تحول فرهنگ سیاسی و الگوی مشارکت زنان در جامعه ترکیه (2000-2020)

References

1. Acuner, S (2002). 90’lı Yıllar ve Resmi Düzeyde Kurumsallaşmanın Doğuş Aşamaları, İletişim Yayınları (Ed.), 90’lı Yıllarda Türkiye’de Feminizm, İstanbul.
2. Alam, A.R (1992). Understanding Political Culture, Foreign Policy, Year 9, Number 4. [In Persian]
3. Almond, G.A; Verba, S (1963). The Civic Culture: Political Attitudes and Democracy in Five Nations, Princeton: Princeton University Press.
4. Almond, G; and at al (1996). Comparative Politics: a Theoretical Framework, Translated by Alireza Tayeb, Tehran: Government Management Training Center. [In Persian]
5. Arat, Y (1992). 1980’ler Türkiye’sinde Kadın Hareketi: Liberal Kemalizm’in Radikal Uzantısı, N. Arat (yay haz), Her Yönüyle Türkiye’de Kadın Olgusu, Say Yayınları, İstanbul, 75-95.
6. ASPB, Faaliyet Raporu (2015). http://sgb.aile.gov.tr/data/54f1fc41369dc5920c515f67/ aspbfaaliyetraporu2014.pdf.
7. Aysoy, M (2006). “Sosyal Devletin Sosyolojisi", Sosyal Politikalar Dergisi S:1, 31-33.
8. Bashiriyeh, H (2001). Obstacles to Political Development in Iran. Tehran: Game No. [In Persian]
9. Berktay, F (1994). Türkiye’de Kadın Hareketi Tarihsel Bir Deneyim, Kadın Hareketinin Kurumsallaşması Fırsatlar ve Rizikolar (1-4 Kasım1991’de Frauen-Anstiftung tarafından düzenlenen uluslararası toplantının tutanakları), Meral Akkent (çev), Metis Yayınları, İstanbul, 18-27.
10. Chilcote, R (2009). Theories of Comparative Politics, Translated by Vahid Bozorgi and Ali Reza Tayyeb. Tehran: Rasa. [In Persian] 
11. Çadır, M (2011). Kadının Siyasal Yaşama Katılımında Siyasi Parti Kadın Kollarının Rolü: TBMM’de Grubu Bulunan Siyasi partiler bağlamında Ankara ili örneği, T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü, Ankara.
12. Çaha, Ö (1996). Sivil Kadın, Türkiye’de Sivil Toplum ve Kadın, Vadi Yayınları, Ankara,
13. Çakır, S (1996). Osmanlı Kadın Hareketi, Metis Yayınları, 2. Basım, İstanbul.
14. Çalışkan, K (2016). “Siyasal Kültür: Yeni Yaklaşımlara Genel Bir Bakış”, Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi, 4. (2)
15. Dahl, R.A (2001). Demokrasi üzerine, (B. Kadıoğlu, Çev.) Ankara: Phonex Yayınları.
16. Duverger, M (1982). Siyaset Sosyolojisi. Şirin Tekeli (Translated by). İstanbul: Varlık Yayınları.
17. Gökçimen, S (2008). “Ülkemizde Kadınların Siyasal Hayata Katılım Mücadelesi”, Yasama Dergisi, (10), İstanbul.
18. https://www.tbmm.gov.tr/develop/owa/milletvekillerimiz_sd.dagilim.
19. https://www.trtturk.com.tr/haber/turkiye/kadin-diplomatlarin-sayisi-artiyor_3309.
20. İçağasıoğlu Çoban, A; Özbesler, C (2009). “Türkiye’de Aileye Yönelik Sosyal Politika ve Hizmetler”, Aile ve Toplum, Cilt:5, S:18, ISSN:1303-0256 Temmuz-Ağustos-Eylül, 2009.
21. Kabasakal, S (2007). Türkiye’de Kadının Siyasal Karar Alma Süreçlerine Katılımı: Celal Bayar Üniversitesinde Örnek Bir Uygulama (Yüksek lisans tezi), Celal Bayar Üniversitesi.
22. Kahraman, M (2015).“Anayasada Kadın Hakları”, Powerpoint sunu, Kadına Şiddet ve Haklara Duyarlılık Paneli, 9 Mart 2015, Hatay Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü.
23. Kaypak, Ş (2015). “Kadının İnsan Hakları”, Powerpoint Sunu, Kadına Şiddet; Haklarda Duyarlılık Paneli, 9 Mart 2015, Hatay Aile Ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü.
24. Kaypak, Ş; Kahraman, M (2016). “Türkiye’de Kadının İnsan Hakları Ve Anayasal Yansıması”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Yıl: 2016 Cilt: 13 Sayı: 33, S. 298-315.
25. Khairi, A; Karimi, A (2018). Political Development in Türkiye; A Future-research Perspective, two-quarter Scientific Research Journal of Political Sociology of Islamic World, Volume 7, Number 15. [In Persian]
26. Kili, S (1996). Modernleşme Ve Kadın, N. Arat (Yay Haz), Türkiye’de Kadın Olmak, Say Yayınları, İstanbul, 9-20.
27. Maliye Bakanlığı. (2019). Yıllık Ekonomik Rapor.
28. Moroğlu, N (2010). “Türkiye’de Kadının İnsan Hakları”, Powerpoint Sunu, 30 Nisan 2010, Boğaziçi Üniversitesi, Erişim: 16.11.2019.
29. Mosalanejad, A (2012). The Role of the Government in Turkey's Economic Development in the last three Decades, Iranian Social Development Studies, 4th year, 2nd issue. [In Persian]
30. Movassaghi, A (2009). Cultural Revolution in Türkiye, Middle East Studies Quarterly, Year 7, Number 3. [In Persian]
31. Movassaghi, A (2015). A Study of the Nature of Kemalist Central Value System and the Process of its Stabilizing in the Period of One-Party Ruling System (1923-1950) in Turkey, Bi Quarterly Journal of Historical Studies of Islamic World, Volume:4 Issue: 8, 2017. [In Persian]
32. Pye, L.W (1965). “Political Culture and Political Development in Lucien”, (eds. Pye, W. / Verba, Sidney), Political Culture and Political Development, (Princeton, N.Y. Princeton Universty Press).
33. Qazi Moradi, B (2017). A Critical Reading of the Concept of Gender and Boundaries of the Body in the Book Tadib al-Naswan, Research Institute of Humanities and Cultural Studies, Volume 9, Special Issue, Winter 2017, Pages 129-101. [In Persian]
34. Saei, A; and et al. (2016). Comparative Analysis of Democratization in Iran and Turkey: a Study of the Democratic Stabilization Stage with an Emphasis on the Factor of Political Parties (1980-2009), Historical Sociology Quarterly, 9th year, No. 2. [In Persian]
35. Saidi, G (2018). Attitude, Political and Social Rights, Women, Turkey (1930-2020), Included in the Website; http://peace-ipsc.org/fa/.[In Persian]
36. Sancar, S (2008). “Türkiye’de Kadınların Siyasal Kararlara Eşit Katılımı”, Toplum Ve Demokrasi, 2(4), 173-184.
37. Serdar, A.B (2014). Sosyal Politika Kavramı, Sosyal Politika, Dora Yayınları, 5. Baskı, Bursa.
38. Steuernagel G.A; Yantek, T.A (1993). “More Than Pink And Blue: Gender, Occupational stratification And Political Attitudes”, Women İn Politics: Outsiders Or Insiders, Ed. Lois Lovelace Duke, Prentice Hall, New Jersey, S. 79.
39. Şen, Y.F (2015). Türk Siyasal Kültüründe Millet Algısı ve Milliyetçilik, Yargı Yayınevi, Ankara.
40. Gov.Tr. Erişim Tarihi: 24.11.2019.
41. Tekeli, Ş (1993). 1980’ler Türkiye’sinde Kadınlar, Ş. Tekeli (Yay Haz), 1980’ler Türkiye’sinde Kadın Bakış Açısından Kadınlar, İletişim Yayınları, İstanbul, 15-50.
42. Turan, İ. (2007). Türkiye’de Siyasal Kültürün Oluşumu, Ersin Kalaycıoğlu & A. Yaşar Sarıbay (Edited By), Türkiye’de Siyasal Değişim Ve Modernleşme. İstanbul: Alfa Akademi Basım.
43. TÜİK, Eğitim, Hane Halkı, Toplumsal Yapı ve Cinsiyet İstatistikleri, http://www.tuik. gov.tr/PreTabloArama.do?metod=search&araType=vt.
44. Türker, A (1981). Kadm-Erkek Eşitsizliği Sorunu, SBF Yayınlan, Ankara. Arat, Yeşim (der), (1991) Kadınlai' ve Siyasal Yaşam, Cem Yayınevi, İstanbul.
45. Türkiye İstatistik Kurumu, İstatistiklerle Kadın (Women in Statistics), https://istatistik. yok.gov.tr. 2018, Ankara.
46. Türkiye İstatistik Kurumu. (2016). TÜİK: tuik.gov.tr.
47. Unat, N.A (1998). Söylemden Protestoya: Türkiye’de Kadın Hareketlerinin Dönüsümü, 75 Yılda Kadınlar Ve Erkekler, Tarih Vakfı Yayınları, İstanbul.
48. Uyar Bozdağlıoğlu, E.Y (2008). “Türkiye’de İşsizliğin Özellikleri Ve İşsizlikle Mücadele Politikaları”, Sosyal Bilimler Dergisi, S.20.
49. Velch, S (2013). Political Culture Theory, Oxford: Oxford University Press.
50. Yılmaz, E.S. (2015). “Cinsiyet Eşitliği Ve Adalet Perspektifinden Türkiye’de Kadının Siyasal Alana Katılımı”, Kadın Araştırmaları Dergisi Kadem. 1, 11-34.
51. YÖK, Yüksek Öğrenim İstatistikleri (2020). https://istatistik.yok.gov.tr.