پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,236 |
| تعداد مقالات | 67,810 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,293,552 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 90,039,074 |
مطالعه‌ی تحلیلی روایت‌درمانی در نمایشنامه‌های روایی برایان فریل | ||
| نشریه هنرهای زیبا: هنرهای نمایشی و موسیقی | ||
| دوره 27، شماره 1، فروردین 1401، صفحه 39-50 اصل مقاله (491.5 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfadram.2021.318072.615519 | ||
| نویسندگان | ||
| طناز عباسی گراوند1؛ فریندخت زاهدی* 2؛ پرستو محبی3 | ||
| 1کارشناسی ارشد/دانشگاه علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی تهران ایران | ||
| 2دانشیار گروه هنرهای نمایشی، دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، | ||
| 3استادیار گروه تخصصی هنر، دانشکده عمران، معماری و هنر، واحد علوم و تحقیقات اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| رویکرد روایت‌درمانی روشی روایی برای درمان است که اولین بار توسط مایکل وایت و دیوید اپستون ارائه گردید. این رویکرد، به درمان از طریق روایات زندگی افراد توجه دارد و مشکلات افراد را در نوع نگاهشان به روایات و گفتمان فرهنگی غالب می‌داند و بر شعار "فرد مشکل نیست بلکه مشکل، مشکل است" تأکید دارد. روایت‌درمانی فرایندی است متشکل از شش مرحله که شامل توصیف سرشار از مشکل، نام‌گذاری مشکل، برونی‌سازی، گفتمان فرهنگی، اتصال پیامدهای یگانه و روایت جایگزین است. برایان فریل نمایشنامه‌نویس ایرلندی، در آثارش غالباً به تأثیر جامعه و گفتمان فرهنگی غالب بر زندگی افراد می‌پردازد. فریل به پشتوانه‌ی تجارب خود از معلمی و کشیش بودن بهره برده است و در نمایشنامه‌هایش با استفاده از نگاه روایت‌محور آثار روایی خلق کرده است. بررسی عناصر و فرایند روایت‌درمانی همچون بیان روایی مشکلات، گفتمان فرهنگی و استفاده از زبان در آثار منتخب فریل نشان از اشتراکات بین نظریات روایت‌درمانی و نمایشنامه‌های فریل با یکدیگر است. ازاین‌رو دو اثر مالی سویینی و شفابخش از نگاه روایت‌درمانی بررسی می‌گردد. با بررسی مراحل روایت‌درمانی در این دو نمایشنامه میتوان دریافت چون این مراحل به‌طور کامل درروند روایت شخصیت‌ها طی نمی‌شود، درنهایت پروسه درمان به انجام نمی‌رسد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| روایت‌درمانی؛ روایت؛ برایان فریل؛ مالی سویینی؛ شفابخش | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| An Analytical Study of Narrative Therapy in Brian Friel's Narrative Plays | ||
| نویسندگان [English] | ||
| tannaz abbasi garavand1؛ Farrindokht Zahedi2؛ Parastoo Mohebbi3 | ||
| 1M A dramatic literature/Islamic Azad University of Tehran, Iran | ||
| 2Master of Dramatic Literature, Department of Art Specialized, Faculty of Civil Engineering, Architecture and Art, Sciences and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran. | ||
| 3Assistant Professor, Department of Art Specialized, Faculty of Civil Engineering, Architecture and Art, Sciences and Research Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| The narrative-therapy approach was first proposed by Michael White and David Epston. This approach focuses on treatment through the narratives of people's lives and considers their problems as dominant in the way they look at narratives and cultural discourse, and emphasizes that "one is not a problem but a problem is a problem”. Narrative therapy is a six-step process that includes: problem-solving, problem-naming, externalization, cultural discourse, connecting single consequences, and alternative narrative. The Irish playwright Brian Friel often focuses on the influence of society and the dominant cultural discourse of people's lives. Based on his experiences, Friel has used being a teacher and a priest and has created narrative works in his plays using a narrative-centered perspective. The commonalities between the theories of narrative-therapy and Friel's plays are examined in this research, and reveal the process and elements of narrative-therapy such as narrative expression of problems, cultural discourse and the use of language. The present study points to the narrative and validity of the narrative and then introduces the theory of narratives. Molly Sweeney and Healing are examined from the perspective of narrative therapy. By examining the stages of narrative therapy in these two plays, this research then expresses that there are no problems in the lives of people, and whatever the problem is described is the false narrative of people, whose narrations can overcome the problem. The mind understands the experiences of people through narrations. Traditions are an integral part of people's lives, the problems are our experience of false traditions, and narrative therapy is a new method for treating and ignoring people's problems. Problems and whatever the norm is introduced is all the product of society and the identity of individuals is meaningful and shaped through communication with others. Moreover, narratives are divided into two general categories namely “diegetic” or “diegesis”, and “mimetic” or “mimesis”. However, in a different classification, narratives are narrated in a first or third-person style. Typically, the diegetic texts narrate the story from the first-person’s point of view and in a soliloquy manner pertaining to the personal experiences of individual. This is the style with which the two of Friel’s plays are written and it is the style analyzed in this research. Reading this approach, the reader realizes that, narrative is a scheme by means of which human beings give meaning to their experience of temporality and personal actions. It is the primary scheme by means of which human existence is rendered meaningful. Here, diegetic plays are studied with a narrative approach and with narrative therapy regard. A detailed assessment is performed in this research on Friel’s narrative plays by taking a closer look at narrative therapy process and using a descriptive-analytical approach. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Narrative Therapy, Narrative. Brian Friel, Mali Sweeney, Healing | ||
| مراجع | ||
|
پین، مارتین (1385)، روایت‌درمانی جهت آشنایی متخصصان مشاوره و روان‌درمانی، اسماعیلی نسب، مریم و پناهی، حلیمه، نی، تهران.
پین، مارتین (1397). مشاوره با زوج‌ها راهنمای کاربردی روایت‌درمانی، ترجمه‌ی نادری و دیگران، ارجمند، تهران.
ریکور، پل (1397)، زمان و حکایت. ترجمه‌ی نونهالی، مهشید، نی، تهران. زرین‌کوب، عبدالحسین (1396)، فن شعر، امیرکبیر، تهران.
فریل، برایان (1392)، شفابخش، ترجمه‌ی موسوی نیا، نورا، دیبایه، تهران.
فریل، برایان (1393)، مالی سویینی، ترجمه‌ی احیاء، حمید، نیلا، تهران.
فوکو، میشل (1387). دانش و قدرت، ترجمه‌ی ضمیران، محمد، هرمس، تهران.
مانک، جرالد و دیگران (1396)، روایت‌درمانی، ترجمه‌ی قنبری، معصومه، ارغوان مهر، تهران.
مورگان، آلیس (1396)، پیش‌درآمدی بر روایت‌درمانی، آب خضر، پیمان و پیر بادیان، گیتا، شورآفرین، تهران.
هرمن، دیوید و دیگران (1391). دانشنامه روایت‌شناسی. ترجمه‌ی راغب، محمد، علم، راغب.
Branigan,Edward, (1992).Narrative Comprechensoion and Film. London. Bruner,Jerome, (1986).Actual Minds, Possible Worlds.Cambridge:Harvard University Press. Bruner,Jerome, (1991). The Narrative construction of reality. Critical inquiry. Dixon, Peter & Bortolussi, Marisa.(2009).Methods and Evidence in Psychonarratology and the Theory of the Narrator. Opie,lona and Opie,Peter.(1967). The Lore and Language of Schoolchildren. Oxford:Clarendon Press. White, Michael & Epston, David.(1992). Experience, Contradiction, Narrative and Imagination. Adelaide: Dulwich Centre Publications. White, Michael.(1995). Externalizing Conversations Exercise. Adelide: Dulwich Centre Publications. White, Michael.(2002).Addressing Personal Failure. International journal of Narrative Therapy and community work. White, Michael.(2007). Maps of Narrative Practice.NewYork,NY.Norton. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 364 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 349 |
||