تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,501 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,101,731 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,208,329 |
شبکه پیچیده لکهای خورشیدی | ||
فیزیک زمین و فضا | ||
مقاله 14، دوره 49، شماره 3، آبان 1402، صفحه 765-779 اصل مقاله (1.6 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jesphys.2023.354203.1007497 | ||
نویسندگان | ||
پریچهر محمدی گونه1؛ اکبر غیبی فطرت1؛ حسین صفری* 1؛ زهره محمدی گونه2 | ||
1گروه فیزیک، دانشکده علوم، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران. | ||
2آزمایشگاه افزارههای نانومتری، دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران. | ||
چکیده | ||
خورشید بهعنوان جسم خارج از زمین در جو زمین و هوا-فضا تأثیر قابلملاحظهای دارد. بروز لکها شواهدی از دینامیک پیچیده خورشید بوده و نمایانگر فعالیت خورشید هستند. ظهور لکها در شید سپهر نمایانگر پیچیدگی میدان مغناطیسی در خورشید است. سری زمانی تعداد لکهای خورشید در طی چند صد سال گذشته ثبت شده و این سری زمانی دارای تغییرات معنیدار است. دورههای تناوب متنوعی از لکهای خورشیدی ثبت شده است و دامنه فعالیت در بازههای مختلف زمانی دارای تغییرات بوده که بیانگر پیچیدگی در سری زمانی لکهای خورشیدی است. در این پژوهش، با بهرهگیری از دادههای لکهای خورشید (زمان و تعداد آنها) شبکه پیچیده در حال رشد با شرط پدیداری ساخته شده است. ما نشان دادیم که توزیع درجات شبکه پیچیده سری زمانی لکهای خورشیدی از یک تابع قانون توانی پیروی میکند. همچنین نمای درجه توانی توزیع درجات بزرگتر از مقدار سه بهدست آمده است که نشاندهنده شبکهای بدون مقیاس و جهان-کوچک است. جهانکوچک بودن شبکه پیچیده سری زمانی لکهای خورشیدی نشانگر طول مشخصه کوچک با ضریب خوشهای بالا است. در این مطالعه مشخص شد که همبستگی درجه شبکه پیچیده سری زمانی لکهای خورشیدی بسته به اندازه شبکه میتواند جور، ناجور یا خنثی در نظر گرفته شود. | ||
کلیدواژهها | ||
لکهای خورشیدی؛ شبکه جهان-کوچک؛ شبکه بدونمقیاس | ||
مراجع | ||
حامدیوفا، ه. (1383). مطالعهای در ساختارهای ریز لکههای خورشیدی. رساله دکتری، دانشگاه صنعتی شریف، ایران.
صفری، ح.؛ قنادی، ر.؛ علیپور راد، ن. و فرهنگ، ن. (1397). مغناطوهیدرودینامیک خورشید. زنجان: مؤسسه انتشارات دانشگاه زنجان.
لطفی، ن. (1390). شبکه پیچیده زلزلههای ایران. پایاننامه کارشناسیارشد، دانشگاه زنجان، ایران.
محمدیگونه، پ. (1396). ساختار شبکه سری زمانی لکهای خورشیدی. پایاننامه کارشناسیارشد، دانشگاه زنجان، ایران.
Alipour, N., & Safari, H. (2015). Statistical properties of solar coronal bright points. The Astrophysical Journal, 807(2), 175. Aschwanden, M. (2006). Physics of the solar corona: an introduction with problems and solutions. Springer Science & Business Media. Aschwanden, M. J. (2015). Thresholded power law size distributions of instabilities in astrophysics. The Astrophysical Journal, 814(1), 19. Bar-Yam, Y., McKay, S. R., & Christian, W. (1998). Dynamics of complex systems (Studies in nonlinearity). Computers in Physics, 12(4), 335-336. Barabási, A. L. (2003). Linked: The new science of networks. Bazargan, S., Safari, H., & Kaashisaaz, H. (2019). Classification of mini-dimmings associated with extreme ultraviolet eruptions by using graph theory. Iranian Journal of Physics Research, 16(2), 217-223. Bondy, J. A., & Murty, U. S. R. (1976). Graph theory with applications (Vol. 290). London: Macmillan. Newman, M. E. (2000). Models of the small world. Journal of Statistical Physics, 101(3), 819-841. Bornholdt, S., & Schuster, H. G. (2001). Handbook of graphs and networks. From Genome to the Internet, Willey-VCH (2003 Weinheim). Braun, H., Christl, M., Rahmstorf, S., Ganopolski, A., Mangini, A., Kubatzki, C., Roth, K., & Kromer, B. (2005). Possible solar origin of the 1,470-year glacial climate cycle demonstrated in a coupled model. Nature, 438(7065), 208-211. Caldarelli, G. (2007). Large Scale Structure and Dynamics of Complex Networks, World Scientific. Daei, F., Safari, H., & Dadashi, N. (2017). Complex network for solar active regions. The Astrophysical Journal, 845(1), 36. Dekking, F. M., Kraaikamp, C., Lopuhaä, H. P., & Meester, L. E. (2005). A Modern Introduction to Probability and Statistics: Understanding why and how (Vol. 488). London: Springer. Dorogovtsev, S. N., & Mendes, J. F. (2003). Evolution of networks: From biological nets to the Internet and WWW. Oxford university press. Farhang, N., Safari, H., & Wheatland, M. S. (2018). Principle of minimum energy in magnetic reconnection in a self-organized critical model for solar flares. The Astrophysical Journal, 859(1), 41. Fortunato, S., Mangioni, G., Menezes, R., & Nicosia, V. (Eds.). (2009). Complex Networks: Results of the 2009 International Workshop on Complex Networks (CompleNet 2009). Springer Berlin Heidelberg. Gheibi, A., Safari, H., & Javaherian, M. (2017). The solar flare complex network. The Astrophysical Journal, 847(2), 115. Humphries, M. D., & Gurney, K. (2008). Network ‘small-world-ness’: a quantitative method for determining canonical network equivalence. PloS one, 3(4), e0002051. Kaki, B., Farhang, N., & Safari, H. (2022). Evidence of Self-Organised Criticality in Time Series by the Horizontal Visibility Graph Approach. Koutchmy, S., Filippov, B., Tavabi, E., Noëns, J. C., & Wurmser, O. (2022). Polar regions activity and the prediction of the height of the solar cycle 25. arXiv preprint arXiv:2205.09089. Lacasa, L., Luque, B., Ballesteros, F., Luque, J., & Nuno, J. C. (2008). From time series to complex networks: The visibility graph. Proceedings of the National Academy of Sciences, 105(13), 4972-4975. Mohammadi, Z., Alipour, N., Safari, H., & Zamani, F. (2021). Complex network for solar protons and correlations with flares. Journal of Geophysical Research: Space Physics, 126(7), e2020JA028868. Newman, M. E. (2003). The structure and function of complex networks. SIAM review, 45(2), 167-256. Rezaei, S., Darooneh, A. H., Lotfi, N., & Asaadi, N. (2017). The earthquakes network: Retrieving the empirical seismological laws. Physica A: Statistical Mechanics and its Applications, 471, 80-87. Rubinov, M., & Sporns, O. (2010). Complex network measures of brain connectivity: uses and interpretations. Neuroimage, 52(3), 1059-1069. Lotfi, N., & Darooneh, A. H. (2012). The earthquakes network: the role of cell size. The European Physical Journal B, 85(1), 1-4. Lotfi, N., Javaherian, M., Kaki, B., Darooneh, A. H., & Safari, H. (2020). Ultraviolet solar flare signatures in the framework of complex network. Chaos: An Interdisciplinary Journal of Nonlinear Science, 30(4), 043124. Pastor-Satorras, R., & Vespignani, A. (2001). Epidemic spreading in scale-free networks. Physical review letters, 86(14), 3200 Priest, E. (2014). Magnetohydrodynamics of the Sun. Cambridge University Press. Solanki, S. K., Usoskin, I. G., Kromer, B., Schüssler, M., & Beer, J. (2004). Unusual activity of the Sun during recent decades compared to the previous 11,000 years. Nature, 431(7012), 1084-1087. Sonett, C. P., & Finney, S. A. (1990). The spectrum of radiocarbon. Philosophical Transactions of the Royal Society of London. Series A, Mathematical and Physical Sciences, 330(1615), 413-426. Taran, S., Khodakarami, E., & Safari, H. (2022). Complex network view to solar flare asymmetric activity. Advances in Space Research, 70(8), 2541-2550. Usoskin, I. G., Solanki, S. K., Schüssler, M., Mursula, K., & Alanko, K. (2003). Millennium-scale sunspot number reconstruction: Evidence for an unusually active Sun since the 1940s. Physical Review Letters, 91(21), 211101. Usoskin, I. G., Solanki, S. K., & Kovaltsov, G. A. (2007). Grand minima and maxima of solar activity: new observational constraints. Astronomy & Astrophysics, 471(1), 301-309. Vázquez, A., Pastor-Satorras, R., & Vespignani, A. (2002). Large-scale topological and dynamical properties of the Internet. Physical Review E, 65(6), 066130. Van Steen, M. (2010). Graph theory and complex networks. An introduction, 144. Vespignani, A., & Caldarelli, G. (Eds.). (2007). Large scale structure and dynamics of complex networks: from information technology to finance and natural science (Vol. 2). World scientific. Zou, Y., Small, M., Liu, Z., & Kurths, J. (2014). Complex network approach to characterize the statistical features of the sunspot series. New Journal of Physics, 16(1), 01305. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 766 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 592 |