شناسایی و اولویت‏ بندی قابلیت ‏های گردشگری در مناطق کویری و بیابانی استان قم

1. ابراهیم زاده، عیسی؛ کاظمی زاد، شمس‏اله؛ و اسکندری ثانی، محمد (1390). برنامه‏ریزی استراتژیک توسعة گردشگری، با تأکید بر گردشگری مذهبی (مطالعة موردی: شهر قم)، پژوهش‏های جغرافیای انسانی، 43(۷۶): ۱۱۵-141.
2. پاپلی یزدی، محمدحسین و سقایی، مهدی (1393). گردشگری (ماهیت و مفاهیم)، تهران: سمت.
3. جهانیان، منوچهر و زندی، ابتهال (1389). بررسی پتانسیل‏های اکوتوریسم مناطق کویری و بیابانی اطراف استان یزد، با استفاده از الگوی تحلیل SWOT، پژوهش‏های جغرافیای انسانی، 42(۷۴): ۶۱-74.
4. خلیلی، سعید (1393). تحلیل نقش استانداردسازی دفاتر خدمات مسافرتی در توسعة گردشگری (مورد: دفاتر خدمات مسافرتی استان تهران)، پایان‏نامة کارشناسی ارشد، رشتة جغرافیا و برنامه‏ریزی توریسم، دانشکدة جغرافیا، دانشگاه تهران.
5. زاهدی، شمس‏السادات (1385). مبانی توریسم و اکوتوریسم پایدار (با تأکید بر محیط زیست)، انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
6. سازمان مدیریت و برنامه‏ریزی استان قم (1388). سالنامه آماری استان قم، معاونت آمار و اطلاعات.
7. سازمان مدیریت و برنامه‏ریزی کشور (1383). مطالعات آمایش سرزمین، دفتر آمایش و توسعة پایدار.
8. فرید، یدالله (1368). جغرافیا و شهرشناسی، دانشگاه تبریز.
9. مرکز آمار ایران (1392). سالنامةآماری استان قم.
10. موسوی، میرنجف و حکمت‏نیا، حسن (1390). کاربرد مدل در جغرافیا با تأکید بر برنامه‏ریزی شهری و ناحیه‏ای، یزد: علم نوین.
11. مؤمنی، منصور (1387). مباحث نوین تحقیق در عملیات، چ ۲، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.

12. Country Management and Planning Organization (2004). Land Management Studies, Sustainable Development and Planning Office (In Persian).

13. Ebrahimzadeh, I.; Kazemi Zad, Sh. and Eskandari Sani, M. (2011). Strategic Planning for Tourism Development, with Emphasis on Religious Tourism (Case Study: Qom City), Human Geography Research, 43(76): 115-141 (in Persian).

14. Farid, Y. (1989). Geography and Urbanism, University of Tabriz (In Persian).

15. Fennell, D. (2009). Ecotourism An intro duction, Routledge pub.

16. Jahanian, M. and Zandi, A. (2010). Investigation of Ecotourism Potentials of Desert Areas Around Yazd Province, Using SWOT Analysis Model, Human Geographical Research, Volume, 42(74): 61-74 (In Persian).

17. Kesten Cuhls, G.; Scott, A. and Andreas, G. (2007). Methods to Elicit Forecasts from Groups: Delphi and Prediction Markets Compared, Munich Personal Repec Archive, https://mpra.ub.uni-muenchen.de/4663/1/MPRA_paper_4663.pdf.

18. Khalili, S. (2014). Analysis the role of standardization of travel services offices in tourism development (Case: Tehran Travel agencies), Department of Geography and Tourism Planning, Faculty of Geography, University of Tehran (In Persian).

19. Linston, H. and Murray, T. (1975). Introduction to the Delphi Method: Techniques and Applications, London: Addison-Wesley.

20. Mo'meni, M. (2008). New Research Topics in Operation, 2nd Edition, Tehran: Tehran University Press (In Persian).

21. Mousavi, MN. and Hekmatnia, H. (2011). Application of Model in Geography with Emphasis on Urban and Regional Planning, Yazd: Modern Science (In Persian).

22. Papoli Yazdi, MH. and Saghaei, M. (2014). Tourism (Nature and Concepts), Tehran: Samt (In Persian).

23. Qom Province Management and Planning Organization (2009). Statistical Yearbook of Qom Province, Deputy of Statistics and Information (In Persian).

24. Skulmoski, G.; Hartman, F. and Krahn, J. (2007). The Delphi Method for Graduate Research, Journal of Information, 6: 1-23.

25. Smid, S. (2002). Tourism On Cyprus Study on The Situation Of En Terprises, The Industry and The Service Sectors in Turkey, Cypusandmalta, 23. December, In Ternetsit.

26. Statistics Center of Iran (2013). Statistical Journal of Qom Province (In Persian).

27. Thomas, R.W. and Hug get, R.J. (1980). Modeling in Geography, a mathematical approach, Harper and Row, Publisher, London.

28. UNWTO (2007). Tourism Highlights 2007 Edition, Available in: "www.unwto.com".

29. Zahedi, Sh.S. (2006). Fundamentals of Tourism and Sustainable Ecotourism (with emphasis on the environment), Allameh Tabatabai University Press (In Persian).