سامانه پشتیبانی خدمات اطلاعات

  اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات161
تعداد شماره‌ها6,532
تعداد مقالات70,504
تعداد مشاهده مقاله124,121,847
تعداد دریافت فایل اصل مقاله97,229,456
شیخ محمدی, محمدحسین, اعتمادی, نعمت الله, نیکبخت, علی. (1394). اثر ترینگزاپک‏ اتیل و تنش پاخوری بر خصوصیات فیزیولوژیک و مورفولوژیک فستوکای پابلند رقم ربل (Festuca arundinacea cultivar Rebel). , 46(3), 455-465. doi: 10.22059/ijhs.2015.55865
محمدحسین شیخ محمدی; نعمت الله اعتمادی; علی نیکبخت. "اثر ترینگزاپک‏ اتیل و تنش پاخوری بر خصوصیات فیزیولوژیک و مورفولوژیک فستوکای پابلند رقم ربل (Festuca arundinacea cultivar Rebel)". , 46, 3, 1394, 455-465. doi: 10.22059/ijhs.2015.55865
شیخ محمدی, محمدحسین, اعتمادی, نعمت الله, نیکبخت, علی. (1394). 'اثر ترینگزاپک‏ اتیل و تنش پاخوری بر خصوصیات فیزیولوژیک و مورفولوژیک فستوکای پابلند رقم ربل (Festuca arundinacea cultivar Rebel)', , 46(3), pp. 455-465. doi: 10.22059/ijhs.2015.55865
شیخ محمدی, محمدحسین, اعتمادی, نعمت الله, نیکبخت, علی. اثر ترینگزاپک‏ اتیل و تنش پاخوری بر خصوصیات فیزیولوژیک و مورفولوژیک فستوکای پابلند رقم ربل (Festuca arundinacea cultivar Rebel). , 1394; 46(3): 455-465. doi: 10.22059/ijhs.2015.55865

اثر ترینگزاپک‏ اتیل و تنش پاخوری بر خصوصیات فیزیولوژیک و مورفولوژیک فستوکای پابلند رقم ربل (Festuca arundinacea cultivar Rebel)

علوم باغبانی ایران
مقاله 10، دوره 46، شماره 3، آبان 1394، صفحه 455-465    اصل مقاله (427.22 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/ijhs.2015.55865
نویسندگان
محمدحسین شیخ محمدی1؛ نعمت الله اعتمادی* 2؛ علی نیکبخت3
1دانشجوی دکتری، دانشکدۀ کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
2دانشیار ، دانشکدۀ کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
3استادیار، دانشکدۀ کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان
چکیده
استفاده از کند‌کننده‏های رشد گیاهی از‌جمله ترینگزاپک اتیل در مدیریت چمن بسیار مرسوم و معمول شده است. از‌جمله اهداف استفاده از این ترکیبات کاهش رشد عمودی چمن، افزایش تراکم و مقاومت به تنش‌های زیستی و غیر‌زیستی است. هدف از انجام این آزمایش بررسی اثر سطوح متفاوت ترینگزاپک اتیل (0، 25/0و 5/0 کیلوگرم در هکتار) و تنش پاخوری (پاخوری و عدم پاخوری) بر خصوصیات فیزیولوژیک و مورفولوژیک فستوکای پابلند رقم ربل است که در آزمایشی در غالب طرح فاکتوریل بر پایۀ طرح کاملأ تصادفی در 3 تکرار به اجرا در آمد. نتایج نشان داد ترینگزاپک اتیل و پاخوری سبب کاهش معنادار ارتفاع، وزن تر و خشک چمن فستوکا شد. ارتفاع در غلظت‌های 25/0 و 5/0 کیلوگرم در هکتار به‌ترتیب 84/18 و 06/22 درصد کاهش نشان داد. کاربرد ترینگزاپک اتیل، موجب افزایش تراکم، پنجه‌زنی و کلروفیل شد، درحالی‌که تیمار پاخوری محتوای کلروفیل، تراکم و پنجه‌زنی را به‌صورت معناداری کاهش داد. کاربرد ترینگزاپک اتیل در غلظت 5/0 کیلوگرم در هکتار 36 درصد افزایش پنجه‌زنی و تنش پاخوری 2/17 درصد کاهش پنجه‌زنی را نشان داد. همچنین نتایج نشان داد تیمار پاخوری و ترینگزاپک اتیل کربوهیدرات‌های محلول اندام هوایی را به‌طور‌ معناداری افزایش می‌دهد، در‌صورتی‌که این ماده برخلاف پاخوری اثری معنادار بر کربوهیدرات‌های محلول ریشه نداشت. ترینگزاپک ‏اتیل با افزایش محتوای آب نسبی و کاهش نشت الکترولیت در شرایط تنش پاخوری موجب افزایش مقاومت به پاخوری در فستوکا شد.
کلیدواژه‌ها
ترینگزاپک اتیل؛ تنش پاخوری؛ فستوکای پابلند؛ میزان رشد
مراجع
 

  1. Allard, G., Nelson, C. J. & Pallardy. S. G. (1991). Shade effects on growth of tall fescue: I. Leaf anatomy and dry matter partitioning. Crop Science, 31, 163-167.
  2. Amirikhah, M., Etemadi, N. & Nikbakht,A. (2011). Effect of trinexapac-ethyl on visual and functional quality of perennial ryegrass. M.Sc. thesis.Isfahan University of Technology. Isfahan, Iran. (In Farsi).
  3. Barrs, H.D. & Weatherley, P.E. (1962). A re-examination of the relative turgidity technique for estimating water deficits in leaves. Journal of Biological Sciences, 24, 519-570.
  4. Beard, J. B. (2002). Turfgrass management for golf course. Ann Arbor Press. 793 pages. Strictly turf management for golf courses. ISBN 1-57504-092-1.
  5. Beasley, J. S. (2005). Physiology and growth responses of cool season turfgrasses treated with trinexapac-ethyl or paclobutrazol. Ph. D. Thesis, University Of Illinois, Champaign, pp: 3-5.
  6. Beasley, J. S. & Branham, B. E. (2007). Trinexapac-ethyl and Paclobutrazol Affect Kentucky Bluegrass Single-Leaf Carbon Exchange Rates and Plant Growth. Crop Science, 47, 132-138.
  7. Bokmeyer, J. M., Bara, R. F., Smith, D. A., Wilson, M. M., Dickson, W. K., Bonos, S. A., Murphy, J. A. & Meyer, W. A. (2008). Performance of tall fescuecultivars and selections in New Jersey turf trials. Rutgers turfgrass proceedings, 39,173-205.
  8. Brosnan, J. T., Ebdon, J. S. & Dest, W. M. (2005). Characteristics in diverse wear tolerant genotypes of Kentucky bluegrass. Crop Science, 45, 1917-1926.
  9. Blum A. & Ebercon A. (1981). Cell memberane stability as a measure of drought and heat tolerance in wheat. Crop Science, 21, 43-47.
  10. Canaway, P. M. (1976). Differential-slip wear machine (D.S.1) for the artificial simulation of turfgrass wear. Sports Turf Research Institute, 52, 92-99.
  11. Daniels, R. W. & Sugden, S. K. (1996). Opportunities for Growth Regulation of Amenity Grass. Pesticide Science, 47, 363-369.
  12. DuBois, M., Gilles, K. A., Hamilton, J. K., Rebers, P. A. & Smith, F. (1956). Colorimetric Method for Determination of Sugars and Related Substances. AnalyticalChemistry, 28, 350-356.
  13. Ervin, E. H. & Koski, A. J. (1998). Growth Responses of Lolium perenne L. to Trinexapac-ethyl. HortScience, 33, 1200-1202.
  14. Ervin, E. H. & Koski, A. J. (2001). Kentucky Bluegrass Growth Responses to Trinexapac-Ethyl, Traffic, and Nitrogen. Crop Science, 41, 1871-1877
  15. Ervin, E. H. & Zhang, X. (2007). Influence of sequential trinexapac-ethyl applications on cytokinin content in creeping bentgrass, kentucky bluegrass, and hybrid bermudagrass. Crop Science, 47, 2145-2151.
  16. Fagerness, M. J. & Penner, D. (1998). Spray application parameters that influence the growth inhibiting effects of trinexapac-ethyl. Crop Science, 38, 1028-1035.
  17. Fagerness, M. J. & Yelverton, F. H. (2000). Tissue production and quality of 'Tifway' bermudagrass as affected by seasonal application patterns of trinexapac-ethyl. Crop Science, 40, 493-497
  18. Fan, G., Bian, X., Li, H., Menh, Z. & Liu, S. (2009). Growth responses of Kentucky bluegrass (Poa pratensis L.) to trinexapac-ethyl applied in spring and autumn. Frontiers of Agriculture, 2, 186-189.
  19. Goddard, M. J. R., Sorochan, J. C., McElroy, J. S., Karcher, D. F. & Landreth, J. W. (2008). The effects of crumb rubber topdressing on hybrid kentucky bluegrass and bermudagrass athletic fields in the transition zone. Crop Science, 48, 2003-2009.
  20. Grossmann, K. (1992). Plant growth retardants: their mode of action and benefit for physiological research. In Progress in plant growth regulation (pp. 788-797). Springer Netherlands.
  21. Han, L. B., Song, G. L. & Zhang, X. (2008). Preliminary Observations on Physiological Responses of Three Turfgrass Species to Traffic Stress. HortTechnology, 18, 139-143.
  22. Hiscox, J. D. & Israelstam, G. F. (1979). A method for the extraction of chlorophyll from leaf tissue without maceration. Canadian Journal of Botany, 57, 1332-1334.
  23. Johnson, B. J. (1997). Growth of `Tifway' Bermudagrass Following Application of Nitrogen and Iron with Trinexapac-ethyl. HortScience, 32, 241-242.
  24. Juska, F. V., Hanson, A. A. & Hovin, A. W. (1969). Evaluation of tall fescue, Festuca arundinacea Schreb., for turf in the transition zone of the United States. Crop Science, 61, 625-628.
  25. Medrano, H., Escalona, J. M., Gulias, G. & Flexas, J. (2002). Regulation of photosynthesis of C3 plant in response to progressive drought: stomatal conductance as reference parametr. Annals of Botany, 595, 889-905.
  26. McCann, S. E & Huang, B. (2007). Effects of trinexapac-ethyl foliar application on creeping bentgrass responses to combined drought and heat stress. Crop Science, 47, 2121-128.
  27. McCullough, P. E., Liu, H., McCarty, L. B. & Toler, J. E. (2007). Trinexapac-ethyl application regimes influence growth, quality, and performance of bermudagrass and creeping bentgrass putting greens. Crop Science, 47, 2138-2144.
  28. McCullough, P.E., Liu, H., McCarty, L. B., Whitwell, T. & Toler, J.E. (2006a). Nutrient allocation of ‘TifEagle’ bermudagrass as influenced by trinexapac-ethyl.Plant Nutrient, 29, 273-282.
  29. McCullough, P.E., Liu, H., McCarty, L. B., Whitwell, T. & Toler. J.E. (2006b). Bermudagrass putting green growth, color, and nutrient partitioning influenced by nitrogen and trinexapac-ethyl. Crop Science, 46,1515-1525.
  30. Minner, D. D. & Valverde, F. J. (2005). Performance of established cool-season grass species under simulated traffic. International Turfgrass Society Research Journal, 393-397.
  31. Morris, K. N. (2002). A guide to NTEP turfgrass rating. A publication of the National Turfgrass Evaluation program, NETP, 11, 30-39.
  32. Nelson, C. J., Vassey, T. L. & MacAdam. J. W. (1986). Morphology and physiology of meristems of graminaceous crops. Proceedings annual meeting - Plant Growth Regulator Society of America, 8, 20-34.
  33. Park, B. S., Murphy, J. A., Lawson, T. J., Dickson, W. K. & Clark, J. B. (2010). Response of tall fescue to wear stress in 2009. Rutgers Turfgrass Proceedings, 41, 227-248.
  34. Qian, Y. L. (1998). Trinexapac-ethyl Restricts Shoot. Growth and Improves Quality of. 'Diamond' Zoysiagrass under Shade. Hortscience, 36, 1019-1022.
  35. Rademacher, W. (2000). Growth retardants: Effects on gibberellin biosynthesis and other metabolic pathways. Plant Physiology Plant Molecular Biology, 51, 501-531.
  36. Richardson, M. D. (2002). Turf quality and freezing tolerance of ‘Tifway’ bermudagrass as affected by late-season nitrogen and trinexapac-ethyl. Crop Science, 42, 1621-1626.
  37. Richie, W. E., Green, R. L. & Merino, F. (2001). Trinexapac-ethyl Does Not Increase Total Nonstructural Carbohydrate Content in Leaves, Crowns, and Roots of Tall Fescue. HortScience, 36, 772-775.
  38. Roohollahi, E., Kafi, M., Naderi, R. & Parsinejad, M. (2009). Trinexapac-ethyl and Paclobutrazol effects on quantitative and qualitative characteristics of Poa pratensis cv Barimpala. Iranian Journal of Horticultural Science, 39, 209-218. (In Farsi).
  39. Samaranayake, H., Lawson, T. J. & Murphy, J. A. (2008). Traffic stress effects on bentgrass putting green and fairway turf. Crop Science, 48, 1193-1202.
  40. Serensits, T.J. (2008). The effects of trinexapacethyl and cultivation on the divot resistance of kentucky bluegrass cultivars. M.Sc.thesis, Pennsylvania State Univ., University Park, PA.
  41. Steinke, K. & Stier, J.C. (2004). Influence of Trinexapac-Ethyl on Cold Tolerance and Nonstructural. Carbohydrates of Shaded Supina Bluegrass. Acta Horticulturae, 661, 207-215.
  42. Trenholm, L. E., Carrow, R. N. & Duncan. R. R. (2000). Mechanisms of Wear Tolerance in Seashore Paspalum and Bermudagrass. Crop Science, 40, 1350-1357.
  43. Waltz, F. C. & Whitwell, T. (2005). Trinexapac-ethyl effect on total nonstructural carbohydrates of field-grown hybrid bermudagrass. International Turfgrass Society, 10, 899-903.
  44. Whitlow, T. H., Bassuk, N. L., Ranney, T. G. & Reichert, D. L. (1992). An improved method for using electrolyte leakage to assess membrane competence in plant tissues. Plant Physioly, 98, 198-205.
  45. Williams, D. W., Burrus, P. B. & Cropper, K. L. (2010). Seeded Bermudagrass Tolerance to Simulated Athletic Field Traffic as Affected by Cultivars and Trinexapac-ethyl. HortTechnology, 20,533-538.
  46. Xu, C. & Huang, B. (2011). Proteins and Metabolites Regulated by Trinexapac-ethyl in Relation to Drought Tolerance in Kentucky Bluegrass. Plant Growth Regulator, 31, 25-37.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 2,409
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,380


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب