گروه بیومکانیک ورزشی و رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
چکیده
مقدمه: سازوکارهای اثر حاد فعالیت بدنی بر شناخت و وابستههای نوروالکتریک آن مورد توافق نیست. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر حاد فعالیت بدنی هوازی بر پتانسیلهای فراخواندهشده از تکلیف توجهی فلانکر از طریق تحلیل پتانسیلهای وابسته به رخداد (ERP) است. روش پژوهش: 15 پسر نوجوان با میانگین سنی 1/12 ± 14/07 سال در این پژوهش شرکت کردند. شرکتکنندگان در دو روز متفاوت به آزمایشگاه مراجعه کردند. در یک روز بدون دویدن و در روز دیگر بعد از 20 دقیقه دویدن هوازی آزمون فلانکر را اجرا کردند. همزمان فعالیت الکتریکی قشر نیز ثبت شد. از نرمافزار EEGLAB برای استخراج ERPهای حاصل از فعالیت الکتریکی قشری حین اجرای تکلیف فلانکر استفاده شد و مؤلفههای P2، N2 وP3 در کانالهای Fz، Pz استخراج شدند. از آزمون ناپارامتری ویلکاکسون و برای پاسخ به فرضیههای تحقیق استفاده شد. یافتهها: نتایج نشانداد که یک جلسه تمرین بدنی هوازی، دامنۀ مؤلفههای درونزا P3 و N2 در کانال Fz را افزایش معنادار و زمان تأخیر ظهور آنها را نیز کاهش داده است (0/05>P). این تغییرات در کانال Pz تأیید نشد. دامنۀ مؤلفۀ P2 در اثر دویدن هوازی تغییر معناداری نداشت (0/05<P)، اما این مؤلفه در کانال Pz به شکل معناداری زودتر پدیدار شد (0/05>P). نتیجهگیری: نتایج نشان داد که مؤلفههای درونزا ERP در تکلیف توجهی فلانکر پس از فعالیت بدنی هوازی به شکل معناداری تسهیل شده است. ممکن است وقوع سریعتر P2 حاصل یکپارچگی حسی ادراکی مؤثرتر در ناحیۀ آهیانهای باشد. بنابراین فعالیت بدنی هوازی بهعنوان یک راهکار برای تسهیل شناختی پیش از فعالیتهایی با نیاز پردازشی سطح بالا توصیه میشود.