پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,225 |
| تعداد مقالات | 67,685 |
| تعداد مشاهده مقاله | 114,979,113 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,650,982 |
The Psychological Explanation of Parenting Factors From the Viewpoint of the Qur’ān With an Emphasis on the Parents’ Agency | ||
| Journal of Contemporary Islamic Studies | ||
| دوره 4، شماره 2، مهر 2022، صفحه 323-335 اصل مقاله (475.37 K) | ||
| نوع مقاله: Scholary | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jcis.2022.336229.1254 | ||
| نویسندگان | ||
| Mostafa Dehghani* 1؛ Ali Andideh2 | ||
| 1Assistant Professor, Department of Psychology, Faculty of Humanities, Persian Gulf University, Bushehr, Iran | ||
| 2Assistant Professor, Department of Islamic Education, Faculty of Humanities, Persian Gulf University, Bushehr, Iran | ||
| چکیده | ||
| In the qur’ānic parenting, father and mother are deemed as responsible for the cultivation of the children. This style of the noble Qur’ān is expressed in the form of various factors including sets of behaviors, instructions, and methods that individually or collaboratively influence the spiritual and emotional development of the children in various aspects of their lives. This phenomenon can be examined in two directions, namely parents’ agency and parenting factors. With regard to the parents’ agency, the father and the mother consider their children as God’s grace, feel special responsibility for them, and pursue guiding and directing them in various grounds in order to help them attain psychological healthfulness, stability, and balance. This study set out to extract the factors effective on parenting from the verses of the noble Qur’ān through library research, description, and content analysis. In the next stage, each of these factors was explained from the viewpoint of psychology. The findings of the study showed that according to the verses of the noble Qur’ān, parents should observe the two principles of assigning tasks based on children’s potentials and positive interaction with them, respond to their needs, and respect their personality. Making correct use of reward and punishment, providing sexual education, and paying attention to the factors that can increase self-efficacy of the children and enhance their self-confidence are among other factors of responsible parenting style that are pointed out in the qur’ānic verses. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| psychological explanation؛ parents’ agency؛ responsible parenting؛ the noble Qur’ān | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| تبیین روانشناختی مولفه های فرزندپروری از نگاه قرآن مجید (با تمرکز بر عاملیت والدین) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| مصطفی دهقانی1؛ علی اندیده2 | ||
| 1استادیار گروه روانشناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران | ||
| 2استادیار گروه معارف اسلامی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران | ||
| چکیده [English] | ||
| پدر و مادر در شیوه فرزندپروری قرآنی، مسئول تربیت فرزندان هستند. این سبک در قرآن کریم، در قالب مؤلفههای مختلفی شامل مجموعهای از رفتارها، آموزشها و روشهایى بیان شده که به صورت جدا و یا در تعامل با یکدیگر، بر رشد معنوى و عاطفى فرزندان در ابعاد مختلف زندگی ایشان تأثیر مىگذارد و در دو محور عاملیت والدین و مؤلفهها در قرآن بررسی میشود. بر مبنای عاملیت والدین، پدر و مادر فرزندان خود را دارای کرامت خداوندی دانسته، در برابر آنها احساس مسئولیت ویژهای میکنند و راهنمایی و هدایت آنها را در زمینههای مختلف و با هدف دستیابی به سلامت، ثبات و تعادل روانی فرزندان پیگیری مینمایند. این پژوهش، مؤلفههای موثر بر فرزندپروری را با استفاده از مطالعه کتابخانهای و روش توصیفی و تحلیل محتوا، از آیات قرآن کریم استخراج کرده و سپس به تبیین روانشناختی هر کدام از این مؤلفهها پرداخته است. یافتههای پژوهش، نشان میدهد که بر اساس آیات قرآن کریم، پدر و مادر باید ضمن رعایت دو اصل تکلیف بر اساس قدرت و تعامل مثبت با فرزند، در برابر نیازهای آنان پاسخگو باشند و شخصیت فرزندان را محترم بشمارند. بهرهگیری درست از تشویق و تنبیه، دادن آموزشهای جنسی و توجه به مقولههایی که میتواند خودکارآمدی فرزندان را افزایش دهد و اعتماد به نفس آنها را تقویت نماید نیز از دیگر مولفههای فرزندپروری مسئولانه مورد اشاره قرآن است. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| تبیین روانشناختی, عاملیت والدین, فرزند پروری مسئولانه, قرآن کریم | ||
| مراجع | ||
|
The noble Qur’ān
‘Ābidīnī, M., & F. S. Mīr Shamsī (2019), “Hambastigīyi tābāwarī wa salāmat rawān bā sabki zindigī wa sabkhāyi farzandparwarīyi hamsarāni jānbāzān: Muṭāli‘iyi muridīyi shahristāni Ardakān.” Ṭibb Jānbāz, No. 3, 162-167.
‘Ādilpūr, M. Ḥ. (2017), “Barrisī wa muqāyisiyi sabkhāyi farzandparwarī az dīdgāhi Islām wa dānishmandāni Gharbī.” Baṣīrat wa Tarbīyati Islāmī, No. 43, 73-100.
Berk, L.E. (2017), Exploring lifespan development (4th ed.). United Kingdom, Pearson.
Id., (2018), Child development. Boston, Allyn & Bacon/Pearson
Dieleman, L. M., B. Soenens, P. Prinzie, L. De Clercq, & S. S. De Pauw (2021), “Parenting Children with Cerebral Palsy: A Longitudinal Examination of the Role of Child and Parent Factors.” Exceptional Children, No. 3, 369-390.
