پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,225 |
| تعداد مقالات | 67,685 |
| تعداد مشاهده مقاله | 114,992,543 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,661,503 |
Conceptology and the Explication of the Quiddity of “Open Society” From the View of Imām ‘Alī (a) | ||
| Journal of Contemporary Islamic Studies | ||
| دوره 4، شماره 2، مهر 2022، صفحه 295-310 اصل مقاله (663.37 K) | ||
| نوع مقاله: Scholary | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jcis.2022.327845.1189 | ||
| نویسندگان | ||
| Maryam NIkuei* 1؛ Muhsin Rafat2 | ||
| 1MA Holder in Ḥadīth Sciences, Faculty of Human Science, Hazrat-e-Masoumeh University, Qom, Iran | ||
| 2Assistant Professor, Department of Ḥadīth Sciences, Faculty of Human Science, Hazrat-e-Masoumeh University, Qom, Iran | ||
| چکیده | ||
| God created the human inherently social, and made the continuation of his life and actualization of his talents dependent on the relationship with the society. From the beginning, by understanding this fact, the human tried to seek the proper course of living and perceive the ideal society. Of the most controversial topics propounded in the present era is the expression “open society.” In the study at hand, disregarding the approaches of different thinkers, Alawite knowledge is alluded to, and exploration and conceptology of the open society from the view of Imām ‘Alī (a) is done. The chosen method is descriptive-analytical and the data was gathered using a library method. Conceptology of open society depends on the goal of the society and the people of that society. In monotheistic approach, the most important goal of the society is moving toward the highest kingdom as well as growth. According to the findings of the research, a society is open wherein there is no obstacle, imposed by that very society, to the comprehensive growth of its people. Human societies have two pillars of people and governance. Based on Alawite teachings, governance is a divinely trusted affair which is bestowed upon some individuals by God; if the divinely appointed governance is accepted by the people, then it would be established. Divine governance can be divided into three spheres of governing model, governing rites, and the governor. What is certain is that the quiddity, function, and expectations in these three spheres in an open society are in line with the removal of obstacles as for the growth course and cultivation of humans. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| open society؛ government؛ freedom؛ Nahj al-balāgha؛ Imām ‘Alī (a) | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| مفهومشناسی وتبیین ماهیت «جامعة باز» از نگاه امام علی(ع) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| مریم نیکوئی1؛ محسن رفعت2 | ||
| 1دانش‌آموخته کارشناسی ارشد علوم حدیث دانشکده علوم انسانی دانشگاه حضرت معصومه(س)، قم، ایران | ||
| 2استادیار گروه علوم حدیث دانشکده علوم انسانی دانشگاه حضرت معصومه(س)، قم، ایران | ||
| چکیده [English] | ||
| خداوند آدمی را ذاتاً اجتماعی آفریده و شرط ادامة حیات و شکوفایی استعدادهایش را در ارتباط با جامعه قرار داده است. انسان از همان ابتدا، با درک این حقیقت در جستجوی مسیر درست زیستن و درک جامعة آرمانی بشر آمد. اصطلاح «جامعة باز»، از جمله پربحثترین مباحث مطرح در عصر کنونی است. این پژوهش، فارغ از رویکرد دانشمندان مختلف، به معارف علوی رجوع کرده و به واکاوی و مفهومشناسی جامعة باز از نگاه امام علی(ع) پرداخته است. روش برگزیده، توصیفی-تحلیلی و روش جمع‌آوری اطلاعات نیز کتابخانهای است. مفهومشناسی جامعة باز، قائم به هدف جامعه و افراد جامعه میباشد. در رویکرد توحیدی، حرکت به سوی ملکوت اعلا و رشد، اصلیترین هدف جامعه است. جامعة باز طبق یافتههای پژوهش، جامعهای است که در آن مانعی برای رشد همه جانبه افراد از سوی جامعه وجود نداشته باشد. جوامع بشری دارای دو رکن مردم و حاکمیت هستند. طبق آموزه‌های علوی، حاکمیت امانتی است الهی که از جانب خداوند به برخی اعطا میگردد و در صورتی برپا میشود که مردم نیز حاکمیت منصوب الهی را بپذیرند. حاکمیت الهی به سه حوزه مدل حکومتی، آیین حکومتی و حاکم، قابل تقسیم است. قدر مسلم آن که ماهیت، کارکرد و انتظارات از این سه حوزه در جامعة باز به گونهای است که در راستای مانعزدایی در مسیر رشد و تربیت انسانها قرار دارد. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| جامعة باز, حکومت, آزادی, نهج‌البلاغه, امام علی(ع) | ||
| مراجع | ||
|
The noble Qur’ān
Nahj al-balāgha (2013), edited by Ṣubḥī Ṣāliḥ, Tehran, Shirkati Intishārāti ‘Ilmī wa Farhangī.
‘Alīkhānī, A. (2000), Tusi’iyi sīyāsī az dīdgāhi Imām ‘Alī (a). Tehran, Nashri Bayn al-Milali Sāzmāni tablīghāti Islāmī.
Baḥrānī, K. (2012), Sharḥ Nahj al-balāgha. Translated by Q. Muḥammadī Muqaddam & A. A. Nawā’ī Yaḥyāzādi, Mashhad, Bunyād Pazhūhishhāyi Islāmīyi Āstāni Quds Raḍawī.
Balādharī, A. (2018), Ansāb al-ashrāf. Beirut, Mu’assisa al-A’lamī.
Bayhaqī, A. (2004), Al-Sunan al-kubrā. Edited by M. ‘Aṭā, Beirut, Dār al-Kutub al-’Ilmiyya.
Bergson, H.(1935), The two sources of morality and religion, Translated By R. Ashley Audra and C. Brerton, With the assistance of W. Horsfall Carter, London, Doubleday Anchor Books.
Bushrīyya, Ḥ. (2002), Darshāyi dimukrāsī barāyi hami. Tehran, Nashri Nigāhi Mu’āṣir.
Dilshād Tihrānī, M. (2014), Tafsīr muḍū’ī Nahj al-balāgha. Qom, Dafari Nashri Ma’ārif.
Dunbulī Khu’ī, A. (n.d.), Al-Durra al-Najafīyya. N.p. n.p.
Farāhīdī, Kh. (1989), Kitāb al-’ayan. Qom, Hijrat.
Ḥurr ‘Amilī, M. (1994), Wasā’il al-Shī’a. Qom, Āl al-Bayt.
Ḥusaynī Dashtī, M. (2006), Ma’ārif wa ma’ārīf “Dāyirat al-Ma’ārif Jāmi’ Islāmī.” Tehran, Mu’assisa Farhangī Ārāyi.
Ibn Abī al-Ḥadīd, A. (1996), Jilwiyi tārīkh dar Sharḥ Nahj al-balāgha Ibn Abī al-Ḥadīd. Translated by M. Mahdawī Dāmghānī, Tehran, Nashr Nay.
Ibn Athīr, A. (2006), Al-Kāmil fī al-tārīkh. Beirut, Dār al-Ṣadir.
Ibn Hishām, A. (n.d.), Al-Sīra al-nabawiyya. Edited by M. Al-Saqqā, A. Abyārī & A. Shalabī, Beirut, Dār al-Ma’rifa.
Ibn Kathīr, A. (1987), Al-Bidāya wa al-nihāya. Beirut, Dār al-Fikr.
Ibn Manẓūr, M. (1994), Lisān al-’Arab. Edited by J. Mīr Dāmādī. Beirut, Dār al-Fikr.
Ja’farī Tabrīzī, M. (1997), Sharḥi Nahj al-balāgha. Tehran, Daftari Nashri Farhangi Islāmī.
Khāmini’ī, A. Bayānāt dar dīdār ri’īs jumhūr wa a’ḍāyi hay’iti dulat, August 30, 2005.
Kulaynī, M. (2008), Al-Kāfī. Qom, Dār al-Ḥadīth.
Makārim Shīrāzī, N., et al. (1996), Payāmi Imām Amīr al-Mu’minīn (a). Tehran, Dār al-Kutub al-Islāmīyya.
Miṣbāḥ Yazdī, M. (2012), Nigāhī guzarā bi naẓarīyyiyi wilāyati faqīh. Qom, Intishārāti Mu’assisiyi Amūzishī wa Pazhūhishīyi Imām Khumiynī.
Muḥsinī, A. (2005), “Imām ‘Alī (a) wa rūykardi mardumī bi maqūliyi ḥukūmat wa khāstgāhi ān.” Dānishī Sīyāsī, No. 1, 129-158.
Muṭahharī, M. (2011), Āzādīyi Insān. Tehran, Bīnishi Muṭahhar.
Plato, (2019), Jumhūr. Translated by F. Ruḥānī, Tehran, ‘Ilm ī wa Farhangī.
Popper, K. (2017), Jāmi’iyi bāz wa dushmanānash. Translated by A. Fūlādwand, Tehran, Khārazmī.
Raḥīmpūr Azghadī, Ḥ. (2005), “Jāmi’iyi dīnī wa nisbati ān bā ḥukūmati dīnī.” Pazhūhishhāyi Ijtimā’ī Islāmī, No. 54, 119-140.
Rāzī, A. (2000), Tajārub al-umam. Edited by A. Imāmī, Tehran, Surūsh.
Sulaym B. Qays, S. (1985), Kitāb Sulaym b. Qays. Qom, Hādī.
Ṭabarī, M. (2008), Tārīkh al-Ṭabarī. Beirut, Dār al-Turāth.
Id. (1994), Al-Mustarshad. Tehran, Mu’assisa al-Thiqāfa al-Islāmiyya.
Thaqafī, M. (1974), Al-Ghārāt. Tehran, Anjumani Āthāri Millī.
Wāqidī, M. (1990), Maghāzī. Translated by M. Dāmghānī, Tehran, Markazi Nashri Dānishgāhī.
Wuthūqī, M., & A. Nīkh Khalq (1997), Mabānīyi jāmi’i shināsī. Tehran, Khiradmand. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 192 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 158 |
||