سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات158
تعداد شماره‌ها6,223
تعداد مقالات67,680
تعداد مشاهده مقاله114,871,747
تعداد دریافت فایل اصل مقاله89,543,672
ساعدی, عبداله, موسوی, سید نجم الدین, آهنگ, فرحناز. (1399). کارآفرینی سیاسی: واکاوی پیامدهای آن در عرصه سیاست‌گذاری. , 12(4), 674-694. doi: 10.22059/jipa.2021.315461.2866
عبداله ساعدی; سید نجم الدین موسوی; فرحناز آهنگ. "کارآفرینی سیاسی: واکاوی پیامدهای آن در عرصه سیاست‌گذاری". , 12, 4, 1399, 674-694. doi: 10.22059/jipa.2021.315461.2866
ساعدی, عبداله, موسوی, سید نجم الدین, آهنگ, فرحناز. (1399). 'کارآفرینی سیاسی: واکاوی پیامدهای آن در عرصه سیاست‌گذاری', , 12(4), pp. 674-694. doi: 10.22059/jipa.2021.315461.2866
ساعدی, عبداله, موسوی, سید نجم الدین, آهنگ, فرحناز. کارآفرینی سیاسی: واکاوی پیامدهای آن در عرصه سیاست‌گذاری. , 1399; 12(4): 674-694. doi: 10.22059/jipa.2021.315461.2866

کارآفرینی سیاسی: واکاوی پیامدهای آن در عرصه سیاست‌گذاری

مدیریت دولتی
مقاله 6، دوره 12، شماره 4، 1399، صفحه 674-694    اصل مقاله (1.78 M)
نوع مقاله: مقاله علمی پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jipa.2021.315461.2866
نویسندگان
عبداله ساعدی1؛ سید نجم الدین موسوی* 2؛ فرحناز آهنگ3
1دکتری، گروه مدیریت دولتی، دانشکده اقتصاد و مدیریت، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران.
2دانشیار، گروه مدیریت، دانشکده اقتصاد و مدیریت، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران.
3دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشکده اقتصاد و مدیریت، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
چکیده
هدف: کارآفرین سیاسی تحریک کننده تحولات اساسی در جامعه است که با اقدامات خلاقانه و تحول‌­آفرین اثرات شگرفی را در سیاست­‌ها و راهبردهای نهادهای سیاسی از خود بر جای می­‌گذارد. پژوهش حاضر با هدف واکاوی پیامدهای کارآفرینی سیاسی در عرصه سیاست‌گذاری بااستفاده از رویکرد دلفی فازی انجام گرفت.
روش: این پژوهش در زمره پژوهش­‌های آمیخته با رویکرد کیفی و کمی است که ازنظر هدف، کاربردی و حیث ماهیت و روش، توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را مدیران سازمان‌های دولتی در استان لرستان تشکیل می­‌دهند که با استفاده از اصل کفایت نظری و روش نمونه­‌گیری هدفمند 18 نفر از آنان به عنوان اعضای نمونه انتخاب گردید. در بخش کیفی پژوهش برای گردآوری داده از مصاحبه نیمه ساختار یافته (عمیق) بهره گرفته شد که روایی و پایایی آن به ترتیب با استفاده از ضریب CVR و آزمون کاپای ـ کوهن تأیید شد و داده­‌های به‌دست‌آمده از مصاحبه با استفاده از نرم­افزار Atlas.ti و روش کدگذاری تحلیل شد و پیامدهای کارآفرینی سیاسی شناسایی شد. از طرفی در بخش کمی برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه مقایسه زوجی استفاده شد که روایی و پایایی آن با استفاده از روایی محتوا و  نرخ ناسازگاری مورد تأیید قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاکی از آن است که بر اساس قضاوت و نظرسنجی از خبرگان نوزده عامل به عنوان پیامدهای کارآفرینی سیاسی معرفی گردید. همچنین نتایج مبین آن است که جلب افکار عمومی، توسعه حیات سیاسی و ایجاد ائتلاف­‌ها و گروه­‌ها، پایش­‌های دقیق درونی و بیرونی، جهت دهنده سیاست­‌ها، تزریق سیاست‌­های تازه و نوآورانه و تنظیم روابط در شبکه­‌ها مهمترین پیامدهای کارآفرینی سیاسی در عرصه سیاست‌گذاری هستند.
نتیجه‌گیری: برای افزایش توانمندی افراد، گروه‌­ها و احزاب برای استمرار مشارکت قانونمند در فضای سیاسی و همچنین بهبود قابلیت پاسخگویی سیستم سیاسی به سیاست‌گذاران توصیه می‌­شود به کارآفرینان در عرصه سیاست عنایت ویژه‌­ای داشته باشند تا با تحول‌آفرینی در خط­‌مشی‌­ها و سیاست­‌ها راه‌گشای حل مسائل سازمان و جامعه باشند.
کلیدواژه‌ها
کارآفرینی سیاسی؛ سیاست‌گذاری؛ رویکرد دلفی فازی
عنوان مقاله [English]
Political Entrepreneurship: The Analysis of Its Implications Area to Policy Making
نویسندگان [English]
Abdollah Saedi1؛ Seyed Najmoudin Mousavi2؛ Farahnaz Ahang3
1P.H.D, public Management, Faculty of Economics and Management, University of Lorestan, Khorramabad, Iran.
2Associate Prof, Department of Management, Faculty of Economics and Management, University of Lorestan, Khorramabad, Iran.
3P.H.D, Candidate, Public Management, Faculty of Economics and Management, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan, Iran.
چکیده [English]
Objective: Political entrepreneur stimulates fundamental changes in society, which through creative and transformative actions has a tremendous impact on policies and political institutions.
Methods: The aim of the present study the implications of political entrepreneurship in policy-making were analyzed using the fuzzy Delphi approach. This research is among the researches mixed with a qualitative and a quantitative approach which is descriptive-survey in terms of purpose, application and nature and method. the statistical population of the study consists of managers of government organizations in Lorestan province. Using the principle of theoretical adequacy and purposeful sampling method, 18 of them were selected as sample members. In the qualitative part of the research, semi-structured (in-depth) interviews were used to collect data, the validity and reliability of which were confirmed using the CVR coefficient and Kappa-Cohen test, respectively, and the data obtained from the interview using the software. Atlas. ti and the coding method were analyzed and the consequences of political entrepreneurship were identified. on the other hand, in the quantitative part, a pairwise comparison questionnaire was used to collect information, the validity and reliability of which were confirmed using content validity and incompatibility rate.
Results: The results of the research indicate that based on judgments and surveys of experts, nineteen factors were introduced as the consequences of political entrepreneurship. The results also show that attracting public opinion, developing political life and forming coalitions and groups, accurate internal and external monitoring, policy direction, injecting new and innovative policies and regulating relations in the network are the most important consequences of political entrepreneurship in the field of policymaking.
Conclusion: To increase the ability of individuals, groups and parties to continue lawful participation in the political arena, as well as to improve the accountability of the political system, policymakers are advised to pay special attention to entrepreneurs in the field of politics to transform the policy. And policies to solve the problems of the organization and society
کلیدواژه‌ها [English]
Political Entrepreneurship, Policy Making, Fuzzy Delphi Approach
مراجع

الوانی، سیدمهدی (1395). کارآفرین سیاسی: بازیگر تحول آفرین در عرصه سیاست گذاری، سیاست گذاری عموی، 2(1)، 81-91.

References

Alwani, S.M (2016). Political Entrepreneur: transformative actor In the field policy making, Public Policy Quarterly, 2(1), 81-91.(in Persian).
Brouwer, S., Huitema, D & Biermann, F (2009). Towards Adaptive Management: The Strategies of Policy Entrepreneurs to Direct Policy Change, Conference on the Human Dimensions of Global Environmental Change, 1-24.
Christopoulos, D., & Ingold, K. (2011). Distinguishing between political brokerage & political entrepreneurship. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 10, 36–42.
Demir Uslu, Y & Kedikli, E. (2019). The Importance of Entrepreneurship and Innovation Management in Terms of Modern Businesses, International Journal of Academic Value ,5(1), 1-11.  
 Devetag, M., Zazzerini, G., Tuan, N & ‌Hung, D (2020). Developing Entrepreneurial Competencies in Vietnam: Evidence from the Bac Ninh Province, Journal of Entrepreneurship and Innovation in Emergnig Economies, 10, 329-362.
Egboga, I., Zubairu, U. (2020). How Effective Has Global Entrepreneurship Been As  A Tool For Economic Growth?. Journal of Business and Behavioural Entrepreneurship, 4(1), 112-121.
Hogan, J & Feeney, Sh (2012). Crisis and Policy Change: The Role of the Political Entrepreneur, Primary Sources in Historical Anthropology, 3(2), 1-24.
Kalil, T. (2017). Policy Entrepreneurship at the White House: Getting Things Done in Large Organizations, Innovations: Technology, Governance, Globalization 11 (3–4): 4–21.
Karlsson, Ch (2015). Political Entrepreneurship, Cluster Policies and Regional Growth. Centre of Excellence for Science and Innovation Studies, 1-17.
Kraav, M & Mets, T (2019). ICT Infrastructure Development as Political Entrepreneurship: The Case of the Estonian Education and Research Network (EENet), International Conference on Emerging eLearning Technologies and Applications (ICETA), 1-7.
Martin, A & Thomas, D (2013). Two-tiered political entrepreneurship and the congressional committee system, Public Choice, 154, 21-37.
McCaffrey, M & Salerno, J (2011). A Theory of Political Entrepreneurship, Modern Economy, 2, 552-560.
Mets, T (2017  ). Entrepreneurship in Estonia: combination of political and entrepreneurial agenda, in Entrepreneurship in Transition Economies: Diversity, Trends and Perspectives, A. Sauka and A. Chepurenko, Eds. Cham, Switzerland: Springer International, 115-133. 
Mintrom, M (2019). So you want to be a policy entrepreneur? Policy Design and Practice, 2(4), 1- 25.
Mintrom, M. (2015) Political entrepreneurs and Morality Politics: Learning from Failure and
Success, Entrepreneurship in the Polis: Understanding Political Entrepreneurship, 103-118.
Ncanywa, Th (2019). Entrepreneurship and Development Agenda: A Case of Higher Education in South Africa, Journal of Entrepreneurship Education, 22(1), 1-11.
Neck, R. (2016). The Political Entrepreneur: Deus ex Machina of Public Choice Theory?’, Contemporary Entrepreneurship, 201-210.
O’Brien, T (2018). Political entrepreneurship in the feld of Maori sovereignty in Aotearoa New Zealand, The British Journal of Sociology, 70(4), 1-19.
Olausson, A & Svensson, P (2019). Understanding Political Entrepreneurship in Local Government Administration – a Contextual Framework, Lex Localis- Journal Of Local Self –Government, 17(3), 643-658.
Salter, A.W & ‌Wagner, R (2018). Political entrepreneurship, emergent dynamics, and constitutional politics, Review of Social Economy, 76(3), 281-301.
Sarabia, M., Romero,  F.C & del Val Nunez, T (2020). Political entrepreneurship and leadership succession, Int. J. Intellectual Property Management, 10(1), 17-34.
Schirm, S (2020). Refining domestic politics theories of IPE: A societal approach to governmental preferences, Politics, 40(4), 396-412.
Sobari, W (2019). The Practice of Political Entrepreneurship in a Rural Javanese Village, Jurnal Ilmu Sosial dan Ilmu Politik, 23(1), 30-44.
Surak, S.M & Kirsch, R.E (2020). New Political Science and Black Lives Matter Statement, New Political Science, 42(3), 417. 
Svensson, P. (2019) Formalized policy entrepreneurship as a governance tool for policy
integration, International Journal of Public Administration,
ttps://doi.org/10.1080/01900692.2019.1590401.
Teixeira, A & Silva, C (2012). A new perspective on local political entrepreneurship: Evidence from Portugal, Local Economy, 27(4), 332–354.
Wiklund, J., Nikolaev, B., ShirMaw-Der, N & Bradley, S (2019). Entrepreneurship and well-being: Past, present, and future, Journal of Business Venturing, 34, 579-588.

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,262
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 951


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب