تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,501 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,098,817 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,206,391 |
تدوین الگوی شهر بیوفیلیک در شهر اصفهان | ||
پژوهشهای جغرافیای انسانی | ||
دوره 56، شماره 2، اردیبهشت 1403، صفحه 115-135 اصل مقاله (1.14 M) | ||
نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jhgr.2023.351118.1008565 | ||
نویسندگان | ||
وحید مهدویان1؛ فریاد پرهیز* 2 | ||
1گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران | ||
2گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشکده علوم جغرافیایی و برنامهریزی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران | ||
چکیده | ||
رشد روز افزون توسعه شهرها و بهرهکشی از زمین و طبیعت امروزه یکی از مهمترین دغدغههای بشری شده است. این روند در دهههای اخیر باعث شد تا جریانهای جدیدی در خصوص حفاظت از محیط زیست، توسعه پایدار و مباحثی همچون رد پای اکولوژیک، بهینهسازی در مصرف انرژی و روی آوری به انرژیهای نو و تجدید پذیر مطرح شود. از آنجا که این موضوعات به طور اخص به شهر و شهرسازی مربوط میشد، خیلی زود اندیشمندان شهری و برنامه ریزی شهری را نیز دغدغه مند ساخت. به طوریکه سیل عظیمی از تحقیقات در خصوص توسعه پایدار شهری و مباحثی از این دست صورت گرفت. یکی از این نظریهها که علاوه بر وجه محیطی آن به ویژگی های ذهنی انسان نیز توجه بسیاری داشته است، نظریه شهر بیوفیلیک بوده است. از اینرو هدف مقاله حاضر تدوین الگوی شهر بیوفیلیک اصفهان براساس شاخص های مستخرج از مطالعات جهانی در خصوص شهر بیوفیلیک بوده است. روش تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی- تحلیلی است و برای شناسایی پهنهها(یا محلات) مستعد توسعه بیوفیلیک در شهر اصفهان از مدل های آماری و گرافیک مبنا، خوشهبندی و تحلیل عاملی در تلفیق با محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS استفاده شده است. یافتههای این پژوهش در مرحله اول الگوی خاص شهر بیوفیلیک برای شهر اصفهان نشان می دهد که به طور کلی راهبردهایی را در بستر مکانی شهر اصفهان پیشنهاد میدهد. در مرحله دوم رتبه بندی محلات شهری از منظر شهر بیوفیلیک مشخص کرده است و در مرحله سوم خوشه بندی محلات شهر اصفهان بر اساس اصل همگنی در ویژگی های بیوفیلیک است که محلات شهر اصفهان را به 10 خوشه تقسیم بندی شده است. نتایج نشان می دهد محدوده های ناژوان و محلههای نقش جهان، چرخاب، عباس آباد از نظر ویژگی های شهر بیوفیلیک از سایر محدوده ها برخوردارتر و هماهنگ تر هستند. | ||
کلیدواژهها | ||
بیوفیلیک؛ شهر بیوفیلیک؛ طراحی بیوفیلیک؛ محلات؛ اصفهان | ||
مراجع | ||
حکمت نیا، حسن و موسوی، میرنجف. (1385). کاربرد مدل در جغرافیا با تاکید بر برنامهریزی شهری و ناحیهای. چاپ اول، انتشارات علم نوین: یزد.
References Alaskary Abdali. A., & Alrobaee. Tuqa R. (2022). Identifying and Measuring Biophilic Planning Indicators in Riverside Neighborhoods. Civil Engineering Journal, 8(1), 33-44. DOI: http:// dx.doi.org/10.28991/CEJ-2022-08-01-03. Hekmatnia, H., & Mousavi, M. (2006). Model application in geography with emphasis on urban and regional planning. Edition 1, Alam Navin Publications: Yazd. [In Persian] Arof, K Z M., Ismail, S., Najib, N. H., Amat, R. C., & Ahmad, N. H. B. (2020). Exploring Opportunities of Adopting Biophilic Cities Concept into Mixed-Use Development Project in Malaysia. Earth and Environmental Science, 409(1),1-10. DOI: 10.1088/1755-1315/409/1/012054. Beatley. T. (2011). Biophilic cities: Integrating nature into urban design and planning. Washington. DC: Island Press. Beatley, T. (2016). Biophilic Cities and Urban Resilience. In: Handbook of Biophilic City Planning and Design. Island Press. Washington, DC. DOI:10.5822/978-1-61091-621-9. Beatley, T. (2017). Biophilic Cities and Healthy Societies. Urban Planning, 2 (4), 1–4. DOI:10.17645/up.v2i4.1054. Beatley, T., & Newman, P. (2013). Biophilic Cities Are Sustainable. Resilient Cities Sustainability, 5(1), 3328-45. DOI:10.3390/su5083328. Berman, M. G., Jonides, J., & Kaplan. S. (2012). The cognitive benefits of interacting with nature. Psychological Science, 19(12), 1207–1212. DOI:10.1111/j.1467-9280.2008.02225.x. Bratman, G. N., Hamilton, J. P., Hahn, K. S., Daily, G. C., & Gross, J. J. (2015). Nature experience reduces rumination and subgenual prefrontal cortex activation. Proceedings of the National Academy of Sciences, 112(28), 8567–8572. DOI: 10.1073/pnas.1510459112. Ebrahimpour, M. (2020). Proposing a Framework of Biophilic Design Principles in Hot and Arid Climate of Iran by Using Grounded Theory. Civil and Environmental Engineering, 16(1), 71-78. DOI:10.2478/cee-2020-0008. Fred. A.L., & Lourenco. A. (2008). Cluster Ensemble Methods: from Single Clusterings to Combined Solutions. Studies in Computational Intelligence (SCI), 126, 3-30. DOI:10.1007/978-3-540-78981-9-1. Ghorab, H K El., & Shalaby. H A. (2016). Eco and Green cities as new approaches for planning and developing cities in Egypt Alexandria Eng. J, 55 495–503. DOI: 10.1016/j.aej.2015.12.018. Hoppner, F., Kalwon, F., & Ruse, RK. (1999). Fuzzy Cluster Analysis. Methods for Classification, Data Analysis and Image Recognition. Wiley & sons. Kellert, S. J., Heerwagen, M., & Mador, eds. (2008). Biophilic Design: the Theory, Science, and Practice of Bringing Buildings to Life. Hoboken, NJ: John Wiley. ISBN: 978-0-470-16334-4. Nasreldin, R., & Abdelfattah, D. (2020). Toward Biophilic Egyptian Cities. The Case of New Administrative Capital in Egypt. Journal of Urban Research, 35(1), 121–136. DOI: 10.21608/jur.2020.81521. Newman, P., & Kenworthy, J.R. (1999). Sustainability and Cities: overcoming automobile dependence. Island Press. Washington DC. ISBN:9781559636605. Newman, P., & Matan, A. (2012). Human Health and Human Mobility. Current Opinion in Environmental Sustainability, 4(4), 420–426. DOI:10.1016/j.cosust.2012.08.005. Nkubiyaho, B. (2020). The concept of biophilic city and biophilic design. A Global Journal of Innovation in Urban Nature. 1(November). DOI:10.13140/RG.2.2.23953.25449. Pedersen Zari, M. (2019). Understanding and designing nature experiences in cities: a framework for biophilic urbanism. Cities & Health, 1(1), 1-12. DOI:10.1080/23748834.2019.1695511. Reeve, A., Desha, C. K., Hargroves, K., Hargreaves, D. & Newman, P. (2012). Informing healthy building design with biophilic urbanism design principles: a review and synthesis of current knowledge and research. Paper presented for the Healthy Buildings 2012 Conference, Brisbane. 8-12 July. Russo, A., & Cirella, G. T. (2017). Biophilic Cities : Planning for Sustainable and Smart Urban Environments. Smart Cities Movement in BRICS, 1(1), 153–159. ISBN: 978-81-86818-29-9. Salingaros, N A. (2015). Biophilia and healing environments: healthy principles for designing the built world. New York: Terrapin Bright Green LLC. Wilson, E. O. (1984). The Human Bond with Other Species. In Cambridge. MA. USA: Harvard. Harvard University Press. Xue, F., Gou, Z., Lau, S S-Y., Lau, S-K., Chung, K-H., & Zhang, J. (2019). From Biophilic Design to Biophilic Urbanism: Stakeholders Perspectives. Journal of Cleaner Production, V. 211, 1444-1452. DOI:10.1016/j.jclepro.2018.11.277. Zelenski. J. M., Dopko. R. L., & Capaldi, C. A. (2015). Cooperation is in our nature: Nature exposure may promote cooperative and environmentally sustainable behavior. Journal of Environmental Psychology, V. 42, 24–31. DOI:10.1016/j.jenvp.2015.01.005. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 554 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 310 |