پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 158 |
| تعداد شماره‌ها | 6,230 |
| تعداد مقالات | 67,753 |
| تعداد مشاهده مقاله | 115,093,542 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 89,842,862 |
ارتقاء تعامل کودک با مکان در فضای باز مجتمع‌های مسکونی* موردپژوهی سه گونۀ فضای باز مسکونی در شهر تبریز | ||
| نشریه هنرهای زیبا: معماری و شهرسازی | ||
| مقاله 6، دوره 18، شماره 2، تیر 1392، صفحه 69-82 اصل مقاله (1.13 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22059/jfaup.2013.50535 | ||
| نویسندگان | ||
| مینو قره بگلو1؛ علیرضا عینی فر2؛ عباسعلی ایزدی* 3 | ||
| 1استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران | ||
| 2استاد دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| 3استادیار دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران | ||
| چکیده | ||
| چکیده با توجه به غلبۀ استفاده از فضاهای باز جمعی، بجای فضاهای باز خصوصی خانه‌های تک‌خانواری در شهرهای بزرگ ایران، هدف این پژوهش جست‌وجوی چارچوبی منعطف برای تبیین چگونگی تعامل کودک با مکان در محیط‌های مسکونی است. پرسش اساسی این است که برای «ارتقای تعامل کودک با مکان» در فضای باز مجتمع‌های مسکونی، با چه چارچوبی مولفه‌های محیط کالبدی(عینی) و محیط روانشناختی(ذهنی) در تعادل قرار می‌گیرند؟ برای پاسخ به این پرسش، با مرور سابقۀ موضوع رفتار تعاملی کودکان و پژوهش‌های مکان، مفاهیم و نظریه‌های مرتبط تحلیل شد. برای تدقیق چارچوب تحلیلی پیشنهادی، معیارها و شاخص‌های استخراج شده، با استفاده از روش تحقیق ترکیبی، در پنج مجتمع مسکونی منتخب شهر تبریز، در قالب سه گونۀ خطی، پراکنده و محیطی بر مبنای نمونه‌گیری هدفمند تحلیل شدند. نتایج آزمون نشان داد که، همبستگی میان مولفه‌های محیطی و مولفه‌های تعاملی در مکان‌های مطلوب دو گونه خطی و پراکنده، الگویی نسبتاً یکسان و در گونه محیطی الگویی متفاوت دارند. این همبستگی در مکان‌های نامطلوب همه گونه‌ها، تابع الگویی یکسان بود. درنتیجه، در فضای باز مجتمع‌های مسکونی، با برقراری تعادل میان مولفه‌های کالبدی و روانشناختی، تعامل کودکان با محیط زندگی روزمره بهبود یافته و به تبع آن بستر تعامل کودک با مکان در فضای باز مجتمع‌های مسکونی ارتقای می‌یابد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| واژه های کلیدی مکان؛ کودک؛ تعامل؛ فضای باز؛ مجتمع‌های مسکونی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Children Interaction with place in outdoor Spaces of residential Complexes | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Minou Gharehbaglou1؛ Alireza Einifar2؛ Abbas Ali Izadi3 | ||
| 1Assistant Professor, Department of Architecture and Urbanism, Tabriz Islamic Art University, Tabriz, Iran | ||
| 2Professor, School of Architecture, College of Fine Arts, University of Tehran, Tehran, Iran | ||
| 3Assistant Professor, School of Architecture, College of Fine Arts, University of Tehran, Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Abstract Considering the dominance of public open space use, over the use of private open space of single-family housing, in large cities in Iran, an important issue in programming for designing open spaces of residential complexes is to facilitate the appropriate development of the children in open spaces. The present paper attempts to provide a flexible framework for tackling the challenge of the children interaction with place and converging the place-oriented and psychological approaches. The key question in the present research, therefore, is under what framework the environmental (objective) and psychological (subjective) drivers are balanced in order to enhance the children interaction with place in outdoor spaces of residential complexes. To answer the research question, first, a survey of the existing literature is conducted in the areas of the interactive behavior of children and place inquiry. The objective of this survey is to examine and analyze the existing concepts and theories in the field and use the results to found a basis for constructing the theoretical model for “Children interaction with place in outdoors of residential complexes” and to develop a foundation for analytical framework of the present paper. Then, in order to control and refine the theoretical framework and the influencing factors and indicators, a mixed-method research (qualitative-quantitative) is applied to examine and analyze the proposed framework in five residential complexes in Tabriz, Iran, selected to represent the three different typologies (linear, standing and periphery block) based on a systematic methodology. Finally, the connection between theoretical and empirical findings is examined and interpreted based on the results of previous stages of the research. The final research outcome of this project is a theoretical and analytical framework for “Children interaction with place in outdoor spaces of residential complexes”. Validating this theoretical framework in various block typologies of residential complexes, the research findings demonstrate a relatively identical pattern in correlation of environmental drivers with interactive drivers in appropriate places of two linear and standing blocks typology. This takes a different form in periphery block typology. It means non-physical drivers; possess more correlation with interactive drivers in appropriate places of two linear and standing blocks typology. In appropriate places of periphery block typology, however, physical drivers demonstrate more correlation with interactive drivers. Moreover, the research findings show an identical pattern, in inappropriate places of all block typologies, in correlation of environmental drivers with interactive drivers. That is, non-physical drivers have more correlation with interactive ones. Therefore, in open space of residential complexes, the children interaction with daily life environment, and subsequently with place, is enhanced when a balance is established between environmental and psychological drivers. The theoretical and analytical framework of this dissertation has the potential to be used at macro-scale by environmental policy-makers and planners to achieve appropriate policies and strategies, at medium scale by executive managers to find the appropriate executive methods, and at micro-scale by designers to provide appropriate design for enhancement of child-place interaction in the realm of residential settings. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Keywords: Place, children, Interaction, Outdoors Space, residential complex | ||
| مراجع | ||
|
عینی‌فر، علیرضا (1379)، عوامل انسانی– محیطی موثر در طراحی مجموعه‌های مسکونی، نشریه علمی ـ پژوهشی هنرهای زیبا، شماره 8، صص 109-118.
عینی‌فر، علیرضا، ایزدی، عباسعلی، قره‌بگلو، مینو (1391)، گونه‌شناسی روش‌های تحقیق در مطالعات محیطی کودکان، نامۀ معماری و شهرسازی، پاییز و زمستان، سال پنجم، شمارۀ 9، صص 87-101.
گروت، لیندا ، وانگ، دیوید (1384)، روش‌های تحقیق در معماری، ترجمه: علیرضاعینی‌فر، انتشارات دانشگاه تهران، تهران.
Abu-Ghazzeh,Tawfiq(1998),Children’s use of the street as playground in ABU-NASEIR,JORDAN, Journal of Environment and behavior, 30, pp799-831.
Alexander, C. (1967), The city as a mechanism for sustaining human contact, InW.R. Eward (Ed.), Environment and man (pp. 406-434), Indiana University Press, Bloomington.
Björklid, P. (1982), A Study of Children's Outdoor Activities on Two Housing Estates from the Perspective of Environmental and Developmental Psychology, Stockholm.
Blinkert,Baldo(2004), Quality of the city for children: chaos and order, Journal of Children Youth and Environment, No14, pp99-112.
Canter, David (1977), The psychology of place, The Architecture press LTD, Linden.
Chawla, Louise(2002) ,Growing Up in an Urbanizing World, UNESCO Publishing.
Chawla,L. & Heft, H. (2002), Children’s competence and the ecology of communities: functional approach to the evaluation of participation, Journal of Environmental Psychology,Vol22,201-216.
Creswell , John W., (2009), Research Design: Qualitative, Quantitative and Mixed Methods Approaches, SAGE publication. Doll, B. (1996), Children without Friends: implication for practice and policy, The school psychology Review, Vol 25, pp 165 – 183.
Driskell, D. (2002), Creating Better Cities with Children and Youth, UNESCO Publishing, management of Social Transformations, Earthscan, London.
Francis, M. (1987), Urban Open Spaces. In E. H. Zube & G. T. Moore (Eds.), Advances in Environment, Behavior and Design (Vol. 1), Plenum Press, New York.
Gehl, J. (2006), Life between Buildings: Using Public Space (6th ed.), Danish Architectural Press, Copenhagen. Hart, R. (1979), Children's Experience of Place, Irvington Publishers Inc, New York.
Hartrup, W. W. (1991), Having friends, making friends, and keeping friends: Relationships as educational contexts, Early Report, 19, pp 1-4.
Hinde, J.s (1976), Interaction, Relationships and social structure, Man, Vol 11, pp 1-17.
Jones,Owain(2002), Naturally Not: Childhood ,the urban and Romanticism, Journal of Human Ecology Review, Vol9 No2; pp17-30.
Moore, R. C. (1986), Childhood’s Domain, Play and Place in Child Development, MIG Communications, Berkeley. Muscovitch, A. (1980), Study if children's perception of the neighborhood, Canada Mortgage and Housing Corporation, Ottava.
Patton, M. Q. (2001), Qualitative Evaluation and Research Methods, 3rd edition, Sage, Newbury Park, CA.
Pressman, Norman(1987), The European Experience, In Vernez Moudon,Anne, Public street for public use, Van Nostrand Reinhold company, New York.
Prezza,Miretta&Francesca Romana Alparone&Carmela Cristallo&Secchiano Luigi (2005), Parental perception of social risk and positive potentiality of outdoor autonomy for children, Journal of Environmental Psychology; No25, pp437-453. Stake,R(1980), The case Method Inquiry in social Inquiry, In H.Simon(ed), Toward a science of singular, CARE, Norwich. Woolley, Helen, Dunn, Jessica, Spencer, Christopher, Short, Tania, & Rowley,Gwyn. (1999), Children describe their experiences of the city center: A qualitative study of the fears and concerns which may limit their full participation, Landscape Research, Vol 24(3), pp 287 - 301.
Zerner, C.J. (1977), The street hearth of play: Children in the city, Landscape, Vol 22(1), pp 19-30. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 4,052 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 11,174 |
||