فرهادی, محمد, شهبازیان, آرش, لطف الله زاده, تینا. (1402). حق‌برشهر کودکان (مقایسه در دو منطقۀ برخوردار و نابرخوردار شهر کرمانشاه). , 12(3), 447-462. doi: 10.22059/jisr.2023.358916.1400
محمد فرهادی; آرش شهبازیان; تینا لطف الله زاده. "حق‌برشهر کودکان (مقایسه در دو منطقۀ برخوردار و نابرخوردار شهر کرمانشاه)". , 12, 3, 1402, 447-462. doi: 10.22059/jisr.2023.358916.1400
فرهادی, محمد, شهبازیان, آرش, لطف الله زاده, تینا. (1402). 'حق‌برشهر کودکان (مقایسه در دو منطقۀ برخوردار و نابرخوردار شهر کرمانشاه)', , 12(3), pp. 447-462. doi: 10.22059/jisr.2023.358916.1400
فرهادی, محمد, شهبازیان, آرش, لطف الله زاده, تینا. حق‌برشهر کودکان (مقایسه در دو منطقۀ برخوردار و نابرخوردار شهر کرمانشاه). , 1402; 12(3): 447-462. doi: 10.22059/jisr.2023.358916.1400
حق‌برشهر کودکان (مقایسه در دو منطقۀ برخوردار و نابرخوردار شهر کرمانشاه)
گروه جامعه‌شناسی، دانشکدۀ علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه. ایران
چکیده
مسئلۀ اصلی تحقیق حاضر، مقایسۀ حق‌برشهر کودکان در دو منطقۀ برخوردار و نابرخوردار شهر کرمانشاه است. از این منظر، با معرفی امکانات کالبدی و فضایی حق‌برشهر کودکان در دو منطقه، استدلال می‌کنیم که بهره‌مندی از حق‌برشهر فراتر از فضا و کالبد، موکول به مناسبات کلان اقتصاد سیاسی جامعه است. بر همین قیاس، رویکرد نظری مقاله، تعریف کودکی براساس همین مناسبات و معرفی مؤلفه‌های حق‌برشهر کودکان است. روش تحقیق انتقادی است که متکی بر بازخوانی داده‌های موجود از منظر مناسبات اقتصاد سیاسی و افشای دلالت‌های پنهان آن‌ها است. روش جمع‌آوری داده‌ها مشاهدۀ میدانی محله‌های دو منطقۀ مورد مقایسه بوده است. براساس داده‌های تحقیق، در منطقۀ 1، تعداد 12 پارک مجهز به وسایل بازی کودکان با 134 هزار مترمربع مساحت وجود دارد که این تعداد در منطقۀ 7 تعداد 6 پارک با 56 هزار مترمربع مساحت است. چهار شهربازی خصوصی در منطقۀ 1 و یک شهربازی خصوصی در منطقۀ 7 وجود دارد. 91 مدرسۀ خصوصی در منطقه 1 و 17 مدرسۀ خصوصی در منطقۀ 7 دایر است. براین‌اساس نتیجۀ تحقیق حاکی از تفاوت چشمگیر در مؤلفه‌های فضایی و کالبدی دو محله در زمینۀ حق‌برشهر کودکان است. این مقاله استدلال می‌کند اگرچه دو محله در مقایسۀ امکانات سرگرمی، بازی، آموزش و اغذیه متفاوت هستند، رفع این نابرابری فراتر از امری کالبدی-فضایی و موکول به کاهش نابرابری عمومی در جامعه و مستلزم بازاندیشی مناسبات اقتصاد سیاسی موجود است.
