تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,573 |
تعداد مقالات | 71,036 |
تعداد مشاهده مقاله | 125,504,523 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,768,617 |
آسیبشناسی آموزش در کارگاههای معماری با رویکردی سازندهگرا به ماهیت دانش طراحی | ||
نشریه هنرهای زیبا: معماری و شهرسازی | ||
دوره 25، شماره 4، بهمن 1399، صفحه 43-54 اصل مقاله (757.38 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfaup.2021.322741.672619 | ||
نویسندگان | ||
رویا صادقی فرشته1؛ امید دژدار* 2؛ سارا جلالیان2؛ حسین اردلانی3 | ||
1استادیار گروه معماری موسسه آموزش عالی عمران و توسعه،همدان،ایران | ||
2استادیارگروه معماری،دانشکده هنرومعماری،واحدهمدان،دانشگاه آزاداسلامی،همدان،ایران | ||
3استادیار گروه فلسفه هنر، دانشکده هنر و معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران. | ||
چکیده | ||
این مقاله رویکردی سازندهگرا به ماهیت دانش طراحی دارد و با تاکید بر یادگیریسازندهگرا به بررسی آموزش در کارگاههای معماری و آسیبشناسی شیوة مرسوم در کارگاه معماری میپردازد. سوال این تحقیق عبارت است از، چگونه میتوان با تحلیل ماهیت دانش طراحی، چهارچوبی جهت آسیبشناسی آموزش کارگاهی تبیین نمود؟ روش تحقیق این مقاله نظریه زمینهای است که برای افزایش اعتبار پژوهش، گردآوریدادهها با استفاده از اجماع سه شیوه (منابع و مستندات معتبر، مصاحبه با اساتید و مطالعة میدانی از کارگاههای معماری) انجام میشود. تحلیل دادهها نشان داد که یادگیری سازندهگرا رویکردی مناسب برای آموزش در کارگاههای طراحی است زیرا که دانش طراحی باید ساخته شود و قابل انتقال نیست. برای طراحی، دانشی از پیشتعیین شده وجود ندارد، بلکه دانش طراحی در حین فرآیند طراحی بر اساس عوامل مختلفی که وجود دارد، همزمان با طراحی ساخته میشود. از اینرو در کارگاههای طراحی باید به دنبال ساخت دانش باشند، که از آسیبهای مهم در کارگاهها، در حین انجام دادن تولید میشود. از عوامل مهم در ساخت دانش طراحی کارگروهی و تعامل بین اعضای گروه است، نبود کارگروهی موثر در کارگاههای طراحی از کاستیهای آن محسوب میشود. در ارزیابی نهایی، عدم توجه به تواناییهای فردی، مقایسه نهایی هر شخص با بقیه دانشجویان کارگاه از آسیبهای این محیطها میباشد. | ||
کلیدواژهها | ||
دانش طراحی؛ کارگاه معماری؛ یادگیری سازندهگرا؛ آموزش معماری | ||
مراجع | ||
حجت, ع. (1391). سنت و بدعت در آموزش معماری. تهران: دانشگاه تهران.
سیف, ع. (1386). روانشناسی پرورشی نوین: روانشناسی یادگیری و آموزش. تهران: دوران. صدرام, و. (1392). تقلیددرست،پیشنیازخلاقیت،یادگیری تقلیدی در آموزش فرایندطراحی معماری. صفه, 76,صص 5-16.
فتحی, م. (1398, 86-100). نظریه سازنده گرایی اجتماعی و دلالتهای آن برای فرایند یادگیری و تدریس. پویش در آموزش علوم انسانی, 15.
فرضیان, م. کرباسی, ع. (1393). "دستساختهها-تجربة شخصی"یادگیری از راه ساختن در آموزش معماری. هنرهای زیبا,صص 87-96.
گیج, ا. (1374). مبانی علمی هنر تدریس. تهران: انتشارات مدرسه.
لاوسون, ب. (1384). طراحان چگونه میاندیشند؟. (ح. ندیمی) تهران: دانشگاه شهیدبهشتی.
لاوسون, ب. (1395). طراحان چه میدانند؟. (ح. ندیمی, ف. شریعتراد, & ف. باقیزاده, مترجم) تهران: دانشگاه شهیدبهشتی.
محمودی, س. (1378). آموزش روند طراحی معماری. هنرهای زیبا, 4و5,صص 73-81.
Archer, L. (1979). The Structure of the Design Process,Design methods in Architecture. London: LundHumphries. Bartlett, F.(1932). Remebering. Cambridge: Cambridge Unvirsity Press. Brawne, M. (2003). Architectural Thought:The Design Process and the Expectant Eye. UK:Architecural Press of Elsevier. Christensen, B & Ball, L .(2016). Creative analogy use in a heterogeneous design team: The pervasive role of background domain knowledge. Design Studies, 46,38-58. Cross, N .(1984). Development in Design Methodology. London: John Wiley & Sons Ltd. Cross, N. (2006). Designerly ways of kniwing. Design studie, 95-103. Demirbas, O & Demirkan, H .(2003). Focus on architectural Design pricess through learning styles. Design Studies, 437-456. Dorst, K. (1997). Describing Design: a Comparison of Paradigms. Netherland: Rotterdam. Goldschmidt, G & William, P. (2004). Design Representation. New York: Springer doi. Idi, D & Khaidzir, K. .(2015). Concept of creativity and innovation in architectural design process. International Journal of Innovation,Management and Technology, 6(1),16. Jonassen, D .(1999). Designing consructivist learning environments. Instructional design theories and models: A new paradigm of instructional theory, 215-239. Kurt, S. .(2009). An analytic study on the traditional studio enviroments and the use of the constructivist studio in the architectural design education. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 401-408. Kvan,T.(2005). Studio teaching without meeting. Presented at the Conference on Computer Aided Architectual Design in Asia. McMahon, M & Kiernan, L.(2011). Beyond the studio: collabration and learning outside the formal desing studio. Design Studies. Polatoglu, C & Vural, S. (2012). As an educational tool the importance of informal studies/studios in architectural design education; case of walking Istanbul 1&2. Procedia-social and Behavioral, 480-484. Salama, A. .(2005). Skill-Based/Knowledge-Based Architectural Pedagogies: Toward an Alternativefor Creating Humane. Salama, A., & N. Wilkinson, e .(2007). Design Studio Pedagogy: Horizons for the Future. Gateshead: UK: The UrbanInternational Press. Schon, d. (1983). The Reflective Practitioner:How Professionals Think Action. USA: Basic Books. Schon, D. (1987). Educating the reflective practitioner: Toward a new design for teaching and learning in the professions. San Francisco: CA, US: Jossey-Bass. Shaffer, D. .(2003). The Design Studio:A Promising Model for Learning to Collaborate:Thoughts in Response to Hall,Star,and Neminrovsky.In T.Koschmann,R.HII,&N. Computer Support for Collaborative learning, 2, 223-228. Simon, H. (1969). The structure of ill-formed problems. Artificial, 181-201. Walsh, D., Foley, K., Glare, P., & et al .(2009). Palliative medicine. PhiladelPhia: W.B. Saunders. Westwood, P. (2008). What eachers need to know about teaching methods. Camberwell, Vic.:ACER Press. Wiggins, G., & McTighe, J .(2005). Understanding by Design. USA: ASCD publications. Woolfolk, A. .(2001). Educational Phychology. boston: Allyn&Bacon co press, 44- | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 625 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 823 |