فراز و فرود سخن در مثنوی مولوی  بر اثر غلیان عشق و شور و جذبه تداعی ها

	فراز و فرود سخن در مثنوی مولوی بر اثر غلیان عشق و شور و جذبه تداعی ها
مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی(منتشر نمی شود)
مقاله 1، دوره 151، شماره 0 - شماره پیاپی 1448، مهر 1378 اصل مقاله (421.28 K)
نویسنده
دکتر علی محمد مؤذنی^*
چکیده
اگر مثنوی جلال الدین محمد مولوی با سایر مثنوی های عرفانی سنجیده شود‘ وجه تمایز مثنوی مولوی با آنها آشکار می گردد. به عنوان مثال در مثنوی منطق الطیر عطار‘ سبک و شیوه سخن تقریباً یکنواخت و یکدست ادامه می یابد‘ در حالی که در مثنوی معنوی مولوی در بسیاری از جاها سطح سخن و اندیشه به اوج می گراید و دیر یا زود به وضع معمولی باز می گردد. تداعی هایی که ویژه تفکر و اندیشه منحصر به فرد مولوی است‘ ناخودآگاه‘ افسار سخن را از تصرفش می گسلاند و طوفان شور و اندیشه وی‘ جزیره مثنوی را زیر امواج خود می گیرد.
کلیدواژه‌ها
حضرت علی (ع)؛ حضرت محمد (ص)؛ شمس؛ عشق؛ معرفت

آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,378 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,154

سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب