![سامانه نشر مجلات علمی دانشگاه تهران](./data/logo.png)
تعداد نشریات | 162 |
تعداد شمارهها | 6,578 |
تعداد مقالات | 71,072 |
تعداد مشاهده مقاله | 125,696,686 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,927,437 |
تحدید حدود بستر و زیر بستر دریای خزر با اتکا به اصل انصاف | ||
فصلنامه مطالعات حقوق عمومی دانشگاه تهران | ||
مقاله 7، دوره 49، شماره 2، تیر 1398، صفحه 409-429 اصل مقاله (485.08 K) | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jplsq.2018.236287.1533 | ||
نویسندگان | ||
میثم آرائی درونکلا* 1؛ ساسان صیرفی2؛ عباس کوچ نژاد3 | ||
1عضو هیأت علمی دانشگاه پیام نور، مازندران، ایران | ||
2عضو هیأت علمی دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
3عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد تهران مرکز، تهران، ایران | ||
چکیده | ||
یکی از زندهترین و البته پیچیدهترین وقایع حقوقی- سیاسی منطقۀ خزر را میتوان رژیم حقوقی حلنشدۀ دریای خزر بهحساب آورد. دریای خزر بهعنوان یک دریای بسته از گذشتۀ پرفرازونشیبی در زمینه رژیم حقوقی خود برخوردار بوده و شاید نتوان چشمانداز مشخصی از آیندۀ آن را ترسیم کرد. در حال حاضر کشورهای حاشیۀ خزر در زمینۀ محیط زیست و محدودۀ آبهای سرزمینی و منطقۀ ویژۀ ماهیگیری به توافقات نسبتاً مشخصی دست یافتهاند، اما ماراتن پیچیدۀ خزر در حوزۀ منطقۀ انحصاری اقتصادی و همچنین فلات قارۀ این دریا همچنان حلنشده باقی مانده است. در این زمینه با مروری بر مواضع جمهوری اسلامی ایران خواهیم دید که ایران برای تقسیم یا تحدید حدود دریای خزر به اصل انصاف استناد کرده و در پی احقاق حقوق ازدسترفتۀ خود از این رهگذر است. مقالۀ حاضر سعی دارد با بررسی معنی و مفهوم اصل انصاف بهعنوان جلوهای از حق طبیعی و تشریح رویۀ دیوان بینالمللی دادگستری در زمینۀ تحدید حدود فلات قاره، به درک صحیحی از این واژه و حدود آن دست یابد تا از این طریق بتوانیم به ایدۀ مشخصی دربارۀ تحدید حدود بستر و زیربستر دریای خزر برسیم. | ||
کلیدواژهها | ||
اصل انصاف؛ تحدید حدود؛ حق طبیعی؛ دریای خزر؛ فلات قاره | ||
مراجع | ||
1. فارسی الف) کتابها 1. آقانباتی، سید علی (1383). زمینشناسی ایران، چ اول تهران: سازمان زمینشناسی.
ب) اسناد 2. سازمان حفاظت از محیط زیست (1392). دومین گزارش ملی تغییر آبوهوا جهت ارائه به دبیرخانه کنوانسیون (UNFCCC)، تهران: سازمان حفاظت از محیط زیست. 3. عهدنامۀ دوستی منعقده بین دولتین ایران و جمهوری شوروی روسیه (معروف به عهدنامۀ 1921)، مجموعه توافقهای تشریفاتی ایران و سایر کشورها، ج 2، ص 22-13. 4. قرارداد بازرگانی و بحرپیمایی منعقده بین دولت ایران و دولت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی (معروف به قرارداد 1940)، مجموعه توافقهای تشریفاتی ایران و سایر کشورها، ج 2، ص 163-150.
ج) منابع اینترنتی 5. پژوهشگاه ملی اقیانوسشناسی و علوم جوی (تاریخ مراجعه: 23/3/96 ) به نشانی (URL): http://www.inio.ac.ir/Default.aspx?tabid=2010
2. انگلیسی A) Books
6. Garner, Bryan A. (2009). Black's Law Dictionary, United States, Thomson Reuters.
7. Cook, Peter J. & Chris M. Carleton (2000). Continental Shelf Limits, New York, Oxford University Press.
8. Kostianoy, Andrey G., Sergey S. Zhiltsov & Igor S. Zonn, (2016). Oil and Gas Pipelines in the Black-Caspian Seas Region, Switzerland, Springer.
9. Suarez, Suzette V. (2008). The Outer Limits of Continental Shelf, Berlin/Heidelberg /New York, Springer.
B) Articles
10. Herman, Lawrence L. (1984). “The Court Giveth and the Court Taketh Away: An Analysis of the Tunisia-Libya Continental Shelf Case” International and Comparative Law Quarterly, vol. 33.
11. Highet, Keith (1993). "The Use of Geophysical Factors in the Delimitation of Maritime Boundaries," in Charney, Jonathan I. & Lewis M. Alexander, (eds.), International Maritime Boundaries, Dordrecht/Boston/London: Martinus Nijhoff Publishers, vol. 1.
12. Mehdiyoun, Kamyar (2000), “Ownership of Oil and Gas Resources in the Caspian Sea,” American Journal of International Law, vol. 94.
13. Roach, J. Ashley & Robert W. Smith (2005). “Caspian Seabed Boundaries,” in Colson, David A. & Robert W. Smith, (eds.) International Maritime Boundaries, Leiden/Boston: Martinus Nijhoff Publishers, vol. 5.
14. Rothpfeffer, Tomas (1972). “Equity in the North Sea Continental Shelf Cases,” Nordisk Tidsskrift for International Ret (Nordic Journal of International Law), vol. 42.
C) Documents
15. Letter dated 3 September 1997 from the Chargé d’affaires of the Permanent Mission of the Islamic Republic of Iran to the United Nations addressed to the Secretary-General, UN Doc. A/52/325.
16. Letter dated 11 November 1997 from the Chargé d’affaires of the Permanent Mission of the Islamic Republic of Iran to the United Nations addressed to the Secretary-General, UN Doc. A/52/588.
17. Letter dated 20 May 1998 from the Chargé d’affaires of the Permanent Mission of the Islamic Republic of Iran to the United Nations addressed to the Secretary-General, UN Doc. A/52/913.
18. Letter dated 26 July 2002 from the Chargé d’affaires of the Permanent Mission of the Islamic Republic of Iran to the United Nations addressed to the Secretary-General, UN Doc. A/56/1017. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 809 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 740 |