تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,504 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,122,870 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,231,069 |
بررسی دینامیکی رابطه توفندهای اقیانوس اطلس در سالهای 2017 تا 2019 و مسیر توفان اطلس با استفاده از رهیافت انرژی | ||
فیزیک زمین و فضا | ||
مقاله 11، دوره 49، شماره 1، خرداد 1402، صفحه 189-211 اصل مقاله (3.03 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jesphys.2022.339565.1007408 | ||
نویسندگان | ||
فرنوش حداد1؛ فرهنگ احمدی گیوی* 2؛ علیرضا محبالحجه3؛ محمد میرزایی4 | ||
1گروه فیزیک فضا، مؤسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران. رایانامه: farnoosh.haddad@ut.ac.ir | ||
2نویسنده مسئول، گروه فیزیک فضا، مؤسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران. رایانامه: ahmadig@ut.ac.ir | ||
3گروه فیزیک فضا، مؤسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران. رایانامه: amoheb@ut.ac.ir | ||
4گروه فیزیک فضا، مؤسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران. رایانامه: mirzaeim@ut.ac.ir | ||
چکیده | ||
توفندهای اقیانوس اطلس با تشدید فعالیت خود بهعنوان چرخندهای برونحارهای، نوسان اطلس شمالی (NAO) و مسیر توفان اطلس را تحت تأثیر قرار میدهند. هدف این پژوهش، مطالعه آماری-دینامیکی رابطه توفندهای اقیانوس اطلس و مسیر توفان اطلس با استفاده از رهیافت انرژی و شاخص NAO است. بدین منظور، ابتدا ضریب همبستگی میان شاخصهای NAO و انرژی انباشته چرخند (ACE) در ژوئیه تا اکتبر سالهای 2019-2017 محاسبه شد. سپس با استفاده از دادههای بازتحلیل JRA-55، میانگین انرژی جنبشی پیچکی (EKE) و جملات مهم آن برای سپتامبر سالهای فوق محاسبه و ارزیابی شد. نتایج نشان میدهد توفندهایی که محدود به نواحی حاره هستند، همبستگی بزرگتر (حدود 95%) و تقریباً ثابتی با NAO دارند، ولی توفندهای دارای مرحله گذار برونحارهای از همبستگی کمتری برخوردارند. بهعلاوه، اگرچه تعداد توفندها در دوره 2019-1995 در فاز مثبت NAO حدود 7% بیشتر از فاز منفی آن است، اما تعداد روزهای استقرار فاز منفی NAO در زمان فعالیت توفندها اندکی بیشتر از فاز مثبت میباشد. همچنین توفندهایی که فعالیت آنها در فاز مثبت است تا سواحل شرقی آمریکا کشیده شده و در آنجا تقویت میشوند، حال آنکه توفندهایی که فعالیت آنها همزمان با فاز منفی است، در دریای سارگاسو (غرب اطلس) و ناحیه کیپورد (غرب آفریقا) رخ میدهند. نکته قابل ذکر دیگر آنکه جملات تبدیل کژفشار و واگرایی شار آزمینگرد ژئوپتانسیل مهمترین جملات EKE در تقویت مسیر توفان اطلس در گذار برونحارهای توفندها هستند و تقویت توفند قوی دورین تا سواحل کانادا و همزمانی رخداد آن با فاز مثبت NAO، موجب تقویت شدید مسیر توفان اطلس شده است. | ||
کلیدواژهها | ||
چرخندهای برونحارهای؛ مسیر توفان اطلس؛ نوسان اطلس شمالی؛ انرژی جنبشی پیچکی؛ تبدیل کژفشار؛ شار آزمینگرد ژئوپتانسیل | ||
مراجع | ||
ملاشریفی، آ.؛ محبالحجه، ع. و احمدی گیوی، ف. (1398). مطالعه اثر نوسان اطلس شمالی بر رابطه بین مسیرهای توفان اطلس شمالی و مدیترانه با استفاده از دادههای بازتحلیل NCEP/NCAR وJRA-55. مجله فیزیک زمین و فضا، 45 (2)، 440-423.
