سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,572
تعداد مقالات71,031
تعداد مشاهده مقاله125,501,125
تعداد دریافت فایل اصل مقاله98,764,409
شیرخدائی, مجتبی, شرفی, مرجان. (1401). ارزیابی اثربخشی و کارایی فرایندهای مشارکت عمومی در تصمیم‌سازی‌های مدیریت شهری؛ بررسی تجربه پویش آرزوهای تهران. , 10(4), 159-178. doi: 10.22059/jurbangeo.2023.349739.1746
مجتبی شیرخدائی; مرجان شرفی. "ارزیابی اثربخشی و کارایی فرایندهای مشارکت عمومی در تصمیم‌سازی‌های مدیریت شهری؛ بررسی تجربه پویش آرزوهای تهران". , 10, 4, 1401, 159-178. doi: 10.22059/jurbangeo.2023.349739.1746
شیرخدائی, مجتبی, شرفی, مرجان. (1401). 'ارزیابی اثربخشی و کارایی فرایندهای مشارکت عمومی در تصمیم‌سازی‌های مدیریت شهری؛ بررسی تجربه پویش آرزوهای تهران', , 10(4), pp. 159-178. doi: 10.22059/jurbangeo.2023.349739.1746
شیرخدائی, مجتبی, شرفی, مرجان. ارزیابی اثربخشی و کارایی فرایندهای مشارکت عمومی در تصمیم‌سازی‌های مدیریت شهری؛ بررسی تجربه پویش آرزوهای تهران. , 1401; 10(4): 159-178. doi: 10.22059/jurbangeo.2023.349739.1746

ارزیابی اثربخشی و کارایی فرایندهای مشارکت عمومی در تصمیم‌سازی‌های مدیریت شهری؛ بررسی تجربه پویش آرزوهای تهران

پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری
مقاله 9، دوره 10، شماره 4، بهمن 1401، صفحه 159-178    اصل مقاله (1.22 M)
نوع مقاله: پژوهشی - کاربردی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jurbangeo.2023.349739.1746
نویسندگان
مجتبی شیرخدائی1؛ مرجان شرفی* 2
1گروه برنامه‌ریزی شهری، دانشکده شهرسازی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2گروه طراحی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر، تهران، ایران
چکیده
در سال‌های اخیر برنامه‌ریزان و مدیران شهری بیش‌ازپیش متوجه اهمیت مشارکت شهروندان در فرایند مدیریت و برنامه‌ریزی شهری شده و تلاش‌های بسیاری برای نزدیک‌تر کردن مشارکت از نظریه به عمل کرده‌اند. این در حالی است که بسیاری از این تلاش‌ها، چندان موفق نبوده‌اند؛ لذا ارزیابی فرایندهای مشارکتی بسیار اهمیت دارد و می‌تواند به کارایی و اثربخشی بیشتر مشارکت عمومی در عمل بینجامد. ازاین‌رو این پژوهش به ارزیابی پویش آرزوهای تهران به‌عنوان یک فرایند مشارکت عمومی می‌پردازد، تا از خلال آن بتوان به فرایندهای مشارکتی کاراتر در مسیر حکمروایی خوب شهری با توجه به تأثیر چنین فرایندهایی بر اعتماد شهروندان با تمرکز بر فرایندهای مشارکت الکترونیکی دست‌یافت. رویکرد این پژوهش کیفی است و برای ارزیابی این پویش سعی شده است از تجربه و دیدگاه کنشگران مختلف این فرایند استفاده شود، ازاین‌رو تعدادی مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با مدیران شهری، کارشناسان و فعالان اجتماعی درگیر با این پروژه صورت گرفته است. همچنین برای دسترسی نسبی به تجربه شهروندان مشارکت‌کننده در این پویش، پیام‌های شبکه‌های مجازی نیز تحلیل‌شده است. برای تحلیل محتوای مصاحبه‌ها و پیام‌ها از شیوه تحلیل محتوای کیفی و کدگذاری استفاده‌شده است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که بدبینی و بی‌اعتمادی شهروندان نسبت به نهادهای عمومی و دولتی و نبود فضای مناسب و آمادگی برای تعامل از پیش‌نیازها، ناهماهنگی میان دستگاه‌های اجرایی در طول فرایند و نبود یادگیری متقابل و نرسیدن به توافق جمعی درنتیجه فرایند از عوامل ناکامی پویش آرزوهای تهران به‌حساب می‌آید.
