سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,532
تعداد مقالات70,502
تعداد مشاهده مقاله124,118,431
تعداد دریافت فایل اصل مقاله97,224,473
صفایی معافی, سید حسین, مقصودی, رضا, دریائی, رضا. (1402). قواعد صلاحیت در دعاوی مسئولیت مدنی ناشی از هتک‌حیثیت فرامرزی در ‏حقوق ایران، انگلستان و اتحادیۀ اروپا. , 14(2), 859-882. doi: 10.22059/jcl.2023.356095.634475
سید حسین صفایی معافی; رضا مقصودی; رضا دریائی. "قواعد صلاحیت در دعاوی مسئولیت مدنی ناشی از هتک‌حیثیت فرامرزی در ‏حقوق ایران، انگلستان و اتحادیۀ اروپا". , 14, 2, 1402, 859-882. doi: 10.22059/jcl.2023.356095.634475
صفایی معافی, سید حسین, مقصودی, رضا, دریائی, رضا. (1402). 'قواعد صلاحیت در دعاوی مسئولیت مدنی ناشی از هتک‌حیثیت فرامرزی در ‏حقوق ایران، انگلستان و اتحادیۀ اروپا', , 14(2), pp. 859-882. doi: 10.22059/jcl.2023.356095.634475
صفایی معافی, سید حسین, مقصودی, رضا, دریائی, رضا. قواعد صلاحیت در دعاوی مسئولیت مدنی ناشی از هتک‌حیثیت فرامرزی در ‏حقوق ایران، انگلستان و اتحادیۀ اروپا. , 1402; 14(2): 859-882. doi: 10.22059/jcl.2023.356095.634475

قواعد صلاحیت در دعاوی مسئولیت مدنی ناشی از هتک‌حیثیت فرامرزی در ‏حقوق ایران، انگلستان و اتحادیۀ اروپا

مطالعات حقوق تطبیقی
دوره 14، شماره 2، دی 1402، صفحه 859-882    اصل مقاله (632.77 K)
نوع مقاله: مقاله علمی - پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jcl.2023.356095.634475
نویسندگان
سید حسین صفایی معافی* 1؛ رضا مقصودی1؛ رضا دریائی2
1گروه حقوق، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
2گروه حقوق، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران
چکیده
امروزه با پیشرفت ارتباطات، دعاوی هتک حیثیت از مرزهای ملی فراتر رفته است، به‌طوری که امکان دارد در یک دعوا چندین عنصر خارجی دخیل باشند. در این وضعیت، دادگاه‏های متعددی می‏توانند با استناد به ارتباط عناصر دعوا با حوزۀ قضایی خود، اعمال صلاحیت کنند. این مسئله در جایی مشکل‏ساز است که ارتباط ناچیزی میان عناصر دعوی و کشور محل دادگاه وجود دارد. بنابراین، نظام‏های حقوقی باید قواعد صلاحیتی را ارائه دهند که مانع بروز چنین چالشی گردد. در این پژوهش بررسی خواهد شد که نظام‏های حقوقی ایران، انگلستان و اتحادیۀ اروپا از چه ضوابط صلاحیتی در چنین دعاوی استفاده می‏کنند؟ آیا این قواعد می‌تواند انتظارات مشروع اشخاص خصوصی را برآورده سازد و درعین‌حال با توجه به تحول فناوری، انعطاف لازم را داشته باشد؟ قانون‌گذار انگلیسی با توجه به اینکه در دعاوی هتک‏ حیثیت در زمان واحد ممکن است چندین کشور با دعوا ارتباط داشته باشند، قاعدۀ ویژه‏ای را وضع کرده است که به‌موجب آن، دادگاه‏های انگلستان در صورتی صلاحیت رسیدگی دارند که مناسب‏ترین دادگاه برای طرح آن دعوا باشند. به این ترتیب، لازم است دادگاه‏های انگلیسی ارتباط دعوا با سایر حوزه‏های قضایی را بررسی نمایند. در اتحادیۀ اروپا، علاوه بر دادگاه محل استقرار زیان‏زننده، محل وقوع خسارت را هم صالح تلقی نموده‏اند. ضمن آنکه دادگاه مرکز منافع زیان‏دیده در هتک ‏حیثیت اینترنتی واجد صلاحیت خواهد بود. لیکن در حقوق ایران قاعدۀ اختصاصی در این زمینه وضع نشده است و همان قواعد کلی صلاحیت در مورد هتک‏ حیثیت اعمال می‏‌شود. انحصار قواعد صلاحیت در حقوق ایران به قواعد کلی، برای دعاوی هتک حیثیت کارایی نداشته، اصحاب دعوا را با مشکل مواجه خواهد کرد.
کلیدواژه‌ها
اقامتگاه؛ دادگاه نامناسب؛ ‏صلاحیت قضایی؛ هتک حیثیت.‏
مراجع
الف) فارسی

