تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,500 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,090,298 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,193,958 |
کاربرد تلفنهای همراه هوشمند و رسانه های اجتماعی در شرایط بحران: تجارب جهانی و درسهایی برای ایران | ||
مطالعات جامعه شناختی (نامه علوم اجتماعی سابق) | ||
دوره 28، شماره 2، اسفند 1400، صفحه 185-209 اصل مقاله (627.47 K) | ||
نوع مقاله: علمی وپزوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jsr.2022.88945 | ||
نویسندگان | ||
مهدی منتظرقائم* 1؛ سندوس محمدی نوسودی2 | ||
1استادیار گروه ارتباطات دانشگاه تهران. | ||
2کارشناس ارشد ارتباطات دانشگاه تهران | ||
چکیده | ||
گسترش تلفنهای همراه هوشمند و رسانههای اجتماعی، ارتباطات بحران را متحول کرده و باعث شده است که مشاغل این حوزه به یک تجدیدنظر جدی نیاز پیدا کنند. بااینوجود هنوز از تمام ظرفیت این فناوریهای نوین در شرایط بحران استفاده نشده است. در این مقالهی سیاستپژوهانه در ابتدا به الگوهای شهروند محور ارتباطات بحران میپردازیم و اصلیترین راهها برای استفاده از رسانههای اجتماعی و تلفنهای همراه هوشمند قبل، حین و پس از بحران را بر اساس تجارب اخیر جهانی و نیز مبانی نظری شناسایی میکنیم. سپس به مرور وضعیت معاصر ارتباطات بحران در ایران میپردازیم و در تطبیق با تجربههای جهانی در استفاده از رسانههای اجتماعی و تلفنهای همراه هوشمند در ارتباطات بحران، راهحلهایی برای استفاده از فناوریهای نوین در ارتباطات بحران ایران ارائه میدهیم. رسانههای اجتماعی در هر سه مرحله قبل، حین و بعد از بحران نقش مهمی در مدیریت شرایط بحرانی دارند. سیستم مدیریت بحران ایران از الگوهای یکطرفه ارتباط با شهروندان درگیر بحران استفاده میکند و اصلیترین رسانههای آن برای ارتباط با مردم در شرایط بحرانی رسانههای جمعی هستند. راهحلهایی که با استفاده از آنها سیستم مدیریت بحران میتواند از گوشیهای هوشمند و رسانههای اجتماعی در شرایط بحرانی استفاده کند شامل سیاستگذاری برای استفاده از فناوریهای نوین، ایجاد حساب کاربری در شبکههای اجتماعی، گفتوگوی آنلاین با مردم، استفاده از برنامههای کاربردی تلفن همراه، ادغام رسانههای اجتماعی و رسانههای سنتی با یکدیگر و تقویت زیرساختهای اینترنت و تلفن همراه در تمام نقاط کشور هستند. | ||
کلیدواژهها | ||
ارتباطات بحران؛ تلفنهای همراه هوشمند؛ رسانههای اجتماعی؛ رویکردهای شهروندمحور در ارتباطات بحران؛ مدیریت بحران ایران | ||
مراجع | ||
Ahmed, A., & Sinnappan, S. (2013). The role of social media during Queensland floods: An empirical investi- gation on the existence of multiple communities of practice (MCoPs). Pacific Asia Journal of the Association for Information Systems, 5, 1–22.
Bankmycell. (2020). Number of mobile phone & smartphone users. (Source: https://www.bankmycell.com/blog/how-many-phones-are-in-the-world).
Bouzarjomehry, K., & Javanshiri, M. (2015). Identify in Indigenous Knowledge and its Application in Rural Crisis Management by Emphasizing Drought, Flood and Earthquake, Case Study: Zuzan in Khaf Province. Journal of Applied Environmental and Biological Sciences. 5(8): 256-263.
Brengarth, L. B., & Mujkic, E. (2016). WEB 2.0: How social media applications leverage nonprofit responses during a wildfire crisis. Computers in Human Behavior, 54, 589–596.
Brennan, M. A., & Flint, C. G. (2007). Uncovering the hidden dimensions of rural disaster mitigation: Capacity building through community emergency response teams. Southern Rural Sociology, 22(2), 111-126.
Bruns, A. (2014). Crisis communication. In S. Cunningham & S. Turnbull (Eds.), The media and communications in Australia (pp. 351–355). Sydney, Australia: Allen & Unwin.
Chan, J. C. (2014). The Role of Social Media in Crisis Preparedness, Response and Recovery. in: An In-depth Analysis of Emerging Issues and Trends.
Cho, S. E., Jung, K., & Park, H. W. (2013). Social media use during Japan's 2011 earthquake: how Twitter transforms the locus of crisis communication. Media International Australia, 149(1), 28-40.
Collins, M., Neville, K., Hynes, W., & Madden, M. (2016). Communication in a disaster-the development of a crisis communication tool within the S-HELP project. Journal of Decision systems, 25(sup1), 160-170.
Coombs, W. T. (2010). Parameters for crisis communication. In W. T. Coombs, & S. J. Holladay (Eds.). The handbook of crisis communication. (pp. 17-53). Chichester: Wiley-Blackwell.
Crook, B., Glowacki, E. M., Suran, M., Harris, J. K., & Bernhardt, J. M. (2016). Content analysis of a live CDC Twitter Chat during the 2014 Ebola Outbreak. Communication Research Reports, 33(4), 349–355.
Eriksson, M. (2018). Lessons for crisis communication on social media: A systematic review of what research tells the practice. International Journal of Strategic Communication, 12(5), 526-551.
