جهل موضوعی و مسئولیت کیفری از نگاه اخلاق فضیلت

1. 1. آخوندی، روح‌الله (1391). مفهوم جهل. پژوهشنامة حقوق اسلامی، 13(1)، بهار و تابستان، پیاپی 35، 95- 124.
2. آقایی‌نیا، حسین (1393). جرایم علیه اشخاص (جنایات). چ چهاردهم، تهران: میزان.
3. اردبیلی، محمدعلی (1401). حقوق جزای عمومی. ج1، چ شصت‌و‌هشتم، تهران: میزان.
4. الهام، غلامحسین و برهانی، محسن (1401). درآمدی بر حقوق جزای عمومی، جرم و مجرم. ج1، چ هفتم، تهران: میزان.
5. حاجی ده‌آبادی، احمد (1396). جرایم علیه اشخاص. چ اول، تهران: میزان.
6. جوست، لارنس جی. (2005). «فضیلت و رذیلت» در: دانشنامة فلسفة اخلاق (مترجم: انشاالله رحمتی، پل. ادواردز؛ دونالد ام. بورچرت ویراستاران، 1400، چ چهارم، 397- 407). تهران: سوفیا.
7. خزاعی، زهرا (1389). اخلاق فضیلت. تهران: حکمت.
8. رستمیان، پیمان؛ حجاریان، محمدحسین و مؤذن‌زادگان، حسنعلی (1398). بررسی سوءنیت در اقسام جنایت در فقه و حقوق ایران. فصلنامة تحقیقات حقوقی تطبیقی ایران و بین‌الملل، 44(12)، 93- 119.
9. شمس ناتری، محمدابراهیم؛ کلانتری، حمیدرضا؛ زارع، ابراهیم و ریاضت، زینب (1393). قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی. چ دوم، تهران: میزان.
10. 10. قدسی، سیدابراهیم (1381). قلمرو تأثیر جهل بر مسئولیت کیفری. چ اول، مازندران: دانشگاه مازندران.
11. میرمحمدصادقی، حسین (1400). حقوق جزای عمومی. ج2، چ اول، تهران: دادگستر.
12. میرمحمدصادقی، حسین (1392). حقوق کیفری اختصاصی (1)، جرایم علیه اشخاص. تهران: میزان.
13. منتی‌نژاد، صادق (1390). کاربرد معیارهای عینی و ذهنی در حقوق کیفری. رساله برای اخذ مدرک دکتری، دانشکده حقوق، دانشگاه تهران.
14. نوبهار، رحیم و محمدرضا خط‌شب (1398). بخت منتج اخلاقی و حقوق کیفری. حقوق تطبیقی، 1(15)، 3- 26.
15. هولمز، رابرت (2003). مبانی فلسفة اخلاق. مترجم: مسعود علیا، 1396، چ سوم، تهران: ققنوس.

16. Charles, D. (2017). “Aristotle on Agency” In: The Oxford Handbook of Topic in Philosophy (Online end, Oxford Academic).
17. Echenique, J. (2012). Aristotle`s Ethics and Moral Responsibility. First Published. New York, NY: Cambridge University Press.
18. Grgic, F. (2021). Ignorance, Involuntariness and Regret in Aristotle. International Journal of Philosophical Studies, 3(29), 351-369.
19. Heinaman, R. (2009). “Voluntary, Involuntary, and Choice” In: A Companion to Aristotle (Georgios. Anagnostopoulos Ed, First published, 483-497­). Hoboken, NJ: Wiley-Blackwell.
20. Hursthouse, R. (1999). On Virtue Ethics. Oxford, England: Oxford University Press
21. Jacobs, J. (2016). "C­haracter, Punishment, and the Liberal Order­" In: From Personality to Virtue: Essays on the Philosophy of Character (Alberto Masala, Jonathan Webber Eds, 9-34). Oxford, England: Oxford University Press.
22. Kamtekar, R., & Nichols, S. (2019). A­gent-regret and Accidental Agency. Midwest Studies in Philosophy, 1(43), 181-202.
23. Kenny, A. )1979(. Aristotle’s Theory of the Will. London: Duckworth.
24. Meyer, S. S. (1988). Why involuntary actions are painful? The Southern Journal of Philosophy, (27), 127-158.
25. Meyer, S. S. (2011). Aristotle on Moral Responsibility: Character and Cause, New York, NY: Oxford University Press.
26. Muller, J. (2015). Agency and Responsibility in Aristotle's ­Eudemian Ethics. Phronesis, 2(60), 206-251.

27.Oakley, J. (2007). “Virtue Theory” In: Principles of Health Care Ethics (­Richard E. Ashcroft, Angus Dawson, Heather Draper, and John McMillan Eds, 2nd Ed. 87-91)­. Hoboken, NJ: John Willey and sons.

28. O`Hagan. B. A, Paul (2016). Moral Ignorance and Blameworthiness in Aristotle`s Nicomachean Ethics­, Submitted in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree Master of Arts, Hamilton, McMaster University.
29. Sakezles, Priscilla K, (2007). Aristotle and Chrysippus on the Psychology of Human Action: Criteria for Responsibility. British Journal for the History of Philosophy, 2(15), 225-252.
30. Santos Campos, A. (2013). Responsibility and Justice in Aristotle`s Non-voluntary and Mixed Actions. Journal of Ancient Philosophy, 2(7), 100-121.
31. Souris, R. N. (2019). Virtue Ethics, Criminal Responsibility, and Dominic Ongwen. International Criminal Law Review, 3(19), 1-30.
32. Warren, J. (2021). Regret: A Study in Ancient Moral Psychology, First Published. Oxford, England: Oxford University Press.