Apple, C. H. (2015). Climatology of the NAO and North Atlantic hurricanes from 1950 to 2008: An analysis of physical and spatial comparisons. M. Sc. Thesis, Department of Geography, University of Delaware, USA. Aryal, Y. N., Villarini, G., Zhang, W., & Vecchi, G. A. (2018). Long term changes in flooding and heavy rainfall associated with North Atlantic tropical cyclones: Roles of the North Atlantic Oscillation and El Niño-Southern Oscillation. J. Hydrol., 559, 698–710. Ballenzweig, E. M. (1959), Relation of long-period circulation anomalies to tropical storm formationand motion. J. Atmos. Sci., 16, 121–139. Bell, G. D., Halpert, M. S., Schnell, R., & Higgins, W. (2000). Climate assessment for 1999. Bull. Am. Meteorol. Soc., 81, 1149–1165. Chang, E. K. (2000). Wave packets and life cycles of troughs in the upper troposphere: Examples from the Southern Hemisphere summer season of 1984/85. Mon. Wea. Rev., 128, 25–50. Chang, E. K. (2001). The structure of Baroclinic wave packets. J. Atmos. Sci., 58, 1694–1713. Chang, E. K., Lee, S., & Swanson, K. L. (2002). Storm track dynamics. J. Clim. ,15, 2163–2183. Donat, M. G., Leckebusch, G. C., Pinto, J. G., & Ulbrich, U. (2010). Examination of wind storms over Central Europe with respect to circulation weather types and NAO phases. Int. J. Climatol., 30, 1289–1300. Elsner, J. B. (2003). Tracking hurricanes. Bull. Am. Meteorol. Soc., 84, 353–356. Ezer, T. (2020). The long-term and far-reaching impact of hurricane Dorian (2019) on the Gulf Stream and the coast. J. Mar. Syst., 208, 1–15. Fraza, E., & Elsner, J. B. (2014). A spatial climatology of North Atlantic hurricane intensity change. Int. J. Climatol., 34, 2918–2924. Grimes, A., & Mercer, A. E. (2015). Synoptic-scale precursors to tropical cyclone rapid intensification in the Atlantic basin. Adv. Meteorol., 2015, 1–16. Haine, T., Böning, C., Brandt, P., & Fischer, J. (2008). North Atlantic deep water formation in the Labrador Sea, recirculation through the subpolar Gyre, and discharge to the subtropics BT–Arctic Subarctic ocean fluxes: defining the role of the northern seas in climate. In: Dickson, R. R., Meincke, J., Rhines, P. (Eds.) Springer, Dordrecht, 653–702. http://cpc.noaa.gov Holton, J. R., & Hakim. G. J. (2013). An Introduction to Dynamic Meteorology. 5th ed, Academic Press, 532pp. Hurrell, J. W. (1996). Influence of variations in extratropical winter time teleconnections on Northern Hemisphere temperature. Geophy. Res. Lett., 23, 665–666. Keller, J. H., Jones, S. C., & Harr, P. A. (2014). An eddy kinetic energy view of physical and dynamical processes in distinct forecast scenarios for the extratropical transition of two tropical cyclones. Mon. Wea. Rev., 142, 2751–2771. Kloztbach, P. J., Schreck III, Collins, C. J., Bell, J. M., Blake, M. M., & Roache, E. C. (2018). The extremely active 2017 North Atlantic hurricane season. Mon. Wea. Rev., 146, 3425–3443. Lee, H. S., & Yamashita, T. (2012). Multi-decadal variations of ENSO, the Pacific Decadal Oscillation and tropical cyclones in the Western North Pacific. Prog. Oceanogr., 105, 67–80. Marshall, J., & Schott, R. (1999). Open ocean deep convection: Observations, theory, and models. Rev. Geophys., 37, 1–64. Nasr‐Esfahany, M. A., Ahmadi‐Givi, F., & Mohebalhojeh, A. R. (2011). An energetic view of the relation between the Mediterranean storm track and the North Atlantic Oscillation. Q. J. R. Meteorol. Soc., 137, 749–756. Orlanski, I., & Katzfey, J. (1991). The life cycle of a cyclone wave in the Southern Hemisphere. Part I: Eddy energy budget. J. Atmos. Sci., 48, 1972–1998. The peak of the hurricane season – why now? (2016, 22 August) https://www.noaa.gov/stories/peak-of-hurricane-season-why-now. Simpson, R. H. (1974). The hurricane diaster–Potential scale. Weatherwise, 27, 169–186. Vallis, G. K., & Gerber, E. P. (2008). Local and hemispheric dynamics of the North Atlantic Oscillation, annular patterns and the zonal index. Dyn. Atmos. Oceans, 44, 184–212. Wang, C., Weisberg, R., & Wang, X. (2017). Variability of tropical cyclone rapid intensification in the North Atlantic and its relationship with climate variations. Clim. Dyn., 49, 3627–3645. Wood, K. M., Kloztbach, P. J., Collins, J. M., Schreck III, C. J., Caron, L. P., & Truchelut, R. E. (2020). Factors affecting the 2019 Atlantic hurricane season and the role of the Indian Ocean Dipole. Geophys. Res. Lett., 38, 1–15. Xie, L., Yan, T., Pietrafesa, L. J., Morrison, J. M., & Karl, T. (2005). Climatology and interannual variability of North Atlantic hurricane tracks. J. Clim., 18, 5370–5381.
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,214 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 556 |