پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,230 |
| تعداد مقالات | 67,766 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,220,871 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,967,786 |
«منبع معتبر» و نشانه‌های آن نزد محدّثان مُتقدّم امامی: نگاهی به جایگاه «منبع مکتوب» در حدیث پژوهی قُدما | ||
| پژوهش های قرآن و حدیث | ||
| مقاله 1، دوره 47، شماره 1، فروردین 1393، صفحه 1-25 اصل مقاله (567.74 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jqst.2014.51931 | ||
| نویسنده | ||
| حمید باقری* | ||
| استادیار گروه علوم قرآن و حدیث دانشگاه تهران | ||
| چکیده | ||
| از جمله ویژگی‌های بارز حدیث شیعه، نگارش آن در همان عصر صدور و حضور ائمه(ع) است. در این بازۀ زمانی آثار فراوان حدیثی با عنوان‌هایی چون «کتاب»، «اصل»، «جزء» و «نسخه» فراهم گردید که جایگاهی خاصّ در نظام حدیث‌پژوهی متقدّمان امامی داشتند. ایشان در جریان احراز صدور احادیث، با تکیه بر نظام «قراین» از نشانه‌های متعدّدی استفاده کرده‌اند که بخش قابل توجّهی از آن‌ها را می‌توان تحت عنوان «منبع‌شناسی» مشاهده کرد. آنان گاه به دلایل و شواهد مختلف، نوشته‌ای حدیثی را قابل اعتماد می‌پنداشته و در نتیجه احادیث آن را نیز معتبر قلمداد می‌کردند. ظاهراً ویژگی‌های خود این منابع ـ فارغ از مؤلّفان آن‌ها ـ در اعتبار آن‌ها نقشی حائز اهمیت داشته است. این نوشتار می‌کوشد تا ضمن اشاره به توجه قدما به نشانه‌های اعتبار منبع، با مطالعۀ تحلیلی و نقد تاریخی گزارش‌های باقی مانده از متقدّمان امامی و با تأکید بر خصوصیات خود منابع حدیثی، به مهم‌ترین نشانه‌های اعتبار منبع مکتوب نزد ایشان پرداخته و شواهد هر یک را با نمونه‌های متعدّدی تبیین نماید. عرضۀ کتاب بر امام و تأیید آن، مقبولیّت کتاب نزد محدّثان و مدارس حدیثی، شهرت کتاب و موافقت با کتب معیار، از جمله ویژگی‌هایی است که سبب اعتبار منابع حدیثی، نزد محدّثان متقدّم امامی بوده است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| اعتبار منبع؛ تحلیل فهرستی؛ محدّثان متقدّم امامی؛ منابع حدیثی؛ نقد حدیث | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Authentic Source and its Evidences to Early Imāmī Ĥadīth Scholars: The Position of “Written Sources” in Ĥadīth Studies of Early Scholars | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Hamid Bagheri | ||
| چکیده [English] | ||
| Writing of Shī‘ā traditions in the same Imams’ (P.b.u.h) era is one of the prominent characteristics of these traditions. In this era, a lot of works were produced titled “Book” (Kitāb), “Original” (Aŝl), “Component” (Joz’) and “Version” (Noskhah), and etc. that played a significant role in the early Imāmī Ĥadīth scholars’ tradition studies. Relying on the systematic method called "evidential system", the scholars used several evidences in the evaluation of traditions, of which some significant proportion can be titled “source cognition”. Sometimes, depending on different reasons, they considered some writings reliable thereupon the Ĥadīths included in these writings were regarded “reliable” too. Regardless of the specifications of their authors, the features of these sources, themselves, have played an important role in their validation. In addition to indicating the earlier scholars’ attention to the evidences of source reliability, this paper, through analytical study and historical analysis of earlier reports remained, attempts to provide an appropriate answer to this question with an emphasis on “source features”. It also attempts to address the major indications of authentic writings and to illustrate the evidences of each one with a few examples. Some of the features of Ĥadīth books that affected their validation were to submitting the book to the Imam and its verification by him, acceptability of the book by Ĥadīth scholars and schools, reputation of the book and its agreement with standard books. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Early Imāmī Ĥadīth scholars, Ĥadīth criticism, Ĥadīth literature, Source credibility, Source criticism | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,074 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,317 |
||