تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,572 |
تعداد مقالات | 71,021 |
تعداد مشاهده مقاله | 125,497,878 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,759,541 |
تفاوتهای شکلی و معنایی در پوشش زنان مجری شبکه های سیما در تلویزیون و اینستاگرام | ||
زن در فرهنگ و هنر | ||
مقاله 1، دوره 15، شماره 3، آذر 1402، صفحه 353-380 اصل مقاله (1.09 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jwica.2023.352865.1871 | ||
نویسندگان | ||
عبدالله بیچرانلو* 1؛ سیده راضیه یاسینی2؛ بهناز جلالیپور3 | ||
1دانشیار، گروه ارتباطات اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
2دانشیار پژوهشکدۀ هنر، پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، تهران، ایران | ||
3کارشناس ارشد تبلیغ و ارتباطات فرهنگی، دانشگاه سوره، تهران، ایران | ||
چکیده | ||
در میان شبکههای اجتماعی، محتواهای تولیدشده در اینستاگرام که یک شبکة تصویرمحور است، بیشترین تمرکز را بر نمایش زندگی روزمره دارد اما با افزایش دانش و مهارت های کاربران، این شبکة اجتماعی به عنوان یک رسانه برای انعکاس فعالیتهای حرفهای برخی کاربران نیز استفاده میشود که مجریان تلویزیونی از آن جمله هستند. این تحقیق با استفاده از روش کیفی مردمنگاری مجازی، صفحات اینستاگرامی 7 زن مشهور محجبه که به گویندگی و اجرا در تلویزیون اشتغال و به همین دلیل شهرت یافته اند، مطالعه کرده و به تحلیل چگونگی بازنمود پوشش این زنان مشهور محجبه در صفحات شخصی ایشان در اینستاگرام پرداخته است. در این تحقیق ضمن بهرهگیری از نظریات گافمن و گیدنز در خصوص هویت و خودابرازی و نیز رویکرد نایار به فرهنگ شهرت، تلاش شده است به این سوال ها پاسخ داده شود که بازنمود پوشش این زنان مشهور در صفحات مذکور، چه تفاوت مشهودی با نمایش پوشش آنها در تلویزیون دارد؟ بدین منظور تصاویری از ایشان که در عرصههای مختلف زندگی شخصی و اجتماعی در اینستاگرام بوده، تحلیل شده است. نتایج نشان داد، بازنمود پوشش زنان در اینستاگرام، از نظر نوع پوشش، تنوع لباس و رنگبندی، تفاوت بارز و چشمگیری با پوشش آنها در تلویزیون و فضای عمومی دارد. حتی برخی از این گویندگان از صفحه اینستاگرام خود برای تبلیغ گونههای خاصی از حجاب، با اهداف فرهنگی- تجاری استفاده کرده اند. | ||
کلیدواژهها | ||
اینستاگرام؛ تلویزیون؛ پوشش؛ زنان مجری؛ شهرت | ||
مراجع | ||
جعفری، علی و اسماعیلی، محمدمهدی (1391). «بررسی انتقادی دگردیسی «حجاب چادر» در بازنمایی تلویزیونی: مطالعۀ معناشناختی دو سریال «آخرین گناه» و «بیصدا فریاد کن»، تحقیقات فرهنگی ایران، 5(1)، 157- 186.
خانیکی، هادی و بابایی، محمود (1390)، «فضای سایبر و شبکههای اجتماعی، انجمن ایرانی مطالعات جامعه اطلاعاتی»، 1، 71- 93.
دبور، گی (1398). جامعۀ نمایش. ترجمۀ گودرز میرانی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
سامانی، سمانه و فراهانی، اعظم (1395) «هویت آنلاین و اینستاگرام (مطالعۀ چگونگی نمایش هویت جوانان در اینستاگرام)»، رسانه، 27(2)، 85- 105.
شجاعیان، زینب (1400)، مطالعۀ سبک زندگی زنان ایرانی خردهسلبریتی اینستاگرام، پایاننامه کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی و رسانه، تهران. دانشگاه تهران.
شفیعی سروستانی، ابراهیم (1391). «آیین برنامه سازی دربارۀ فرهنگ عفاف و حجاب. قم: مرکز پژوهشهای اسلامی صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران.»
ضرغامی، شفق (1398). «بازنمود خود و شکلگیری هویت توسط خرده سلبریتیهای شبکۀ اجتماعی.» پایاننامه کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی و رسانه، دانشکده علوم اجتماعی. دانشگاه تهران.
کازنو، ژان (1387). جامعه شناسی وسایل ارتباط جمعی. ترجمة باقر ساروخانی و منوچهر محسنی. تهران: انتشارات اطلاعات.
کلنر، داگلاس (1399). نمایش رسانهای. ترجمۀ گودرز میلانی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
گافمن، اروینگ (1396). نمود خود در زندگی روزمره. ترجمة مسعود کیانپور. چاپ چهارم، تهران: نشر مرکز.
گشنیزجانی، گلنار (1395). تیپولوژی بدن رسانهای و تحلیل کردارهای بدنی کاربران شبکۀ اجتماعی اینستاگرام، پایاننامۀ کارشناسی ارشد ارتباطات، تهران، دانشگاه تهران.
گیدنز، آنتونی (1388). چشماندازهای جهانی. ترجمۀ محمدرضا جلایی پور. تهران: انتشارات طرح نو.
گیدنز، آنتونی (1394). تجدد و تشخص. جامعه و هویت شخصی در عصر جدید. ترجمۀ ناصر موفقیان. تهران: نشر نی.
لاجوردی، آزیتا (۱۳۹۷). بازنمود سبک زندگی جوانان ایرانی در شبکه های اجتماعی؛ مطالعۀ موردی اینستاگرام، پایاننامۀ کارشناسی ارشد تبلیغ و ارتباطات فرهنگی، تهران، دانشگاه سوره.
مدحخان، مرجان (1394). مطالعۀ مؤلفۀ حیاء در میان کاربران زن ایرانی اینستاگرام، پایاننامۀ کارشناسی ارشد تبلیغ و ارتباطات فرهنگی، تهران، دانشگاه سوره.
یاسینی، سیده راضیه (1399). زیباییشناسی پوشاک زنان پس از انقلاب اسلامی ایران، تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات. Coulter-Smith, L. (2009). Mapping outside the frame: Interactive and locative art environments. In Digital Visual Culture: Theory and ractice: Computers and the History of Art Series (pp. 35-65). Intellect and University of Chicago Press. Crichton, S., & Kinash, S. (2003). Virtual ethnography: Interactive interviewing online as method. Canadian Journal of Learning and Technology/La revue canadienne de l’apprentissage et de la technologie, 29(2). http://dx.doi.org/10.21432/T2W02T Glucksman, M. (2017). The rise of social media influencer marketing on lifestyle branding: A case study of Lucie Fink. Elon Journal of Undergraduate Research in Communications, 8(2), 77-87. Hermawan, D. (2020). Influencer Marketing in Digital Era: Does It Really Works?. International Journal of Management, Entrepreneurship, Social Science and Humanities, 3(2), 50-67. http://dx.doi.org/10.31098/ijmesh.v3i2.260 Konzinets, Robert (2010). Doing Ethnographic Research Online. Sage Publication. Hermawan, D. (2020). Influencer Marketing in Digital Era: Does It Really Works?. International Journal of Management, Entrepreneurship, Social Science and Humanities, 3(2), 50-67. Mirzoeff, N. (2002). The Subject of Visual Culture, the Visual Culture Reader (2nd ed.). London & New York: Routledge. Nayar, P. K. (2009). Seeing Stars; Spectacle,Society and Celebrity Culture. New Delhi: Sage Pubications. Papacharissi, Z. (2010). Conclusion: A networked self. In Z. Papacharissi (Ed.), A networked self: Identity, community, and culture on social network sites (pp. 304–218). New York: Routledge. Papacharissi, Z. (2012). A Networked Self: Identity Performance and Sociability on Social Network Sites. In F. L. Lee, L. Leung, J. Qiu, & D. Chu (Eds.), New Media Research (pp. 207-221). London: Taylor & Fra | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 431 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 349 |