مورد ارزیابی قرار گرفته است. براساس نتایج تحلیل سلسله مراتبی، از میان 10 معیار آسیب پذیری منتخبِ پژوهش، معیارهایِ جمعیت مرتبط با معبر، موقعیت و ویژگیهای زیرساختهای شهری و شیب معبر، بیشترین، و معیارهای دسترسی و کیفیت کف معبر، از کمترین اهمیت در تعیین سطح آسیب-پذیری معبر برخوردار هستند. بررسی روابط همبستگی، نشان از همبستگی درونی میان معیارها، همپوشانی دادهها و عدم امکان تعیین حد آستانه به صورت منفرد برای معیارها دارد. بنابراین، آسیب پذیری لرزهای معابر شهری، معلول یک معیار نبوده و برآیند مجموعه ای از عوامل میباشد. برای تعیین آسیبپذیری لرزهای، ضروری است از روشهایِ تحلیلیِ مبتنی بر تحلیل توامان معیارها سود جست که این امر نشان دهندة مطلوبیت و کارآیی مدل ارزیابی پیشنهادی پژوهش حاضر می باشد. | ||
کلیدواژهها | ||
برنامه ریزی کاهش آسیب پذیری؛ زمین لرزه؛ شبکه ارتباطی؛ کرج؛ معابر شهری | ||
مراجع | ||
امینی، الهام؛ فرح حبیب و غلام حسین مجتهدزاده (1389)، برنامه ریزی کاربری زمین و مدیریت بحران زمین لرزه، مجله علوم و تکنولوژی محیط زیست، شماره 3، صصص 174-161.
بحرینی، سیدحسین (1375)، برنامه ریزی کاربری زمین در مناطق زلزله خیز نمونه شهرهای منجیل، لوشان، رودبار، انتشارات بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، تهران.
پورکرمانی، محسن و مهرآرین (1377)، لرزه خیزی ایران، انتشارات دانشگاه شهید بهشتی،تهران.
جدلی، هلن (1375)، پایداری مراکز زیستی در برابر خطرات زلزله، مجموعه مقالات دومین کنفرانس بین المللی بلایای طبیعی در مناطق شهری، جلد دوم، تهران، صص 1604-1597.
حافظ نیا، محمدرضا (1379)، مقدمه ای برروش تحقیق در علوم انسانی، چاپ دوم، انتشارات سمت، تهران.
حائری، سیدمحسن و گتمیری، بهروز (1375)، گزارش نقشه های هم شتاب گستردة تهران و پیرامون آن، بنیاد مسکن و انقلاب اسلامی، تهران.
حبیب، فرح (1371)، نقش فرم شهر در کاهش خطرات ناشی از زلزله، مجموعه مقالات اولین کنفرانس بین المللی بلایای طبیعی در مناطق شهری، بخش اول زلزله، تهران، صص 1617-1607.
حمیدی، ملیحه (1371)، ارزیابی الگوهای قطعه بندی اراضی و بافت شهری در آسیب پذیری مسکن از سوانح طبیعی، مجموعه مقالات سمینارهای توسعه مسکن در ایران، تهران، صص 224-210.
درابک، توماس (1383)، مدیریت بحران اصول و راهنمای عملی برای دولت های محلی، ترجمه توسط مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران، شرکت پردازش و برنامه ریزی، تهران.
روستا، مجید (1389)، شهر و زمین لرزه،گردآوری اعظم خاتم، انتشارات آگاه، تهران.
زبردست، اسفندیار (1380)، کاربرد فرآیند تحلیل سلسله مراتبی در برنامه ریزی شهری،مجله علمی پژوهشی هنرهای زیبا، شماره 10، صص21-13.
زبردست، اسفندیار؛ محمدی، عسل (1384)، مکان یابی مراکز امداد رسانی با استفاده ازGIS و روش ارزیابی چندمعیاره AHP، مجله علمی پژوهشی هنرهای زیبا، شماره 21، صص 16-5.
سازمان زمین شناسی کشور (1371)، پژوهش و بررسی نوزمین ساخت لرزه زمین ساخت و خطر زمین لرزه در قزوین بزرگ، انتشارات سازمان زمین شناسی کشور، تهران.
عبدالهی، مجید (1380)، مدیریت بحران در نواحی شهری، انتشارات سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور، تهران.
عزیزی، محمدمهدی؛ اکبری،علیرضا (1387)، ملاحظات شهرسازی درسنجش آسیب پذیری شهرها از زلزله، مجله علمی پژوهشی هنرهای زیبا، شماره 34، صص36-25.
عزیزی، محمدمهدی (1383)، نقش شهرسازی در کاهش آسیب های زلزله تجربه بم، گزارش نهایی طرح پژوهشی معاونت پژوهشی دانشگاه تهران،تهران.
کاظمی، مصطفی؛زارعی، بهروز (1374)، ارزیابی شبکه ارتباطی شهر رشت با هدف کاهش آسیب پذیری ناشی از زلزله، مجموعه مقالات دومین کنفرانس بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران، صص 1641-1627.
کرمی، امیر (1380)، بهسازی و برنامه ریزی کالبدی معابر شهری به منظور کاهش آسیب پذیری ناشی از زلزله، پایان نامه کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشکده هنر دانشگاه تربیت مدرس.
مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن (1387)، آیین نامه طراحی ساختمان ها در برابر زلزله2800، ویرایش سوم، مرکز تحقیقات ساختمان مسکن، تهران. مرکزمقابله با سوانح طبیعی ایران (1372)، طراحی شهری در مناطق زلزله خیز، طرح بسیج فنی کشور برای مقابله با آثار زلزله، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، تهران.
مهندسین مشاور باوند (1388)، بازنگری طرح تفصیلی شهر کرج بخش ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری، سازمان مسکن و شهرسازی استان تهران، تهران.
ناطق الهی، فریبرز (1374)، شناخت بحران و مدیریت آن، مجموعه مقالات دومین کنفرانس بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، موسسه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران، صص 743-709.
هادیزاده بزاز، مریم (1386)، مدیریت بحران و کاهش آسیب پذیری در برابر بلایای طبیعی، انتشارات آذربرزین، تهران.
همافر، میلاد (1390)، تحلیل آسیب پذیری لرزه ای معابر شهری و تبیین نقش آن در مدیریت بحران،پایان نامه کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، پردیس بین المللی کیش دانشگاه تهران.
Anands,.Arya and Ankash agarwal (2005), “Guideline on provision of hazard safety aspects in projects eligible for jnnurm assistance”, UNDP DISASTER RISK MANAGEMENT PROGRAMME, NEW DEHLI, 1-19.
Central u.s earthquake consortium (2000), “Earthquake vulnerability of transportation system in the central united states”, compiled by the Central u.s earthquake consortium.
Japan International Cooperation Agency (JICA) (2000),”the study on seismic micro zoning of the greater Tehran area in the Islamic Republic of Iran”, main report.
Kameda, Hiroyuki (2000), “Engineering management of lifeline system under earthquake risk” .in: proceedings of the 12th world conference on earthquake engineering , new Zealand society for earthquake Engineering Tupper hutt, 2827-2844. www.karaj.ir | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 4,289 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 12,559 |