تعداد نشریات | 161 |
تعداد شمارهها | 6,532 |
تعداد مقالات | 70,501 |
تعداد مشاهده مقاله | 124,098,079 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 97,205,671 |
جهانیشدن و منطقهگرایی: تعامل یا تقابل (مطالعة موردی سازمان همکاری شانگهای) | ||
مطالعات اوراسیای مرکزی | ||
مقاله 7، دوره 7، شماره 2، مهر 1393، صفحه 335-353 اصل مقاله (462.29 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jcep.2014.52983 | ||
نویسنده | ||
مهناز گودرزی* | ||
عضوهیئت علمی(استادیار) دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)، گروه روابط بینالملل، اصفهان، ایران | ||
چکیده | ||
امروزه، همزمان با روند رو بهرشد گرایش کشورها بهسوی جهانی شدن، منطقهگرایی نیز نمودهای بیشتری یافته است و سازمانهای منطقهای در بیشتر مناطق ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک و ژئواکونومیک جهان شکل گرفتهاند. یکی از نمودهای بارز منطقهگرایی، سازمانهای منطقهای است که در نیمة دوم قرن بیستم بهعنوان ابزارهایی برای تحقق همگرایی منطقهای بین کشورها با کارکردهای اقتصادی، سیاسی و نظامی ایجاد شده و بهسرعت در مناطق جغرافیایی مختلف گسترش یافتهاند. یکی از مناطق ژئوپلیتیکی مهم در جهان آسیای مرکزی است که تاکنون سازمانهای مختلفی در آن شکل گرفته است که میتوان مهمترین آن را سازمان همکاری شانگهای دانست. این نوشتار درپی پاسخ به این سؤال است که آیا امروزه سازمان همکاری شانگهای را میتوان یکی از نمودهای «منطقهگرایی نوین» درنظر گرفت؟ که در پاسخ به آن میتوان گفت که با توجه به اینکه در اولین نشست این سازمان همة اعضا اعلام کردند که هدف از تأسیس این سازمان تضمین امنیت در منطقة آسیای مرکزی، حمایت از روند حرکت بهسمت نظام چندقطبی و مردمسالارکردن نظام بینالملل است، سازمان شانگهای بهعنوان یکی از نمودهای «منطقهگرایی نوین» موازی با امر جهانی شدن رو به پیشرفت است. | ||
کلیدواژهها | ||
آسیای مرکزی؛ جهانیشدن؛ سازمان همکاری شانگهای؛ منطقهگرایی نوین | ||
مراجع | ||
الف) فارسی 1. احمدی پور، زهرا و حجت مهکویی، (1391)، «منطقهگرایی در عصر جهانیشدن مطالعه موردی: سازمان منطقهای گوآم»، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال پنجم، شمارة 10، بهار و تابستان 1391، صص. 21-40. 2. امیدی، علی، (1385)، «تأثیر ژئوپلیتیک در رخوت همگرایی اکو و بالندگی آ.سه.آن»، ژئوپلیتیک، تهران: انتشارات سازمان جغرافیایی، سال دوم، شمارة اول، صص.120-138. 3. امیدی، علی، (1388)، منطقهگرایی در آسیا: نگاهی به سازمان های آسه آن، سارک و اکو، تهران: مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه. 4. بزرگی، وحید و میرعبدالله حسینی، (1389)، «سازمان همکاری شانگهای: تحولات گذشته و چشمانداز آینده»، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال سوم، شمارة 7، صص.27-1. 5. دهقانی فیروزآبادی، جلال، (1388)، « تحول نظریههای منطقهگرایی»، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال دوم، شمارة 5، زمستان 1388، صص.99-116. 6. ساعی، احمد، (1385)، جهانیشدن و نومنطقهگرایی؛ تعامل یا تقابل، مجلة حقوق و علوم سیاسی، شماره 71، 1385، صص.79-92. 7. شفیعی، نوذر و یونس کمائی زاده، (1389)، «تبیین روابط چین و آمریکا در برابر سازمان همکاری شانگهای؛ براساس نظریة موازنة قوای نرم»، مطالعات اوراسیای مرکزی، سال سوم، شمارة 7، صص. 77-51. 8. شفیعی، نوذر، (1385)، «سازمان همکاری شانگهای و نسل سوم منطقهگرایی در آسیا»، فصلنامة آسیای مرکزی و قفقاز، سال پانزدهم، شمارة 53، صص.45-62. 9. کوزهگر کالجی، ولی، (1388)، «تأملی بر طرح تشکیل باشگاه انرژی سازمان همکاری شانگهای»، راهبرد، سال هجدهم، شمارة 51، صص.75-108. 10. کولائی، الهه، فتح الله مرادی، (1387)، «سازمان همکاری شانگهای: قدرتی توازن بخش»، فصلنامة مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، سال 17، شماره 62، صص.123-147. 11. نفیب زاده، احمد، (1388)، « ایران، کانون چند زیرسیستم منطقهای »، مطالعات اوراسیای مرکزی، سالدوم، شمارة 5، زمستان 1388،صص.152-139. 12. یزدانی، عنایت الله و حجت الله همتی گل سفیدی، (1387)، «همکاری و اتحادها در منطقه آسیای مرکزی: نگاه حکومتهای منطقه»، مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، سال 4، شماره 61، صص.68-47.
ب) انگلیسی 1. Aggarwal, Vinod K. and Edward A. Fogarty(2006), Between Regionalism and Globalization: European Union Interregional Trade Strategies,
http://www.princeton.edu/~smeunier/Between, (Accessed on 8/4/2012).
2. Blank, Stephen J (2011), “Dragon Rising: Chinese Policy in Central Asia”, American Foreign Policy Interests: The Journal of the National Committee on American Foreign Policy, Vol. 33, No. 6, pp. 261-272.
3. Collins, Bennett (2010), “Does Regionalism Challenge Globalization or Build Upon It?”, http://www.e-ir.info/2010/06/14, (Accessed on 2/5/2012).
4. Cucuk, Zekd Furkan, (2009),”Shanghai Cooperation Organisation and It’s Role in Chinese Foreign Policy Towards Central Asia”, The Graduate School of National and Applied Sciences of Middle East Technical University, pp. 179-1.
5. Hettne, B., (2005), "Beyond the New Regionalism", New Political Economy, Vol. 10, No. 4, pp. 543-571.
6. Mittelman , James H, (1996), "Rethinking the New Regionalism in the Context of Globalization", Global Governance, Vol.1, No. 2, p.189-213.
7. Laïdi, Zaki, (2002), “Neo- Regionalism- a Response to Globalization?”, pp. 1-11. http://www.laidi.com/papiers/24112002.pdf, (Accessed on 6/7/2012)
8. Mantaha, Zainal, (2004), Regionalism in Asia and Europe and Implications for Asia-Europe Relations, USA: the University of California.
9. Safiullin, Askhat, (2010), The Shanghai Cooperation Organisation and Security in Post-Soviet Central Asia, Central European Journal of International &Security Studies(CEJISS), Vol. 4, No. 2, pp. 41-57.
10.Stanka, (2009), “Regionalism and Globalization Are Incompatible”, http://stanka.hubpages.com/hub/Regionalism-and-globalisation-are-incompatible(Accessed on 10/2/2012).11. Stockholm International Peace Research Institute(SIPRI), (2009), Stockholm International Peace Research Institute: SIPRI(2009), "SIPRI Yearbook 2009: Armaments, 6. Disarmament and International Security", USA: Oxford University Press. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 3,028 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,569 |