پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,532 |
| تعداد مقالات | 70,500 |
| تعداد مشاهده مقاله | 124,087,496 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,190,577 |
برندسازی شهری برای تحقق شهر خلاق؛ ارائۀ نظریه‌ای داده‌بنیاد (مورد مطالعه: شهر ارومیه) | ||
| توسعه محلی (روستائی-شهری) | ||
| مقاله 6، دوره 10، شماره 1 - شماره پیاپی 18، خرداد 1397، صفحه 115-136 اصل مقاله (941.13 K) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jrd.2018.68414 | ||
| نویسندگان | ||
| شیرزاد محمودی آذر1؛ زهره داود پور* 2 | ||
| 1دانشجوی دکترا،گروه شهرسازی،دانشکده معماری و شهرسازی،واحد قزوین،دانشگاه آزاد اسلامی،قزوین،ایران | ||
| 2دانشیار،گروه شهرسازی،دانشکده معماری و شهرسازی،واحد قزوین،دانشگاه آزاد اسلامی،قزوین،ایران | ||
| چکیده | ||
| شهرهای نام‌آور برای تثبیت جایگاه خود همواره در تلاش‌اند تا خود را به یکی از انگاره‌های جدید ربط دهند. یکی از این انگاره‌ها شهر خلاق است. شهرها با ملحق شدن به شبکۀ شهرهای خلاق در پی افزایش توان اقتصادی خود می باشند و برای نیل به این رشد اقتصادی به تدوین سیاست‌ها و استراتژی‌هایی دست زده‌اند که یکی از آن‌ها برندسازی شهری است، زیرا اصلی‌ترین رسالت برندینگ شهری کمک به رشد اقتصادی شهر است. هدف پژوهش حاضر ارائۀ مدل برندسازی شهری برای تحقق مفهوم شهر خلاق با استفاده از تئوری داده‌بنیاد و با تأکید بر شهر ارومیه است. روش گردآوری داده‌ها مصاحبۀ عمیق نیمه‌ساختاریافته با صاحب‌نظران بوده است. جامعۀ آماری شامل مدیران ارشد شهرداری، اعضای هیئت علمی گروه هنر و شهرسازی، شوراهای شهر و ... است. جهت نمونه‌گیری از طرح نمونه‌گیری هدفمند و تکنیک ارجاعی زنجیره‌ای استفاده شده است. اشباع نظری تا نمونۀ 16 تا حدودی شکل گرفت اما روند پژوهش تا نفر 21 ادامه یافت. برای تفسیر داده‌ها نیز از روش کدگذاری استفاده شده است. نتایج حاصل از کدگذاری انتخابی، شرایط علی- شرایط زمینه‌ای و شرایط مداخله‌گر مؤثر بر پدیدۀ برندسازی شهری را نشان می‌دهند. از جمله شرایط علی مهم برندسازی شهری، ملحق شدن به شبکۀ شهرهای خلاق است. با ملحق شدن به این شبکه، زمینۀ بروز خلاقیت در میان تمام اقشار جامعه فراهم میشود و به نوعی جو یا فضای خلاقیت بر جامعه حاکم میشود. چنین جامعه‌ای برای سرمایه‌های انسانی خلاق، جذاب میشود و در نتیجه سرمایۀ اجتماعی را در چنین جامعه‌ای بالا می‌برد. با بالا رفتن سرمایۀ اجتماعی، ساحت‌های سیاسی و اقتصادی و کالبدی نیز بارور می‌شوند و زمینه برای توسعۀ همه‌جانبه مهیا میشود. از آنجا که برندسازی فی نفسه هدف نیست و اهدافی نظیر پایداری اقتصادی، افزایش اعتبار و آوازۀ شهر، بهبود تصویر شهر و ... را در بر می‌گیرد و نیز با ذکر این نکته که ایدۀ شهر خلاق سعی دارد کیفیاتی که تصویر ذهنی یک شهر را برای شهروندان زیباتر می‌کند، تقویت کند، می‌توانیم کسب جایگاه شهر خلاق و دستیابی به پایداری اقتصادی را معلول و حد نهایی برندسازی شهری در نظر بگیریم. پیامدهای مندرج در الگو نیز مؤید همین مطلب است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| برندسازی شهری؛ پایداری اقتصادی؛ شهر خلاق | ||
| مراجع | ||
|
ابراهیمی، م. (1387). نشست شهر خلاق: مفاهیم، استراتژی‌ها، مطالعه موردی از شهرهای موفق و ناموفق. مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران. تهران: فرهنگسرای نیاوران. اخوان ثالث، ش. (1389). امکان‌سنجی ایجاد برندشهری (مطالعه موردی منطقه 12 شهری تهران). تهران: پایان‌نامه دانشگاه تهران. اشتری، ح., & مهدنژاد، ح. (1393). شهر خلاق، طبقۀ خلاق. تهران: تیسا. اشتراوس، آنسلم و جولیت کوربین (1385). اصول روش تحقیق کیفی: نظریۀ مبنایی، رویه‌ها و شیوه‌ها. ترجمه بیوک محمدی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران. اکبری مطلق، م. (1392). بررسی ابعاد نظریۀ شهر خلاق و تأثیر آن بر توسعۀ شهری پایدار با تأکید بر تجارب جهانی. همایش ملی شهرسازی و توسعۀ شهری پایدار. بوکان. پورتال آمار ایران (1395). دسترسی در https://www.amar.org.ir خرازی آذر، رها (1391). ماتریس استراتژی فرهنگی کلان‌شهرهای جهان. همایش مدیریت استراتژیک شهر تهران، تهران، معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران. ذکائی، محمد سعید (1381). نظریه و روش در تحقیقات کیفی. فصلنامه علوم اجتماعی، دوره نهم، شماره 17: 41-69 ربانی خوراسکانی، ع. (1390). بررسی نقش تنوع اجتماعی در ایجاد شهرهای خلاق و نوآور (مورد شهر اصفهان). جغرافیا و توسعه، 21, 160. رودشتی، ز. (1396). نظری بر توسعه اقتصاد شهری و نقش شهرداری. ماهنامه توسعه و صنعت. شریعتی، ا، آ. ن. (1394). نقش بازاریابی شهری در جذب سرمایه برای مدیریت یکپارچه شهری. نخستین کنفرانس اقتصاد شهری ایران. شورت، ج. ر., & یونگ، ه. ک. (1386). جهانی شدن و شهر. (ا. پور احمد، & ش. رستمی، Trans.) تهران: جهاد دانشگاهی. شیرمحمدی، شهرام، مطلبی، قاسم و شاهین حیدری (1394). خوانشی از جایگاه و نقش برندسازی معماری بر رقابت پذیری شهری در شهرهای جهانی. فصلنامه مدیریت شهری، دوره چهاردهم، شماره 40: 177-206 عابدین درکوش، س. (1389). درآمدی به اقتصاد شهری. تهران: مرکز نشر دانشگاهی. غفوریان همت پور، لیلی (1392). چگونگی تدوین راهبرد برند شهری. روزنامه دنیای اقتصاد. شماره 3040. قربانی، ر. (1392). شهرهای خلاق، رویکردی فرهنگی در توسعه شهری. مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، 12-25. مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران. (1392). شهر خلاق (مبانی و شاخص‌ها). دانش شهر، 196. مظفری، گ. (1391). برندسازی و دیپلماسی شهری. نشست تخصصی برندسازی شهری. (p. 23 و 24 خرداد). معاونت سنجش از دور و جغرافیا. (1378). فرهنگ جغرافیایی شهرستان‌های کشور: شهرستان ارومیه. تهران: سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح. موسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی. (1390). صد نکته در خصوص توسعه برند ملی. وزارت صنعت، معدن و تجارت، 84 (1). Anholt, S. (2007). Competitive Identity the New Brand Management for Nations, Cities and Regions. Palgrave Macmillan, Hampshire.
Avraham, E., & Ketter, E. (2008). Media strategies for Marketing Places in Crisis: Improving the Image of Cities. Oxford: Butterworth-Heinemann
Chris, Michael (2014). From Milan to Mecca: the world's most powerful city brands reelwd. The Guardian. Com, Tusday 6 May.
Cozmiuc, C. (2011). City branding- just a compilation of marketable assets? Economy.
Dacline, J. (2010). A Shared Vision on City Branding in Europe. Retrieved 2016, from eurocities: http://www.eurocities.eu
Dinnie, Keith (2011). City branding: theory and cases. published by Palgrave Macmillan.
Florida, R. (2005). Cities and creative class. NewYork: Routladge.
Henderson, V. K. (1995). Industrial development in cities. Journal of Political Economy.103.
Hilderth, J. (2008). The Saffron European City Brand Barometer. Reveling which Cities Get the Brands They Deserve, Saffron Brand Consultants.
Kuper, A., & Kuper, J. (1996). The Social Science Encyclopedia. London: Routledge.
Landry, C. (2008). The creative city: a toolkit for urban innovators. London: Routledge.
Landry, C., & Bianchini, F. (1994). The Creative City: Key themes and issues. Chicago: Comedia.
Metaxas, T. (2010). Place marketing, place branding and foreign direct investments: Defining their relationship in the frame of local economic development process. Place Branding and Public Diplomacy (6), 228–243.
Oxford Advanced Learner's Dictionary. (2000). London: Oxford University Press.
Reckwitz, A. (2009). Die Selbstkultivierung der Stadt. Zur Transformation moderner Urbanitat in der «creative city», 36(18), 2-34.
Scott, A. (2006). Creative cities: Conceptual issues and policy questions. Los Angeles: University of California.
Strauss, A; Corbin, J. (1998). Basics of Qualitative Research: Techniques and Procedures for Developing Grounded Theory. Thousand Oaks: Sage Publications
UNESCO. (2007). Creative Cities Network. Retrieved 2017, from UNESCO: https://en.unesco.org
Wahyurini, O. (2011). The Significance of City Logo in City Branding Strategy. In Recent Researches inEngineering Mechanics, London: Urban & Naval Transportation and Tourism.
Winfield-Pfefferkorn, J. (2005). The Branding of Cities: Exploring City Branding and the Importance of Brand Image. NewYork: S.I. Newhouse School of Public Communications.
Zenker, s., & Braun, E. (2011). Place brand management. Retrieved 2017, from Erasmus School of economic: http//www.placedbrand.eu
Zhang, L., & Xiaobin Zhao, S. (2009). City branding and the Olympic effect: A case study of Beijing.cities. (26), 245-254 | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,188 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 947 |
||