کلیدواژه‌ها
ارزیابی فرایند مشارکت؛ مشارکت الکترونیک؛ پویش آرزوهای تهران؛ اعتماد
مراجع
  1. ابطحی، سید حمید و شیانی، ملیحه (۱۴۰۰). شناسایی موانع مشارکت مردم در مدیریت شهری تهران: یک تحلیل محتوای کیفی. توسعه محلی (روستائی-شهری)، 12(2)، 643-655.
  2. پیران، پرویز. (۱۳۷۶). مبانی مفهومی و نظری مشارکت. تهران: موسسه پژوهش‌های برنامه‌ریزی.
  3. جهانی دولت‌آباد، رحمان. (۱۴۰۰). مطالعه اجتماعی پویش آرزوهای تهران. دانش شهر. مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران.
  4. دانشپور، سیدعبدالهادی؛ بهزادفر، مصطفی؛ برک‌پور، ناصر و شرفی، مرجان. (۱۳۹۶). محیط برنامه‌ریزی مشارکتی، ارائه مدل مفهومی برای تحلیل عوامل موثر بر مشارکت شهروندان در برنامه‌ریزی. نامه معماری و شهرسازی، 9(18)، 23-41.
  5. رفیعیان، مجتبی. (1392). برنامه‌ریزی مشارکتی. در نظریه برنامه‌ریزی: دیدگاه‌های سنتی و جدید. تهران: نشر آگه.
  6. ‌‫شارع پور، محمود و حجتی، حدیثه. (۱۳۹۷). تحلیل عوامل اجتماعی موثر بر مشارکت شهروندی: ارزیابی تجربی نظریه سرمایه اجتماعی. فصلنامه مطالعات جامعه‌شناختی شهری، 8(28)، 83-115.
  7. شمس‌دولت‌آبادی، حسنی‌السادات. (۱۳۹۸ الف). مرحله اجرائی؛ آغاز مرحله آزمایشی در یوسف‌آباد از آبان ۹۸ (مستندسازی ش. 2). مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران.
  8. شمس‌دولت‌آبادی، حسنی‌السادات. (۱۳۹۸ ب). مرحله اول؛ از ایده پردازی تا مراسم رونمایی (مستندسازی ش. 1). مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران.
  9. ‌‫محمودی پاتی، فرزین و فلاح زاده، سجاد. (۱۳۹۷). ارزیابی موانع مشارکت شهری در شرایط جامعه محلی ایران با استفاده از مدل‌سازی ساختاری تفسیری فازی. مطالعات توسعه اجتماعی - فرهنگی، 7(2)، 119-145.
  10. موسایی، میثم، رضوی‌الهاشم، بهزاد. (۱۳۹۰). بررسی سوات مشارکت شهروندان در امور شهری. فصلنامه علمی – پژوهشی رفاه اجتماعی، ۱۱ (۴۱)، ۱۲۳- ۱۵۲.
  11. ‌‫نیک پیما، محمد و زارعی، مجید. (۱۳۹۸). موانع مشارکت در طرح‌های شهری از منظر الگوهای رفتاری شهروندان در محله بلاغی قزوین. فصلنامه رفاه اجتماعی، 19(74)، 369-418.
  12. Abelsona, J., Forest, P. G., Eyles, J., Casebeer, A., Martin, E., & Mackean, G. (2007). Examining the Role of Context in the Implementation of a Deliberative Public Participation Experiment: Results from a Canadian Comparative Study. Social Science & Medicine, 64, 2115-2128.
  13. Abtahi, S. H., & Shiani, M. (2021). Acknowledging people's participation obstacles in Tehran's urban management: an analyses of qualitative content. Community Development (Rural and Urban Communities), 12(2), 643-655. [in Persian].
  14. Ataman, C., Herthogs, P., Tuncer, B., & Perrault, S. (2022). Multi-Criteria Decision Making in Digital Participation-A framework to evaluate participation in urban design processes. In Pak Burak, Wurzer Gabriel & Stouffs Rudi (Eds.), Co-creating the Future: Inclusion in and through Design (401-410), Education and research in Computer Aided Architectural Design in Europe; KU Leuven Faculty of Architecture.
  15. Beierle, T. C. (1999). Using Social Goals to Evaluate Public Participation in Environmental Decisions. Policy Studies Review, 16(3–4), 75–103.
  16. Brabham, D. C. (2009). Crowdsourcing the Public Participation Process for planning Projects. Planning Theory, 8(3), 242-262.
  17. Carver, S., Evans, A., Kingston, R., & Turton, I. (2001). Public Participation, GIS, and Cyberdemocracy: Evaluating on-Line Spatial Decision Support Systems. Environment and Planning B: Planning and Design, 28(6), 907-921.
  18. Conrad, E., Cassar, L. F., Christie, M., & Fazey, I. (2011). Hearing but not listening? A participatory assessment of public participation in planning. Environment and Planning C, 29(5), 761-782.
  19. Cruz, N. F., Rode, P., & Mcquarrie, M. (2019). New Urban Governance: A Review of Current themes and Future Priorities. Journal of Urban Affairs, 41(1), 1-19.
  20. Chugunov, A. V., Kabanov, Y., & Panfilov, G. (2020). Regional E-Participation Portals Evaluation: Preliminary Results from Russia. In EGOV-CeDEM-ePart (71-78), Linköping University, Sweden.
  21. Daneshpour, S. A., Behzadfar, M., Barakpour, N., & Sharafi, M. (2017). Participatory Planning Environment: A Conceptual Model for Analysis of Effective Factors in Citizen Participation in Planning. Journal of Architecture and Urban Planning, 9(18), 23-42. [in Persian]
  22. Davies, A. R. (2001). Hidden or Hiding? Public Perceptions of Participation in the Planning System. TPR, 72(2), 193- 216.
  23. De Blasio, E., Colasanti, C., & Selva, D. (2020). Public Communication and the Barriers to Participation: The Case of Rome from an Open Government Perspective. Partecipazione e conflitto, 13(2), 1152-1167.
  24. Demirdoven, B., Cubuk, E. B. S., & Karkin, N. (2020). Establishing relational trust in e-Participation: a systematic literature review to propose a model. In Proceedings of the 13th International Conference on Theory and Practice of Electronic Governance, 341-348.
  25.  Ebdon, C., & Franklin, A. L. (2006). Citizen Participation in Budgeting Theory. Public Administration Review, 66 (3), 437-447.
  26. Falanga, R. (2020). Formulating the success of citizen participation in urban regeneration: Insights and perplexities from Lisbon. Urban research & practice, 13(5), 477-499.
  27. Falanga, R., & Ferrão, J. (2021). The evaluation of citizen participation in policymaking: Insights from Portugal. Evaluation and Program Planning, 84, 101895.
  28. Hofmann, M., Münster, S., & Noennig, J. R. (2020). A theoretical framework for the evaluation of massive digital participation systems in urban planning. Journal of Geovisualization and Spatial Analysis, 4(1), 1-12.
  29. Imani-Jajarmi, H. (2017). Citizens’ Participation in Historical and current Urban Management Systems in Iran, M. Reza Shirazi, Sabine Schroder and Jenny Schmithals (Eds.), Citizens’ Participation in Urban Planning and Development in Iran (11-27). New York: Routledge.
  30. Jahani Dolatabad, R. (2021). The social study of “Arezoohaye Tehran” Campaign. City Knowledge, 542. Tehran Urban Research and Planning Center. [in Persian]
  31. King, C. S., Feltey, K. M., & Susel, B. O. (1998). The Question of Participation: Toward Authentic Public Participation in Public Administration. Public Administration Review, 58 (4), 317-326.
  32. Mahmoudi pati, F. & Fallahzade, S. (2018). Evaluating the urban participation barriers in Iran using Fuzzy Interpretive Structural Modeling. sabz-scds, 7(2), 119-145. [in Persian].
  33. Migchelbrink, K., & Van de Walle, S. (2021). A Systematic Review of the Literature on Determinants of Public Managers' Attitudes towards Public Participation. Local Government Studies, 00(00), 1-22.
  34. Musai, M.; & Razavi Alhashem, B. (2011). SWOT Analysis of Citizens’ Participation in Civic Affairs in Tehran. Refahj, 11(41), 123-152. [in Persian].
  35. Nikpeyma, M.; & Zarei, M. (2019). Barriers to Participation in Urban Plans from the Perspective of Citizens’ Behavioral Patterns in Qazvin’s Bolaghi Neighborhood. Refahj, 19(74), 369-418. [in Persian].
  36. Piran, P. (1997). The Theoretical and Conceptual Foundations of Participation. Publisher: Planning Research Institute. [in Persian].
  37. Rafieian, M. (2013). Collaborative Planning. In Planning Theory: Traditional and New Perspectives. Publisher: Agah. [in Persian].
  38. Rahnema, M. (2020). Participation. In The applied theatre reader (143-149). Routledge.
  39. Ran, B. (2012). Evaluating Public Participation in Environmental Policy-Making. Journal of US-China Public Administration, 9 (4), 407-423.
  40. Rowe, G. & Frewer L. J. (2000). Public Participation Methods: A Framework for Evaluation. Science, Technology and Human Value, 25(1), 3–29.
  41. Rowe, G. & Frewer L. J. (2004). Evaluating Public Participation Exercises: A Research Agenda. Science, Technology and Human Value, 29 (4), 512-556.
  42. Rowe, G., Marsh, R., & Frewer, L. J. (2004). Evaluation of a Deliberative Conference. Science, Technology, & Human Values, 29 (1), 88-121.
  43. Sæbø, Ø., Rose, J.,& Molka-Danielsen, J. (2009). eParticipation Designing and Managing Political Discussion Forums. Social Science Computer Review, 000(00),1-27.
  44. Shams Dolatabadi, H. (2018a). Executive Stage; The Beginning of The Trial Phase in Yousafabad from November 2018. Tehran Urban Research And Planning Center.
  45. Shams Dolatabadi, H. (2018b). The First Stage; From Ideation to The Unveiling Ceremony. Tehran Urban Research And Planning Center.
  46. Sharepour, M., & Hojjati, H. (2018). Analysis of Effective Social Factors on Citizen Participation: an Experience-based Evaluation of Social Capital Theory. Urban Sociological Studies, 8(28), 1-32. [in Persian]
  47. Shirazi, R. (2017). Paradox of Citizen Participation in Iran. In Hans-Liudger Dienel, M. Reza Shirazi, Sabine Schroder and Jenny Schmithals (Eds.), Citizens’ Participation in Urban Planning and Development in Iran (327-331). New York: Routledge.
  48. Song, R., Li, S., & Feldman, M. W. (2021). Public Participation and Governance Performance in Gender-Imbalanced Central Rural China: The Roles of Trust and Risk Perception. Social Sciences, 10(7), 1-20.
  49. Sun, S., Chen, R., Qin, S., & Liu, L. (2022). Evaluating the Public Participation Processes in Community Regeneration Using the EPST Model: A Case Study in Nanjing, China. Land, 11(9), 1405.
  50. Van Dijk, T., & Ubels, H. (2015). How Dutch professionals conduct interactive design sessions to foster ‘shared understanding’. Envionment and Planning B: Planning and Design, 0(0), 1–16.
  51. Wang, X., & Wan Wart, M. (2007). When public participation in administration leads to trust: An empirical assessment of managers’ perceptions. Public administration review, 67(2), 265-278.
  52. Wang, Hao; Zhao, Yizhu; Gao, Xichen; & Gao, Boyang. (2021). Collaborative decision-making for urban regeneration: A literature review and bibliometric analysis. Land Use Policy, 107, 105479.
  53. Williamson, W., & Ruming, K. (2020). Can social media support large scale public participation in urban planning? The case of the# MySydney digital engagement campaign. International Planning Studies, 25(4), 355-371.
  54. Yang, K., Pandey, S. K. (2011). Further Dissecting the Black Box of Citizen Participation: When Does Citizen Involvement Lead to Good Outcomes? Public Administration Review, 71(6), 880-892.
  55.  Yetano, A., Royo, S., Acerete, B. (2010). What is driving the increasing Presence of Citizen Participation Initiatives?. Environment and Planning C: Government and Policy, 28, 783-802.
  56. Zhao, M., Lin, Y., & Derudder, B. (2018). Demonstration of public participation and communication through social media in the network society within Shanghai. Environment and Planning B: Urban Analytics and City Science, 45(3), 529-547.
  57. Zimmermann, H. D. (2018). Evaluation of an eParticipation project against eparticipation success factors. In International Conference on Electronic Governance and Open Society: Challenges in Eurasia (295-307). Springer.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 379
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 241





سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب