بررسی تأثیر زبان فارسی بر ساخت فعل مرکب ترکی‌‌‌آذربایجانی

احمدی‌‌‌‌‌گیوی، حسن (1383). دستور تطبیقی زبان ترکی و فارسی. تهران: قطره.

حسین‏زاده‌آزاد، طوبی (1382).  فعل مرکب در ترکی و اشتقاق‌های حاصل از آن  (پایان‏نامۀ کارشناسی ‌ارشد)، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران.

حیدری‌‌زادی، رضا؛ حسینی‌‌‌معصومی، سیدمحمد؛ نجفیان، آرزو و روشن، بلقیس (1395).  تحلیل یک نوع فعل مرکب فارسی. مجله زبانشناسی و گویش‌‌‌های خراسان، 2  (15)، 74-53.

دبیرمقدم، محمد (1374). فعل مرکب در زبان فارسی. مجلۀ زبان‌‌‌‌شناسی، 1 و 2، 46-2.

دبیرمقدم، محمد (1392). رده‌‌شناسی زبان‌‌های ایرانی. جلد1، چاپ اول. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌‌ها (سمت).

خانلری، پرویز (1365). تاریخ زبان فارسی. جلد دوم، تهران، انتشارات نشر نو.

روحانی، علیرضا (1378). فعل مرکب در زبان ترکی (پایان‏نامۀ کارشناسی ارشد)، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.

فرزانه، محمدعلی (1357). مبانی دستور زبان ترکی‌‌‌‌‌آذربایجانی. تهران: انتشارات فرزانه.

محمودی، سولماز (1393). زبان ترکی‌‌‌‌‌آذربایجانی در گذر تاریخ. مجموعه مقالات دومین همایش بین‌المللی زبان‌‌ها و گویش‌‌های  ایرانی، مرکز پژوهش‌‌های ایرانی و  اسلامی.

نغزگوی‌‌کهن، مهرداد و عبدالملکی، علی (1393). وام‌‌گیری فعلی در زبان‌‌های فارسی، کردی و ‌‌ترکی‌‌‌‌‌آذربایجانی. پژوهش‌‌‌های زبان‌‌شناسی تطبیقی، 7، 113-97.

Ahmadi-Givi, H. 2004. Comparative grammar of Turkish and Persian. Tehran: Gatreh. [In Persian].

Chikovani, G. 2005. Linguistic contact in central Asia. In Linguistic

     Convergence and ArealDiffusion: Case studies from Iranian, Semitic and

     Turkic, E. Csato, A. Bo Isaksson and c.Jahani (eds), 127-132, London:

      Routledge.

Dabir-Moghaddam, M. 1995. Compound verb in Persian. Linguistics, 1 (2), 2-46. [In Persian].

Dabir-Moghaddam, M. 2013. Iranian language typology. Volume 1, First publication. Tehran: The organization for researching and composing university textbooks in the humanities (SAMT). [In Persian].

Farzaneh, M. 1978. The base of Azarbayjanian grammar. Tehran: Farzaneh publication. [In Persian].

Heidarizadi, R., Hosseini-Maasoum, M., Najafian, A & Roshan, B. 2017. Phase Derivation of a Class of Persian Compound Predicates. Journal of Linguistics & Khorasan Dialects, 2 (15), 53-74. [In Persian].

Heine, B. 2006. Contact-induced Word Order Change without Word Order Change[Working Papers in Multilingualism, Series B, 76].  University of Hamburg: Sonderforschungs-bereich 538: Mehrsprachigkeit.

Hosseinzadeh-Azad, T. 2003. Compound verb in Turkish language and its derivations. M. A dissertation in linguistics, Tehran: Institute for Humanities and Cultural Studies. [In Persian].

Johanson, L. 1999.  The Dynamics of  Code-Copying in Language Encounters. In Language Encounters Across Time and Space (ed).By Bernt Brendemoen, Elizabeth Lanza and Else Ryen, 37-61. Oslo: Novus Press.

Karimi-Doostan, Gh. 2005. light verbs and structural Case. Lingua 115: 1737-1756.

Khanlari, P. 1986. A history of the Persian language. 2th edition. Tehran: Nashr Now publication. [In Persian].

Mahmoodi, S. 2014. Azarbayjanian Language during history. Second international conference of Iranian  Languages and dialects, Iranian Islamic research center. [In Persian].

Mohammad, J., & Karimi, S. 1992. Light verbs are taking over: Complex verbs in Persian. Proceedings of WECOL, 19–212.

Moravcsik, E. 1975. Verb Borrowing. Wiener Linguistische Gazette 8, 3-30.

Myers-Scotton, C. 2002. Contact linguistics. Oxford: Oxford University Press.

Nagzguyekohan, M. & Abdolmaleki, A. 2014. Verb borrowing in Persian, Kurdish and Azarbayjani. Comparative linguistic researches, 7, 97-113. [In Persian].

Rouhani, A., R. 1999. Compound verb in Turkish language. M. A dissertation in linguistics, Tehran: Tarbiat Modares University. [In Persian].

Thomason, S. & Kaufmæn, T. 1988.  Language Contact, Creolization, and Genetic Linguistics. Berkeley: University of  California Press.

Thomason, S. 2001. Language Contact. Edinburgh: EUP.

Underhill, R. 1979. Turkish grammar. Cambridge: MIT.

Wohlgemuth, J. 2009. A Typology of Verbal Borrowing. Printed in Germany.