موانع نهادی مشارکت سیاسی زنان منطقۀ بلوچستان

[1] آب‌نیکی، حسن (1386). «رویکرد نهادگرایانه به فرایند تصمیم‌گیری سیاسی»، سیاستداخلی، ش 2، ص‌7ـ34.

[2] ابطحی، صفی نازالسادات (1394). «توانمندسازی زنان و مشارکت سیاسی در ایران، مطالعة موردی: دورة جمهوری اسلامی»، سیاست دانشگاه تربیت مدرس، ش 7، ص65ـ

[3] بندرآباد و همکاران (1394). «جستاری در مفهوم‏شناسی عرصه‏های عمومی شهری در بازخوانی نظریة انتقادی و مکتب فرانکفورت»، فصل‌نامة مدیریت شهری، ش39.

[4] پیترز، گای (1386). نظریۀ نهادگرایی در علم سیاست، ترجمۀ فرشاد مؤمنی و فریبا مؤمنی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی، فرهنگ و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی.

[5] جهانگیر، منصور (1381). قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تهران: دادگستر.

[6] جعفری، علی؛ دهقان‌نژاد؛ مرتضی؛ ‏اله‌یاری، فریدون (1395). «فرایند قدرت‌گیری رضاخان با رویکرد نهادگرایی»، تاریخ اسلام، ش 32، ص33ـ60.

[7] حسینی ‏زاده، سیدمحمدعلی (1391). «از نهادگرایی تا گفتمان: درآمدی بر کاربرد نظریه‌های نهادگرایی در علوم سیاسی»، دانشگاه باقرالعلوم(ع)، ش60، ص83ـ108

[8] حقیقت، سید صادق (1387). «تقابل رفتارگرایی و نهادگرایی در علوم سیاسی»، روش‌شناسی علوم انسانی، ش 55، ص 139ـ154

[9] رضوی‌الهاشم، بهزاد (1388). «تحلیل جایگاه مشارکت زنان در فرایند توسعة سیاسی‌ـ اجتماعی انقلاب اسلامی ایران»،کتاب ماه علوم اجتماعی، ش 21، ص61ـ73

[10] زندی، فاطمه؛ دامن‌کشیده، مرجان؛ مراد‌حاصل، نیلوفر (1391). «نقش رشد اقتصادی بر مشارکت زنان در کشورهای منتخب آسیا»، فصل‌نامۀ علمی پژوهشی زن و فرهنگ، س 3، ش11، ص111ـ125

[11] صالحی، منصور؛ توحیدفام، محمد (1396). «مناقشة پلورالیسم و نئوپلورالیسم به‌مثابۀ چالش نوین نهادهای بین‏المللی در قرن بیست»، فصل‌نامة مطالعات روابط بین‌الملل، س10، ش۴۰، ص115ـ133

[12] فلیک، اووه (1391). درآمدی بر تحقیق کیفی، ترجمۀ هادی جلیلی، تهران: نشر نی

[13] کاویانی‌راد، م؛ ویسی. ه (1387). «بررسی تأثیر همسایگی بر انتخابات ایران، مطالعۀ موردی نهمین دورۀ انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران»، فصل‌نامۀ ژئوپلتیک، س 4، ش3، ص1ـ20

[14] کاظمی، حجت (1392). «نهادگرایی به‌عنوان الگویی برای تحلیل سیاسی»، پژوهش سیاست نظری، ش 13، ص 1 و 12ـ28

[15] گرت، استفانی (1396). جامعه‏شناسی جنسیت، تهران: نشر نی

[16] مارش، دیوید؛ استوکر، جری (1378). روش و نظریه در علوم سیاسی، ترجمة امیرمحمد حاجی یوسفی، تهران: پژوهشکدة مطالعات راهبردی

[17] موسوی خامنه، مرضیه؛ دادهیر، ابوعلی؛ برزگر، نسرین (1389). «توسعۀ انسانی مبتنی بر جنسیت و آموزش»، زن در توسعه و سیاست، دورة 8، ش 4، ص51ـ73

[18] محدپور، احمد (1397). روش تحقیق کیفی، ضد روش، تهران: جامعه ‏شناسان

[19] مصلی‌نژاد، عباس (1393). نهادگرایی و جهانی‌شدن، تهران: تهران.82

[20] ملکی، امیر (1384). «نگرش جوانان نسبت به مشارکت زنان در سطح برگزیدگان سیاسی»، نامة علوم اجتماعی، ش25

[21] معینی‌پور، مسعود (1388). «بررسی تطبیقی الگوی توسعۀ سیاسی هانتینگتون با الگوی رشد سیاسی در جامعة مهدوی»، مشرق موعود، ش 12، ص79ـ106

[22] محمدی‌اصل، عباس (1383). «موانع مشارکت سیاسی زنان»، رفاه اجتماعی، س 3، ش12، ص 93-

[23] هاجسون، جفری (۱۳۸۹). رویکرد اقتصاد نهادی و ماهیت نهادها، ترجمة محمود متوسلی، مصطفی سمیعی‌نسب، محمود مشهدی احمد و علی نیکو نسبتی (گردآوری و ترجمه)، تهران: دانشگاه امام صادق ص 130

[24] هانتینگتون، ساموئل (1375). سامان سیاسی در جوامع دستخوش دگرگونی، ترجمۀ محسن ثلاثی، تهران: علم.

[23] Burkely, Stan, (1996). People First a Guide to Self-reliant Participatory        Rural Development, London: Zed Books

[24]Kelin,Hans (2005). “The Right of Political Participation and Information Society”, the Information Society, Montreal, Global Democracy ConferenceWWW.G05.Org S1

[25] Lgie, Robert (2014). The institutional approach to political leadership. In: Kane, John and Patapan, Haig, (eds.) Good Democratic Leadership: On Prudence and Judgment in Modern Democracies. Oxford University Press.

[26] Dr. Renuka Choudhary (2000). “Issues and Challenges of Women Participation in  Politics”, National Journal of Multidisciplinary Research and Development, PP 344-346..