![سامانه نشر مجلات علمی دانشگاه تهران](./data/logo.png)
تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,573 |
تعداد مقالات | 71,037 |
تعداد مشاهده مقاله | 125,516,344 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,777,455 |
«علل دگرگشت نام شخصیتها در قصههای مثنوی» | ||
پژوهشنامه نقد ادبی و بلاغت | ||
دوره 9، شماره 3 - شماره پیاپی 19، مهر 1399، صفحه 89-112 اصل مقاله (446.43 K) | ||
نوع مقاله: علمی-پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jlcr.2020.288112.1329 | ||
نویسندگان | ||
افسانه سعادتی1؛ محسن محمدی فشارکی* 2 | ||
1پژوهشگر پسادکترا زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران. | ||
2دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران. | ||
چکیده | ||
بررسی نام شخصیتها، کاربردی بنیادین در تحلیل داستانها دارد. شخصیتها اغلب به واسطۀ نامشان، نقش خود را در درونمایه ایفا میکنند و خوانندگان نیز در بیشتر موارد به مدد آنها با درونمایه ارتباط برقرار میکنند؛ بنابراین نامها، همواره به نحوی در تعیین فضای مواجهۀ با متن و بافتار بیرونی آن تأثیرگذارند. از نظر روایتشناسان، این پرسش که نویسندگان چگونه شخصیتهای داستانهایشان را به مخاطبان نشان خواهند داد، از اهمیت بسیاری برخوردار است. نامگذاری هر چیزی به مثابۀ آفرینش آن چیز است و گزینش نام مناسب برای اشخاص داستانی، یکی از هنریترین شگردها در پرداخت شخصیت و معرفی آنها به مخاطبان است؛ اما دگرگشت نام اشخاص یکی از بدیعترین روشها در شخصیتپردازی است. مولوی با اتخاذ چنین رویکردی در شخصیتپردازی، ضمن انتقال اطلاعات به مخاطبان در پی دست یافتن به راهی است که با بینش عرفانی او نیز سازگار باشد؛ شکستن هنجارها و به سخره گرفتن مرزهای داستانگویی برای رسیدن به دانۀ معانی. ازآنجا که در ساختار اسلیمی مثنوی، فرصت معرفی شخصیتها، اندک است، بنابراین راوی، شخصیتهای داستانهای خود را به صورت بسیار اثرگذار و با ایجاز که خاص زبان عرفانی است به خوانندگان معرفی میکند. تغییرات نامگذاریها، شگردی است که در جهت همین ایجاز در نهایت به عنوان شیوۀ تازه شخصیتپردازی از سوی راوی مثنوی انتخاب میشود. این پژوهش به شیوۀ تحلیلی و توصیفی نشان میدهد که برخی از دگرگشتها در ساحت ظاهری صورت پذیرفته و از نظر نشانهشناسی و شخصیتپردازی خلاقانه اهمیت یافتهاند. به طور کلی، علل دگرگشت نامگذاری شخصیتهای قصههای مثنوی در سه حوزۀ زبانی، نحوی و ادبی قابل بررسی است و از جمله عوامل دگرگشت نامها، میتوان به انتقال حس عاطفی، رعایت وزن، تغییر شخصیت در روند داستان، تعلق خاطر راوی نسبت به اشخاص داستانی، طنازی راوی، دروغگویی راویان درون داستانی، تغییر زاویۀ دید، التفات و تنوع بخشیدن برای جذاب ساختن داستان و جذب مخاطب اشاره کرد. | ||
کلیدواژهها | ||
دگرگشت؛ نام گذاری؛ مثنوی معنوی؛ جلال الدین مولوی؛ شخصیت پردازی | ||
مراجع | ||
آقاحسینی، حسین و مسعود آلگونه جونقانی، (1388)، «هالۀ ارزشی واژگان»، جستارهای ادبی، شمارۀ 165: صص 161-180. اخلاقی، اکبر، (1377)، تحلیل ساختاری منطق الطیر عطار، چاپ اول، اصفهان: فردا. اخوت، احمد، (1371)، دستور زبان داستان، چاپ اول، اصفهان: فردا. استعلامی، محمد، (1369)، شرح مثنوی، تهران: زوار. امامی، مجید، (1373)، مقدمهای بر مبانی شخصیتپردازی در سینما؛ بررسی ساختار، تجلی و ابعاد شخصیت دراماتیک، تهران: برگ. بارت، رولان، (1387)، درآمدی بر تحلیل ساختاری روایتها، ترجمۀ محمد راغب، تهران: فرهنگ صبا. بامشکی، سمیرا، (1391)، روایتشناسی داستانهای مثنوی، تهران: هرمس. برودل، دیوید، (1375)، روایت در فیلم داستانی، ج دوم، ترجمۀ علاءالدین طباطبایی، تهران: بنیاد سینمایی فارابی. پورنامداریان، تقی، (1380)، در سایه آفتاب، تهران: سخن. توکلی، حمیدرضا، (1389)، از اشارتهای دریا، تهران: مروارید. جینزبرگ، هربرت و سیلویا اوپر، (1371)، رشد عقلانی کودک از دیدگاه پیاژه، ترجمۀ فریدون حقیقی و فریده شریفی، تهران: فاطمی. خادمی، نرگس، (1391)، «الگوی روایی سیمپسون در یک نگاه»، نقد ادبی، سال سوم، شمارۀ 17، صص 7-36. ریمون کنان، شلومیث، (1378)، روایت داستانی: بوطیقای معاصر، ترجمۀ ابوالفضل حری، تهران: نیلوفر. زرینکوب، عبدالحسین، ، (1368)، سرّ نی، ج1، چ 11، تهران، علمی. زمانی، کریم، (1373)، شرح جامع مثنوی معنوی، تهران: اطلاعات. عنصرالمعالی کیکاوس، (1382)، گزیدۀ قابوسنامه، تهران: شرکت سهامی کتابهای جیبی. فروزانفر، بدیع الزمان، (بیتا)، شرح مثنوی شریف، تهران: زوار. قویمی، مهوش،(1388)، «ارزش توصیفی نامها در داستان هزار و یکشب»، جهان هزار و یکشب، به کوشش جلال ستاری، تهران: مرکز. مندنی پور، شهریار، (1383)، ارواح شهرزاد، شگردها و فرمهای داستان نو، تهران: ققنوس. مولایی، محمد سرور، (1374)، «روان درمانی در ادب فارسی»، نامۀ شهیدی، تهران: طرح نو. مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، (1378 الف)، مثنوی (نسخه نیکلسون)، مقدمه محیالدین الهی قمشهای، یک جلدی، به کوشش ناهید فرشاد مهر، تهران: محمد. ــــــــــــــــــــــــ، (1378 ب) ، کلیات شمس تبریزی، تصحیح و حواشی فروزانفر، تهران، امیرکبیر. لاج، دیوید، (1391)، هنر داستان نویسی (با نمونههایی از متنهای کلاسیک و مدرن)، ترجمۀ رضا رضایی، تهران: نی. لاج، دیوید و وات، ایان (1389)، نظریههای رمان، ترجمۀ حسین پاینده، تهران: نیلوفر. هرمن، دیوید، (1393)، عناصر بنیادین در نظریههای روایت، ترجمۀ حسین صافی، تهران: نی. یارمحمدی، لطفالله، (1383)، گفتمانشناسی رایج و انتقادی، تهران: هرمس. Quran, chapter II: Qom. Aghahoseeini, H, Algoneh joneghani, M. (2009). Haleye arzeshi vazhegan, Jostar adabi, Issue 165, pages: 161-180, [in Persian]. Ahmadi, B. (1991). Sakhtar va tavil matn, first volume, Tehran: Markaz, [in Persian]. Akhlaghi, A. (1998). Tahlil sakhtari mantegh alteir Ataar, Isfahan: Farda, [in Persian]. Bameshki, S. (2012). Ravayat shenasi dastanhaye mathnawi, Tehran: Hermes, [in Persian]. Bart, R. (2008). Daramadi bar tahlil sakhtari revayatha, Translated by mohammad ragheb, Tehran: farhang saba. Bordwell, D. (1996). Revayat dar film dastani, Translated by Tabtabaie, Tehran: Bonyad sinamaie farabi. Card, S. (2008). SHakhsiyat pardazi va zaviyeye did dar dastan, Translated by KHosravi, Ahvaz: Rasesh. Emami, M. (1994). Moghadame bar mabanyeh shakhsiyat pardazi dar sinama , Tehran: Barg, [in Persian]. Estelami, M. (1990). SHarhe Mathnawi, Tehran: zavvar, [in Persian]. Forozanfar, B, (n.d), SHarhe Mathnawi sharif, Tehran: Zavvar, [in Persian]. GHavimi, M. (1968). Arzeshe tosifi namha dar dastan hezaro yek shab, Tehran: Markaz, [in Persian]. Herbert, G, Opper, S. (1992). Roshde aghlani Kodak az didgahe piazhe, translated by Haghighi and sharifee, Tehran: fatemi. KHademi, N. (2012). Olgoye revaee simpson dar yek negah, spring, Volume5, Number17; Pages: 7-35. Lodge, D. (1971). Honare dastan nevisi, Translated by Rezaee, Tehran: Ney. Lodge, D, what, A. (2010). Nazareye roman, Translated by Hosein Payandeh, Tehran: Nazar. Mandani poor, SH. (1963). Arvahe Shahrzad (shegerdha va formhaye dastan no), Tehran: GHoghnoos, [in Persian]. Mavlawi, J. (1958a). Mathnawi, Tehran: Mohammad, [in Persian]. ---------------(1958b), Divan kabir, Tehran: Amirkabir, [in Persian]. Molaee, M. (1954). Ravan darmani dar adab farsi, nameye shahidi, Tehran: Tarheno, [in Persian]. Okhovvat, A. (1992). Dastore zabane Farsi, Isfahan: nashre Farda, [in Persian]. Pornamdarian, T. (2001). Dar sayeye aftab, Tehran: sokhan, [in Persian]. Schimmel, A. (1989). Islamic names, London, Edinburgh university press, page: 137. SHlomith, R. (1967). Revayate dastani, Translated by Horry, Tehran: Nilofar. Tavakoli, H. (2010). Az esharathaye darya, Tehran: Morvarid [in Persian]. Todorov, T. (2009). Botighaye nasr, Translated by Ganji por, Tehran: Ney. Voshmgir, O. (1962). GHabosnameh, Tehran: sherkat sahami ketabhaye jibi, [in Persian]. Yarmohammadi, L. (1963). Gofteman shenasi rayej va enteghadi, Tehran: Hermes, [in Persian]. Zamani, K. (1953). SHarhe jameh Mathnavi, Tehran: Etelaat, [in Persian]. Zarin kob, A. (1989). Sere ney, volume 1, Tehran: Elmi, [in Persian]. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 511 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 395 |