بررسی واژگان زنانه در غزلیات عرفانی حافظ شیرازی

[1] خرمشاهی بهاء‌الدین (1378). حافظ، تهران: نشر نو.

[2] سجادی، سید ضیاء‌الدین (1380). مقدمه‌ای بر مبانی عرفان و تصوف، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت).

[3] سعادت‌پرور، علی (1388). جمال آفتاب و آفتاب هر نظر (شرحی بر دیوان حافظ، برگرفته از جلسات اخلاقی سید‌ محمدحسین طباطبایی)، ج اول، تهران: احیای کتاب.

[4] نیکبخت، اسماعیل؛ کاسب، عبدالله (1373). دیوان حافظ با شرح غزلیات، تهران: گلی.

[5] بیانی، شیرین (1388). «جایگاه زن در نزد مولانا جلال‌الدین»، پژوهش زنان، فصل‌نامۀ علمی پژوهشی دانشگاه تهران، دورۀ 7، ش 1، بهار، ص 33.

[6] حسینی، مریم (1382). «رمزپردازی زن در ادب عرفانی»، پیام تاریخ، ویژه‌نامۀ سمینار بین‌المللی زن در ادوار مختلف تاریخ ایران، تیرماه،‌ ش 5.

[7] لوسینه، ‌مارتویان (1376). «مبانی عرفان حافظ»، پایان‌نامۀ دکتری تخصصی، تهران: دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران.

[8] قزوینی، ‌محمد؛ غنی، قاسم (1388). دیوان حافظ، تهران: مهر آمین.تاریخ

تاریخ مشاهده:27/6/1386/[9] http://www.magiran.com

تاریخ مشاهده: دی‌ماه 1387/[10] http://www.mypersian.com