Children’s Right to the City
(Comparison in two privileged and impoverished regions of Kermanshah city)
نویسندگان [English]
Mohammad Farhadi؛ Arash Shahbazyan؛ Tina Lotfallahzade
Department of Sociology, Faculty of Social Sciences, Razi University, Kermanshah, Iran
چکیده [English]
The primary focus of this paper is a comparison of the rights of children in two privileged and impoverished regions of Kermanshah in relation to the metropolis. We argue that the enjoyment of the right to the city extends beyond physical infrastructure and spatial boundaries, contingent upon the macroeconomic dynamics of the political economy of the community. The article’s theoretical framework employs an analogy to establish the definition of childhood, which is predicated on these connections and the incorporation of the elements comprising the right to the city of children. This is a critical research method that reveals the concealed implications of data by rereading them through the lens of economic and political relations. Field observation was employed to gather data at the locations of the two regions being compared. The study’s findings reveal a statistically significant distinction between the two districts with regard to the physical and spatial aspects of the children’s civic right. District 1 contains 12 parks catering to children, encompassing a total area of 134,000 square meters and featuring 94 recreational equipments. District 7 comprises a total of six parks, each spanning 56,000 square meters and featuring 31 playground equipments. District 7 contains a single private amusement facility, compared to four in District 1. District 1 contains 91 private institutions, while District 7 contains 17. The research findings indicate that while there are variations in the provision of entertainment, games, education, and food, addressing this inequality goes beyond physical and spatial constraints. Reducing societal inequ
کلیدواژه‌ها [English]
Right to the city, Children, Kermanshah, Political Economy, Inequality
مراجع
رستمی، مسلم، بهمن اورامانی، مظفر و خانه‌آباد، ناصر (1390). تحلیل پراکنش فضایی پارک‌های منطقۀ یک شهر کرمانشاه با استفاده از GIS.چشم‌انداز جغرافیایی (مطالعات انسانی)،6(15)، 50-69.
سازمان برنامه و بودجۀ کشور (1400). جایگاه اقتصادی و اجتماعی استان‌ها در آیینۀ آمار. تهران: سازمان برنامه و بودجۀ کشور.
جمشیدی‌ها، غلامرضا و شعبان، مریم (1399). شرق‌شناسی وارونۀ حقوق کودک با تأکید بر حقوق کودک ایرانی-اسلامی. مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، 9(4)، 967-994. https://doi.org/10.22059/jisr.2020.295848.1004
صدرنوری، بهنام (1371). مقدمه‌ای بر کاربرد هنر در احداث فضای سبز. مجموعه مقالات سمینار فضای سبز. تهران: نشر سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری تهران.
غلامی، حسین و غلامی، نبی‌اله (1399). جرم حکومتی، رویکردی نوین در تحلیل آسیب‌های اجتماعی (مورد مطالعه: کودکان خیابانی شهر تهران). مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، 9(2)، 497-518. https://doi.org/10.22059/jisr.2020.269235.772
فرهادی، محمد و میری، ندا (1402). رابطۀ بودجۀ دولتی و توسعۀ اقتصادی-اجتماعی استان‌های کشور. برنامه‌ریزی رفاه و توسعۀ اجتماعی، 14(56)، 165-184. https://doi.org/10.22054/qjsd.2022.65870.2309
کریمیان، جلال (1399). فقر و نابرابری در آموزش و پرورش.دفتر مطالعات اجتماعی. تهران: وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی.
وزارت آموزش و پرورش (1400). بررسی و تحلیل آماری رتبه‌های برتر کنکور 1399 با رویکرد برابری و عدالت آموزشی.معاونت برنامه‌ریزی و توسعۀ منابع. تهران: وزارت آموزش و پرورش.
وزارت کشور (1397). دستورالعمل شهرهای دوستدار کودک، اصول، ویژگی و ضوابط راهبردی برای شهرداری‌ها. سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور. معاونت امور شهرداری‌ها و دفتر برنامه‌ریزی و مدیریت توسعۀ شهری.
Aytac, F. K. (2021). Children’s right to the city: The case of street children. International Sociology, 36(4), 605–622. https://doi.org/10.1177/0268580920966836
Boyden, J. (1997). Childhood and the Policy Makers: A Comparative Perspective on the Globalization of Childhood. In “Constructing and Reconstructing Childhood: Contemporary Issues in the Sociological Study of Childhood”. Eds allison James & Alan Prout. London: Falmer Press.
Brewer, J. (2003). Comparative Analysis. In “The A-Z of Social Research: A Dictionary of Key Social Science Research Concepts”. Eds. Robert L. Miller & John D. Brewer. London: sage.
Country Program and Budget Organization (2021). The economic and social position of the provinces in the mirror of statistics. Tehran: National Program and Budget Organization. (In Persian)
Cushing, D. F, & Vliet, W. (2016). Children’s right to the city: the emergence of youth councils in the United States. Children Geographies, 15(3). http://dx.doi.org/10.1080/14733285.2016.1244602
Farhadi, M., & Miri, N. (2023). The relationship between the government budget and the economic and social development of the country’s provinces. Social Development and Welfare Planning,14(56), 165-184. https://doi.org/10.22054/qjsd.2022.65870.2309 (In Persian)
Gholami, H., & Gholami, N. (2019). Government crime; A new approach in the analysis of social harms (case study: street children of Tehran). Quarterly of Social Studies and Research in Iran,9(2), 497-518. https://doi.org/10.22059/jisr.2020.269235.772(In Persian)
Harvey, D. (2008). The Right to the City. New Left Review,
Hendrick, H. (1997). Constructions and Reconstructions of British Childhood: An Interpretative Survey, 1800 to the Present. In “Constructing and Reconstructing Childhood: Contemporary Issues in the Sociological Study of Childhood”. Eds. Allison James & Alan Prout. London: Falmer Press.
Jamshidiha, G., & Shaaban, M. (2019). Inverted orientalism of child rights with an emphasis on Iranian-Islamic child rights. Quarterly of Social Studies and Research in Iran, 9(4). 967-994. https://doi.org/10.22059/jisr.2020.295848.1004 (In Persian)
Jupp, V. (2006). Comparative Method. In “The Sage Dictionary of Social Science Methods”. Ed. Victor Jupp. London: Sage.
Karimian, J. (2019). Poverty and inequality in education. Office of Social Studies. Tehran: Ministry of Cooperation, Labor and Social Welfare. (In Persian)
Lefebvre, H. (1996). Writings on cities. Selected and Translated by: E. Kofman & E. Lebas. Oxford: Blackwell.
Marmot, M. (2010). Fair Society, Healthy Lives; the Marmot Review. Executive summary. Strategic Review of Health Inequalities in England post-2010.
Ministry of Education (2021). Statistical review and analysis of the top ranks of the entrance exam of 2019 with the approach of equality and educational justice. Deputy of resource planning and development. Tehran: Ministry of Education. (In Persian)
Ministry of Interior (2017). Guidelines for child-friendly cities; Principles, characteristics and strategic criteria for municipalities. Organization of municipalities and villages of the country. Deputy Municipal Affairs and Urban Development Planning and Management Office. (In Persian)
Muncie, J. (2006). Critical Research. In “The Sage Dictionary of Social Research Methods”. Victor Jupp (Ed). Sage Pub: London.
Prout, A., & James, A. (1997). A New Paradigm for the Sociology of Childhood? Provenance, Promise and Problems. In “Constructing and Reconstructing Childhood: Contemporary Issues in the Sociological Study of Childhood”. Eds. A. James & A. Prout. London: Falmer Press.
Rostami, M., Bahman Oramani, M., & Khanehabad, N. (2011). Spatial distribution analysis of parks in district one of Kermanshah using GIS. Geographical Perspective (Human Studies),6(15), 50-69. (In Persian)
Sadranuri, B. (1992). An introduction to the use of art in the construction of green space. Proceedings of the green space seminar. Tehran: Publication of Tehran Municipality Parks and Green Space Organization.
UNICEF (2018). Child Friendly Cities and Communities Handbook. United Nations Children’s Fund (UNICEF). Child Friendly Cities Initiative.
