پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,225 |
| تعداد مقالات | 67,685 |
| تعداد مشاهده مقاله | 114,952,040 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,624,645 |
تأثیر مکتب نگارگری ترکمانان شیراز بر نگاره های نسخه نعمت نامه در هند (با رویکرد سپهر نشانه ای لوتمان) | ||
| نشریه هنرهای زیبا: هنرهای تجسمی | ||
| مقاله 9، دوره 25، شماره 1، خرداد 1399، صفحه 99-108 اصل مقاله (1.29 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfava.2018.256558.665921 | ||
| نویسندگان | ||
| فتانه محمودی* 1؛ سعید اخوانی2؛ هامون مهدوی3 | ||
| 1عضو هیئت علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه مازندران | ||
| 2دانشگاه مازندران | ||
| 3مازندران | ||
| چکیده | ||
| از دیـرباز دو تمدن بزرگ ایران و هند بارها در طول تاریخ، سنت‌های فرهنگی خود را باهم به اشـتراک گـذاشته‌اند. نگارگری یکی از مقولههای هنری است که در این بین دستخوش تغییرات و امتزاج در ساختار و محتوای فرهنگی شده است. این مقاله، ضمن بررسی نسخه نعمتنامه، کتاب دستور آشپزی در هند که توسط نگارگران ایرانی مصور شده است، به تأثیرات ویژگیهای هنر نگارگری مکتب ترکمانان شیراز بر این نسخه میپردازد. مسئلهای که در این پژوهش مطرح میشود این است که: چگونه میتوان تأثیر نظام نشانهای نگارگری مکتب ترکمانان شیراز بر نگارههای نسخه نعمتنامه در هند را با رویکرد سپهر نشانهای مورد خوانش قرار داد؟ هدف مقالهی حاضر این است تا مسئلهی تأثیر نگارگری دورهی تیموری در تقابل با نگارگری هند موردبررسی قرار گیرد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی با رویکرد نشانهشناسی فرهنگی لوتمان بوده و با استفاده از تطبیق هم‌زمانی ویژگیهای نگارههای نعمتنامه و مکتب ترکمانان شیراز، به نشانههای تأثیرات ایران بر نگارگری هند اشاره کرده است. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که نسخه نعمتنامه باقیمانده از دوره سلطان غیاث‌الدین، بیانگر حضور نقاشان و نگارگران ایرانی مکتب شیراز در دربار شاه ماندو است. تأثیرات ویژگیهای نگارگری ترکمانان و انواع سبک آشپزی ایرانی در تصویرگری نعمتنامه حضوری پررنگ دارند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| واژگان کلیدی: نگارگری مکتب شیراز؛ نعمت نامه؛ نگارگری هند؛ سپهر نشانهای | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Impact of the Shiraz Turkmen School Painting on the NimatNameh Paintings in India (With the lutman's semiosphere approach) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Fattaneh Mahmoudi1؛ Saied Akhavani2؛ Hamoon mahdavi3 | ||
| 1Associate Professor of art and architecture faculty, university of Mazandaran | ||
| 2mazandaran uni | ||
| 3mazandaran | ||
| چکیده [English] | ||
| For many years, the two great civilizations of Iran and India have repeatedly shared their cultural traditions throughout history. This article, illustrates the book of the cooking NimatNameh in India, that illustrated by Iranian painters, deals with the effects of the painting in the school of Turkmens in Shiraz on this manuscript. The Ni‘matnāma is a late fifteenth-century book of the recipes of the eccentric Sultan of Mandu (Madhya Pradesh), Ghiyath Shahi, collected and added to by his son and successor, Nasir Shah. It contains recipes for cooking a variety of delicacies and epicurean delights, as well as providing remedies and aphrodisiacs for the Sultan and his court. It also includes important sections on the preparation of betel leaves as well as advice on the logistics of hunting expeditions and warfare. The text provides a unique and tantalising account of rarified courtly life in a fifteenth-century Indian Sultanate region. There is only one known copy of the Sultan’s Book of Delights in existence and it isheld in the Oriental and India Office Collections of the British Library. The manuscript is illustrated with fifty elegant miniature paintings, most of which show the Sultan, Ghiyath Shahi, observing the women of his court as they prepare and serve him various dishes. The book is fascinating in that the text documents a remarkable stage in the history of Indian cookery whilst the miniatures demonstrate the influence of imported Persian artists on the style of the Indian artists employed in Ghiyath Shahi’s academy. It now bears the title Ni‘matnāma-i alDīn Shāhī. The work consists of recipes for food and drink, for the preparation and distillation of perfumes and essences and also for aphrodisiacs and remedies for illnesses the first few miniatures are painted in a distinctive Shiraz (Southern Iranian) style but, increasingly, the later illustrations show the indigenous styles of book painting found in Central and Western India. They are important as the earliest known example of miniature painting in an Islamic Deccani style. In addition, the text itself is a very early example of written Urdu. For the first time a facsimile of the original text is reproduced for a scholarly audience. Norah M.Titley, the British Library’s retired curator of illustrated Persian manuscripts, has translated this exquisite book. The problem in this study is: how can the reading of the sign language system of the School of Turkmen School in Shiraz be read on the illustrations of the cooking book paintings in India with a semiosphere approach? The purpose of this paper is to examine the influence of the timurid painting in contrast to Indian painting in NimatNameh manuscript the method of research is descriptive-analytical with the approach of cultural semiotics of Lutman. The result of the research suggests that the remaining version of Sultan Ghiyath-ed-Din's period represents the presence of Iranian painters and painters in Shiraz at Shah Mandu's court. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Painting of Shiraz School, NimatNameh, Indian Painting, Semiosphere | ||
| مراجع | ||
|
آژند، یعقوب (1381)، مکتب نگارگرى ترکمان (823-926 ه)، هنرنامه، شماره 17، صص 34-47. برومند، صفورا (1394)، کورنوکوپیا در سپهر نشانه ای عصر اشکانی، فصلنامه مطالعات تاریخ فرهنگی، دوره 6، شماره 24، صص 1- 33. پاکباز، رویین (1379)، نقاشی ایرانی از دیرباز تا امروز، نارستان، تهران. پوسنر، رولان (1390)، اهداف اصلی نشانهشناسی فرهنگی. ترجمۀ: شهناز شاه طوسی، در کتاب: مجموعه مقالات نشانهشناسی فرهنگی، گروه مترجمان به کوشش فرزان سجودی، علم، تهران. توروپ، پیتر (1390)، نشانهشناسی فرهنگی و فرهنگ، ترجمۀ: فرزان سجودی، در کتاب: مجموعه مقالات نشانهشناسی فرهنگی، گروه مترجمان به کوشش فرزان سجودی، علم، تهران. درزی، قاسم؛ پاکتچی، احمد (1394)، نقش ترجمه فرهنگی در مطالعات میان رشته ای با تأکید بر الگوهای نشانه شناسی فرهنگی، فصلنامه میان رشته ای در علوم انسانی، دوره 6، شماره 4، صص 83- 97. سجودی، فرزان (1385)، درآمدی بر نشانهشناسی خوراک: بررسی نمونهای از گفتمان سینمایی، در: مجموعه مقالات دومین هم‌اندیشی نشانهشناسی هنر، به کوشش حمیدرضا شعیری، تهران، انتشارات فرهنگستان هنر، صص 49- 33. سجودی، فرزان؛ برامکی، سار ( 1395)، چالش عناصر هویت‌ساز سرزمین مادری و میزبان در فضاهای بیناگفتمانی مهاجرت در رمان‌های ادبیات مهاجرت فارسی ، جستارهای زبانی ، شماره 33، صص 19-42. سجودی، فرزان؛ برامکی، اعظم ( 1393)، عروس مهاجر، تثبیت هویت فرهنگی« خود» در سرزمین میزبان از طریق فرآیند دیگری سازی در منظومه خسرو و شیرین نظامی، کهن نامه ادب پارسی ، شماره 3، صص 24-1. شایستهفر، مهناز (1384)، عناصر هنر شیعی در نگارگری و کتیبه‌نگاری تیموریان و صفویان، نشر مؤسسه مطالعات هنر اسلامی، تهران. شایگان، داریوش (1362)، ادیان و مکتب‌های فلسفی هند، ج 1، امیرکبیر، تهران. غروی، مهدی (1348)، حمزه نامه: بزرگ‌ترین کتاب مصور فارسی، مجله هنر و مردم، شماره 85، صص 31 - 34. قاضی احـمد قمی (1383)، گلستان هنر، تصحیح احمد سهیلی خوانساری، انتشارات منوچهری، تهران. گرابر، اولک (1390)، مروری بر نگارگری ایرانی، ترجمه مهرداد وحدتی، نشر فرهنگستان هنر، تهران. لوتمان، یوری و اوسپنسکی، بی. ای (1390)، در باب سازوکار در نشانهشناختی فرهنگ، ترجمۀ فرزان سجودی، در کتاب: مجموعه مقالات نشانهشناسی فرهنگی، گروه مترجمان به کوشش فرزان سجودی، علم، تهران. لیونگبرگ، کریستینا (1390)، مواجهه با دیگری فرهنگی، ترجمۀ تینا امراللهی، در کتاب: مجموعه مقالات نشانهشناسی فرهنگی، گروه مترجمان به کوشش فرزان سجودی، علم، تهران. مرتضایی، محمد (1387)، علل مهاجرت نگارگران ایرانی به هند،مجله آینه میراث، شماره 40، صص 265 - 288. Caldwell, Melissa L (2004), Domesticating the French Fry, McDonald’s and Consumerism in Moscow, Journal of Consumer Culture, Volume: 4, issue: 1, pp. 5-26.
Cobley, P & Randviir, A (2009), What is sociosemiotics?, Semiotica, 173 (1/4), pp. 1–39. Published Online: 2009-02-12 | DOI: https://doi.org/10.1515/SEMI.2009.001.
Counihan, Carole & Van Esterik, Penny (2013), Food and Culture: A Reader, Routledge, New York.
Danesi, Marcel (2006), Food: Semiotics, Encyclopedia of Language & Linguistics, pp. 533-538, Elsevier Science.
Danesi, Marcel (2004), Messages, Signs, and Meanings: A Basic Textbook in Semiotics and Communication Theory, third Edition, Canadian Scholars’ Press, Toronto.
Fischler, Claude (1980), Food habits, social change and the nature/culture dilemma,Social Science Information, Volume: 19, Issue: 6, pp. 937-953.
Ljungberg, Christina (2003), Meeting the Cultural Other: Semiotic Approaches to Intercultural Communication, Studies in Communication Sciences, Vol.3, No.2, pp. 50-77.
Lotman, J (1990), Universe of the mind: A semiotic theory of culture, Indiana University Press, Bloomington.
Parasecoli, F (2011), Savoring semiotics: Food in intercultural communication, Social Semiotics, 21 (5), pp. 645–663.
Posner, R (2004), Basic Tasks of Cultural Semiotics, Signs of Power – Power of Signs, pp. 56-89. Vienna: INST.
Randviir, A (2007), On spaciality in Tartu-Moscow cultural semiotics: The semiotic subject, Sign Systems Studies, 35 (1), pp. 137–159.
Robinson, Basil William (1993), Fifteenth-century Persian painting: problems and issues, NYU, New York.
Skelton, Robert (1959), The Ni”mat Nama: a Landmark in Malwa Painting, Marg, Vol. 12, No. 3, pp. 44-50.
Titley, Norah M (1964), An Illustrated Persian Glossary of the 16th Century, British Museum Quarterly, Vol. XXIX, pp. 15-19.
Titley, Norah M (2005), The Nimatnama Manuscript of the Sultans of Mandu: the Sultan’s Book of Delights, Routledge, London.
Torop, Peter (2002b), Translation as translating as culture, Sign Systems Studies, 30 (2), pp. 593–605.
Torop, Peter (2002a), Introduction: Re – reading of Cultural Semiotics, Sign Systems Studies, Vol. 30, pp. 395-404.
Ziauddin, Muhammad (2005), Role of Persians at the Mughal Court: A Historical Study, During 1526 A.D. TO 1707 A.D. PH.D Thesis of Philosophy in History; Quetta, Pakistan; University of Balochistan. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,015 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 886 |
||