Ehiobuche, C., H. Wentu, & B. Justus (2012), “Dialogue as a tool for teaching and learning of entrepreneurship.” ASBBS Proceedings, No. 1, 300-309.
Farīdīzād, F., M. Ḥ. Ḥaydarī, & M. R. Niyistānī (2019), “Barrisīyi rābiṭiyi guftugūmiḥwarī dar khāniwādi bā khudgardānīyi farzandān wa tabyīn tarbiyatīyi ān.” Farhangī Tarbīyatīyi Zan ān wa Khāniwādi, No. 49, 7-23.
Grolnick, W.S., M. Levitt., & A. Caruso (2018), Adolescent autonomy in context: Facilitating parenting in different cultures, domains, and settings. In Soenens, B., M. Vansteenkiste, & S. Van Petegem, (Eds.), Autonomy in adolescent development: Toward conceptual clarity (pp. 94-118). United Kingdom, Psychology Press.
Ḥarrānī, A. Sh. (1988), Tuḥaf al-‘uqūl. Edited by A. A. Ghaffārī, Tehran, n.p.
Ḥasanzāda, Ṣ. (2015), “‘Awāmili taḥkīm khāniwādi dar farhang Islāmī.” Pazhūhishnāmiyi Ma‘ārif Qur’ānī, No. 15, 45-68.
Horne, A., & M. Lanyado (2009), Through assessment to consultation: independent psychoanalytic approaches with children and adolescents. London, Routledge.
Ḥurr ‘Āmilī, M. (1988), Wasā’il al-Shī‘a. Qom, Āl al-Bayt.
Ḥusaynzāda, A., & H. Qāsimī Gurtī (2016), “Tabyīn muhimtarīn rawishhāyi ‘āṭifī āsībzā dar tarbiyat bā tikyi barāyāt Qur’ān majīd wa aḥādīth A’immi (a).” Pazhūhishnāmiyi Ma‘ārif Qur’ānī, No. 22, 55-79.
Ibn ‘Āshūr, M. Ṭ. (1974), Al-Taḥrīr wa al-tanwīr. Beirut, Mu’assisa al-Tārīkh al-‘Arabī.
Khānsārī, J. (1994), Sharḥ Ghurar al-ḥikam wa durar al-kalim. Tehran, University of Tehran.
Krista, K., & P. Friston (2008), “Impact of journaling on student’s self-efficacy and locus of control.” Journal of scholarly teaching, No. 3, 75-81.
Kūkhā’ī, Ā., & R. A. Rūd Muqaddas. (2015), “Barrisīyi sabkhāyi farzandparwarī dar manābi‘i Islāmī.” Baṣīrat wa Tarbīyati Islāmī, No. 36, 130-150.
Kulaynī, M. (2008), Al-Kāfī. Qom, Dār al-Ḥadīth.
Kulīwand, P., Ṭ. Dādfar, M. Dādfar, & H. Kāẓimī (2014), Khud Kār Āmadī. Tehran, Mīr Māh.
Maḥmūd, S. (2004), Tarbīyati farzandān dar partu Sharī‘at. Translated by A. Dih Mard Nizhād, Tehran, Shaykh al-Islām Aḥmad Jām.
Maḥmūdī, A. & A. Malakūtīkhāh (2012), “Barrisīyi bu‘d zībashinākhtī wa nazāhati bayānīyi Qur’ān karīm dar masā’ili jinsī.” Kitābi Qayyim, No. 5, 55-81.
Majlisī, M. (1984), Biḥār al-anwār. Beirut, Dār al-Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī.
Makārim Shīrāzī, N. (1995), Tafsīr nimūna. Tehran, Dār al-Kutub al-Islāmiyya.
Nūrī, Ḥ. (1988). Mustadrak al-wasā’il wa mustanbaṭ al-masā’il. Qom, Mu’assisa Āl al-Bayt.
Panāhī, A. A. (2018), “Iqtiḍā’āt akhlāqī karburd tashwīq wa tanbīh dar parwarish farzand az didgāhi Islām.” Faṣlnāmiyi Akhlāq, No. 30, 31-54.
Parcham, A., M., Fātiḥīzāda, & Ḥ. Allāhyārī (2012), “Muqāyisayi sabkhāyi farzandparwarīyi Baumrind bā sabk farzandparwarīyi ma’ūlāni dar Islām.” Pazhūhish dar Masā’il Ta‘līm wa Tarbiyat Islāmī, No. 14, 115-138.
Petro, M. R., E. G. Rich, C. Erasmus, & N. V. Roman (2017), “The effect of religion on parenting in order to guide parents in the way they parent: a systematic review.” Journal of Spirituality in Mental Health, No. 3, 301-317.
Riḍā’ī Iṣfahānī, M. A. (2008), Tafsīr Qur’ān mihr. Qom, Pazhūhishhāyi Tafsīr wa ‘Ulūm Qur’ān .
Ṭabāṭabā’ī, M. (1982), Al-Mīzān fī tafsīr al-Qur’ān. Beirut, Mu’assisa al-A‘lamī lil-Maṭbū‘āt.
Ṭabrisī, F. (1993), Majma‘ al-bayān li-‘ulūm al-Qur’ān. Tehran, Nāṣir Khusru.
White, S. H. (2019), Developmental psychology, bewildered and paranoid: A reply to Kaplan. In … (Eds.), Developmental psychology (pp. 233-240). London, Routledge.
Yazdānī, S., N. Suhrābī Shigiftī (2018), “Ta’thīri āmūzishī tarbīyati jinsī bar huwīyyati jinsīyi kūdakāni 7 tā 11 sāliyi shahr Shīrāz.” Mushāwiriyi Kārburdī, No. 2, 98-108. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 305 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 212 |
||