سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات158
تعداد شماره‌ها6,240
تعداد مقالات67,871
تعداد مشاهده مقاله115,460,372
تعداد دریافت فایل اصل مقاله90,229,577
کاظمی, محمود, ایزانلو, محسن, کربلایی, محمد. (1401). شرط سقوط حق در قرارداد بیمه. , 52(3), 601-622. doi: 10.22059/jlq.2022.345843.1007698
محمود کاظمی; محسن ایزانلو; محمد کربلایی. "شرط سقوط حق در قرارداد بیمه". , 52, 3, 1401, 601-622. doi: 10.22059/jlq.2022.345843.1007698
کاظمی, محمود, ایزانلو, محسن, کربلایی, محمد. (1401). 'شرط سقوط حق در قرارداد بیمه', , 52(3), pp. 601-622. doi: 10.22059/jlq.2022.345843.1007698
کاظمی, محمود, ایزانلو, محسن, کربلایی, محمد. شرط سقوط حق در قرارداد بیمه. , 1401; 52(3): 601-622. doi: 10.22059/jlq.2022.345843.1007698

شرط سقوط حق در قرارداد بیمه

مطالعات حقوق خصوصی
دوره 52، شماره 3، آبان 1401، صفحه 601-622    اصل مقاله (344.05 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jlq.2022.345843.1007698
نویسندگان
محمود کاظمی* 1؛ محسن ایزانلو1؛ محمد کربلایی2
1دانشیار گروه حقوق خصوصی و اسلامی دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
2دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران ‏
چکیده
      در قرارداد بیمه، در فرض تحقق شرایط قراردادی، بیمه‌گر متعهد است به تعهد خود، دائر بر جبران خسارت یا ... عمل کند. گاه به‌رغم تحقق شرایط مطالبۀ حقوق قراردادی برای بیمه‌گذار (تحقق خطر قراردادی)، بر مبنای تحقق امری که نوعاً نقض تعهد از سوی بیمه‌گذار است، بیمه‌گر از تعهد خود معاف می‌شودکه از آن به «سقوط حق» تعبیر می‌شود؛ یعنی سقوط حق بیمه‌گذار نسبت به جبران خسارات یا دریافت حقوق بیمه‌ای. مبنای این سقوط حق، می‌تواند حسب مورد حکم قانون یا شرط قراردادی باشد. در نظام‌های حقوقی خارجی (فرانسه و انگلستان) اعتبار شرط سقوط حق در قرارداد بیمه محدود به موارد خاص و منوط به رعایت شرایطی است. در حقوق ایران در مادۀ 15 قانون بیمه، این حکم در مورد تعهد اطلاع‌رسانی وقوع حادثه و تلاش در جهت مقابله با خسارت، پیش‌بینی شده است، اما در خصوص اینکه آیا طرفین قرارداد بیمه می‌توانند در ضمن قرارداد در سایر موارد بر این امر توافق کنند یا باید آن را محدود به موارد مصرح قانونی دانست، نصی وجود ندارد. افزون‌بر این در خصوص ماهیت حقوقی این شرط قانون ساکت است. سؤال بنیادین آن است که ماهیت حقوقی این شرط چیست؛ همچنین شرایط صحت و اعتبار آن کدام است. به‌نظر می‌رسد باید ماهیت آن را یک نوع «شرط سقوط تعهد» و در قالب اسباب سقوط تعهدات تحلیل کرد و نمی‌توان آن را «شرط عدم مسئولیت» دانست و اعتبار این شرط در ضمن قرارداد بیمه را باید بر مبنای اصل آزادی قراردادی توجیه کرد.
کلیدواژه‌ها
ضمانت اجرای سقوط حق؛ ابراء معلق؛ تهاتر؛ شرط کاهش تعهد؛ شرط عدم مسئولیت. ‏
عنوان مقاله [English]
The Clause Forfeiture in Insurance Contract
نویسندگان [English]
Mahmoud Kazemi1؛ Mohsen Izanloo1؛ mohammad karbalaei2
1Associate Professor, Department of Private Law, University of Tehran Tehran, Iran‏ ‏
2PhD Candidate in Private Law, Faculty of Law & Political Sciences, ‎University of Tehran
چکیده [English]
In the insurance contract, assuming the fulfillment of the contractual conditions, the insurer is obliged to fulfill his obligation, to compensate the loss. Sometimes, despite the fulfillment of the conditions for claiming contractual rights for the policyholder (realization of contractual risk), based on the fulfillment of a matter that is typically a breach of obligation by the policyholder, the insurer is released from its obligation, which is interpreted as "Forfeiture ". The basis of this fall of the right can be according to the law or contractual condition. In foreign legal systems, the validity of the clause in the insurance contract is limited to specific cases and subject to compliance with conditions. In French law, the condition of "Forfeiture" is subject to limitations, both in terms of nature and form. In terms of form, the clause must be binding, in the sense that the insured must know precisely which of his obligations the forfeiture of the right is. It should also be written in clear and bold terms. From a substantive point of view, according to the law of December 31, 1989, it is effective only when the insurer proves that the loss occurred as a result of the policyholder's non-obligation. In the law of England, due to the seriousness of the guarantee of the implementation of the breach of warranty in the law of 1906, fundamental reforms were made
in the insurance law of 2015 and in articles 10 and 11 of the insurance law, it is stipulated that the breach of the warranty does not exempt the insurer from the obligation to compensate the damage, but with the breach of the warranty, the insurer's obligation to will be suspended. In addition, the insurer cannot refuse to compensate the damage by using the breach of warranty even if it is not related to the damage. In Iranian law, in Article 15 of the Insurance Law, this ruling is provided for the obligation to inform about the occurrence of an accident and to try to deal with the damage, but regarding whether the parties to the insurance contract can agree on this in other cases as well, or it should be considered limited to legally authorized cases, there is no text. In addition, the law is silent about the legal nature of this condition. The importance of examining the "condition of Forfeiture" is that such a condition is widely used by insurers in insurance contracts. While the provisions of this condition, the collapse of the most important effect of the insurance contract (one of its two cases); It means "Insurer's obligation to compensate". In addition, the explanation of the legal nature of this performance guarantee can help to explain the various aspects of this institution and the conditions of its impact on the legal relationship of the parties and adjust the superior position of the insurer in concluding the contract according to the supplementary nature of the insurance contract. The current research is an applied research and the method of collecting information is a library. The author's research method is descriptive, analytical and critical. The fundamental question is what is the legal nature of the " Forfeiture" in insurance contracts; furthermore, what are its validity conditions? It seems that the nature of this clause is "Falling Obligation" and can be analyzed in the form of causes of falling of obligations and it cannot be considered as a "Exclusion Clause" and the validity of this clause must be confirmed in the insurance contract based on the principle of contractual freedom. This research work is considered fundamental and at the same time practical, which tries to be discussed with an analytical approach and with descriptive, qualitative aspects and using library data to the extent necessary to conduct the research. In order to achieve this, first, according to the background, the required sources were prepared from Persian, English and French legal books and articles, and then according to their content and the analysis of the contents, the desired results, including the explanation of the legal nature of Clause Forfeiture in The insurance contract and its credit terms and conditions were obtained.   
کلیدواژه‌ها [English]
Forfeiture, Exclusion Clause, Limitation Clause, Cross-Claim, Conditional ‎Release.‎
مراجع

منابع

الف) فارسی و عربی

  1. ایزانلو، محسن (1397). الزام‌های خارج از قرارداد، مسئولیت مدنی، ج 3، بیمه مسئولیت، تهران: گنج دانش.
  2. ---------- (1393). شروط محدودکننده و ساقط کننده مسئولیت در قراردادها، تهران: شرکت سهامی انتشار.
  3. امامی، سید حسن (1391). دورۀ حقوق مدنی، تهران: انتشارات اسلامی.
  4. امینی، منصور (1384). «لایحۀ بیمۀ تجاری (27/4/84). تلاش برای رفع ابهامات موجود در قانون بیمه»، مجلۀ پژوهش‌های حقوقی، ش 8، ص 264-257 در : https://jlr.sdil.ac.ir/article_44530.html (10 بهمن 1400)
  5. اسماعیلی، محسن؛ مولوی، سمیه (1396). «بررسی خیار غبن و رابطۀ آن با قاعدۀ لاضرر با رویکردی بر اندیشۀ امام خمینی»، مجلۀ علمی پژوهشی پژوهشنامۀ متین، سال نوزدهم، ش 75، ص 42-23 در: http://matin.ri- khomeini.ac.ir/&url=http://matin.ri-khomeini.ac.ir/article_51223.html (10 بهمن 1400)
  6. بابایی، ایرج (1398). حقوق بیمه، تهران: سمت.
  7. جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1388). دائره‌المعارف حقوق مدنی و تجارت، تهران: کتابخانۀ گنج دانش.
  8. شهیدی، مهدی (1392). سقوط تعهدات، تهران: مجد.
  9. صادقی مقدم، محمدحسن؛ شکوهی‌زاده، رضا (1392). حقوق بیمه، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
  10. کاتوزیان، ناصر (1392). قواعد عمومی قراردادها، تهران: سهامی انتشار.
   11.---------- (1391). نظریۀ عمومی تعهدات، تهران: میزان.

  1. ---------- (1377). ایقاع، تهران: میزان.
  2. کریمی، آیت (1399). کلیات بیمه، تهران: میزان.
  3. نکویی، محمد (1390). شرط عدم مسئولیت، تهران: میزان.
  4. اصفهانی، فاضل هندی (1416ق). کشف اللثام و الابهام عن قواعد الاحکام، قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم.
  5. عاملی، زین‌الدین بن علی(شهید ثانی)، (1410ق). روضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه، قم: داوری.
  6. نجفی، محمدحسن (1404ق). جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
  7. میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن (1413ق). جامع الشتات فی اجوبه السوالات، تهران: کیهان.
  8. نائینی، میرزا محمدحسین غروی (1373ق ). منیه الطالب فی حاشیه المکاسب، تهران: مکتبه المحمدیه.
ب)خارجی

  1. Besson, Andre (1936). La Notion de déchéance en matière d’assurance, paris, L. G.D.J
  2. Beale, Hugh, “Les clause limitatives ou exoneratoires de responsabilite en droit anglais”, acte du coolloque , 13 et 14decembre 1990, paris, L.G.D.J. pp. 155-178. Accessed:https://dial.uclouvain.be/memoire/ucl/fr/object/thesis:3498/datastream/PDF_01/view (Accessed 15 2022)
  3. Barker, David & Padfild, Colin (2002). Law Made Simple, Made Simple BOOKS, An imprint of Elsevier www.madesimple.co.uk
  4. Beatson, jack, Andrew Burrows and John Cartwright (2010). Anson’s law of contract, 29th Edition, Oxford University Press
  5. Beale, Hugh (2017). Chitty on contract, 32nd Edition, Sweet & Maxwell u.k
  6. Carval, suzanne, (1995). La responsabilité civile dans sa unction de peine privée, préf. Viney G, LGDJ, Bibl. Dr. Privé, t. 250.
  7. Compel black, Henry (1991). Dictionary of law, the lawbook exchange, LTD
  8. Guillot, Pierre & Bertrand,Neraudau (2019). “Validite d’une clause d’exclusion en assurance de responsabilite civile professionelle”, Aj contrat, Dalloz- revues 11/2019,nemero 11, pp.487- 488 Accessed –https://www.dalloz-revues.fr/revues/AJ_Contrat-574.htm (Accessed 1march 2022)
  9. Georges Brière de L'Isle, Droit des assurances (1973). universitaires de france
  10. Lambert-Faivre(Yvonne), (2017). Droit des assurances,14 edition, Dalloz
  11. Mayaux, Luc (2007). Assurances Terrestres (2o le contratd’assurance(, Rép. Civ. Dalloz
  12. Noguéro, David (2018). “Jeu de la déchéance de garantie: revue de la mauvaisefoi de l’assuré à la charge de l’assureur” Recueil Dalloz, ISSN 0034-1835, Nº. 33, 2018, págs. 1845-1850, Accessed: https://www.dalloz-revues.fr/Recueil_Dalloz-cover-72432.htm (Accessed 8march2022)
  13. Romanova, Evgenievna Daria (2015). Marine Insurance Warranties. Development in England, in comparison with other countries, Faculty of law university of oslo
  14. Sautel, Olivier (1999). “Sur la déchéance en droit privé«(contribution à la théorie de la permanence de la cause)”, Recueil Dalloz, pp.487-498 Accessed: https://halshs.archives-ouvertes.fr/halshs-02205501 (Accessed 1march 2022)
  15. Soyer, Baris (2001). Warranties In Marine Insurance, London • Sydney ,Cavendish Publishing Limited
  16. The Law Commission and the Scottish Law Commission (2014). Insurance Contract Law: Business Disclosure; Warranties; Insurers’ Remedies for Fraudulent Claims; and Later Pyment.
  17. Yates, David (1982). Exclusion Clause in contract, sweet &Maxwell
  18. Viney, Genevieve (1989). Introduction A La Responsabilite, L.G.D.I
  19. Weill, Alex & Francois, Terre (1980). Obligation (Law), Dalloz.
  20. zhen, jing, Ling zhu and xiuhua pan (2017). “Marine Insurance Warranty: comparind common and civil law approaches and their implication for the reform of Chinese law”, Journal Of Business Law, 3, 218-236 Accessed: https://research.bangor.ac.uk/portal/files/17747209/2017_Marine_Insurance_warranty.pdf     (Accessed 1march 2022)
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 2,091
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,629


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب