پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 161 |
| تعداد شماره‌ها | 6,573 |
| تعداد مقالات | 71,033 |
| تعداد مشاهده مقاله | 125,502,629 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 98,766,804 |
مطالعه اثر کلرفنیرامین داخل صفاقی بر پاسخ درد ناشی از فرمالین وارتباط آن با سیستم اپیوئیدی در موشهای سوری | ||
| مجله تحقیقات دامپزشکی (Journal of Veterinary Research) | ||
| مقاله 10، دوره 60، شماره 4 - شماره پیاپی 1336، بهمن 1384 اصل مقاله (583.17 K) | ||
| نویسندگان | ||
| دکتر اسماعیل تمدنفرد؛ دکتر علی مجتهدین* | ||
| چکیده | ||
| هدف: مطالعه اثر تزریق داخل کلرفنیرامین (آنتاگونیست گیرنده H1 هیستامین) بر درد ناشی از فرمالین و ارتباط آن با سیستم اپیوئیدی در موشهای سوری. طرح : مطالعه تجربی. حیوانات: هفتادودوعدد موش سفید کوچک آزمایشگاهی نرباوزن 26-23 گرم. روش: گذاشتن حیوانات در دستگاه آزمون فرمالین‘ تزریق کف پایی فرمالین 5% به حجم 20 میکرولیتر با سوزن تزریقی شماره 28‘ ثبت مدت زمان لیسیدن و گازگرفتن پنجه پای تزریق شده در بلوکهای زمانی 5 دقیقه ای به مدت یکساعت‘ تزریق داخل صفاقی کلرفنیرامین (5‘ 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)‘ مرفین (5میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن)‘ کلرفنیرامین(20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) بعد از مرفین (5میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و تزریق زیر جلدی نالوکسان (5 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و نالوکسان (5 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) قبل از کلرفنیرامین (20میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن). تجزیه و تحلیل آماری : آزمون تی – زوج‘ آنالیز واریانس یکطرفه با اندازه گیری مکرر‘ آزمون دانکن. نتایج : تزریق کف پایی سالین نرمال پاسخ ضعیفی در پنج دقیقه اول و تزریق کف پایی فرمالین پاسخ درد دو مرحله ای (مرحله اول: 5 – 0 و مرحله دوم: 40 – 20 دقیقه پس از تزریق) ایجاد کردند. تزریقات داخل کلرفنیرامین در مقادیر 5‘ 10 و 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن‘ بدون ایجاد اثری بر درد مرحله اول‘ پاسخ درد مرحله دوم را کاهش داند. بین اثر کاهشی آنها تفاوت معنی دار مشاهده نشد. تزریق داخل صفاقی مرفین (5میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) پاسخ درد را در هر دو مرحله کاهش داد. تزریق کلرفنیرامین قبل از مرفین موجب تقویت اثر کاهش دهنده درد مرفین شد. تزریق زیرجلدی نالوکسان (5 میلی گرم بر وزن بدن) موجب پایداری درد در هردو مرحله شد و تزریق کلرفنیرامین بعد از نالوکسان بر تشدید درد ناشی از نالوکسان اثری نگداشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج می توان مطرح نمود که کلرفنیرامین موجب کاهش درد التهابی (مرحله دوم درد فرمالینی) می شود در حالی که بر درد نوروژنیک (مرحله اول درد فرمالینی) اثری ندارد. بنابراین گیرنده H1 هیستامین ممکن است در درد التهابی نقش داشته باشد و بنظر می رسد که بین گیرنده H1 و سیستم اپیوئیدی احتمالاً ارتباطی وجود دارد و کاهش درد توسط آنتاگونیست های گیرنده H1 شاید وابسته به سیستم اپیوئیدی باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| درد ناشی از فرمالین؛ کلرفنیرامین؛ مرفین؛ موشهای سوری؛ نالوکسان؛ هیستامین | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,557 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,088 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب