پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,225 |
| تعداد مقالات | 67,685 |
| تعداد مشاهده مقاله | 114,994,466 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,664,349 |
An Examination of the Semantic Range of the Verse “Speak Fair to the People” via a Jurisprudential Approach From the Shī‘a and Sunnī Exegetes’ Viewpoints | ||
| Journal of Contemporary Islamic Studies | ||
| دوره 3، شماره 1، فروردین 2021، صفحه 99-110 اصل مقاله (474.7 K) | ||
| نویسندگان | ||
| Fāṭima Sarwī* 1؛ Muḥammad Taqī Diyārī Bīdgulī2 | ||
| 1Assistant Professor, Department of Islamic studies, Faculty of Theology, Islamic Azad University, Karaj Branch, Karaj, Iran | ||
| 2Full Professor, Department of the Qur’ān and Ḥadīth Sciences, Faculty of, University of Qom, Qom, Iran | ||
| چکیده | ||
| Ethics is the basis of social relations, in a way that when it is absent, the society gets afflicted with spiritual and psychological breaches and downfalls. We cannot separate jurisprudence from ethics. The judicial decree is the legislation by God to regulate the human life, including his acts and essence as well as the other things and matters in his life. The ethical issues are bound to the judicial decree and have jurisprudential burden. God has emphasized amiability in the verses of the noble Qur’ān in various ways. Using imperative structure, He has put it at the same level as important issues such as the prohibition of worshipping non-God, benevolence toward parents, saying prayers, and paying Alms tax. One of the important points in ethical issues is specifying if an act is obligatory, recommended, prohibited, or detestable. This article aims at extracting the judicial decree of the obligation of amiability with others using jurisprudential criteria such as the refinement of the basis of the ruling, the annulment of ineffective attributes, and analogy, as well as the Shī‘a and Sunnī narrations and commentaries. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| Inferring judicial decree؛ Annulment of ineffective attributes؛ Refinement of the basis of the ruling؛ Good manners؛ Analogy | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| گسترۀ معنایی آیۀ «با مردم به نیکی سخن بگویید» با رویکردی فقهی از منظر مفسران فریقین | ||
| نویسندگان [English] | ||
| فاطمه سروی1؛ محمد تقی دیاری بیدگلی2 | ||
| 1استادیار گروه معارف اسلامی دانشکده الهیات دانشگاه آزاد اسلامی کرج، کرج، ایران | ||
| 2استاد گروه علوم قرآن و حدیث دانشکدۀ الهیات دانشگاه قم، قم، ایران | ||
| چکیده [English] | ||
| اخلاق بسترساز روابط اجتماعی است، به نحوی که در نبود آن جامعه دچار گسست و شکست روحی و روانی می‌شود. بین فقه و اخلاق نمی‌توان جدایی قائل شد. حکم شرعی، تشریعی است از جانب خداوند برای تنظیم زندگی انسان اعم از این که به افعال، ذات، اشیا و سایر امور زندگی انسان تعلق بگیرد. موضوعات اخلاقی نیز متعلق حکم شرعی قرار میگیرد و دارای بار فقهی است. خداوند به ویژگی خوش‌اخلاقی در آیات قرآن کریم به شیوه‌های مختلف تأکید کرده و آن را با خطاب دستوری، همردیف مسائل مهمی همچون عدمپرستش غیرخدا، نیکی به پدر و مادر، اقامۀ نماز و دادن زکات قرار داده است. نکتۀ دارای اهمیت در موضوعات اخلاقی، منقح کردن آن است؛ به این معنا که مشخص شود از کدام قسم از اقسام چهارگانۀ واجب، مستحب، حرام یا مکروه محسوب می‌شود. در این جستار، برآنیم تا حکم فقهی وجوب خوش‌خلقی با دیگران را با استفاده از ملاکات احکامی همچون: تنقیح مناط، الغای خصوصیت و قیاس و همچنین بر اساس روایات و تفاسیر فریقین استخراج کنیم. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| استنباط حکم فقهی, الغای خصوصیت, تنقیح مناط, حُسن خُلق, قیاس | ||
| مراجع | ||
|
The noble Qur’ān ‘Arūsī Ḥuwayzī, A. (1994), Tafsīr nūr al-thaqalayn. Qom, Islmā‘iliyān Publications. ‘Ayāshī, M. (1960), Kitāb al-Tafsīr, Tehran, ‘Ilmiyya Press. Ayāzī, M. (2011), The bases for the religious precepts and the ways to explore them. Qom, Islamic Sciences and Culture Academy. Baghawī, Ḥ. (1999), Ma‘ālim al-tanzīl fī tafsīr al-Qur’ān. Beirut, Dār al-Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Baghdādī, A. (1994), Labāb al-ta’wīl fī ma‘ānī al-tanzīl. Beirut, Dār al-Kubut al-‘Ilmiyya. Baḥrānī, H. (1995), Al-Burḥān fī tafsīr al-Qur’ān. Tehran, Bi‘that Foundation. Balāghī Najafī, M. (1999), Ālā’ al-Raḥmān fī tafsīr al-Qur’ān. Qom, Bi‘that Foundation. Burūjirdī, M. (1988), Tafsīr Jāmi‘. Tehran, Ṣadr Publications. Fayḍ Kāshānī, M. (1994), Tafsīr al-Ṣāfī. Tehran, Al-Ṣadr Publications. Id., (2004), Al-Shāfī fī al-‘aqā’id wa al-akhlāq wa al-aḥkām. Tehran, Dār Nashr al-Lawḥ al-Maḥfūẓ. Id., (1986), Al-Wāfī. Iṣfahān, Imām Amīr al-Mu’minīn ‘Alī (a) Library. Ghazālī, A. (1996), Al-Mustaṣfā. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmiyya. Ḥillī, M. (2004), Kanz al-‘irfān fī fiqh al-Qur’ān. Qom, Murtaḍawī Publications. Ḥurr ‘Āmilī, M. (1989), Tafṣīl wasā’il al-Shī‘ailā taḥṣīl masā’il al-sharī‘a. Qom, Āl al-Bayt Institute. Ibn Abī Ḥātam, A. (1998), Tafsīr al-Qur’ān al-‘aẓīm. Riyadh, Maktabat Nazār Muṣṭafā al-Bāz. Ibn Jawzī, A. (2001), Zād al-masīr fī ‘ilm al-tafsīr. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Arabī. Ibn Kathīr Damishqī, A. (1982), Tafsīr al-Qur’ān al-‘Aẓīm. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmiyya. Jaṣṣāṣ Rāzī, A. (1985), Aḥkām al-Qur’ān. Beirut, Dār Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Kāshānī, F. (1955), Tafsīr kabīr manhaj al-ṣādiqīn fī ilzām al-mukhālifīn. N.p., Muḥammad Ḥasan ‘Ilmī Press. Id., (2002), Zubda al-tafāsīr. Qom, Islamic Knowledge Foundation. Kāshānī, M. (1990), Tafsīr al-Mu‘īn. Qom, Āyatullāh Mar‘ashī Najafī Library. Khumaynī, R. (2000), Forty ḥadīths. Tehran, Institute of compiling and publishing Imam Khumeinī’s works. Id., (2002), Kitāb al-ṭahārah. Tehran, Institute of compiling and publishing Imam Khumeinī’s works. Id. (2000), Wilāyat faqīh (Islamic government). Tehran, Institute of compiling and publishing Imam Khumeinī’s works. Kulaynī, M. (1986), Al-Kāfī. Tehran, Dār al-Kutub al-Islāmiyya. Laḥajī, A. (n.d.), Muntahā al-su’ūl ‘alā wasā’il al-wuṣūl ilā shamā’il al-Rasūl (s). Jidda, Dār al-Minhāj. Majlisī, M. (1990), Biḥār al-anwār. Beirut, Dār al-’Iḥyā al-Turāth al-‘Arabī. Māzandarānī, Ṣ. (1962), Sharḥ al-kāfī. Tehran, Al-Maktabat al-Islāmiyya. Narāqī, M. (n.d.). Islamic ethics (translation Jāmi‘ al-sa‘ādāt). Translated by Jalāl al-Dīn Mujtabawī, Tehran, Ḥikmat Publications. Nūrī, Ḥ. (1988), Mustadrak al-wasā’il wa mustanbaṭ al-masā’il. Beirut, Āl al-Bayt Institute. Qumī, A. (1989), Tafsīr Qumī. Qom, Dār al-Kitāb. Qumī Mashhadī, M. (1990), Tafsīr kanz al-daqā’iq wa baḥr al-gharā’ib. Tehran, Ministry of Culture and Islamic Guidance Press. Qumī Ṭabāṭabā’ī, T. (1992), ‘Umda al-maṭālib fī al-ta‘līq ‘alā al-makāsib. Qom, Maḥallātī Bookstore. Qurṭabī, M. (1986), Al-Jāmi‘ li-aḥkām al-Qur’ān. Tehran, Nāṣir Khusru Publications. Quṭb Rāwandī, S. (1985), Fiqh al-Qur’ān fī sharḥ āyāt al-aḥkām. Qom, Āyatullāh Mar‘ashī Najafī Library. Rāghib Iṣfahānī, Ḥ. (1992), Al-Mufradāt fī gharīb al-Qur’ān. Damascus, Dār al-‘Ilm. Ṣadr al-Dīn Shīrāzī, M. (2005), Sharḥ Uṣūl Kāfī. Tehran, Institute for Cultural and Social Studies. Ṣaḥīfa attributed to Imām Riḍā (a) (1986). Mashhad, International Congress of Imām Riḍā (a). Shahīd Thānī, Z. (1992), Masālik al-afhām ilā tanqīḥ sharā’i‘ al-Islām. Qom, Mu’assisa al-Ma‘ārif al-Islāmiyya. Sharīf Lāhījī, M. (1995), Tafsīr Sharīf Lāhījī . Tehran, Dād Publications. Shubbar, A. (1987), Al-Jawhar al-thamīn fī tafsīr al-kitāb al-mubīn. Kuwait, Maktabat al-Alfīn. Suyūṭī, J. (1984), Al-Durr al-manthūr fī tafsīr al-ma’thūr. Qom, Āyatullāh Mar‘ashī Najafī Library. Ṭabarī, M. (1991), Jāmi‘ al-Bayān fī tafsīr al-Qur’ān. Beirut, Dār al-Ma‘rifa. Ṭabarīkiyā Harāsī, A. (1985), Aḥkām al-Qur’ān. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmiyya. Ṭabāṭabā’ī, M. (1996), Al-Mīzān fī tafsīr al-Qur’ān. Qom, Islamic Publications Office of Jāmi‘a Mudarrisīn of Qom Ḥawza. Ṭabrisī, F. (1960), Majma‘ al-Bayān fī tafsīr al-Qur’ān. Qom, Shirkat al-Ma‘ārif al-Islāmiyya. Tha‘ālibī, A. (1997), Jawāhir al-ḥisān fī tafsīr al-Qur’ān. Beirut, Dār al-Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī Tha‘labī, A. (2001), Al-Kashf wa al-bayān ‘an tafsīr al-Qur’ān. Beirut, Dār Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Ṭurayḥī, F. (1997), Majma‘ al-baḥrayn. Tehran, Murtaḍawī Bookstore. Ṭūsī, A. (1993), Al-Āmālī. Qom, Dār al-Thaqāfa. Zuḥaylī, W. (1997), Al-Tafsīr al-munīr fī al-‘aqīda wa al-sharī‘a wa al-manhaj. Damascus, Dār al-Fikr al-Mu‘āṣir. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 172 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 176 |
||