تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,501 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,113,555 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,217,329 |
بهینهسازی جوانهزنی ناهمزیست ارکیدۀ خربقی معمولی (Epipactis veratrifolia Boiss. & Hohen) | ||
علوم باغبانی ایران | ||
مقاله 7، دوره 48، شماره 1، خرداد 1396، صفحه 73-83 اصل مقاله (702.92 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/ijhs.2017.131270.836 | ||
نویسندگان | ||
شیرین دیانتی دیلمی* 1؛ محسن کافی2؛ سید علیرضا سلامی3 | ||
1استادیار، گروه باغبانی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران | ||
2استاد، گروه مهندسی و علوم باغبانی و فضای سبز پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج | ||
3استادیار، گروه مهندسی و علوم باغبانی و فضای سبز پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج | ||
چکیده | ||
برای بهینهسازی جوانهزنی بذر ارکیدۀ خربقی معمولی، از دوازده سطح تیمار مختلف قندی (ساکارز، فروکتوز، گلوکز و دو ترکیب از قندهای فروکتوز و ساکارز) به همراه دو سطح تیمار نیتروژن آلی (2 گرم در لیتر پپتون) در محیط کشت فاست استفاده شد. نتایج نشان داد تیمارهای قندی ترکیب 2 فروکتوز-ساکارز (H12)، 10 گرم در لیتر ساکارز (H8)، 20 گرم در لیتر گلوکز (H2) و ترکیب 1 فروکتوز-ساکارز (H11) بدون اختلاف معنیدار به ترتیب بهترین تأثیر را بر درصد جوانهزنی و تیمارهای ترکیب 1 و 2 فروکتوز-ساکارز (H11 و H12) بهترین تأثیر را در رشد پداژهنماها داشتند. تیمارهای ترکیب 2 فروکتوز- ساکارز، 20 گرم در لیتر گلوکز و 10 گرم در لیتر ساکارز (H12P2، H2P2 و H8P2) که همگی 2 گرم در لیتر پپتون داشتند، بهترین ترکیب برای جوانهزنی ناهمزیست بذر (به ترتیب با میانگین جوانهزنی 6/79درصد، 6/74درصد و 2/71درصد) بودند. تیمار 30 گرم در لیتر ساکارز (H10P2) بهترین ترکیب برای رشد پداژهنماها (3/17میلیمتر) بود. در مجموع میتوان گفت نوع قند و مواد آلی بر درصد جوانهزنی بذر بهصورت ناهمزیست و نیز بر رشد بعدی گیاهچههای پداژهنمای اینگونه تأثیر معنیدار دارند. بنابراین میتوان با استفاده از ترکیبی مناسب از آنها درصد جوانهزنی و رشد گیاهچههای اینگونه را بهبود بخشید. | ||
کلیدواژهها | ||
ارکیدۀ بومی ایران؛ پپتون؛ ثعلب خاکروی؛ رشد پداژهنما؛ کشت درون شیشهای؛ کربوهیدرات (قند) | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,078 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 837 |