سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,573
تعداد مقالات71,036
تعداد مشاهده مقاله125,506,936
تعداد دریافت فایل اصل مقاله98,770,858
هادیزاده, هانیه, بابایی, علیرضا, سمیعی, لیلا, سیفی, علیرضا. (1399). گروه‌بندی برخی ژنوتیپ‌های سریش (‏Eremurus spp.‎‏) ایران با استفاده از صفات ریختی‏. , 51(4), 861-870. doi: 10.22059/ijhs.2019.282762.1656
هانیه هادیزاده; علیرضا بابایی; لیلا سمیعی; علیرضا سیفی. "گروه‌بندی برخی ژنوتیپ‌های سریش (‏Eremurus spp.‎‏) ایران با استفاده از صفات ریختی‏". , 51, 4, 1399, 861-870. doi: 10.22059/ijhs.2019.282762.1656
هادیزاده, هانیه, بابایی, علیرضا, سمیعی, لیلا, سیفی, علیرضا. (1399). 'گروه‌بندی برخی ژنوتیپ‌های سریش (‏Eremurus spp.‎‏) ایران با استفاده از صفات ریختی‏', , 51(4), pp. 861-870. doi: 10.22059/ijhs.2019.282762.1656
هادیزاده, هانیه, بابایی, علیرضا, سمیعی, لیلا, سیفی, علیرضا. گروه‌بندی برخی ژنوتیپ‌های سریش (‏Eremurus spp.‎‏) ایران با استفاده از صفات ریختی‏. , 1399; 51(4): 861-870. doi: 10.22059/ijhs.2019.282762.1656

گروه‌بندی برخی ژنوتیپ‌های سریش (‏Eremurus spp.‎‏) ایران با استفاده از صفات ریختی‏

علوم باغبانی ایران
دوره 51، شماره 4، اسفند 1399، صفحه 861-870    اصل مقاله (316.49 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/ijhs.2019.282762.1656
نویسندگان
هانیه هادیزاده1؛ علیرضا بابایی* 2؛ لیلا سمیعی3؛ علیرضا سیفی4
1دانشجوی دکتری، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2دانشیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
3استادیار، پژوهشکده علوم گیاهی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
4استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
چکیده
ایران با داشتن هفت گونه، سه زیرگونه و یک گونه هیبرید، سومین مرکز پراکنش جنس سریش می‌باشد. به منظور بررسی تنوع ژنتیکی درون و بین‌گونه‌ای، 87 ژنوتیپ Eremurus متعلق به شش گونه شامل E. inderiensis، E. presicus، E. luteus، E. olgea، E. spectabilis و E. stenophyllus جمع آوری شده از نه استان از لحاظ صفات کمی و کیفی ریخت‌شناسی مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه به مؤلفه‌های اصلی نشان داد پنج مؤلفه، 96 درصد از تغییرات کل واریانس را توجیه می نمایند. طول خوشه، ساقه و ارتفاع گیاه، رنگ گل، تعداد برگ و شکل میوه از اجزای تشکیل‌دهنده مؤلفه‌های اصلی بودند. تجزیه خوشه‌ای، ژنوتیپ‌ها  را به شش گروه در سطح گونه‌ای تقسیم نمود.جمعیت‌های درون هر گروه از مناطق مختلف جغرافیایی بودند که بیانگر این است که ارتباطی بین الگوی کلاستر بر اساس صفات ریختی و توزیع جغرافیایی ژنوتیپ‌ها وجود نداشت. نتایج تجزیه همبستگی نشان داد بین اکثر صفات کمی اندازه‌گیری شده همبستگی مثبت وجود داشت. به‌طورکلی، نتایج این تحقیق نشان داد ژنوتیپ‌های سریش از نظر صفات مورد مطالعه از تنوع بالایی برخوردار هستند. بر اساس نتایج حاصل از داده‌های ریختی، گونه­های E. olgea و E. stenophyllus پتانسیل به­نژادی جهت تولید گل شاخه‌بریده و گونه­های E. inderiensis، E. luteus، E. presicusفرصت به­نژادی جهت به کارگیری در باغهای صخره ای و فضای سبز را دارا می‌باشند.
کلیدواژه‌ها
آنالیزهای ریخت‌شناسی؛ تجزیه خوشه‌ای؛ تنوع ژنتیکی؛ ‏Eremurus
مراجع
  1. Abolghasemi, S., Naderi, R. & Fattahi Moghadam, M. (2020). Evaluation of genetic diversity of some native violet populations of Iran ‎(Viola spp.) using morphological markers. Iranian Journal of Horticultural Science, 51(2), 493-502. (in Farsi).
  2. Asgarpanah, J., Hakemi vala, M., Hedayati, M., Shirali, J. & Bagheri, F. (2011). Antibacterial and cytotoxic activity of Eremurus persicus (Jaub and Spach) Boiss. African Journal of Microbiology Research, 5, 2349-2352.
  3. Chase, M. W., Bruijn, A.Y., Cox, A. V., Reeves, G. P., Rudall, J., Johnson, M. A. T. & Eguiarte, L. E. (2000): Phylogenetics of Asphodelaceae (Asparagales): An analysis of plastid rbcL and trnL−F DNA sequences. Annals of Botany, 86, 935-951.
  4. Devey, D. S. I., Leitch, I., Rudall, P. J., Pires, J. C., Pillon, Y. & Chase, M. W. (2006). Systematics of Xanthorrhoeaceae sensu lato, with an emphasis on Bulbine. Aliso, 22, 345-351.
  5. Jalili, A. & Jamzad, Z. (1999). Red data book of Iran. Research Institute of Forests & Rangelands, Tehran.
  6. Mabberley, D. J. (1990). The plant-book. Cambridge University Press. Cambridge.
  7. Naderi Safar, K. (2009b). Taxonomy and phylogeny of the family Asphodelaceae in Iran. M. Sc. Thesis. Tarbiat Modares University, Tehran, Iran.
  8. Naderi Safar, K., Kazempour Osaloo, Sh. & Zarrei, M. (2009a). Phylogeny of the genus Eremurus (Asphodelaceae) based on morphological characters in the Flora Iranica area. Iranian Journal of Botany, 15 (1), 27-35.
  9. Naderi Safar, K., Kazempour Osaloo, Sh., Zarrei, M., Assadi, M. & Khoshsokhan Mozaffar, M. (2014). Phylogenetic analysis of Eremurus, Asphodelus, and Asphodeline (Xanthorrhoeaceae-Asphodeloideae) inferred from plastid trnL-F and nrDNA ITS sequences.Biochemical Systematics and Ecology 56, 32-39.
  10. Omidbaigi, R. (2005). Production and processing of medicinal plants.(Vol. 1). Astan Quds Publication, Mashhad. (in Farsi)
  11. Pourfarzad, A., Hadad Khodaparast, M. H., Habibi Nagafi, M. B. & Hassanzadeh-Khayat, M. (2013). Efficacy of ultrasound in the extraction of fructan from tubers of Eremurus spectabilis using Box-Behnken design. Journal Research Institute of Food Science and Technology, 2(3), 219-228. (in Farsi)
  12. Rahmanpour, A. (2016). The introduction of bulbous plants native to Iran. (Vol. 1). Agricultural Education and Promotion Publications, Tehran. (in Farsi)
  13. Taghipour, S., Ehtesham-Nia, A., Khodayari, H. & Mumivand, H. (2018). Evaluation of genetic diversity among some tall chrysanthemum (Dendranthema grandiflorum Ramat.) using morphological traits in Beiranshahr conditions. Iranian Journal of Horticultural Science, 49(2), 589-599. (in Farsi)
  14. Townsend, C. C. (1966-1985). Flora of Iraq. (Vol. 1-9). Ministry of Agriculture and Agrarian Reform, Baghdad.
  15. Vitt, P., Havens, K., Kramer, A.T., Sollenberger, D. & Yates, E. (2010). Assisted migration of plants: changes in latitudes, changes in attitudes. Biological Conservation. 143(1), 18-27.
  16. Wendelbo, P. (1982). Asphodeloideae: Asphodelus, Asphodeline & Eremerus. In K.H. Rechinger Flora Iranica, 151, 3-31.
 

 

 

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 529
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 280





سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب