تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,573 |
تعداد مقالات | 71,036 |
تعداد مشاهده مقاله | 125,504,993 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,769,053 |
نحو گروه ندایی در زبان فارسی رویکردی مشخصه بنیاد | ||
پژوهشهای زبانی | ||
دوره 15، شماره 1 - شماره پیاپی 26، مرداد 1403، صفحه 71-93 اصل مقاله (1008.82 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jolr.2021.317428.666691 | ||
نویسندگان | ||
مینا رضوانیان* 1؛ علی درزی2 | ||
1دانشجوی دکتری گروه آموزشی زبانشناسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران.ایران | ||
2استاد گروه زبان شناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، تهران، ایران. | ||
چکیده | ||
هدف این مقاله تعیین رفتار نحوی مفهوم «ندا» در زبان فارسی از لحاظ ساختار درونی و جایگاه نحوی در چهارچوب رویکرد کمینه گرا است. در این مقاله نشان می دهیم مخاطب یا منادا که از آن با عنوان دقیق «گروه ندایی» یاد می کنیم، بر فراز فرافکن های نقشی حوزۀ اسمی و بالاتر از گروه حرف تعریف و در حاشیۀ جمله قرار دارد. جا به جایی سازه هایی به پیش از گروه ندایی، یعنی به شاخص گروه های مبتدا و تأکید، می تواند آن گروه را از لحاظ ترتیب خطی بین گروه مبتدای بالاتر و تأکید قرار دهد. صرف نظر از جایگاه، گروه مورد نظر یا با سازه(ها) یی از بند اصلی هم مرجع است یا هیچگونه رابطۀ هم ارجاعی بین گروه ندایی و آن سازه(ها) وجود ندارد. با وجود اینکه در فارسی امروز، مخاطب نشانۀ چندان آشکاری ندارد، امکان تظاهر نشانه هایی چون «ای»، «آهای» و «هی» به عنوان «جزء ندایی» وجود دارد. اگرچه اجزای یادشده در فارسی امروز، اختیاری هستند، تظاهر آنها امکان پذیر است. در این شرایط، «ای» در هسته و «آهای» و «هی» در جایگاه شاخص گروه ندایی جای می گیرند. همینطور، این اجزاء دارای تفاوت سبکی هستند بهگونهای که «ای» در سبک شعری و «آهای» و «هی» در سبک غیررسمی مشاهده می شوند. علاوه بر این، گروه حرف تعریف یا گروه اسمی نیز در جایگاه متمم، با هستۀ گروه ندایی ادغام می گردد. این هسته به عنوان هسته یی نقشی، دربردارندۀ مشخصه های تعبیرناپذیر حرف تعریف [uD] و حالت ندایی [voc] است. پس از بازبینی این مشخصه ها، گروه حرف تعریف در سطح صورت منطقی، تعبیر ندایی می یابد. توزیع آن اجزاء نشان می دهد که «ای» تکواژی وابسته و «آهای» و «هی» تکواژ آزاد هستند. در ضمن، گروه ندایی، از لحاظ نوایی با مکث و از لحاظ خطی با ویرگول از گروه زمان جدا می شود واژههای کلیدی: ندا، مخاطب، گروه ندایی، جزء ندایی، حاشیۀ جمله، هستۀ نقشی | ||
کلیدواژهها | ||
ندا؛ مخاطب؛ گروه ندایی؛ جزء ندایی؛ حاشیۀ جمله؛ هستۀ نقشی | ||
مراجع | ||
انوشه، مزدک (1389). رویکردی مشخصه بنیاد به فرایندهای تأکید و مبتداسازی در زبان فارسی، پژوهشهای زبانی، سال اول، شمارۀ اول، 28-1.
فرشید ورد، خسرو (1385). دستور مفصل امروز، تهران، سخن.
لازار، ژیلبر (1957)، دستور زبان فارسی معاصر، ترجمۀ مهستی بحرینی، تهران، انتشارات هرمس.
Adger, D. 2003. Core Syntax: a Minimalist Approach, Oxford: Oxford University Press. Anoushe, M. 2010. Topicalization and Focalization in Persian: A Feature- based Approach, Language Researches, Volume1. Issue 1, P 1-28.[in Persoan] Chomsky, N. 2001,‘Derivation by Phase’. In Ken Hale: A Life in Language, ed. M. Kenstowicz, 1-52. Cambridge, MA: MIT Press Cinque, G. 1999. Adverbs and Functional heads. A cross linguistic perspective. New York: Oxford University Press Citko, B. 2014. Phase Theory: An Introduction. Cambridge University Press. Espinal, M.T. 2010. On the structure of vocatives. Paper presented at the Vocative! Workshop. Bamberg: University of Bamberg. December 10th 2010. Frashidvard, Kh, 2006.Today’s Grammar of Persian. Tehran, Sokhan.[in Persian] Ghomeshi, J. 1996. Projection and inflection: a study of Persian phrase structure. Ph.D. dissertation, University of Toronto. Grohmann, K. 2003. Prolific Domains: On the Antilocality of Movement Dependencies. Amsterdam: John Benjamins. Haegeman, L. and J. Guéron, 1999. English Grammar: A Generative Perspective. Oxford & Malden: Blackwell. Hill, V. 2007. Vocatives and the pragmatics-syntax interface. Lingua, 117(12), 2077-2105. Hill, V., & Stavrou, M. 2014. Vocatives: How Syntax Meets with Pragmatics. Leiden, Netheland: Brill. Karimi, S. 2005. A Minimalist Approach to Scrambling: Evidence from Persian, The Hague: Mouton. Lazard, G. 1957. Grammaire de Persan Contemporan, 1st., Paris:Librairie. [in Persian] Longobardi, G. 1994. Reference and proper names: A theory of Nmovement in Syntax and Logical Form. Linguistic Inquiry 25: 609- 665. Mauck, S & R Zanuttini. 2004. The subjects of English imerativesn Georgetown University working papers in theoretical linguistics edited by C. Brandstetter & D. Rus. Washigton, DC: Georgetown university Department of Linguistics. 53-85 Moro, Andrea. 2001. Notes on vocative case; A case study in clausestructure. In Romance Languages and Linguistic theory 2001: Selected papers from Going Romance, edited by Josef Quer, Jan Schroten Mauro Scorretti, Petra Sleeman and Els Verhuegd. Amsterdam: John Benjamins. Portner, P. 2004. Vocatives, Topics and Imperatives. IM Workshop on Information Structure, Bad Teinach. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 160 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 99 |