  1. ابراهیمی، سید نصرالله (1395). حقوق بین‏الملل خصوصی: کلیات، تابعیت، اقامتگاه، وضعیت بیگانگان و پناهندگی، استرداد مجرمین و سرمایه‏گذاری خارجی در ایران. چاپ هفتم، تهران: انتشارات سمت.
  2. الماسی، نجادعلی (1393). حقوق بین‏الملل خصوصی. چاپ سیزدهم، تهران: نشر میزان.
  3. خالقی، علی (1395). جستارهایی از حقوق جزای بین‏الملل. چاپ پنجم، تهران: مؤسسۀ مطالعات و پژوهش‏های حقوقی شهر دانش.
  4. سلجوقی، محمود (1400). حقوق بین‏الملل خصوصی. جلد دوم، چاپ یازدهم، تهران: نشر میزان.
  5. شریعت باقری، محمدجواد (1396). حقوق بین‏الملل خصوصی. چاپ دوم، تهران: نشر میزان.
  6. شمس، عبدالله (1394). آیین دادرسی مدنی (دورۀ پیشرفته). جلد اول، چاپ سی و چهارم، تهران: انتشارات دراک.
  7. صفایی، سید حسین (1393). مباحثی از حقوق بین‏الملل خصوصی. چاپ سوم، تهران: نشر میزان.
  8. شرقی، مرضیه و عامری، پرویز (1398). مسئولیت مدنی ناشی از افترا در نظام حقوقی کامن‏لا با رویکرد تطبیقی در حقوق ایران. پژوهش‏های حقوق تطبیقی، 23(2)، 57-81.
  9. صفایی معافی، سید حسین؛ ایمانپور، اکبر؛ و دریایی، رضا (1401). ضوابط مطالبۀ خسارت زیان‌دیدگان ثانویۀ روانی در حقوق انگلستان و کاربرد آن در حقوق ایران. مطالعات حقوق تطبیقی، 13(1)، 257-278.
  10. صفایی معافی، سید حسین و رستمی، عباداله (1401). نقش دستور قضایی در جبران خسارات با مطالعۀ حقوق انگلستان و ایران. فصلنامۀ تعالی حقوق، 8(4)، 341-313.
  11. مافی، همایون و ادبی فیروزجایی، رشید (1393). صلاحیت دادگاه‏های ایران در قلمرو حقوق بین‏الملل خصوصی. فصلنامۀ علمی- پژوهشی دانش حقوق مدنی، 3(2)، 48-63.
  12. مقصودی، رضا (1396). صلاحیت قضایی در حقوق بین‏الملل خصوصی. مجلۀ حقوقی بین‏المللی، 34(56)، 213-234.
  13. مقصودی، رضا (1391). دکترین دادگاه نامناسب در حقـوق بین‌المـلل خصوصـی. دوفصلنامۀ حقوق تطبیقی، 0(23)، 3-24.
 

