تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,533 |
تعداد مقالات | 70,506 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,127,815 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,235,379 |
نواوراسیاگرایی و سیاست خارجی روسیه نسبت به ایران | ||
مطالعات اوراسیای مرکزی | ||
مقاله 10، دوره 12، شماره 2، مهر 1398، صفحه 419-434 اصل مقاله (545.78 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jcep.2019.264730.449789 | ||
نویسندگان | ||
مرتضی علویان1؛ لیلا حسن نیا رمی* 2 | ||
1استادیار علوم سیاسی، دانشگاه مازندران | ||
2دانشآموختۀ کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه مازندران | ||
چکیده | ||
در سالهای اخیر جمهوری اسلامی ایران در گفتمان سیاست خارجی روسیه جایگاه ویژهای پیدا کرده است. بخشی از این اهمیت را میتوان به سبب نفوذ گفتمان نظریۀ چهارم سیاست که به رویکرد غالب این کشور تبدیل شده است دانست که در سه دهۀ اخیر تأثیر قابل ملاحظهای بر سیاستهای کرملین داشته است. پایهگذار این نظریه، الکساندر دوگین فیلسوف روس است که نام نواوراسیاگرایی را بر آن نهاده است. طرفداران این گفتمان بر این باورند که باید مسکو با نگاه جدید در سیاست خارجی خویش، بخشی از راهبرد خود را از غرب به شرق پیش ببرد و متحدان جدیدی را در شرق از جمله ایران جستوجو کند. دو کشور ایران و روسیه همدیگر را «متحد راهبردی» توصیف کردهاند. این سخن بارها از زبان برخی نخبگان در هر دو کشور بهویژه از سوی شخص پوتین و نیز رهبر انقلاب اسلامی ایران مطرح شده است. از اینرو، پرسش اصلی نوشتار این است که با توجه به محوریت نواوراسیاگرایی در دو دهۀ اخیر در سیاست خارجی روسیه، جمهوری اسلامی ایران در آن چه جایگاهی دارد؟ برای پاسخ به این پرسش این فرضیه مطرح میشود: دو کشور با نگاه واقعبینانه در شرایط بهوجود آمده (گذر بر یک جانبهگرایی) به جایگاه یکدیگر مینگرند و در چارچوب نظریۀ اوراسیاگرایی جدید ایران شرایط ویژهای یافته است. بنابراین یافتههای نوشتار حاکی از این است که نواوراسیاگرایی در سیاست خارجی روسیه نقش آشکاری ایفا میکند و بهدنبال آن، ایران نیز در این رویکرد جایگاه ویژهای دارد. | ||
کلیدواژهها | ||
جمهوری اسلامی ایران؛ دوگین؛ روسیه؛ سیاست خارجی؛ نواوراسیاگرایی | ||
مراجع | ||
A) Persian
1. Abolhassan Shirazi, Habibollah, Arsalan Ghorbani Sheikh Nashin and Reza Simber (2012), Politics and Government in the Middle East, Tehran: Samt.
2. Asgarian, Hussein (2015), Perspective of Iran-Russia Relations, Tehran: Abrar-e Moaser.
3. Bahman, Shaeib (2014), “US Role in Iran-Russia Convergence and Divergence”, Strategic Studies of the Islamic World, No. 58, pp. 170-143.
4. Bahman, Shaeib (2016), “Russian Neo-Eurasianism and Foreign Policy”, Strategic Studies of the Islamic World, No. 67, pp. 75-104.
5. Billington, James (2004), Russia in Search of Itself, Woodrow Wilson Center Press.
6. Fallah, Rahmatollah (2010), “An Analysis of the Epistemic Foundations of Modern Eurasians”, Strategic Studies of the Islamic World, No. 42, pp. 84-63.
7. Karami, Jahangir (2005), Russian Foreign Policy Developments; the Identity of the State and the Issue of the West, Tehran: Ministry of Foreign Affairs, Center for Printing and Publishing.
8. Koolaee, Elaheh (2005), “Iran and Russia under Khatami’s Presidency”, Foreign Policy, Vol. 19, No. 1, pp. 121-152.
9. Laruelle, Marlène (2012), Russian Eurasianism (an Ideology of Empire), Tehran: Abrar-e Moaser.
10. Roomi, Farshad (2018), “Understanding the Developments of Russian Foreign Policy; a Reflection of the Pluralistic World”, World Polities, Vol. 7, No. 2, pp. 87-137.
11. Rostami, Mohammadreza (2016), “Putin, Eurasianism and the Difficulties of Restoring Russian Power”, Foreign Relations, Vol. 8, No. 3, pp. 181-212.
12. Sanaei, Mehdi (2016), Russia, Society, Politics and Government, Tehran: Samt.
B) English
1. Arbatov, Alexei (2014) “The Ukranian Crisis and Iranian Negotiations”, Carnegie Moscow Center, May 29, Available at: http://carnegie.ru/eurosiaoutlook/?fa=55739, (Accessed on: 25/1/2019).
2. Bendle, M. (2014), “Putin’s Rasputin: Aleksandr Dugin and Neo-Eurasianism”, Quadrant, Vol. 58, No. 9, pp. 14-20.
3. Cowgill, J. (2010), “Eurasia Contra America”, Analytics, Jan. 25, Available at: https://www.tandfonline.com/doi/full/10, (Accessed on: 14/1/2019).4. Dugin, A. (2009), “After Tskhinvali”, Russian Politics and Law, Vol. 47, No. 3, pp. 61–70.
5. Ersen, E. (2004), “Neo-Eurasianism and Putin’s ‘Multipolarism’ in Russian Foreign Policy”, Turkish Review of Eurasian Studies, No. 4, pp. 135-172.
6. Ivanov, Igor (2014) “Iran’s Return”, Rossiyskaya Gazeta, Jul. 16, Available at: http://www.rg.ru/2014/07/16/iran.html, (Accessed on: 24/2/2019).
7. Karimipour, Yadollah, Amir Hamzeh Azizi, Hossein Rabiei and Afshin Motaghi (2018), “Explaining Geopolitical Components Affecting the Strategic Linkages of Countries Case Study: Iran and Iraq”, Researches in Geographical Sciences, Vol. 18, No. 48, pp. 21-39.
8. Kipp, J. W. (2002), “Aleksandr Dugin and the Ideology of National Revival: Geopolitics, Eurasianism and the Conservative Revolution, Geopolitics, Eurasianism and the Conservative Revolution”, European Security, Vol. 11, No. 3, pp. 91-125.
9. Litvinov, D. (2005), “Tegeran Pokupaet Rossiiskie Tory”, Izvestiia, Dec. 5, Available at: http://www.rg.ru/2014/07/16/iran.html, (Accessed on: 24/6/2019).10. Reuters (2005), “Russia Hits Back at US Criticism of Iran Arms Deal”, Dec. 7, Available at: https://www.reuters.com/search/news, (Accessed on: 13/5/2019).11. Sazhin, V. (2004), “O Regional’ Noi Politike Islamskoi Respubliki Iran”, Evraziia, Aug. 28, Available at: http://www.rg.ru/2014/07/ 16/iran.html, (Accessed on: 6/7/2019).12. Shekhovtsov, A. (2009), “Aleksandr Dugin’s Neo-Eurasianism: the New Right à la Russe”, Religion Compass, Vol. 3, No. 4, pp. 697–716.
13. Shlapentokh, D. (2008), “Alexander Dugin’s Views on the Middle East”, Space and Polity, Vol. 12, No. 2, pp. 251–268.
14. Shlapentokh, D. (2007), “Dugin Eurasianism: a Window on the Minds of the Russian Elite or an Intellectual Ploy?”, Studies in East European Thought, Vol. 59, No. 3, pp. 215–236.
15. Umland, A. (2009), “Pathological Tendencies in Russian Neo-Eurasianism”, Russian Politics and Law, Vol. 47, No. 1, pp. 76–89. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,615 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 963 |