Eriksson, M., & Olsson, E. K. (2016). Facebook and Twitter in crisis communication: A comparative study of crisis communication professionals and citizens. Journal of Contingencies and Crisis Management, 24(4), 198-208.
Fearn-Banks, K. (2002). Crisis communications 2nd ed., Mahwah, NT: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
Fraustino, J.D., Liu, B. & Jin, Y. (2012), Social Media Use During Disasters: A Review of the Knowledge Base and Gaps, final report to Human Factors/ Behavioral Sciences Division, Science and Technology Directorate, U.S. Department of Homeland Security, START, 2012, College Park, MD.
Getchell, M. C., & Sellnow, T. L. (2016). A network analysis of official Twitter accounts during the West Virginia water crisis. Computers in Human Behavior, 54, 597–606.
Gurman, T. A., & Ellenberger, N. (2015). Reaching the global community during disasters: Findings from a content analysis of the organizational use of Twitter after the 2010 Haiti Earthquake. Journal of Health Communication, 20 (6), 687–696.
Hall, M. L., Lee, A. C. K., Cartwright, C., Marahatta, S., Karki, J., & Simkhada, P. (2017). The 2015 Nepal earthquake disaster: lessons learned one year on. Public health, 145, 39-44.
Hanna, R., Rohm, A., & Crittenden, V. L. (2011). We’re all connected: The power of the social media ecosystem. Business horizons, 54(3), 265-273.
Holmes, W. (2011). Crisis communications and social media: Advantages, disadvantages and best practices.
Husain, K., Abdullah, A. N., Ishak, M., Kamarudin, M. F., Robani, A., Mohin, M., ... & Najmuddin, S. (2014). A preliminary study on effects of social media in crisis communication from public relations practitioners’ views. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 155, 223-227.
Järvinen, S. (2013). Social Identity and Crisis Communication: A Case Study at the US Embassy in Helsinki. Universiy of applied sciences, Thesis Degree Program for Multilingual Management Assistants.
Jin, Y., Liu, B. F., & Austin, L. L. (2014). Examining the role of social media in effective crisis management: The effects of crisis origin, information form, and source on publics’ crisis responses. Communication research, 41(1), 74-94.
Kaplan, A. M., & Haenlein, M. (2010). Users of the world, unite! The challenges and opportunities of Social Media. Business horizons, 53(1), 59-68.
Kemp, S. (2020). Digital in 2020: global digital overview. We are Social, Hootsuite.
Lin, X., Spence, P. R., Sellnow, T. L., & Lachlan, K. A. (2016). Crisis communication, learning and responding: Best practices in social media. Computers in Human Behavior, 65, 601-605.
Liu, B. F., Fraustino, J. D., & Jin, Y. (2015). How disaster information form, source, type, and prior disaster exposure affect public outcomes: Jumping on the social media bandwagon? Journal of Applied Communication Research, 43 (1), 44–65.
Maldonado, A., García, M.L., Cabrera, J.O., Lien, S.N., & Fortea, E.M. (2014). The Communication Dilemma of Reach in Online Activism. Communication Studies Master Module Project Report, RUC - Roskilde Universitetscenter.
Mustafa, S., & Hamzah, A. (2011). Online Social Networking: A New Form of Social Interaction. International Journal of Social Science and Humanities, 1(2), 96–104.
Peary, B. D., Shaw, R., & Takeuchi, Y. (2012). Utilization of social media in the east Japan earthquake and tsunami and its effectiveness. Journal of Natural Disaster Science, 34(1), 3-18.
Procopio, C. H., & Procopio, S. T. (2007). Do you know what it means to miss New Orleans? Internet communication, geographic community, and social capital in crisis. Journal of Applied Communication Research, 35(1), 67-87.
Rovati, D. (2016). Communication crisis management during natural disasters: actors, processes and digital applications. Università degli Studi di Padova Dipartimento di Studi Linguistici e Letterari e Dipartimento di Scienze Politiche, Giuridiche e Studi Internazionali.
Strander, I. (2011). Effective use of social media in crisis communication: Recommendations for Norwegian organisations (Doctoral dissertation, Master thesis, Leeds University Business School, Leeds. 111 Social Media in Management of the Terror Crisis in Norway).
Ulmer, R. R., Sellnow, T. L., & Seeger, M. W. (2007). Effective crisis communication. Thousand Oakes: Sage Publications.
Veil, S. R., Buehner, T., & Palenchar, M. J. (2011). A work‐in‐process literature review: Incorporating social media in risk and crisis communication. Journal of contingencies and crisis management, 19(2), 110-122.
Wendling, C., Radisch, J., & Jacobzone, S. (2013). The Use of Social Media in Risk and Crisis Communication. OECD Working Papers on Public Governance No. 24. (24), 1–42.
Wetzstein, I., Grubmüller-Régent, V., Götsch, K., & Rainer, K. (2014). Crises and Social Media: a Metastudy on Pertinent Research and Practice. Human Technology.
Wilson, J. K. (2012). Responding to natural disasters with social media: A case study of The 2011 Earthquake And Tsunami In Japan. School For International Studies Faculty Of Arts And Social Sciences, Thesis Submitted In Partial Fulfillment Of The Requirements For The Degree Of Master Of Arts.
Wright, D. K., & Hinson, M. D. (2009). Examining how public relations practitioners actually are using social media. Public Relations Journal, 3(3), 1-33.
Xu, J., & Wu, Y. (2015). Using Twitter in crisis management for organizations bearing different country-of-origin perceptions. Journal of Communication Management, 19(3), 239–253.
Zhu, L., Anagondahalli, D., & Zhang, A. (2017). Social media and culture in crisis communication: McDonald’s and KFC crises management in China. Public Relations Review, 43(3), 487-492. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 354 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 215 |