پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,225 |
| تعداد مقالات | 67,685 |
| تعداد مشاهده مقاله | 114,951,983 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,624,627 |
میراث هندوایرانی «هفت‌کشور» در متون کهن ایرانی و هندی | ||
| پژوهش های ایران شناسی | ||
| مقاله 1، دوره 6، شماره 1، خرداد 1395، صفحه 1-19 اصل مقاله (594.59 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jis.2016.60591 | ||
| نویسندگان | ||
| احسان افکنده* 1؛ باقرعلی عادلفر2 | ||
| 1استادیار گروه تاریخ دانشگاه شهید بهشتی | ||
| 2استادیار گروه تاریخ دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) قزوین | ||
| چکیده | ||
| قدمت انگارة جغرافیایی «هفت‌کشور» به دوران آغازین هندوایرانی بازمیگردد. پس از جدایی هندیان و ایرانیان، روایت آغازین هندوایرانی هفتپاره بودن زمین، با توجه به شرایط اقلیمی سرزمینهای جدید و تغییرات دینی و سیاسی دگرگون شده و به صورتهای کنونی درآمده است. مقایسة متون کهن ایرانی و هندی، بهویژه اوستا و ویشنو پورانه، نشان میدهد که در طرح کلی روایت اصلی هندوایرانی، جهان به هفت پاره تقسیم شده بوده که یک پاره در میان بوده و شش پارة دیگر بر گرد آن قرار داشتهاند. از میان این هفت سرزمین، که توسط موانعی از یکدیگر جدا شده بودند، در آغاز تنها پارة میانی مسکون بوده است، اما بعدها پس از انشعاب مردم از پیشنمونة نیای آغازین، سایر نواحی هم مسکون شدهاند. در متون اوستایی، همچون هندی، نامهای جدیدی جایگزین نامهای آغازین شد. بعدها با گسترش آیین مزدیسنی و انتقال نیروی سیاسی از شرق به غرب فلات ایران، هفت‌کشور متون اوستایی نیز دچار تغییر شده و در متون فارسی میانه با تغییر جهات شرقی و غربی با افق جغرافیایی جدید، که بنا بر آن سرزمین میانی در غرب فلات ایران قرار داشت، منطبق گشت. این میراث تقسیم هفتگانه به صورت مستقل در منابع مربوط به دورة هخامنشی نیز مشاهده میشود که در آن به صورت کمرنگ ردپای یک تقسیم هفتگانه در سازماندهی شهربهای هخامنشی دیده میشود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| جغرافیای اساطیری؛ هفت‌کشور؛ هندوایرانیان؛ اوستا؛ متون پهلوی؛ ویشنو پورانه | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Indo-Iranian Heritage of “Haft karšvar” in the Old Iranian and Indian Texts | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Ehsan Afkande1؛ Bagher Ali Adelfar2 | ||
| 1Assistant Professor, Department of History, Shahid Beheshti University | ||
| 2Assistant Professor, Department of History, University Caspin | ||
| چکیده [English] | ||
| Geographical concept of “Haft karšvar” could be traced back to the Proto-Indo-Iranian period. After the separation of Indians and Iranians, due to geographical circumstances and religio-political changes, original Indo-Iranian narrative of seven part of the Earth, turned into its current versions. A comparison of old Iranian and Indian texts, specially Avesta and vīspā̊ŋhō Purāṇa, shows that in outline of original Indo-Iranian narrative, the Earth was divided into seven parts which contained a central part surrounded by other six parts. In the middle of central land, there had been a heavenly mountain and a miraculous tree. In the beginning, amongst these seven parts which had been separated from each other by some obstacles, only central part was inhabited by mankind. After mankind’s divergence from the prototypical progenitor, the other six parts were also inhabited. In the Avestan tradition – same as Indian – due to climate conditions of eastern Iranian plateau, original names of seven parts were replaced by the new ones. Furthermore, it seems that from the perspective of older Yašts composers, Bactria was considered to be central part of the Earth. Afterwards, with the expansion of Mazdaean religion and transmission of political center to the western part of Iranian plateau, Avestan concept of “Haft karšvar” also changed. In the middle Persian texts, since the central part was considered in the western Iran, direction of the Avestan western part was turned into the east and vis versa. The heritage of septet division of the Earth, can be seen independently, also in the Achaemenid sources which we can see a fading trace of septet division in the organization of Achaemenid satrapies. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Haft karšvar, Indo-Iranians, Avesta, Pahlavi texts, Viṣṇu Purāṇa | ||
| مراجع | ||
|
بندهش رک. بهار. بهار، مهرداد 1376. از اسطوره تا تاریخ، به کوشش ابوالقاسم اسماعیلپور، تهران: چشمه. ــــــــــــــــــ 1385. بندهش، تهران: توس. تفضلی، احمد 1385. مینوی خرد، تهران: توس. چنگیزی، احسان 1391. «نامهای خاص در ترجمۀ سنسکریت دادستان مینوی خرد»، مجلة مطالعات ایرانی، س 11، ش21، صص 43-67. راشد محصل، محمد تقی 1366. گزیدههای زادسپرم، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. کراچکوفسکی، ایگناتی یولیانوویچ 1384. تاریخ نوشتههای جغرافیایی در جهان اسلامی، ترجمة ابوالقاسم پاینده، تهران: علمی و فرهنگی. کریستنسن، آرتور 1377. نمونههای نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانهای ایرانیان، ترجمة ژاله آموزگار و احمد تفضلی، تهران: چشمه. گزیدههای زادسپرم رک. راشد محصل. مینوی خرد رک. تفضلی.
Bailey, H. W. 1954. Indo-Scythian Studies, Being Khotanese Texts, II, Cambridge: Cambridge University Press. Bartholomae, Ch. 1961. Altiranisches Wörterbuch, Berlin: Walter de Gruyter. Benveniste, E. 1934. “LʼĒrān-vēž et lʼorigine légendaire des Iraniens.” Bulletin of the School of Oriental and African Studies 7 (2): 265–74. Black, J. A., and A. Green. 1992. Gods, demons, and symbols of ancient Mesopotamia: An illustrated dictionary. Austin: University of Texas Press. Bogoliubov, M. N. 1974. “Titre honorifique d’un chef militaire achéménide en Haute-Égypte,” in Jacques Duchesne-Guillemin (ed.). Hommage Universel: Commémoration Cyrus. Actes du congrès de Shiraz 1971, vol. 2, 109–14, Acta Iranica 3, Leiden: Brill. Boyce, M. 1982. A History of Zoroastrianism, II: Under the Achaemenians, Leiden: Brill. Dumézil, G. 1971. Mythe et Épopée II. Types épiques indo-européens: un héros, un sorcier, un roi, Paris: Gallimard. Garrison, M. B., and M. C. Root. 2001. Seals on the Persepolis Fortification Tablets: Volume I: Images of Heroic Encounter. Part 2: The Plates, Chicago: Oriental Institute of the University of Chicago. Geiger, W. 1882. Ostiranische Kultur im Altertum,Erlangen: A. Deichert. Gershevitch, I. 1959. The Avestan Hymn to Mithra, Cambridge: Cambridge University Press. Gnoli, G. 1987. “Avestan Geography,” Encyclopaedia Iranica, III, Fasc. 1, 44–47. Grenet, F. 2005. “An Archaeologist’s Approach to Avestan Geography,” in Vesta S. Curtis and Sarah Stewart (eds.) The Idea of Iran, 1: Birth of the Persian Empire, 29–51, London: I. B. Tauris. Henning, W. B. 1943. “The Book of the Giants,” Bulletin of the School of Oriental and African Studies 11 (1): 52-74. ———. 1968. “Ein persischer Titel im Altaramäischen,” in Matthew Black and Georg Fohrer (eds.) In Memoriam Paul Kahle, 138–45. Berlin: A. Töpelmann. Herodotus 1920. Herodotus: With an English translation by A. D. Godley in Four Volume / Books III-IV, New York: W. Heinemann. Humbach, H., and P. Ichaporia 1994. The Heritage of Zarathushtra: A New Translation of His Gāthās, Heidelberg: Carl Winter. Kraeling, E. G. H. 1953. The Brooklyn Museum Aramaic Papyri: New documents of the fifth century B.C. from the Jewish colony at Elephantine, New Haven: Yale University Press. MacKenzie, D. N. 1998. “Ērān-Wēz,” Encyclopaedia Iranica, VIII, Fasc. 5, 536. Mayrhofer, M. 1996. Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen / II. C., Heidelberg: Winter. Nyberg, H. S. 1938. Die Religionen des alten Iran, Leipzig: J. C. Hinrichs Verlag. Root, M. C. 1979. The King and Kingship in Achaemenid Art: Essays on the Creation of an Iconography of Empire, Acta Iranica 19, Leiden: Brill. Schwartz, M. 1985. “The Old Eastern Iranian World View According to the Avesta.” In Ilya Gershevitch (ed.) The Cambridge History of Iran, II: The Median and Achaemenian Periods, 640–63, Cambridge: Cambridge University Press. Seidl, U. 2003. “Wie waren die achaimenidischen Doppelprotomen-Kapitelle ausgerichtet?” in Wouter Henkelman and Amélie Kuhrt (eds.) A Persian Perspctive: Essays in Memory of Heleen Sancisi-Weerdenburg. 67–77, Leiden: The Nederlands Institut for the Near East. Shahbazi, A. Sh. 1980. “An Achaemenid symbol II: Farnah » (God given) fortune« symbolised.” Archäologische Mitteilungen aus Iran 13: 119–47. ———. 1983. “Darius’ »Haft Kišvar«. In Heidemarie Koch and David N. MacKenzie (eds.) Kunst, Kultur und Geschichte der Achämenidenzeit und ihr Fortleben. 239–46, Berlin: D. Reimer. ———. 2002. “Haft Kešvar,” Encyclopaedia Iranica, XI, Fasc. 5, 519–22. Sirgar, D. C. 1971. Studies in the Geography of Ancient and Medieval India, Delhi: Motilal Banarsidass. Tavernier, J. 2007. Iranica in the Achaemenid period (ca. 550-330 B.C.): Lexicon of Old Iranian proper names and loanwords, attested in non-Iranian texts, Leuven, Paris: Peeters. Wilson, H. H. 1840. The Vishńu Puráńa: A system of Hindu mythology and tradition, London: J. Murray. Witzel, M. 2000. “The Home of the Aryans,” in Almut Hintze and Eva Tichy (eds.) Anusantatyai: Festschrift für Johanna Narten zum 70. Geburtstag, 283–338, Dettelbach: J.H. Röll. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,253 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,724 |
||