ب) انگلیسی

  1. “Depp II v News Group Newspapers Ltd; Anor [2020] EWHC 2911 (QB) (02 November 2020)”, n.d, at: https://www.bailii.org/ew/cases/EWHC/QB/2020/2911.html, last visited at: 13/04/2023.
  2. “eDate Advertising GmbH v X and Olivier Martinez and Robert Martinez v MGN Limited”, n.d, at: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/HTML/?uri=CELEX:62009CJ0509&from=EN, last visited at: 22/09/2023.
  3. “Fiona Shevill, Ixora Trading Inc., Chequepoint SARL and Chequepoint International Ltd v Presse Alliance SA.”, n.d, at: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/HTML/?uri=CELEX:61993CJ0068&from=EN, last visited at: 2/10/2023.
  4. “King v Lewis & Ors [2004] EWHC 168 (QB) England and Wales High Court (Queen's Bench Division)”, n.d, at: https://www.casemine.com/judgement/uk/5a8ff72160d03e7f57ea8295, last visited at: 2/10/2023.
  5. “Wright v Ver [2020] EWCA Civ 672 England and Wales Court of Appeal (Civil Division)”, n.d, at: https://www.casemine.com/judgement/uk/5ed4a3bf2c94e01262d17cc8, last visited at: 28/2/2023.
  6. Asensio, Pedro De Miguel (2020). Conflict of Laws and the Internet, Cheltenham: Edward Elgar Publishing Limited.
  7. Auda, Ali (2016). “A proposed solution to the problem of libel tourism”, Journal of Private International Law, 12(1), 106-131.
  8. Bariatti, Stefania (2011). Cases and Materials on EU Private International Law, Portland: Hart Publishing.
  9. Briggs, Adrian (2013). The conflict of Laws, Third Edition, Oxford: Oxford University Press.
  10. Briggs, Adrian (2021). Civil Jurisdiction and Judgments, Seventh edition, Oxon: Routledge.
  11. Calster, Geert van (2016). European Private International Law, Second Edition, Portland: Hart Publishing.
  12. Collier, J. G. (1987). “Staying of Actions and Forum Non Conveniens. English Law Goes Scotch”, The Cambridge Law Journal, 46(1), 33-35.
  13. Fellmeth, Aaron Xavier & Horwitz, Maurice (2009). Guide to latin in international law, First Edition, New York: Oxford University Press.
  14. Gillies, Lorna (2012). “Jurisdiction for cross-border breach of personality and defamation: EDate Advertising and Martinez”, International and Comparative Law Quarterly, 61(4), 1007-1016.
  15. Hartley, Trevor (2009). International Commercial Litigation (Text, Cases and Materials on Private International Law), Cambridge: Cambridge University Press.
  16. Hartley, Trevor C (2010). “Libel Tourism and Conflict of Laws”, International and Comparative Law Quarterly, 59(1), 25-38.
  17. Hörnle, Julia (2021). Internet Jurisdiction (Law and Practice), Oxford: Oxford University Press.
  18. Martin, Elizabeth (2011). Oxford Dictionary of Law, Oxford: Oxford University Press.
  19. McEleavy, Peter; Cuniberti, Gilles (2005). “I. Forum non conveniens and the Brussels Convention”, International and Comparative Law Quarterly, 54(4), 973 – 981.
  20. Nielsen, Peter Arnt (2013). “Libel Tourism: English and EU Private International Law”, Journal of Private International Law, 9(2), 269 - 288.
  21. Rodger, Barry J. (2006). “Forum Non Conveniens Post-Owusu”, Journal of Private International Law, 2(1) , 71-97.
  22. Rogerson, Pippa (2013). Collier’s Conflict of Laws, Fourth Edition, New York: Cambridge University Press.
  23. Stone, Peter (2010). EU Private International Law, Second Edition, Cheltenham: Edward Elgar Publishing Limited.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 583
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 268


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب