سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,573
تعداد مقالات71,037
تعداد مشاهده مقاله125,520,836
تعداد دریافت فایل اصل مقاله98,780,372
کاویار, حسین, امینی, مهدی. (1402). صلاحیت مراجع عالی اقلیت‌های دینی (نقد و بررسی تبصرۀ مادۀ 4 ‏قانون حمایت خانواده) ‏. , 53(2), 301-322. doi: 10.22059/jlq.2023.353991.1007744
حسین کاویار; مهدی امینی. "صلاحیت مراجع عالی اقلیت‌های دینی (نقد و بررسی تبصرۀ مادۀ 4 ‏قانون حمایت خانواده) ‏". , 53, 2, 1402, 301-322. doi: 10.22059/jlq.2023.353991.1007744
کاویار, حسین, امینی, مهدی. (1402). 'صلاحیت مراجع عالی اقلیت‌های دینی (نقد و بررسی تبصرۀ مادۀ 4 ‏قانون حمایت خانواده) ‏', , 53(2), pp. 301-322. doi: 10.22059/jlq.2023.353991.1007744
کاویار, حسین, امینی, مهدی. صلاحیت مراجع عالی اقلیت‌های دینی (نقد و بررسی تبصرۀ مادۀ 4 ‏قانون حمایت خانواده) ‏. , 1402; 53(2): 301-322. doi: 10.22059/jlq.2023.353991.1007744

صلاحیت مراجع عالی اقلیت‌های دینی (نقد و بررسی تبصرۀ مادۀ 4 ‏قانون حمایت خانواده) ‏

مطالعات حقوق خصوصی
دوره 53، شماره 2، مرداد 1402، صفحه 301-322    اصل مقاله (309.84 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jlq.2023.353991.1007744
نویسندگان
حسین کاویار* 1؛ مهدی امینی2
1استادیار، گروه حقوق، دانشکدۀ علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اراک، اراک، ایران.
2استادیار، گروه حقوق، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران. ‏
چکیده
این مقاله به بررسی تحلیلی مسائل مرتبط با مراجع عالی اقلیت‌های دینی (موضوع تبصرۀ مادۀ 4 قانون حمایت خانواده)، به‌ویژه رویۀ قضایی و رویۀ این مراجع می‌پردازد. با توجه به تنوع اقلیت‌های دینی، قانونگذار موظف است اطمینان حاصل کند که این اقلیت‌ها از استقلال قضایی و قانونی برخوردار باشند. اما تبصرۀ پیش‌گفته، پرسش‌ها و ابهامات زیادی را در خصوص ماهیت این مراجع، صلاحیت انحصاری یا موازی آنها، آیین رسیدگی و نحوۀ تنفیذ آرای آنها در دادگاه‌های خانواده ایجاد می‌کند. نتایج این مقاله مشخص می‌کند که تبصرۀ مادۀ 4 قانون حمایت خانواده در مقام نفی صلاحیت دادگاه خانواده نیست و مراجع عالی اقلیت‌ها به موازات محاکم خانواده صلاحیت رسیدگی به دعاوی احوال شخصیه و امور حسبی اقلیت‌های دینی را دارند. با این حال فقدان آیین دادرسی ویژه و قابل پیش‌بینی ممکن است صیانت از حقوق مدنی اقلیت‌های دینی، به‌خصوص زنان و محجوران را به خطر بیندازد. در اجرای تبصرۀ مادۀ 4 قانون برای نیل به استقلال قضایی اهل کتاب، باید آیین دادرسی دقیق، سنجیده و متوازن ویژه اقلیت‌های دینی تنظیم شود تا اطمینان حاصل شود که از منافع مشروع خانواده اقلیت‌های دینی صیانت می‌شود. راه‌حل دیگر بازگشت به نظام سابق، صلاحیت انحصاری دادگاه‌های خانواده با کسب نظر مراجع عالی اقلیت‌ها در خصوص مسائل ماهوی است.
کلیدواژه‌ها
دادگاه عمومی؛ دادگاه خانواده؛ صلاحیت موازی؛ صلاحیت انحصاری؛ مراجع عالی اقلیت‌های دینی.‏
مراجع
 منابع

  1. ابهری، حمید؛ حسین کاویار (1393). اعتبار گزارش اصلاحی. فصلنامۀ مطالعات حقوق خصوصی، 44 (3)، 311-326. در: https://jlq.ut.ac.ir/article_52528.html (20 دی 1401).
  2. اسدی، لیلا؛ فریده شکری (1393). آیین دادرسی امور و دعاوی خانوادگی. چ اول، تهران: جنگل.
  3. بدیعی‌خرسند، عبدالسعید (1398). مبانی و شرایط و آثار تصمیمات مراجع خاص اقلیت‌های دینی در حقوق ایران و لبنان، رسالۀ دکتری در حقوق خصوصی، دانشگاه علامه طباطبایی.
  4. بدیعی‌خرسند، عبدالسعید؛ فرهاد پروین (1398). جایگاه مراجع خاص اقلیت‌های دینی در حقوق ایران و آثار تصمیمات آنها. مجلۀ حقوقی دادگستری، 83(107)، 39-21. در: http://www.jlj.ir/article_36461.html (20 دی 1401).
  5. توکلی، محمدمهدی (1395). نصب داور. چ اول، تهران: میزان.
  6. حاجیان، هانی (1393). قانون شوراهای حل اختلاف در نظم حقوقی کنونی. چ اول، تهران: مجد.
  7. حقانی، سعید (1401). تأملی بر مرجع رسیدگی به دعاوی مرتبط با احوال شخصیۀ اقلیت‌های دینی. خانواده‌پژوهی، 18( 72)، 675-693. در: https://jfr.sbu.ac.ir/article_103175.html (27 مهر 1402).
  8. دانش‌پژوه، مصطفی (1393). دادگاه اختصاصی ویژه غیرمسلمانان و قلمرو صلاحیت آن، مقدمه‌ای بر مطالعۀ تطبیقی تعارض قوانین در حقوق موضوعه و فقه و حقوق اسلامی. فصلنامۀ مطالعات حقوق خصوصی، 44(3)، 345-361. در: https://jlq.ut.ac.ir/article_52530.html (20 دی 1401).
  9. دانش‌پژوه، مصطفی (1396). تأملی ایضاحی-انتقادی-اصلاحی در اصول و قوانین مربوط به اقلیت‌های دینی و مذهبی در حقوق ایران. مجلۀ حقوق اسلامی، 53، 25-57. در: http://hoquq.iict.ac.ir/article_31182.html (20 دی 1401).
  10. سلجوقی، محمود (1393). حقوق بین‌الملل خصوصی. ج 2، چ هفتم، تهران: میزان.
  11. صفایی، حسین؛ اسدالله امامی (1392). مختصر حقوق خانواده. چ سی‌وپنجم، تهران: میزان.
  12. عمیدزنجانی، عباس‌علی(1370). حقوق اقلیت‌ها: براساس قانون قرارداد ذمه، بررسی گوشه‌هایی از مفاهیم حقوق بین‌الملل از نظر فقه اسلامی. چ پنجم، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
  13. غمامی، مجید و حسن محسنی (1396). آیین دادرسی فراملّی. چ چهارم، تهران: شرکت سهامی انتشار.
  14. کاتوزیان، ناصر (1389). اعتبار امر قضاوت‌شده. چ هشتم، تهران: میزان.
  15. کاتوزیان، ناصر (1391). مقدمۀ علم حقوق. چ هشتادودوم، تهران: شرکت سهامی انتشار.
  16. محسنی، حسن (1391). مفهوم مرجع قضایی در نظام قضایی کشور. مجلۀ حقوقی دادگستری، 79، 99-123. در: http://www.jlj.ir/article_11048.html (20 دی 1401).
  17. محسنی، حسن (1392). ادارۀ جریان دادرسی مدنی. چ دوم، تهران: شرکت سهامی انتشار.
  18. محمدی، سام (1399). آیین دادرسی مدنی – دادرسی و وارسی، چ اول، تهران: مجد.
  19. نصیری، مرتضی (1383). حقوق تجارت بین‌المللی در نظام حقوقی ایران. چ اول، تهران: امیرکبیر.
  20. نهرینی، فریدون (1393). آیین دادرسی مدنی. ج 1، چ اول، تهران: گنج دانش.
      21. مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی قضا (1393). شیوۀ رسیدگی به دعاوی مربوط به احوال شخصیه و امور حسبی ایرانیان غیرشیعه در محاکم قضایی

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 337
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 890





سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب