پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,230 |
| تعداد مقالات | 67,755 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,100,092 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,852,443 |
A Comparative Study of the Meaning of “Halū‘” from the Viewpoints of Martyr Muṭahharī and Ayatullāh Jawādī Āmulī | ||
| Journal of Contemporary Islamic Studies | ||
| دوره 2، شماره 2، مهر 2020، صفحه 231-243 اصل مقاله (555.74 K) | ||
| نویسندگان | ||
| Muḥammad Sharīfī* 1؛ Ruqayya Barāriyān Marzūnī2 | ||
| 1Associate Professor, Department of the Qur’ān and Ḥadīth Sciences, Faculty of Islamic Theology, University of Mazandaran, Babolsar, Iran | ||
| 2Phd Student of the Qur’ān and Ḥadīth Sciences, Faculty of Islamic Theology, University of Mazandaran, Babolsar, Iran | ||
| چکیده | ||
| The human is a creature whose being is filled with instinctive and innate qualities. One of these qualities is the “Halū‘iyyat” which is noted in the Qur’ān 70:19 and discusses the sensitivity of the human to the good and the evil. There is a disagreement among the exegetes with regard to the interpretation of this verse. This article has adopted a descriptive-analytical method to examine the opinions of two contemporary exegetes, i.e. martyr Murtaḍā Muṭahharī and Ayatullāh Jawādī Āmulī in this regard. The results reveal that although the stances of both exegetes is in line with the viewpoint of those exegetes who consider the verse as a description of the human nature, Martyr Muṭahharī takes the human nature based on “Halū‘iyyat” per se as his perfection, while Ayatullāh Jawādī Āmulī believes that the perfection recognized by Islam and its jurisprudence is in the vicinity to God and the manifestation of the most sacred Divine Essence in the human. Nonetheless, the opinions of these two exegetes are not conflicting, because martyr Muṭahharī’s intention of this type of perfection is the primordial and organic perfection, while Āyatullāh Jawādī Āmulī refers to the true perfection. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| Halū‘؛ Human perfection؛ Good and evil؛ Jawādī Āmulī؛ Martyr Muṭahharī. | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| معناشناسی واژه «هلوع» با نگاه تطبیقی از منظر شهید مطهری و آیت الله جوادی آملی | ||
| نویسندگان [English] | ||
| محمد شریفی1؛ رقیه براریان مرزونی2 | ||
| 1دانشیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه مازندران | ||
| 2دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه مازندران | ||
| چکیده [English] | ||
| انسان، موجودی است که وجود او آکنده از اوصاف غریزی و فطری است. صفت «هلوعیت»، از جمله این اوصاف است که آیه 19 سوره معارج به آن اشاره میکند و مسأله حساسیت انسان نسبت به خیر و شر را مطرح مینماید. بین مفسران در تفسیر این آیه، اختلاف دیدگاه وجود دارد. این نوشتار که به روش توصیفی- تحلیلی سامان یافته، به بررسی آرای دو تن از مفسران معاصر، یعنی شهید مرتضی مطهری و آیتالله جوادی آملی پرداخته و این نتیجه به دست آمده که دیدگاه هر دو مفسر، همسو با دیدگاه مفسرانی است که آیه را در مقام وصف خلقت انسان میدانند. اگرچه شهید مطهری، اصل خلقت انسان بر پایه «صفت هلوعیت» را برای او کمال میداند، آیتالله جوادی آملی معتقد است کمالی که فقه و دین آن را به رسمیت میشناسد، در تقرب به خدا و مظهریت انسان برای ذات اقدس اله است. با این حال، دیدگاههای دو مفسر در تعارض با یکدیگر نیست؛ زیرا مراد شهید مطهری از این نوع کمال، کمال آلی و مقدمی است؛ اما آیتالله جوادی آملی به کمال حقیقی اشاره کرده است. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| هلوع, کمال انسان, خیر و شر, جوادی آملی, شهید مطهری | ||
| مراجع | ||
|
The noble Qur’ān Abū al-Futūḥ Rāzī, Ḥ. (1987), Rawḍ al-jinān wa rūḥ al-janān fī tafsīr al-Qur’ān. Mashhad, Islamic Research Foundation of Āstān Quds Raḍawaī. Abū Ḥayyān Andulusī, M. (1999). Al-Baḥr al-muḥīṭ fī tafsīr. Beirut, Dār al-Fikr. Ālūsī, M. (1994), Rūḥ al-ma‘ānī fī tafsīr al-Qur’ān al-‘aẓīm. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmiyya. Fakhr Rāzī, M. (1999), Tafsīr al-kabīr (mafātīḥ al-ghayb). Beirut, Dār al-Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Farāhīdī, Kh. (1989), Kitāb al-‘ayn. Qom, Hijrat Publications. Farrā’, A. (1980), Ma‘ānī al-Qur’ān. Cairo, Dār al-Miṣriyya li-Ta’līf wa al-Tarjuma. Fayḍ Kāshānī, M. (1994), Tafsīr al-ṣāfī. Tehran, Ṣadr Publications. Fayūmī, A. (1993), Al-Miṣbāḥ al-munīr fī gharīb al-sharḥ al-kabīr lil-rāfi‘ī. Qom, Dār al-Jahra Institute. Baḥrānī, H. (1995), Al-Burḥān fī tafsīr al-Qur’ān. Tehran, Bi‘that Foundation. Bayḍāwī, A. (1997), Anwār al-tanzīl wa asrār al-ta’wīl. Beirut, Dār al-Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Burūjirdī, M. (1987), Tafsīr Jāmi‘. Tehran, Ṣadr Publications. Ḥaqqī Bursūsawī, A. (n.d.), Tafsīr rūḥ al-bayān. Beirut, Dār al-Fikr. Ḥurr ‘Āmilī, M. (1988), Wasā’il al-Shī‘a. Edited by Āl al-Bayt (a) Institute, Qom, Āl al-Bayt (a) Institute. Ḥusaynī Shāh ‘Abd al-‘Aẓīmī, Ḥ. (1984), Tafsīr Ithnā ‘Asharī. Tehran, Mīqāt Publications. Ḥusaynī Zubaydī, M. (1993), Tāj al-‘arūs min jawāhir al-qāmūs. Beirut, Dār al-Fikr. Ibn Abī Zamnīn, M. (2003), Tafsīr Ibn Abī Zamnīn. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmiyya. Ibn ‘Arabī, M. (2001), Ta’wīlāt ‘Abd al-Razzāq (Tafsīr Ibn ‘Arabī). Beirut, Dār al-Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Ibn ‘Āshūr, M. (n.d.), Al-Taḥrīr wa al-tanwīr. Beirut, Mu’assisa al-Tārīkh. Ibn Fāris, A. (1984), Mu‘jam Maqā’īs al-lugha. Qom, Maktab al-A‘lām al-Islāmī. Ibn Jawzī, A. (2001), Zād al-masīr fī ‘ilm al-tafsīr. Beirut, Dār al-Kitāb al-‘Arabī. Ibn Jazī, M. (1995), Al-Tashīl li-‘ulūm al-tanzīl. Beirut, Dār al-Arqam b. Abī al-Arqam. Ibn Kathīr, A. (1998), Tafsīr al-Qur’ān al-‘Aẓīm. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmiyya. Ibn Manẓūr, M. (1993), Lisān al-‘Arab. Beirut, Dār Ṣādir. Ibn Shu‘ba Ḥarrānī, Ḥ. (1984), Tuḥf al-‘uqūl. Edited by ‘Alī Akbar Ghaffārī, Qom, Jāmi‘a Mudarrisīn. Jawādī Āmulī, A. (1997), The life practices of the prophets’ in the Qur’ān. Qom, Isrā’ Publications. Id. (2005), Principles of ethics in the Qur’ān. Qom, Isrā’ Publications. Kāshānī, F. (1957), Manhaj al-ṣādiqīn fī ilzām al-mukhālifīn. Tehran, Muḥammad Ḥasan ‘Ilmī Bookstore. Khaṭīb, A. (n.d.), Al-Tafsīr al-Qur’ānī lil-Qur’ān. Beirut, Dār al-Fikr al-‘Arabī. Id. (1986), Al-Kashshāf ‘an ḥaqā’iq ghawāmiḍ al-tanzīl. Beirut, Dār al- Kutub al-‘Arabī. Kulaynī, M. (1986). Al-Kāfī. Edited by ‘Alī Akbar Ghaffārī & Muḥammad Ākhūndī, Tehran. Dār al-Kutub al-Islāmiyya. Laythī Wāsiṭī, A. (1997), ‘Uyūn al-ḥikam wa al-mawā‘iẓ. Edited by Ḥusayn Ḥasanī Bīrjandī, Qom, Dār al-Ḥadīth. Makārim Shīrāzī, N. (2012), Tafsīr nimūna. Tehran, Dār al-Kutub al-Islāmiyya. Marāghī, A. (n.d.), Tafsīr al-Marāghī. Beirut, Dār al-Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Māwirdī, A. (n.d.), Al-Nukat wa al-‘uyūn. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmiyya. Miṣbāh Yazdī, M. (2010), Qur’ānic knowledge: Theology, cosmology, anthropology. Qom, Imam Khomeini Education and Research Institute. Id., (n.d.), Self-knowledge for self-improvement. Qom, Dar Rāh Ḥaqq Publications. Mūsā, Ḥ. (1989), Al-Ifṣāḥ fī fiqh al-lugha. Qom, Maktab al-I‘lām al-Islāmī. Muṣṭafawī, Ḥ. (2009), Al-Taḥqīq fī kalimāt al-Qur’ān. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmiyya. Muṭahharī, M. (1995), An Introduction to the Qur'an. Tehran, Ṣadrā Publications. Id., (1995), Monotheistic worldview. Tehran, Ṣadrā Publications. Id., (1995), Asfār lessons. Tehran, Ṣadrā Publications. Id., (2008), The complete human. Tehran, Ṣadrā Publications. Id., (2011), The collection of martyr master Muṭahharī’s works. Tehran, Ṣadrā Publications. Naṣrī, A. (2011), The philosophy of the human creation. Tehran, Kānūn Anishe-ye Jawān Publications. Qumī, A. (1984), Tafsīr Qumī. Qom, Dār al-Kitāb. Qurashī, A. (1992), Qāmūs Qur’ān. Tehran, Dār al-Kutub al-Islāmiyya. Ṣādiqī Tihrānī, M. (1986), Al-Furqān fī tafsīr al-Qur’ān bil-Qur’ān. Qom, Islamic Culture Publications. Ṣāḥib, A. (1993), Al-Muḥīṭ fī al-lugha. Beirut, ‘Ālim al-Kitāb. Ṭabarī, A. (1991), Jāmi‘ al-Bayān fī tasīr al-Qur’ān. Beirut, Dār al-Ma‘rifa. Ṭabāṭabā’ī, M. (1996), Al-Mīzān fī tafsīr al-Qur’ān. Qom, Islamic Publications Office of Jāmi‘a Mudarrisīn. Ṭabrisī, F. (1993), Majma‘ al-Bayān fī tafsīr al-Qur’ān. Tehran, Nāṣir Khusru Publications. Tamīmī Amudī, A. (1989), Ghurar al-Ḥikam wa durar al-kalim. Edited by Mahdī Rajā’ī. Qom, Dār al-Kitāb al-Islāmī. Ṭayyib, A. (1999), Aṭyab al-bayān fī tafsīr al-Qur’ān. Tehran, Islam Publications. Tha‘ālibī, A. (1997), Jawāhir al-ḥisān fī tafsīr al-Qur’ān. Beirut, Dār al-Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Ṭurayḥī, F. (1997), Majma‘ al-baḥrayn. Tehran, Murtaḍawī. Ṭusī, M. (n.d.), Al-Tibyān fī tafsīr al-Qur’ān. Beirut, Dār al-Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabī. Tustarī, A. (2002). Tafsīr al-Tustarī. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmiyya. Zamakhsharī, M. (1996), Al-Fā’iq fī gharīb al-ḥadīth. Beirut, Dār al-Kutub al-‘Ilmiyya. Zuḥaylī, W. (2001), Al-Tafsīr al-wasīṭ. Damascus, Dār al-Fikr. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 392 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 178 |
||