سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,532
تعداد مقالات70,501
تعداد مشاهده مقاله124,093,028
تعداد دریافت فایل اصل مقاله97,197,315
طیبی رهنی, علی اصغر, پیشگاهی فرد, زهرا, ذکی, یاشار. (1401). الگویابی حکمروایی شایسته شهری در ابعاد فضایی- سیاسی کلان‌شهر تهران. , 10(3), 193-213. doi: 10.22059/jurbangeo.2022.345253.1715
علی اصغر طیبی رهنی; زهرا پیشگاهی فرد; یاشار ذکی. "الگویابی حکمروایی شایسته شهری در ابعاد فضایی- سیاسی کلان‌شهر تهران". , 10, 3, 1401, 193-213. doi: 10.22059/jurbangeo.2022.345253.1715
طیبی رهنی, علی اصغر, پیشگاهی فرد, زهرا, ذکی, یاشار. (1401). 'الگویابی حکمروایی شایسته شهری در ابعاد فضایی- سیاسی کلان‌شهر تهران', , 10(3), pp. 193-213. doi: 10.22059/jurbangeo.2022.345253.1715
طیبی رهنی, علی اصغر, پیشگاهی فرد, زهرا, ذکی, یاشار. الگویابی حکمروایی شایسته شهری در ابعاد فضایی- سیاسی کلان‌شهر تهران. , 1401; 10(3): 193-213. doi: 10.22059/jurbangeo.2022.345253.1715

الگویابی حکمروایی شایسته شهری در ابعاد فضایی- سیاسی کلان‌شهر تهران

پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری
دوره 10، شماره 3، آبان 1401، صفحه 193-213    اصل مقاله (1.78 M)
نوع مقاله: پژوهشی - کاربردی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jurbangeo.2022.345253.1715
نویسندگان
علی اصغر طیبی رهنی* 1؛ زهرا پیشگاهی فرد2؛ یاشار ذکی2
1گروه جغرافیای سیاسی، پردیس بین‌المللی کیش، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2گروه جغرافیای سیاسی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده
رشد شهرنشینی در تهران یک پدیدة سیاسی- فضایی است که می‌بایست با توجه به هدف برای ارائه الگوی مناسب حکمروایی شایسته شهری در بعد فضایی- سیاسی شهر، الگویی مناسب در نظر گرفته شود. با توجه به شاخصه‌های حکمروایی شایسته شهری، عدالت و مشارکت می‌تواند به‌عنوان عواملی بنیادین در جهت پیشرفت و عدالت فضای شهری حرکت نماید. روش پژوهش جهت پاسخ به پرسش اصلی تحقیق، روش آمیخته (کمی– کیفی) می‌باشد. جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از روش ترکیبی (کتابخانه‌ای و میدانی) انجام می‌پذیرد. برای تحلیل داده‌های پژوهش از نرم‌افزار SPSS استفاده خواهد شد. همچنین برای الگویابی حکمروایی شهری از پرسشنامه که توسط متخصصان حوزه شهری تکمیل‌شده است، بهره گرفته شد. این داده‌ها با استفاده از طیف لیکرت ارزش‌گذاری و درنهایت؛ با استفاده از آزمون‌های آماری T تک نمونه‌ای و روش تحلیل عاملی انجام گرفت. نتایج گویای آن است که از میان شاخص‌ها، عدالت، برابری و مشارکت در شهر تهران نسبت به سایر شاخص‌ها وضعیت بهتری را نشان می‌دهد و شاخص‌های شفافیت، قانون محوری و پاسخگویی از دید متخصصان کمتر از حد متوسط ارزیابی ‌شده‌اند. ازاین‌جهت دارای وضعیت خوبی نمی‌باشند. درنهایت الگوی حکمروایی شایسته شهری می‌تواند نظریه‌ای جدید در پاسخگویی به انتظارات و مسئولیت‌های جدید باشد و یک سند مدیریتی مناسب برای مسئولان باشد که به کمک آن بتوانند به توسعه پایدار شهری دست یابند.
کلیدواژه‌ها
الگویابی؛ حکمروایی شایسته شهری؛ سطح فضایی-سیاسی شهر؛ کلان‌شهر تهران
مراجع
  1. احمدی پور، زهرا؛ حافظ نیا، محمدرضا؛ قادری حاجت، مصطفی. (1393). سیاست و فضا. تهران: انتشارات پاپلی.
  2. برک‌پور، ناصر. (1385). حکمروایی شهری و نظام اداره شهرها در ایران. مجموعه مقالات همایش مدیریت و برنامه‌ریزی شهری، صص 517-491.
  3. پارسا، شهرام. (1396). تبیین الگوی شهر هوشمند با تأکید بر حکمروایی شهر تهران. استاد راهنما احمد پوراحمد، گروه برنامه‌ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران.
  4. خالدی، عبدالله. (1393). تحلیل نقش حکمروایی خوب شهری در برقراری عدالت فضایی (موردمطالعه: شهر پیرانشهر). استاد راهنما: سید علی علوی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس تهران.
  5. رهنما، محمدرحیم؛ مافی، عزت‌الله؛ اسدی، روح‌الله. (1389). تحلیل جایگاه حکمروایی خوب شهری در مشهد با الگوی SWOT. مجله جغرافیا و توسعه ناحیه‌ای، 8 (15)، 224-197.
  6. سردارنیا، خلیل‌الله. (1391). شاخص‌های حکمروایی خوب شهری در چهارچوب نظریه سیستمی. مجموعه مقالات همایش علمی حکمروایی خوب شهری، جلد یکم، 62-53.
  7. سرور، هوشنگ؛ امرایی، مهتاب؛ قربانی سپهر، آرش؛ امینی بادامیار، شیرین. (1398). حکمروایی شایسته و بازآفرینی بافت‌های فرسوده شهری مورد: محله 4 شهر آذرشهر. مجله توسعه فضاهای پیرا شهری، 1 (2)، 84-71.
  8. سعدی شهروز، مینا. (1391). کتاب حکمروایی شهری و مشارکت محلی: مقایسه محله بریانک هفت‌چنار در تهران با محله سن بلز در پاریس. تهران: انتشارات تیسا.
  9. شریعتی، علی. (1393). ارزیابی شاخص‌های موثر در پیاده‌سازی حکمروایی خوب شهری (مطالعه موردی مناطق 4 و 8 شهر مشهد). پایان‌نامه، استاد راهنما محمد اجزا شکوهی، دانشگاه مشهد.
  10. غلامی، محمد؛ شیبانی امین، عیسی؛ علیزاده، اسماعیل صفر؛ حسین زاده، رباب. (1396). اولویت‌بندی مؤلفه‌های حکمروایی شایسته شهری از دیدگاه فعالان بخش مدیریت شهری (موردمطالعه؛ شهر بوکان). فصلنامه جغرافیا (برنامه‌ریزی منطقه‌ای)، 7 (4)، 88-77.
  11. قاسمی، امیر و بنا، مرتضی. (1396). مشارکت و حکمروایی خوب شهری. تهران: انتشارات اخوان.
  12. کامران دستجردی، حسن. (1400).­ بررسی چگونگی سیاست‌گذاری‌ها در فضای شهری (موردمطالعه: شهر تهران). فصلنامه پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 53 (4)، 1564-1543.
  13. کریمی، علی و پارسا، ندا. (1393). تبیین نظری حکمروایی خوب شهری. مجموعه مقالات حکمروایی خوب شهری، جلد یکم، انتشارات تیسا.
  14. لطفی، حیدر. (1399). تحلیل و بررسی نقش نواحی پیرامونی در سازمان‌دهی سیاسی فضایی پایدار شهرهای ایران (مطالعه موردی کلان‌شهر تهران). فصلنامه مطالعات ساختار و کارکرد شهری، 7 (23)، 192-173.
  15. متقی، افشین؛ انصاری، زهرا؛ قربانی سپهر، آرش؛ دلالت، مراد. (1400). نگرش ژئوپلیتیکی در رقابت گردشگری شهری با استفاده از شاخص جاذبه گردشگری. فصلنامه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 21 (6)، 117-95.
  16. مرادی‌نیا، سجاد. (1390). آسیب‌شناسی توزیع فضایی قدرت در کلان‌شهر تهران با تأکید بر حکمروایی شهری. استاد راهنما زهرا پیشگاهی فرد، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران.
  17. هاروی، دیوید. (1395). عدالت اجتماعی و شهر. مترجم محمدرضا حائری؛ چاپ اول، تهران: ناشر سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران.
  18. Adams, M. (2014). Quality of Urban Spaces and Wellbeing. In Wellbeing and the Environment: Wellbeing: A Complete Reference Guide. 2nd ed.; Cooper, R., Burton, E., Cooper, C.L., Eds.; John Wiley & Sons: Hoboken, NJ, USA, pp. 1–21.
  19. African Union. (2000). Constitutive Act of the African Union, Adopted by the 36th Ordinary Session of the Assembly of Heads of State and Government’. Lome, Togo, 11 July. http://www.africa-union.org/root/au/aboutau/constitutive_act_en.htm (last accessed 2 January 2012).
  20. Ahmadipour, Z., Hafez Nia, M. R., & Qadri Hajat, M. (2014). Politics and Space. Tehran: Papli Publications. [In Persian].
  21. Andrzej, Z. (2018). Lefebvre’s Politics of Space: Planning the Urban as Oeuvre. Urban Planning, 3 (3), 5–15.
  22. Apaza, C. (2009). Measuring Governance and Corruption Through the Worldwide Governance Indicators: Critiques, Responses, and Ongoing Scholarly Discussion’. PS: Political Science & Politics, 42(1), 43-139.
  23. Barakpour, N. (2006). Urban Governance and City Administration System in Iran. Proceedings of the Urban Management and Planning Conference, 517-491. [In Persian].
  24. Barreira, A.P., Agapito, D., Panagopoulos, T., Guimarães, M.H. (2017). Exploring residential satisfaction in shrinking cities: A deci-siontree approach. Urban Res. Pract. 10, 156–177.
  25. Baud, , Jameson, E., Peyroux, D. S. (2021). The urban governance configuration: A conceptual framework for understanding complexity and enhancing transitions to greater sustainability in cities.Gography, 1-17. Compass, 15(5), 1-17.
  26. Gerschenkron, A. (1962). Economic Backwardness in Historical Perspective: A Book of Essays. Cambridge, MA: Belknap Press of Harvard University Press.
  27. Ghasemi, A., & Bana, M. (2017). Participation and Good Urban Governance. Tehran: Akhwan Publications. [In Persian].
  28. Gholami, M., Sheibani Amin, I., Safar Alizadeh, I., Hosseinzadeh, R. (2018). Prioritizing Urban Good Governance Indicators from the Viewpoint of City Managers (Case Study; Bukan City). Quarterly of Geography & Regional Planing, 7(4), 77-88. [In Persian].
  29. Glaeser, E. (2012). Triumph of the City. Pan Publishing: London, UK.
  30. Gray, J., & Rumpe, (2019). Models as the subject of research. Software and Systems Modeling, 18, 3189–3191.
  31. Grégory, B. (2018). Political Space in the Work of Henri Lefebvre: Ideology and Utopia. UMR LAVUE (Mosaïques), Université Paris Ouest Nanterre, 1-12.
  32. Harvey, D. (2016). Social Justice and the City. Information and Communication Technology Organization of Tehran Municipality, translated by Mohammad Reza Haeri. [In Persian].
  33. Joanna, , & Małgorzata, D. (2017). Concept of ‘Good Urban Governance’ and Its Application in Sustainable Urban Planning, Gdansk University of Technology. IOP Conference Series Materials Science and Engineering,245(8), 1-9.
  34. Karimi, A., & Parsa, N. (2014). theoretical explanation of good urban governance. collection of essays on good urban governance, volume 1, Tisa Publications. [In Persian].
  35. Khalidi, A. (2014). analysis of the role of good urban governance in establishing spatial justice (case study: Piranshahr city). supervisor: Seyed Ali Alavi, Tarbiat Modares University. [In Persian].
  36. Lefebvre, H. (1991). Les illusions de la modernite. Manieres de Voir 13, Le Monde Diplomatique, in Kofman, E. and Lebas, E. (eds) (1996) Henri Lefebvre: Writings on cities, London: BlackWell, P. 34.
  37. Michele, A. (2020). Engaging with global urban governance in the midst of a crisis. Dialogues in Human Geography, 10(2), 221-272.
  38. Mike, R. (2020). Governance, Urban, in International Encyclopedia of Human Geography. (Second Edition), What Is Urban Governance?, science Direct.
  39. Moradinia, S. (2011). Pathology of the spatial distribution of power in Tehran metropolis with an emphasis on urban governance. under the guidance of Zahra Pishgahi Fard, University of Tehran, Faculty of Geography. [In Persian].
  40. Mottaghi, A., Ansari, Z., Ghorbani Sepehr, A., & Delalat, M. (2022). Geopolitical attitude in urban tourism competition using tourism attractiveness index. Quarterly Journal of Applied Research of Geographical Sciences, 21(61), 95-117. [In Persian].
  41. Poorahmad, A., Piri, E., Mohammadi, Y., Parsa, S., & Heydari, S. (2018). Good Urban Governance in Urban Neighborhoods (Case: Marivan City). Journal of Urban Economics and Management, 6(24), 81-98,
  42. Rahnama, Mo. R., Mafi, E., & Asadi, R. (2010). analysis of the position of good urban governance in Mashhad with the SWOT model. Journal of Geography and Regional Development, 8 (15), 197-224. [In Persian].
  43. Saadi Shahrouz, M. (2012). the book of urban governance and local participation: a comparison of Briyank Haft Chenar neighborhood in Tehran with Saint Blaise neighborhood in Paris. Tehran: Tisa Publications. [In Persian].
  44. Sardarnia, K. (2012). indicators of good urban governance in the framework of system theory. Proceedings of the scientific conference of good urban governance, 1(3), 53-62. [In Persian].
  45. Sarvar, H., Amrai, M., Ghorbani Sepehr, A., & Amini Badamiar, S. (2020). Decent Governance and Regeneration of Dilapidated Urban Textures Case: Neighborhood 4 of Azar Shahr. Journal of Development of Peri-urban Spaces, 1(2), 71-84. [In Persian].
  46. Shariati, A. (2014). evaluation of effective indicators in the implementation of good urban governance (case study of districts 4 and 8 of Mashhad city). thesis, supervisor Mohammad Ajaza Shekohi, University of Mashhad, winter. [In Persian].
  47. World Bank. (1989). Sub-Saharan Africa. From Crisis to Sustainable Growth: A LongTerm Perspective Study. Washington, DC: World Bank
  48. World Bank. (1993). Sub-Saharan Africa. From Crisis to Sustainable Growth: A LongTerm Perspective Study. Washington, DC: World Bank.
  49. unescap.org, Yap Kioe Sheng,2005
  50. Yang Y. (2018). The Changing Urban Political Order and Politics of Space: A Study of Hong Kong’s. POSPD Policy, 54(4), 732-760.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 185
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 206


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب